Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.

Είχανε βγει όλοι έξω απ’ το καφενείο, ένα μεγάλο ανθρώπινο «μπουλούκι» και κοίταζαν όλοι επάνω προς την Εκκλησία. Κάτι έγινε υπέθεσα κι έτρεξα προς τα εκεί.
-Τι είναι ρε παιδιά τι έγινε;
-Τι έγινε ρε Καστρινέ! Δε βλέπεις; Ήρθανε τα λελέκια.
Δυό ζεύγη Πελαργών πάνω απ’ το τρούλο της Εκκλησίας. Το ένα ζευγάρι καθισμένο μέσα στην παλιά φωλιά τους, και το άλλο να κάνει συνέχεια κύκλους από πάνω τους. Τέσσερα μεγάλα πουλιά πάνω από ένα μέτρο το καθένα, έσπαγαν τη πρωινή μονοτονία του Αγγελοκάστρου. Κι έπειτα από λίγο, ένα δυνατό ρυθμικό κροτάλισμα απ’ το ράμφος του ενός, έκανε όλους σχεδόν πια τους χωριανούς να στρέψουνε το βλέμμα τους προς τα εκεί.
Χρόνια ετούτα τα πουλιά του είδους των λευκοπελαργών, έρχονταν στο χωριό μας ζευγάρι. Ο κάμπος έξω απ’ το χωριό με τις λίμνες και τα ποτάμια του, ήταν γι’ αυτά ιδανική περίπτωση κι έβρισκαν άφθονη τροφή: φίδια, σκουλήκια, «σκουταρέλες» , ποντίκια και «μπακακάκια».
Μικροεπισκεύαζαν τη παλιά φωλιά τους, στην κορυφή του τρούλου των Αγίων Αποστόλων, γύρω –γύρω απ’ τον πέτρινο σταυρό, με κληματόβεργες και ξερόφυλλα, κι εκεί αργότερα γεννούσαν τα παιδιά τους. Η μάνα έμενε όσο ήτανε μικρά πάντοτε μαζί τους και ο πατέρας γύριζε όλη μέρα για τροφή, που κουβαλούσε με το ράμφος στη φωλιά. Και ήταν «χάρμα ιδέστε» τα μικρά, καθώς ανασηκώνονταν, τεντώνοντας το λαιμό τους και ανοίγοντας το στόμα τους, για να δεχτούνε τη τροφή.
Κι όταν τα μικρά γίνονταν πεταρούδια και μεγάλωναν, πέταγαν σιγά- σιγά γύρω απ’ την εκκλησία, αργότερα στο «ψηλαλώνι», μέχρι να βγουν κι αυτά στο κάμπο μόνα τους για τροφή.
Και σαν ερχόταν το φθινόπωρο, όλοι μαζί έφευγαν πια για μέρη πιο ζεστά για να ξανάρθουν πάλι στο χωριό την άλλη Άνοιξη.
Όταν όμως άρχισαν να μπαίνουν σαν καλλιέργεια τα «Βιρτζίνια» τα καπνά στο κάμπο, με τα πανίσχυρα φυτοφάρμακα και δηλητήρια που συνόδευαν τη καλλιέργειά τους, του Αγγελοκάστρου τα «λελέκια» δεν έφυγαν ποτέ. Βρέθηκαν και τα δυό ψόφια από φυτοφάρμακο στου κάμπου τα χωράφια. Δεκαπέντε χρόνια είχαν να φανούν «λελέκια» στο Αγγελόκαστρο. Τα είχε διώξει η ασυδοσία των ανθρώπων.
Εδώ και τρία χρόνια κι αφού σταμάτησε πιά η καλλιέργεια «Βιρτζινιών» στο τόπο μας, μας ξαναήρθαν οι «ευπρόσδεκτοι μετανάστες», κι αυτό χαίρονταν και απολάμβαναν οι μαζεμένοι έξω απ’ το Καφενείο χωριανοί.
-Άϊντε και του χρόνου είπαν να είμαστε καλά. Και ξαναμπήκανε στο μαγαζί να συνεχίσουν τη μπιρίμπα τους.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

«Σύγχρονο Αγρίνιο - Κοινωνική Συμμαχία» υποψήφιος δήμαρχος Παύλος Μοσχολιός.
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι:
Μπούζας Ευστάθιος του Ιωάννη.        (εκλ. περιφ. Αγγελοκ) 
Ρουσογιάννη Γεωργία του Δημητρίου (εκλ. περιφ.Αγγελοκ)
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: (τοπικό) Υποψήφιοι Σύμβουλοι Τοπικής Κοινότητας:
Καραλής Κωνσταντίνος του Αντρέα.
Παπουτσή- Ντοβάκου Διονυσία τουΓεωργίου.
Στούμπος Δημήτριος του Σωκράτη.

«Αγρίνιο Νέα αρχή – τόπος να ζεις» υποψήφιος δήμαρχος  Γιώργος Παπαναστασίου.
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι:
ΜΠΟΥΤΙΒΑ Ξανθή του Αναστασίου (εκλ. περιφ. Αγγελοκ)
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ Κωνσταντίνος του Βασιλείου (εκλ.περ. Αγγε)
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: (τοπικό) Υποψήφιοι Σύμβουλοι Τοπικής Κοινότητας:
Αρωνιάδας Δημήτριος του Γεωργίου.
Ζαρναβέλη Βαρβάρα του Γεωργίου.
Μήλα Σοφία του Αθανασίου.
Μπέτσικας Κώστας του Ιωάννη.
«Ανατροπή τώρα» (Σύριζα) Υποψήφιος Δήμαρχος Δημήτρης Τραπεζιώτης.                                     ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι:
Μπόμπολου – Δερβίση Ιωάννα (Τζοάνα) του Χρήστου
Ντοβάκος Νικόλαος του Ανδρέα
Σαράντης Νικόλαος του Γεωργίου
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: (τοπικό) Υποψήφιοι Σύμβουλοι Τοπικής Κοινότητας:
Κάππας Αναστάσιος του Γεωργίου.

