Aυτό το email που έφτασε σήμερα από το Δήμο Αγρινίου στην εφημερίδα, Άρχισαν σήμερα (Τρίτη 9 Φεβρουαρίου) οι εργασίες μιας σημαντικής παρέμβασης σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης. Πλήρης ανακατασκευή της οδού Παπαστράτου. χαρούμενο και μελαγχολικό συγχρόνως μ΄ έκανε, μιας και με γύρισε δεκαετίες χρόνια πίσω.Να αρμενίζω βρέθηκα καταμεσής στην Παπαστράτου, και οι νεανικές φωνές συμμαθητών και φίλων να με ακολουθούν. Τι απέμεινε από το παλιό εκείνο Αγρίνιο αναρωτιέμαι, καθώς ανηφορίζω με τη σκέψη και κοντεύω να φτάσω στο Πάρκο, λίγο πριν ακουστεί ο ήχος απ’ το κουδούνι του σχολείου , για ένα κρυφό τσιγάρο σέρτικο, κατά προτίμηση Καρέλια Αγρινίου.
Η μυρωδιά του καπνού, που πότιζε τότε τον αέρα του Αγρινίου στην όσφρησή μου έντονη ετούτη τη βραδιά. Εκεί λοιπόν καταμεσής στην Παπαστράτου, στο ΄΄νυφοπάζαρο΄΄ όπως την λέγανε την μακρινή εκείνη εποχή, εκεί είναι που έργα πάλι γίνονται.
Τίποτα δεν απέμεινε λοιπόν απ’ το παλιό εκείνο Αγρίνιο. Τίποτα δεν απέμεινε να μας θυμίζει έστω λίγο, την παιδική μας ξεφτισμένη αθωότητα. Κι αυτό το λίγο που η καταταλαιπωρημένη Παπαστράτου μας ξυπνούσε κάπου- κάπου , κάποια μπουλντόζα τώρα το κατεδαφίζει.
Μα εμείς αντέχουμε. Έχουμε εκείνο το Αγρίνιο, τους πρώτους έρωτές μας, τα πρώτα μας ποτά και τα ξενύχτια, τα πρώτα μας αθώα παραστρατήματα, αμπαρωμένα με λουκέτα στις καρδιές μας.
Αντέχουμε να τραγουδάμε ακόμα.
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ.
Εφημερίδα το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου