ΘΑ ΣΕ ΚΑΤΑΓΕΙΛΩ ΠΟΝΗΡΕ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗ.

Ο μοναχογιός βουλευτής του Νομού όπως όλοι οι γόνοι βουλευτών, στην αρχή ήταν πυρ και μανία με το κατεστημένο. Στο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού όπου σπούδαζε συνδέθηκε με αντιεξουσιαστές και προσπαθούσε με αερολογίες να ανατρέψει το κατεστημένο. Φυσικά το κατεστημένο ούτε γρατζουνιά δεν πάθαινε καθότι συνήθως καταρρέει με θυσίες και αίμα, αλλά αυτός ήταν πολύ μικρός για να το καταλάβει. Για να πούμε την αλήθεια στην πραγματικότητα είχε μπλέξει με μια γκομενίτσα πολύ μανούλι η οποία ήταν αναρχικιά κι αυτό ήταν όλο. Κάθε φορά που γυρνούσε στην πατρίδα γινότανε τρικούβερτοι καυγάδες με τον πατέρα του, που προσπαθούσε να του παραδώσει την έδρα και να τον γνωρίσει με τους παράγοντες του κόμματος. Όμως αυτός βράχος ακλόνητος. Αφού τελείωσε με κάτι χρόνια καθυστέρηση τις σπουδές και τον παράτησε και η αναρχικιά άρχισε να καταλαβαίνει με τρόμο ότι έπρεπε να δουλέψει για να ζήσει καθότι ο πατέρας του του ξεκαθάρισε ότι με αυτά τα μυαλά που κουβαλάει δεν πρόκειται να τον ταΐζει μια ζωή. Έτσι ο «μάγκας» τα βρήκε μπαστούνια κι άρχισε να ρίχνει νερό στο κρασί του, αντιλαμβανόμενος ότι η πιο ξεκούραστη καλοπληρωμένη δουλειά ήταν η δουλειά του πατέρα του, το βουλευτιλίκι. Δυό μήνες τρέξιμο και τέσσερα χρόνια αραλίκι στο «Εθνομπουρδέλο». Κι από ρεμάλι, έγινε κήρυκας αρχών ανεξάρτητα αν τις πίστευε ή όχι. Άλλωστε ένας καθώς πρέπει βουλευτής πρέπει να έχει σε μια γωνιά του μυαλού του ότι οι αρχές είναι για να μαζεύονται οι αφελείς και το ρουσφέτι το δόλωμα στο αγκίστρι. Εφαρμόζοντας λοιπόν όλη την κουτοπονηριά του κλασικού πολιτευτή βρέθηκε στα βουλευτικά έδρανα κι αυτός. Τι έχανα τόσα χρόνια το κορόιδο σκέφτονταν. Και να οι υποκλίσεις και τα μεγαλεία και οι «μάσες» οι καλές και να κρέμονται στην επαρχία του όλοι από τα χείλη του. Η πρώτη θητεία ήταν κάτι σαν τη διαφήμιση: «όνειρο ζώ μη με ξηπνάτε» καθώς μάθαινε και τα καλά τα κόλπα από τους παλιότερους κι ανακάλυπτε καινούργιους τρόπους για το πώς γίνονται οι δουλειές. Άρχισαν και τα ταξίδια στο εξωτερικό και ταξίδεψε ο Εθνοπατέρας στα πέρατα της οικουμένης με χρήματα και εις υγείαν των κορόιδων. Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά ήρθαν εκείνα τα καταραμένα τα μνημόνια και έχασε τα’ αυγά και τα καλάθια. Μέχρι και σε άτακτη φυγή προ γιαουρτώματος βρέθηκε . Όμως δεν τα παράτησε οργανώθηκε για να ξανακατέβει στις επικείμενες εκλογές, το εκλεκτό τέκνο του Νομού για να ανασάνει ο χειμαζόμενος και φτωχευόμενος λαός. Κατέφυγε και στα μεγάλα μέσα. Αμόλησε τους κολαούζους του σε γνωστούς και φίλους όπου τους κοινοποιούσε εμπιστευτικά ότι τα διαδραματιζόμενα ήταν για τους πολλούς , για φίλους κι εκλεκτούς υπάρχουν πάντα περιθώρια. Ότι πάντα γινόταν διορισμοί ακόμα και όταν έδιωχναν κόσμο από το Δημόσιο. Έλα όμως που τα ψάρια δεν τσιμπούσαν τώρα πια το ύποπτο το δόλωμα, υποπτευόμενα πάλι «πουστιά» στο κατά βάθος. Κι όλα τα κόλπα της πολιτικής απάτης πέφτουν στο κενό…. Τώρα απελπισμένος πια, και με τη σκέψη ότι μένει έξω απ’ το παιχνίδι παίζει το τελευταίο του χαρτί. Αν δείτε κάποιον με ατσαλάκωτο κουστούμι να μοιράζει φυλλάδια με την μουτσούνα του, μη τον μουντζώνετε, πάρτε ένα τουλάχιστον. Θα κάντε Ψυχικό.
Τυχόν συσχετισμός με την πραγματικότητα και πρόσωπα υπαρκτά γίνεται με δική σας πρωτοβουλία. Εγώ ουδέ μίαν ευθύνη φέρω.
Μπούτιβας Κώστας. (Καστρινός)