Ψηφοδέλτιο Λαϊκής Συσπειρωσης (ΚΚΕ) Υποψήφιος Δήμαρχος Παπανικολάου Τίμος.   
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ.  
Πλαστήρας Γιώργος- αγρότης (Αγγελόκαστρο).
Τσίνας Αριστείδης- αγρότης  (Λυσιμαχεία)       
 Κουτσούμπα Ράνια- ιδιωτική υπάλληλος
Κρέτσης Κώστας – Ιδ. Υπαλλ. – αγρότης
Μπάλλας Σπύρος- οικοδόμος – αγρότης

« Ανυπότακτο Αγρίνιο »  υποψήφιος δήμαρχος  Στυλιανός (Στέλιος) Μερμίγκης του Σωτηρίου.                              
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι:
Γεώργιος Υφαντής του Πέτρου (Οδοντίατρος)
Στην εκλογική Δημοτική Κοινότητα Αγρινίου η Αγγελοκαστρίτισα :
Βάγια Κωνσταντή του Γεωργίου (Ελέυθερη Επαγγελματίας.)

Κώστας  Καστρινός.

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

ΑΠ’ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΣΤΟ ΣΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ.

Το χρονογράφημα της Κυριακής.
«Σώσον Κύριε τον λαό σου» από τους πολλούς σωτήρες που κάνουν ουρά στα ψηφοδέλτια για να μας σώσουν. Αφού μας έσωσε επανειλημμένως ο Αντώνιος ο μέγας, ήταν η σειρά της Eurostat να αναγγείλει περιχαρής ότι πιστοποιεί το πρωτογενές πλεόνασμα. Νέοι πανηγυρισμοί από τα κανάλια που όμως αποφύγανε να πούνε πάλι την καθαρή αλήθεια για "κρυφά μέτρα 6 δισ. έως το 2018" όπως λέει η Realnews, η οποία επισημαίνει ότι "το μεσοπρόθεσμο φέρνει λιτότητα διαρκείας".. Μας δουλεύουν ψιλό γαζί οι άθλιοι!.
Τώρα που φάνηκαν πάλι «προ των πυλών» οι εκλογές διαγκωνίζονται ποιος θα μας αποτελειώσει.
- Εδώ το καλό σώσιμο φωνάζει η ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ. Ελάτε στους έμπειρους ναυαγοσώστες.. Στα πέντε σωσίματα το ένα χωρίς κούρεμα σε μισθούς και συντάξεις. Ορίστε περάστε.
- Εδώ το επαγγελματικό σώσιμο αντιτείνει η Νέα Δημοκρατία. Έξω οι ανίδεοι που σας βούλιαξαν αντί να σας σώσουν. Εμείς διαθέτουμε μεγάλο ναυαγοσωστικό με όλα τα κομφόρ. Θα σας στοιχίσει κάτι παραπάνω αλλά σε καμιά πενηνταριά χρόνια θα έχετε σωθεί οριστικά.
- Θα κάνουμε μεγάλη Πειρατεία και ρεσάλτο σε γερμανικό ναυαγοσωστικό κραυγάζει ο ΣΥΡΙΖΑ που τους το χρωστάμε από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Έτσι όχι μόνο θα σας σώσουμε αλλά και θα σας πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες. Ε ρε γλέντια!
- Το Κεφάλαιο θα σας πάει κατά διαόλου λέει το ΚΚΕ. Εμείς θα σας οδηγήσουμε με ασφάλεια στο βυθό αφού την επιφάνεια κατέχει ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Μόλις γίνεται ψάρια και μάθετε να κολυμπάτε, τότε θα έχετε σωθεί.
- Αυτά όλα είναι παλαιοκομματικά τερτίπια, ουρλιάζει ο Καμένος. Μόνο με κότερο ναυαγοσωστικό έστω και μικρό έχουμε πιθανότητες. Αν βέβαια βοηθήσει κι ο Αλέξης θα κάνουμε το μεγάλο σώσιμο. Η μόνη ιδεολογική διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι είναι ανήκουστο να σας πάμε στις Σεϋχέλλες όταν υπάρχουν τα Ελληνικά νησιά που τα ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά. Σε αυτό είμαστε ανένδοτοι.
- Όλοι σας βούλιαξαν εμείς θα σας σώσουμε, κραυγάζει εν μέσω ριπών καλάζνικοφ ο Κασιδιάρης. Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου θα δουλεύουν με το ζόρι οι παράνομοι λαθρομετανάστες, θα παίρνουμε φασόν από τους Κινέζους. Θα μας στοιχίζει είκοσι ευρώ, κι εμείς θα το πουλάμε για 100 στους Ευρωπαίους! Έτσι μ’ εμπορικό μυαλό γίνονται οι δουλειές. Είναι δοκιμασμένη συνταγή για μας.
Όπως βλέπετε για πρώτη φορά έχουμε τόσες προτάσεις διάσωσης. Ευτυχώς όμως που κι αυτή τη βδομάδα είμαι σωμένος. Έφερα μια πλάτη αρνί απ’ το χωριό που με καλή διαχείριση (Άστω κάτω το μεγάλο το κομμάτι να μη σου κόψω το χέρι) φέτος περίσσεψε, κι έτσι τουλάχιστον δεν θα πεινάσω και θα τη βγάλω και τούτη τη βδομάδα.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.                                           
Λόγω επιστροφής χθες Σαββατο στην πρωτεύουσα το χρονογράφημα του Σαββάτου έγινε της Κυριακής.

