Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ «ΒΑΡΕΜΕΝΟΙ».

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.
-Δεν έχεις όνομα ρε ξεφτιλισμένε; Έλεγα μονολογώντας φωνακτά για κάποιον που σχολίαζε, πάλι ανωνύμως βέβαια πάντα, στο διαδίκτυο.
-Τι κάθεσαι και σκας ρε Πατέρα μ’ επανέφερε ο υιός σε τάξη ηρεμίας. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι που τηλεφωνούν και στα κανάλια και που τα ξέρουν όλα. Καμιά χιλιάδα «βαρεμένοι» είναι μην νομίζεις ότι είναι και περισσότεροι. Δεν ξέρω αν είναι χίλιοι η δυο χιλιάδες, εγώ νομίζω ότι είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που θέλουν να ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος, και που φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνεις. Η ομάδα αυτή λοιπόν των «ψώνιων» η «βαρεμένων» όπως τους χαρακτήρισε ο υιός, προελαύνει στις μέρες μας και ανακατεύεται με τους πάσης φύσεως αυθεντικούς γνώστες των πραγμάτων συσκοτίζοντας ακόμα πιο πολύ το Ίδη σκοτεινό τοπίο των ημερών μας. Άλλο ένα ακόμα είδος μετάλλαξης του νεοέλληνα, μιας μετάλλαξης που συνεχίζει ακάθεκτη και που κανείς δεν ξέρει που μπορεί να φτάσει.
Και απ’ την άλλη η απέραντη σιωπηλή πλειοψηφία. Η μεγάλη μάζα. Η πληθώρα του μέσου Έλληνα. Και μην μου πεις ότι αυτή δεν έχει καθόλου δική της γνώμη! Ότι απλώς δουλεύουν, τρώνε, βλέπουν τηλεόραση και κοιμούνται, κι ότι δεν χαλάνε ποτέ τη ζαχαρένια τους με τίποτα! Απλώς κάθονται στ’ αυγά τους και δεν ενδιαφέρονται να γίνουν «νούμερα» και «ψώνια». Και για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: Αν ποτέ εμφανιστεί στον αέρα κάτι καινούργιο - μια καινούργια ιδέα έστω ας πούμε – πρώτοι αυτοί θα την αγκαλιάσουν και θα την στηρίξουν. Κι όχι τα «ψώνια» και «οι βαρεμένοι» που πάντα συμπεριφέρονται τάχα προοδευτικά. Οι αληθινά ανήσυχοι είναι εκείνοι με την άδικα κρεμασμένη ταμπέλα του συντηρητικού. Αυτοί αφήνουν να κάνει κατοχή στο μυαλό τους το κάθε φρέσκο, και μετά να εξαπλωθεί. Αν περιμέναμε απ’ τους «ξερόλες» κι επί παντός είδους και μάλιστα ανωνύμως σχολιαστές, αυτή η φλόγα να φουντώσει, μέσα στην αναμπουμπούλα που πάντα φέρνουν, σίγουρα αυτή θα έσβηνε.
Γι αυτό λέω και υπογραμμίζω, η σιωπηλή πλειοψηφία αποτελεί την ουσία, και ειδικά στην καταταλαιπωρημένη κοινωνία των Ελλήνων όχι απλώς αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αλλά σχεδόν όλη τη χώρα. Αυτή είναι η ίδια η ζωή αυτής της χώρας, κι όχι τα διάφορα «νούμερα» και οι «βαρεμένοι».
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

9 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Μήπως να είσαστε λίγο "επιεικέστερος"
σχετικά με το "ανώνυμο" blogging και τους ξερόλες κύριε ποιητά; Εκτός και καβαλήσατε καλάμινο Πήγασο και όποιον πάρει ο Χάρος ! Εν πάσει περιπτώσει, όλα μπορούμε να τα συγχωρήσουμε , ακόμα και τον Ποιητική Α(η)δεία οίστρο της γενίκευσης !

ένας Ξερόλας

Καστρινός είπε...

Είσαι ένας απ’ τους «βαρεμένους» α. Πως αναγνώρισες κουφάλα τον εαυτό σου! Δεν πήγες να πνιγείς ακόμα στον Αχελώο.

Ανώνυμος είπε...

και της ευγένειας (ξέχασα να προσθέσω στο παρα πάνω σχόλιό μου και το θεωρώ τελείως απαραίτητο)!

Καστρινός είπε...

Μιλάς εσύ για ευγένεια; Ορε μπράβο θράσος. Ποια η ουσία της ευγένειας σ’ ανώνυμους λαϊκιστές;

Ανώνυμος είπε...

O ΚΑΛΑΜΙΝΟΣ ΠΗΓΑΣΟΣ σιγά σιγά δίνει τη θέση του στο ΦΑΣΙΣΤΑ της ΓΕΝΙΚΕΥΣΗΣ, ήθελα να πω...

Καστρινός είπε...

ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΟΝΩ ΑΝΩΝΥΜΕ.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ.
Βροχές και καταιγίδες αναμένονται,
και ξελεφτερομένοι βοριάδες,
και μαλιοτράβηγμα της θάλασσας
που δεν θα ταξιδέψει τις Ελπίδες.
Κι ούτε μια λέξη...
Οι αστραπές που συγκρούστηκαν το βράδυ
πίσω απ' τα κλειστά σου βλέφαρα,
πότισαν θειάφι και φωτιά τα όνειρα του Κόσμου.
Κι ούτε μια λέξη...
Ξεχασμένους θα μας βρουν τα παιδιά
που θα έρθουν για να πούνε τα κάλαντα,
μέσα σε χαλάσματα κι ανεκπλήρωτους πόθους.
Κι ούτε μια λέξη...
Στα ναρκοπέδια των σαλονιών
η αγριότητα έγινε θέαμα.
Κι ούτε μια λέξη...
Έκτακτα καιρικά φαινόμενα λένε πως θα 'ρθουνε
πείνα, και δίψα και οργή
και πόνος πολύς σαν ποτάμι που γίνεται θάλασσα
Κι εσύ...ούτε μια λέξη.
Καστρινος.

Ανώνυμος είπε...

Το πόνημα και κατ΄ευθείαν στον καθρέφτη...Κι ούτε μια λέξη !...

Ανώνυμος είπε...

After all, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχεις φίλε μου...

ο ανώνυμος

Καστρινός είπε...

Καλές γιορτές, καλή χρόνια αδερφέ και με γεμάτο το πορτοφόλι σου, όποιος κι αν είσαι. Να ξέρεις όμως – αν και πρέπει να το ξέρεις- αυτή η μορφή της Δημοκρατικής αντιπαράθεσης με θρέφει εμένα.