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

« αιδώ τε και δίκαιον »

Άρθρο του Ευθύμιου Πριόβολου.
Μία σοβαρή παράμετρος της πολύπλευρης, πολύμορφης και πολυώδυνης κρίσης που βιώνει η χώρα μας είναι η κρίση της πολιτικής. Δεν είναι διόλου τυχαίο καθώς για την χαλεπή σημερινή πραγματικότητα την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν εκείνες οι πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, τις οποίες ακολούθησαν πολιτικοί. Δεν μπορούμε όμως να... ισχυριστούμε ότι και οι πολίτες είναι άμοιροι ευθυνών, αφού ψήφιζαν και ανέχονταν. Αλίμονο αν ο ίδιος ο λαός δεν είναι υπεύθυνος για την κατάστασή του. Η αποποίηση της ευθύνης είναι κύριο χαρακτηριστικό και ίδιον του Έλληνα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Ο σκοπός μας είναι η επισήμανση του κινδύνου που υφέρπει και υποβόσκει, δηλαδή η απαξίωση της πολιτικής. Η τάση αυτή δημιουργεί εκείνον τον τρόπο του σκέπτεσθαι και του φέρεσθαι , ειδικά στους νέους ανθρώπους - δικαίως και για ευνόητους λόγους - που εγκυμονεί κινδύνους για την παρεκτροπή σε επικίνδυνους ατραπούς και φυσικά για την ίδια τη δημοκρατία. Άλλος τρόπος επίλυσης των προβλημάτων μιας κοινωνίας ανθρώπων, μιας Πολιτείας, δεν υπάρχει πέρα από την πολιτική. Αρκεί η πολιτική να έχει τα δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά, την αιδώ και τη δικαιοσύνη, που αναφέρει ο Πλάτων στον περίφημο διάλογό του «Πρωταγόρας».
Όταν οι θεοί, γράφει ο μεγάλος φιλόσοφος, έπλασαν όλα τα θνητά όντα, ανέθεσαν στον Επιμηθέα και τον Προμηθέα να τα προικίσουν με ικανότητες. Ο Επιμηθέας δίνει σε άλλα τη δύναμη, σε άλλα την αντοχή, σε άλλα την ταχύτητα κλ.π. Όταν ήρθε η στιγμή να δώσει κάτι και στον άνθρωπο διαπίστωσε ότι δεν του είχε μείνει τίποτα. Τότε ο Προμηθέας αποφασίζει να κλέψει από τον Ήφαιστο και την Αθηνά τη φωτιά και τη γνώση των τεχνών και να τα δωρίσει στους ανθρώπους. Όμως παρ’ όλες τις γνώσεις και τις τεχνικές τους ικανότητες οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ζήσουν σε Πολιτείες, γιατί τους έλειπε η πολιτική τέχνη. Έτσι ο Δίας έστειλε τον Ερμή, ο οποίος τους έφερε την αιδώ και την δικαιοσύνη (αιδώ τε και δίκαιον, 322, γ), που είναι τα θεμέλια της πολιτικής, όπως τονίζει ο Πλάτων.
Υπάρχουν αυτές οι δύο λέξεις και έννοιες σήμερα στην πολιτική, τις οποίες ο Πλάτων θεωρεί θεμελιώδεις για την άσκησή της; Μήπως, ειδικά σήμερα, δεν απέμεινε πλέον για την πολιτική και τους πολιτικούς της χώρας τίποτα άλλο, παρά η αίσθηση, η καλλιέργεια και η άσκηση της αιδούς και της δικαιοσύνης, προκειμένου να διασωθεί η αξιοπιστία τους, οι αγαθές τους προθέσεις και προπάντων να επιτευχθεί η κάθαρση της συντελεσθείσας ύβρεως; Την πολιτική την προσδιορίζουν παντοιοτρόπως οι πολιτικοί. Γι’ αυτό όσοι τώρα εισέρχονται στον στίβο για τις επικείμενες εκλογές, ας κατέλθουν με την αιδώ, δηλαδή την ευλάβεια και το αίσθημα της ντροπής για τον λαό, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, αλλά και με το αίσθημα της δικαιοσύνης.
Καλή δύναμη.
Eυθύμιος Πριόβολος.

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Η ΑΓΙΑΛΕΟΥΣΑ Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.

Θεόρατοι βράχοι με μεγαλείο κι αιώνιο κάλλος από εδώ και από κει, και ανάμεσα τους σκαλισμένο το εκκλησάκι, που είναι χωμένο μέσα στη σπηλιά. Στρέφουν το βλέμμα τους μέρα και νύχτα, χιλιάδες οι περαστικοί, σταυροκοπιούνται και της απευθύνουν θερμές και μυστικές τις προσευχές στην άγια εικόνα και μορφή της.
Κι εκείνη από ψηλά η Αγιαλεούσα, ως άγρυπνος φρουρός, παραστέκει στο κάθε οδοιπόρο, που διασχίζει τον Αράκυνθο. Και σταματούν πολλοί από τους διερχόμενους ανάμεσα σ' αυτά τα πανύψηλα τα βράχια για να θαυμάσουν και να εμπνευστούν, να ζήσουν δυο στιγμές γαλήνης και ηρεμίας.
Κι άλλοι ανηφορίζουν να φθάσουν στην σπηλιά, που βρίσκεται η θαυματουργός εικόνα. Εκεί γονατίζουν και μιλάνε με την Παναγία. Στιγμές Θεοσέβαστες , στιγμές πνευματικού ανεφοδιασμού. Κι έπειτα παίρνουν τον κατήφορο ανάλαφροι και συνεχίζουν το δρόμο τους έχοντας μαζί τους τη χάρη και την ευλογία της Αγιαλεούσας.
Σε απόσταση δεκαεννέα χιλιομέτρων από το Μεσολόγγι και καμιά δεκαριά απ' το χωριό μας το Αγγελόκαστρο στην αρχή του στενού περάσματος (Κλεισούρας) του βουνού Αράκυνθος ή Ζυγός στ' αριστερά για τον επισκέπτη, που ανεβαίνει την εθνική οδό Μεσολογγίου - Αγρινίου, το υπέροχο ετούτο μοναστήρι. Η Ζωοδόχος Πηγή, που στο μικρό εκκλησάκι του μοναστηριού υπάρχει πηγή, στην οποία με μικρή σκάλα κατεβαίνουν ευλαβικά οι πιστοί κι όσοι πάσχουν από διάφορες ασθένειες να πιούν απ' το αιώνιο νάμα της Άγιας Ελεούσας.
Συνδεδεμένο τούτο το εκκλησάκι με ιστορικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας της πατρίδας μας. Σ' εκείνη την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου Ο Γιαννιώτης Κώστας Ζούκας ή Γιάννης Γούναρης ήτανε κυνηγός στην υπηρεσία του Ομέρ Βρυώνη και κυνηγούσε για λογαριασμό του αφέντη του κι ήταν αυτός που είχε κρυφακούσει το σχέδιο των Τούρκων και διεμήνυσε στους Έλληνες το φοβερό μυστικό κατά την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου τα Χριστούγεννα του 1822, που κατέληξε σε μία λαμπρή νίκη των Ελλήνων. Σ' αυτό το εκκλησάκι ήρθε και μόνασε σαν Καλόγερος μετά κυνηγημένος απ' τους Τούρκους.
Ιστορικοί, αλλά και σπουδαίοι λογοτέχνες και τι δεν έγραψαν μετά γι' αυτό το περιστατικό και έτσι πέρασε ο Γίάννης Γούναρης στην αθανασία και πήρε τη θέση, που του αξίζει, στο πάνθεο των ηρώων του Μεσολογγίου και της Ελλάδας. Κι ο Πάτερ Κοσμάς ο Αιτωλός εκείνα τα δύσκολα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, πολλές φορές έβρισκε αποκούμπι εδώ. Γι’ αυτό και σήμερα δεσπόζει εδώ ο μεγαλοπρεπής του ανδριάντας.

 ΥΓ. Φέτος δεν θα είμαι εκεί τη μέρα της γιορτής της. Όποιος ανηφορίσει προς τα εκεί ν’ ανάψει ένα κεράκι και για μένα. Μεγάλη η χάρη της.   
(Πατήστε στις εικόνες για μεγάλωμα)
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

O ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Εκεί στο λόφο του Αι Γιώργη, στο φυσικό μπαλκόνι του Αγρινιώτικου κάμπου, στο βυζαντινό ξωκλήσι στου Κάστρου τα θεμέλια, μαζεύτηκαν πάλι όλοι οι Αγγελοκαστρίτες να γιορτάσουν και να τιμήσουν τον Άγιο «φρούραρχο» του χωριού τους.
Με την ανατολή του ήλιου μικροί και μεγάλοι, φορώντας τα καλά τους ξεχύθηκαν στον Ανηφορικό δρόμο, και παρέες-παρέες με κουβεντολόι και χρονοπολίσματα τραβούσαμε για να προλάβουνε τη λειτουργία. Από τη μια μεριά και την άλλη του δρόμου είχαν ανοίξει τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης, οι παπαρούνες, οι μαργαρίτες και άλλα πολλά άγρια μικροσκοπικά λουλούδια που σε αρμονικό συνδυασμό, με τα πρώτα χελιδόνια και τις αγριομέλισσες που πετούσαν, θαρρείς υμνούσαν τον εορτάζοντα Άγιο.
Στο φτωχικό και μικρό ξωκλήσι , κτισμένο στη κορυφή ακριβώς του λόφου διπλα απ’ του κάστρου τα χαλάσματα, τη Θεία Λειτουργία την παρακολουθήσανε οι πιο πολλοί εκτός ναού λόγω χώρου.
Εκτός από τους ευλαβείς προσκυνητές κάτω στην αλάνα, φέτος μετά από πολλά χρόνια είχε και πραματευτάδες, που πουλούσαν γλυκίσματα και καραμέλες.
Έτσι καθώς πρέπει τίμησαν και φέτος οι Αγγελοκαστρίτες «τον αφέντη τους τον Καβαλάρη» τον Αι Γίωργη.  
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

ΦΟΡΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Για άλλη μια φορά ακόμα το Πάσχα βάφεται με αίμα απ’ τις κροτίδες και τα αυτοσχέδια «βαρελότα» στο Αγγελοκάστρο.  Θύματα φέτος ο 24τράχρονος Βασίλης που κινδυνεύει να χάσει τη μια του παλάμη, (μεταφέρθηκε επειγόντως σε Νοσοκομείο των Αθηνών) και ο μικρότερός του  αδερφός που ευτυχώς τον πήρε «ξώφαλτσα» και τα τραύματα δεν ήταν τόσο σοβαρά. Καλή η παράδοση, και οι Πασχαλιάτικες «ομοβροντίες» - τις έχω τιμήσει κι εγώ στα νιάτα μου δεόντως – όχι όμως και με τίμημα τη σωματική ακεραιότητα, και φτάνει επιτέλους αυτός ο φόρος αίματος και βλακείας για το χωριό.
Καστρινός.

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Ο ΠΕΝΘΙΜΟΣ Ο ΧΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ.

Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα της Εκκλησίας και του Παντοκράτορα. Είναι μέρα μεγάλη και βαριά η Μεγάλη Παρασκευή... Φορτισμένη μέρα γεμάτη συναισθήματα, μέρα που είτε πιστεύεις είτε όχι, νοιώθεις ότι πλανιέται κάτι άλλο στην ατμόσφαιρα, μια θλίψη, μια μαυρίλα, ένα βάρος... Ένα βάρος ενοχής; Μια φευγαλέα συνειδητοποίηση του τι έχει συμβεί; Ένα αίσθημα πως κάπου, κάτι πήγε στραβά, πολύ στραβά;
Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα του Μοναστηριού, προσπαθώντας να μας θυμίσει. Να μας κάνει να καταλάβουμε πως Θυσιάσαμε τα πάντα. Τα ξεπουλήσαμε. Κι ήρθε και μας γέμισε ένα βαθύ, μαύρο σκοτάδι, μια μοναξιά σκληρή, μα κι αυτή τη συνηθίσαμε σιγά- σιγά, μέχρι να φτάσουμε στο αβέβαιο σήμερα. Και σήμερα θα είμαστε λέει διαφορετικοί, θα φοβηθούμε το Θεό, δε θα βρίσουμε, θα χαμηλώσουμε το κεφάλι κι ίσως νιώσουμε ένα βάρος στους ώμους μας.. Το βάρος του σταυρού του, το βάρος της μοναξιάς μας και το βάρος των ευθυνών μας... Θα σκύψουμε το κεφάλι και θα περιμένουμε την αυριανή Ανάσταση....
Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα του Μοναστηριού, και θα χτυπάει πένθιμα όλη μέρα. Αλλά δεν την ακούμε.. Έχει πολύ θόρυβο εδώ κάτω στο χωριό. Ποτέ δεν την ακούσαμε.. Ποτέ δεν καταλάβαμε.. Τι σημαίνει το Μεγάλη μπροστά απ’ το Παρασκευή.. Πόσο μεγάλη είναι αυτή η μέρα για να νιώσουμε τι έχουμε κάνει... Πόσο μεγάλη είναι αυτή η μέρα, για να προλάβουμε να μετανιώσουμε... Την κάναμε κι αυτή, μια μικρή συνηθισμένη Παρασκευή, κομμένη και ραμμένη στα δικά μας τα μέτρα.. Όπως όλα.. όπως πάντα σε τούτο τον τόπο....
Χτυπάει πένθιμα η καμπάνα του Μοναστηριού, και θα χτυπάει πένθιμα όλη μέρα. Και θα χτυπάει πένθιμα πια για μας κάθε μέρα.... Μέχρι που να ζητήσουμε «Έλεος» και να πούμε κάποτε «φτάνει ως εδώ» και να ψάξουμε επιτέλους τη πολυπόθητη μεγάλη λέξη ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Μα μέχρι τότε...πένθιμα θα χτυπάει ετούτη η καμπάνα για όλους μας. Πένθιμα θα χτυπάει σ’ αυτό τον τόπο κάθε μέρα....
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ.Ἀπὸ τὶς κορυφαῖες στιγμὲς τῆς συνάντησης πίστης καὶ ποίησης.

Ἑρμηνευτικὲς ἀποδόσεις τῶν ὕμνων, Εὐθύμιος Πριόβολος
α.
"Σήμερον σὲ θεωροῦσα ἡ ἄμεμπτος Παρθένος ἐν σταυρῶ, Λόγε, ἀναρτώμενον, ὀδυρομένη μητρώα σπλάγχνα ἐτέτρωτο τὴν καρδίαν πικρῶς• καὶ στενάζουσα ὀδυνηρῶς ἐκ βάθους ψυχῆς, παρειᾶς σὺν θριξὶ καταξαίνουσα, κατετρύχετο• διὸ καὶ τὸ στῆθος τύπτουσα, ἀνέκραζε γοερῶς• Οἶμοι, θεῖον τέκνον! οἶμοι, τὸ φῶς τοῦ κόσμου! τί ἔδυς ἐξ ὀφθαλμῶν μου, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ; Ὅθεν αι στρατιαὶ τῶν Ἀσωμάτων τρόμω συνείχοντο λέγουσαι• Ἀκατάληπτε, Κύριε, δόξα σοι".
*
Σήμερα, βλέποντας ἐσένα ἐπάνω στὸν σταυρὸ ἡ ἀμόλυντη μητέρα σου, θρηνοῦσε μέσα στὰ μητρικά της σπλάγχνα μὲ καρδιὰ πικρὰ πληγωμένη. Καὶ στενάζοντας μὲ ὀδύνη, ἀπό τὰ βάθη της ψυχῆς, καταμάτωνε τὰ μάγουλά της καὶ τρίχες ἀπ’ τὰ μαλλιὰ της ξερίζωνε, βασανιζόμενη ἀπὸ λύπη καὶ από πόνο μεγάλο. Γι΄ αὐτὸ χτυποῦσε τὸ στῆθος της καὶ ἔλεγε μὲ γοερὲς κραυγές. Ἀλίμονό μου, θεῖο παιδὶ ! Ἀλίμονο σὲ μένα, φῶς τοῦ κόσμου! Γιατί χάθηκες ἀπὸ τὰ μάτια μου ἐσύ, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ; Καὶ οἱ στρατιὲς τῶν ἀσώματων ἀγγέλων, ἀπὸ αὐτὴ τὴ συγκινητικὴ καὶ παράξενη εἰκόνα πού ἔβλεπαν, κυριεύτηκαν ἀπὸ τρόμο καὶ ἔλεγαν, δόξα σὲ σένα Κύριε, πού τὰ σχέδια καὶ τὰ ἔργα σου εἶναι ἀκατάληπτα γιὰ τὸν ἀνθρώπινο νοῦ.
β.
«Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα κρεμάμενον, Χριστέ, σὲ τὸν πάντων κτίστην καὶ Θεὸν ἡ σὲ ἀσπόρως τεκοῦσα, ἐβόα πικρῶς. Υἱέ μου, ποῦ τὸ κάλλος ἔδυ τῆς μορφῆς σου; οὐ φέρω καθορᾶν σε ἀδίκως σταυρούμενον. σπεῦσον οὒν ἀναστηθι, ὅπως ἴδω καγῶ, σοὺ τὴν ἐκ νεκρῶν τριήμερον ἐξανάστασιν».
*
Χριστέ, ἡ μητέρα σου, αὐτὴ πού σὲ γέννησε μὲ τρόπο θαυμαστό, βλέποντας ἐσένα, τὸν δημιουργὸ καὶ Θεὸ τῶν ἁπάντων, νὰ κρέμεσαι ἐπάνω στὸ σταυρό, ἐκραύγαζε πικραμένη: Παιδί μου! Ποῦ ἔδυσε τὸ κάλλος τῆς μορφῆς σου; Δὲν ἀντέχω νὰ σὲ βλέπω νὰ σταυρώνεσαι ἄδικα. Βιάσου, λοιπόν, νὰ ἀναστηθεῖς, γιὰ νὰ δῶ καὶ ἐγὼ τὴν τριήμερη ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἀνάστασή σου.
Ευθύμιος Πριόβολος.

ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΘΗ… ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…
Και εμείς, που καταφέραμε να κάνουμε τούτη τη χώρα τόσο λίγη, τούτο τον τόπο τόσο μίζερο, που ακόμα κι ένα θαύμα του μοιάζει αδύνατο στα ίσα να τον φέρει, σκύβουμε το κεφάλι με κατάνυξη μπροστά στο τίμιο σταυρό του, περιμένοντας την Ανάστασή του που θα μας ξαναγεμίσει ελπίδα.
Θα ακολουθήσουμε την περιφορά του Επιταφίου του, με τ’ αναμμένα μας κεριά μέσα στη θλίψη, κι ίσως φέτος σκεφτούμε αμυδρά όταν περνάμε κάτω απ’ τον επιτάφιο, ότι τούτη την εποχή υπάρχουν κάποιοι που πεινάνε. Μετά, θα πάμε σπίτι να πλύνουμε αυλές και μπαλκόνια για νάνε καθαρά και παστρικά για τη μεγάλη μέρα της Ανάτασης.
Κι έτσι μες σ’ όλα αυτά, κάνεις δε βλέπει τα Πάθη που συντελούνται διπλά μας... Κάνεις δε βλέπει τη χώρα τούτη, που σύρεται απ’ τον Άννα στο Καϊάφα, κανείς δεν βλέπει να κουβαλάει το σταυρό της προς το Γολγοθά. Κανείς δε βλέπει του λαού τη Σταύρωση. Ίσως μόνο εκείνος ο Θεάνθρωπος. Μόνο εκείνος ίσως να τον βλέπει, και να τον συμπονά, γιατί στην πορεία του αναγνωρίζει τη δικιά του...
Κι όπως εκείνος αναστήθηκε εκ νεκρών, καθαρίζοντας τις αμαρτίες και τον πόνο αυτού του κόσμου, έτσι και τούτη η χώρα κι ετούτος ο λαός, ίσως κάποια στιγμή αναστηθεί μετά τη Σταύρωσή του. Ίσως. Γιατί εξαρτάται και απ’ τον ίδιο το λαό.
Μπούτβας Κώστας - Καστρινός.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Μεγάλη Τετάρτη. H μέρα της μεγάλης Προδοσίας... Η μέρα που σύμφωνα με τις γραφές, κάποιος που καθώς όλα τα μετρούσε με μέτρα και σταθμά και με νομίσματα, εξαργύρωσε το δικό του μερίδιο «Σωτηρίας» με τριάκοντα αργύρια.
Μεγάλη Τετάρτη η μέρα που σύμφωνα με τη καθημερινότητα κάποιοι που όλα τα μετράν με ψέματα, εξαπατήσεις, ψήφους και οφίτσια, έναντι τριάκοντα ευρωαργυρίων, στείλανε στο σταυρό ένα λαό.
Μικρό το τίμημα για την ψυχή τους.... Μικρό το τίμημα για τη ζωή σου, μικρό το τίμημα για το μέλλον σου και για το παρόν...
Τριάκοντα αργύρια.. Τι να αγοράσεις με τα τριάντα αυτά αργύρια που να καλύψει το κενό. Τι να αγοράσεις με αυτά τα τριάκοντα αργύρια που να αντικαταστήσει την χαμένη σου ελπίδα. Τίποτα πια δε μπορείς να αγοράσεις... Ούτε τη χαμένη σου ηρεμία, ούτε τη χαμένη σου αθωότητα, ούτε το μέλλον των παιδιών σου.
Μεγάλη Τετάρτη, η Μέρα της μεγάλης Προδοσίας... Κι αναρωτιέμαι, όλοι εμείς με τα τριάντα ευρωαργύρια των τραπεζών, τι τάχα απ’ όλα αυτά μπορούμε να αγοράσουμε;
Με τα σκληρά αυτά όπως λεν ευρωνομίσματα, να πληγώνουν τη χούφτα τους και τη ζωή τους που κυλάει σε υπονόμους, ως πρόβατα επί σφαγή, μας ανακοίνωσαν και πάλι ότι το Μάιο θα μας πάνε να ξαναψηφίσουμε.
Εκεί είναι η μεγάλη ευκαιρία Πατριώτες να σκίσουμε το «παραπέτασμα» του βρόμικου και ψεύτικου Ναού τους κατά όπως λένε και οι γραφές.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ.

Καστρινός – Ποίηση.
Ρωμαίοι χιλίαρχοι σε σέρναν σε χορό
μες σε χαρέμια και ανήθικα παλάτια,
τις αμαρτίες σου αναδεύοντας σωρό
έκλεινες στη ζωή τα μαύρα σου τα μάτια.

Στη Δαμασκό σ΄ένα ανήλιαγο στενό,
στα πόδια ενός τελώνη ξαπλωμένη,
ξεγυμνωμένο είχες το μπούστο ανοικτό
και κοινωνούσες το χασίσι χαυνωμένη.

Σ’ ένα πορνείο στη Χεβρώνα σ’ είχαν δει
μέσα σε έκστασή από όπιο νοθευμένο,
να αγκαλιάζεις ένα αμούστακο παιδί
μαζί με ένα στρατιώτη μεθυσμένο.

Οι αμαρτίες σου τα μόνα σου προικιά
και η σάρκα σου κρεβάτι του ονείρου,
της ιστορίας ήσουν μαύρη χαρακιά
σ΄ένα κατάστιχο ενός παλιού παπύρου.

Το ’θελε η μοίρα να βρεθείς όμως εκεί
να βγεις κάποια βραδιά από την πλάνη,
μπροστά στην άγια του μορφή τη Θεϊκή
με τις κοτσίδες σου και μια απλή λεκάνη.

Με δάκρυ καθώς τού 'πλενες τα πόδια,
άκουσαν όλοι του Θεάνθρωπου φωνή,
με τη μετάνοια να γκρεμίζεις τα εμπόδια
να χρίζεσαι Αγία, Μαρία Μαγδαληνή.
Κώστας Καστρινός. 

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

ΤΑ ΛΑΖΑΡΙΑ. (τα κάλαντα του Απρίλη).

Λαζάρια  στους δρόμους του Αγγελοκάστρου.
Κάθε χρονιά η ίδια « ευλαβική» διαδικασία μετά το σχολειό, τ’ απόγευμα της Παρασκευής, παραμονής του Λαζάρου εκείνα τα χρόνια στο χωριό. Όλοι στο πόδι μικροί και μεγάλοι να φτιάξουν το Λάζαρο. Χοντρά και σκληρά καλάμια, για να γίνει ο σκελετός. Ένας καλαμένιος σταυρός με το κάτω άκρο του πιο μακρύ. Κι έπειτα οι τρύπες στα πλάγια για να μπούν τα μικρότερα ψιλοκομμένα καλάμια που θα κρατούν τα πλεγμένα «βάγια», που αργότερα θα καλυφτούν με ένα λευκό πανί «μπελονιασμένο» γύρω- γύρω που συμβολίζει το «Σάβανο» του νεκρού Λάζαρου. Σ’ αυτό το πανί αργότερα θα ράβονταν ένας μαύρος σταυρός που θα περιβάλλονταν από καρφιτσωμένα λουλούδια, κυρίως μοβ βιολέτες. Για να κρεμαστούν αργότερα τα κύπρια (μεγάλα χάλκινα γιδοκούδουνα) και διάφορα άλλα κουδούνια. Το Σαββατιάτικο πρωινό του Λαζάρου αντιλαλούσε όλο το χωριό από παιδικές φωνές και κουδουνίσματα καθώς τα παιδιά γύριζαν παρέες- παρέες στα σπίτια και τραγουδούσανε την Ανάσταση του Λαζάρου, κρατώντας το ανθοστόλιστο ομοίωμα με τα κρεμασμένα κουδούνια.
Σήμερα έρχεται ο Χριστός Επουράνιος Θεός
και στην πόλη Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδερφό τους Φίλο και αγαπητό τους.
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι,
το φαρμάκι των χειλέων ,και μην με ρωτάτε πλεόν.

Οι παλιότεροι λέγανε ότι το έθιμο ετούτο με τα Λαζάρια και τα κουδούνια στον τόπο μας είχε επικρατήσει απ’ την έξοδο του Μεσολογγίου. Είχαν προγραμματίσει λέει οι δημογέροντες και οι οπλαρχηγοί πριν ξεκινήσει η έξοδος να αιφνιδιάσει τους Τούρκους απ’ τα νότα τους ο Καραϊσκάκης. Όμως εκείνο το βράδυ ο φιλάσθενος Στρατηγός αρρώστησε πάλι, κι έμεινε στο κρεβάτι ψηλά στα χωριά του Θέρμου. Έτσι οι κάτοικοι των γύρω χωριών αποφάσισαν να κάνουν οι ίδιοι τον αντιπερισπασμό «αιφνιδιάζοντας τον οχτρό» για να μπορέσουν οι πολιορκημένοι να βγουν απ’ την πόλη. Μάζεψαν τα κύπρια απ’ τα γίδια και τα κουδούνια απ’ τα πρόβατα, κι αφού τα κρέμασαν σε αυτοσχέδιους ξύλινους σταυρούς, βγήκαν πίσω απ’ τους Τούρκους και κατάφεραν με την «οχλαγοή» να τους αιφνιδιάσουν για λίγο, πριν τους προδώσει ένα τομάρι Ζακυνθινός.
Τη μορφή αυτού του Αγγελοκαστρίτικου ομοιώματος του Λαζάρου όσο κι αν έψαξα δεν την συνάντησα πουθενά αλλού. Είναι κι αυτό ένα απ’ τα χαρακτηριστικά του χωριού μας, που πρέπει να κλειδώσουμε τώρα που όλα χάνονται, βαθιά στην μνήμη μας και στην καρδιά μας.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.


Τρίτη 8 Απριλίου 2014

ΤΟ ΑΥΓΟ, ΤΟ ΦΩΛΙ, ΚΑΙ Η ΚΛΩΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΛΩΣΑΓΕ.

Πανικός πλάκωσε στον πολιτικό κόσμο, ετούτοι δω οι τραμπούκοι οι στρατόκαυλοι, δεν έχουν ιερό και όσιο. Κι ένας ψιλοπανικός επικρατεί γενικώς, διότι οι ακροδεξιοί πολύ παίρνουνε κεφάλι, και το φίδι μοιάζει να’τανε καρπερό...
Και λέω εγώ τώρα, απόφοιτος ανώτατης πεζοδρομιακής, αυτό το η ιστορία επαναλαμβάνεται, δεν το’χε πάρει κανένας τους χαμπάρι, η απλά το λέγανε επειδή από κάπου το είχανε ακούσει; Όταν στραγγαλίζεις μια χωρά, όταν εξευτελίζεις τους κατοίκους της, νεκρώνεις την οικονομία της, και της στερείς κάθε ελπίδα τι γίνεται; Δεν ξέρεις τι γίνεται; Θα σας το πω εγώ, η μάλλον όχι εγώ. Η ιστορία:
Κατά το διάστημα 1924-1929 η Δημοκρατία της Βαϊμάρης γνώρισε τη "χρυσή εποχή" της. Ωστόσο, λίγο πριν τον θάνατό του το 1929, ο Στρέζεμαν έκανε την εξής διαπίστωση: "Η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας εμφανίζεται ανθηρή μόνο στην επιφάνεια. Η Γερμανία στην πραγματικότητα βαδίζει επάνω στον κρατήρα ενός ηφαιστείου. Αν κληθεί να εκπληρώσει άμεσα τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της, ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας της θα καταρρεύσει". Μέσα σε αυτή την κατάσταση, εμφανίστηκε στη Βαυαρία  ένα μικρό πολιτικό κόμμα, το Κόμμα των Γερμανών Εργατών.  
Μη σας κουράζω. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε...τα έχετε ακούσει. Βαλε τώρα εσύ μερικούς κλέφτες που ρήμαζαν επί σειρά ετών το τόπο, Κάτι ρεμάλια μεταμορφωμένα σε πολιτικούς, κάμποσους λαθρομετανάστες σε γκέτο στις δεξιές περιοχές της Αθήνας, βαλε και την τρομοκρατία της τηλεόρασης και το "ούτε στη χούντα δεν ήταν έτσι", και νάτο το αυγό, να και το φώλι, νατη κι η κλώσα που το κλώσαγε...
Και τώρα που το αυγό έσκασε και γέμισε μαύρα κλωσόπουλα ο τόπος, κι αυτά άρχισαν να τσιμπάνε, την κλώσα την έχει πιάσει πανικός. Όχι τόσο γιατί βγήκανε μαύρα κατράμι και τσιμπάνε τα κοτόπουλα! Αλλά γιατί όλα τ’ αυγά που τόσα χρόνια έκανε ήτανε κλούβια, και αντί για κρόκους μέσα τους είχανε "Άκηδες" και "Μπαλτάκους".
Καστρινός.

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.

Νεαροί φίλαθλοι του ΑΧΕΛΩΟΥ με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα μέσα στο Δοκίμι.
Το Νο 4 του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου  Θόδωρος Μπέτσικας, δίνει την δική του αναφορά, κάνοντας παράλληλα και μια αναδρομή, για τον φετινό τιτάνιο αγώνα που έδωσε η ομάδα να σωθεί.
ΕΤΣΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ… 23/04/2007 Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΧΑΝΕΙ 4-3 ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΒΙΒΑΖΕΤΑΙ.ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ¨ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ¨, ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΛΑΜΜΕΝΑ, ΕΓΩ ΚΑΘΟΜΑΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ.
ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ.Η ΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΙΣΧΥΡΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ) ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ. ΕΓΩ,Ο ΜΙΧΑΛΗΣΟ ΜΠΟΥΤΙΒΑΣ,Ο ΚΑΡΑΛΗΣ,Ο ΗΛΙΑΣ Ο ΚΟΤΟΥΜΠΑΣ,Ο ΣΤΑΘΗΣ Ο ΜΠΟΥΖΑΣ (ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ) ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠ’ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΟΠΟΙΟ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ(ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ ΒΑΡΥ). ΜΑΖΕΨΑΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΠΗΡΑΜΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΜΟΥΧΑΝΗ.
Η ΟΜΑΔΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΚΑΛΑ,ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΟΛΑΣΗ, ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ´´ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ´´ ΔΙΠΛΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΑΛΥΒΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ,ΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΛΟΓΩ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟΥ ΖΗΛΟΥ,ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ.
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ… ΟΜΩΣ ΝΑΙ, ΚΑΛΑ, ΣΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ; ΟΤΑΝ ΤΡΩΣ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΡΙΑ ΜΕΤΡΑ ΟΦΣΑΙΝΤ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΙΣΜΑΝ ΕΓΩ ΣΕ ΕΡΙΞΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, ΤΟΤΕ ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ?
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ… ΤΑ ΓΚΟΛ ΤΟΤΕ, ΤΑ ΕΙΧΕ ΒΑΛΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ο ΣΑΓΑΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ. ΤΟ ΕΝΑ ΔΕ, ΗΤΑΝ ΓΚΟΛΑΡΑ!
Η ΕΝΤΕΚΑΔΑ ΗΤΑΝ Η ΕΞΗΣ:1.ΜΠΟΥΤΙΒΑΣ 2.ΣΑΓΑΝΑΣ 3.ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Ν 4.ΜΠΕΤΣΙΚΑΣ Θ 5.ΜΠΟΥΖΑΣ 6.ΨΙΛΛΙΑΣ(61΄ ΜΠΕΤΣΙΚΑΣ Μ) 7.ΚΑΡΑΛΗΣ(88΄ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ ΣΤ) 8.ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ 9.ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ Κ 10.ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ Θ 11.ΚΟΤΟΥΜΠΑΣ… ΕΠΙΣΗΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΑΙΞΑΝ ΚΑΙ ΟΙ:ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ ΣΤ,ΡΟΜΠΟΛΑΣ Π,ΓΚΙΑΤΤΑΣ Π,ΤΗΛΙΓΑΔΑΣ Φ ΣΕΡΜΕΤΖΕΛΗΣ Γ,ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΛ ΚΑΙ ΕΥΘΥΜΙΟΥ Α., ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ.
ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ, ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ… 23/03/2014 ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ DEJA VU! ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΡΕΦΑΡΟΥΜΕ . ΕΓΩ,Ο ΚΑΡΑΛΗΣ,Ο ΣΑΓΑΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΟΥΛΣ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ (ΣΑΝ ΠΑΙΧΤΕΣ).
ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΟΤΕ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΤΕΛΗΞΑ…
« ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!» ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ.ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΑ ΚΛΑΜΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΜΕ ΓΕΛΙΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΥΣ.ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΥΚΛΟ ΚΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ,ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΟ ΕΜΠΗΡΟΙ,ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΟ ΩΡΙΜΟΙ ΚΑΙ ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ. ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΓΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.
Η ΕΝΤΕΚΑΔΑ ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΙ ΗΤΑΝ:1.ΚΟΥΒΕΛΗΣ 2.ΣΑΓΑΝΑΣ 3.ΚΟΥΡΣΑΡΗΣ(65΄ΨΑΘΑΣ) 4.ΜΠΕΤΣΙΚΑΣ Θ 5.ΚΑΡΑΛΗΣ 6.ΜΠΟΥΖΑΣ ΣΠ 7.ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ ΗΛ 8.ΡΟΥΣΟΓΙΑΝΝΗΣ Κ(72΄ΜΑΝΤΖΑΝΑΣ) 9.ΑΛΕΞΑΚΗΣ 10.ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ ΣΤ 11.ΜΠΟΥΤΙΒΑΣ ΑΠ(85΄ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΛ.)
ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΠΟΥ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΑ ΕΙΧΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΑΧΕΛΩΟ. ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠ ΑΥΤΗ. ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΛΥΒΙΑ,ΣΤΗΝ ΑΕΜ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΟΥΡΙΑ.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΙΖΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΜ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΑΛΥΒΙΑ ΦΟΡΟΥΣΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ. ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΡΝΕΡ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ. ΤΟΥΣ ΕΔΕΙΞΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΑΝ.
ΕΝΤΕΚΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΕΣ ΤΟΤΕ,ΕΝΝΙΑ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΕΣ ΤΩΡΑ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΡΓΑ Ή ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ...Η ΟΜΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΠΕΤΣΙΚΑΣ - Νο 4 του Αχελώου.