
-Όρματης Άρχοντα.
Ήταν ο Τζάκ, ο αδέσποτος ο σκύλος απ' το Ζάππειο. Ο Άρχοντας της νύχτας των σπασμένων βιτρινών. Της νύχτας που στα ζώα έβρισκες, περσότερη απ' των ανθρώπων ανθρωπιά.


Γι’ αυτά που έγιναν χθές και συνεχίζονται σήμερα.
ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ, Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ.
Είναι ένας πίνακας ζωγραφικής της Αγρινιώτισσας ζωγράφου Φώφης Καρκαντζού στα τέλη της δεκαετίας του 1960 που απεικονίζει σπίτι παλιό Αγγελοκαστρίτικο ζωγραφισμένο απ’ το μπαλκόνι παραπλήσιου συγγενικού της σπιτιού σχεδόν στο κέντρο ακριβώς του Αγγελοκάστρου. Ποιό είναι το παλιό σπίτι του πίνακα; (βέβαια τώρα δεν υπάρχει πιά, ένα καινούργιο εδώ και χρόνια είναι στη θέση του.)Γράψτε στα σχόλια την απάντησή σας.
Ακόμα ένας πίνακας ζωγραφικής από το Αγγελόκαστρο εδώ και χρόνια. Βρείτε εσείς και γράψετε στα σχόλια πιο μέρος του χωριού απεικονίζει. Έτσι για να ξεφύγουμε και λίγο απ’ την ένταση που μας προξένησε η κατάντια της ομάδας μας, του Αχελώου.(Πατήστε επάνω στην εικόνα να τον δείτε μεγαλήτερο.)
Οι φωτογραφίες είναι μια προσφορά του συγγραφέα Ευθ. Πριόβολου απ’ το βιβλίο του ΄΄ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ΄΄ και τον ευχαριστούμε θερμά.
Μεταπολεμικά όταν στα γύρω χωριά το ποδόσφαιρο γινόταν τότε γνωστό, στο Αγγελόκαστρο υπήρχε ήδη από το 1942-43 συγκροτημένη ομάδα. Αυτό καταμαρτυρούν οι παλιότεροι και μια σπάνια φωτογραφία-ντοκουμέντο.
Γενική επιστράτευση. Έτσι λέγεται το µάχιµο κάλεσµα όταν τα ιερά και τα όσια κάποιου τόπου κιvδυvεύουv.
ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΕΜΒΡΗ.
Το ράδιο τούτη τη βραδιά είχε καλά μαντάτα
κι ας ήταν λίγο η φωνή δειλή και φοβισμένη,
θάνατος στους τυράννους φωνάζανε τα νιάτα
καλούσανε τη λευτεριά τη πολυπροδομένη.
Κι έπαιρνε τούτη τη φωνή το βραδινό αγέρι,
την έκανε τραγούδι μες του λαού τα στήθια.
Πάνω απ’ το Λυκαβηττό ξεπρόβαλε ένα αστέρι
κι έφεγγε λίγο στο λαό να βλέπει την αλήθεια.
Τότε που είχε η χώρα σκυμμένο το κεφάλι
κι όλη η Ελλάδα ήτανε απέραντο πορνείο,
Πετάχτηκε η λευτεριά απ΄ των θεριών τ’ ατσάλι
και φώναξε μες τις ψυχές .Εδώ Πολυτεχνείο!
Ετούτα δεν αρέσανε στους μαύρους σταυρωτήδες
που ήθελαν πάντα το λαό σκυμμένο και ραγιά.
Ήτανε όλη η φάρα τους ανδρείκελα κιοτήδες
γι’ αυτό και δώσαν στο φονιά μαχαίρι και σουγιά.
Καστρινός.

Το γεγονός αυτό διαφαινόταν εδώ και αρκετό καιρό, ωστόσο κανείς δεν έβγαινε επίσημα να το παραδεχτεί. Τον συγκεκριμένο ρόλο ανέλαβε τελικώς χθες ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Ν. Κακλαμάνης, κατά την ενημέρωση που έκανε στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου.
Αν και η επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης δεν έχει δοθεί, οι αιρετοί θεωρούν βέβαιο ότι ο «Καποδίστριας-2» επί του παρόντος τουλάχιστον «πάγωσε».
Ενημέρωση από την κυβέρνηση για το θέμα αναμένεται να υπάρξει στην επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ της ΚΕΔΚΕ που θα γίνει στις 20 του μήνα, λίγο πριν από το ετήσιο τακτικό συνέδριο των δημάρχων στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, ο υπουργός Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλος, ζήτησε να παραβρεθεί στη συνεδρίαση και να ενημερώσει ο ίδιος τους δημάρχους.
Σύμφωνα με αυτές τις εξελίξεις ο δήμος Αγγελοκάστρου παραμένει με τη σημερινή του μορφή και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί είμαστε από τους πρώτους που από την πρώτη στιγμή φωνάζαμε μέσα από τις ψηφοφορίες και τα σχολιά μας και δείχναμε την αντιδρασή μας για το σχέδιο Καποδίστριας 2.
Ηλίας Π. Κοτούμπας
Μια καινούργια χρησιμότατη και πρακτική δημοσίευση έρχεται μέσα απ΄τις σελίδες της εφημερίδας του Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Ιατρικά θέματα με απλές και κατανοητές οδηγίες και συμβουλές προς όλους τους αναγνώστες μας, κάθε μήνα σε μια καινούργια στήλη της εφημερίδας μας. Ο Αγγελοκαστρίτης γιατρός Γιάννης Νίκου Μήλας μόνιμος συνεργάτης πια της εφημερίδας θα αναπτύσσει διάφορα ιατρικά θέματα, με πληροφορίες και συμβουλές, κατανοητά απ’ όλους.

Δείτε τον τώρα κι απολαύατε αυτόν τον πίνακα που έχει μεγάλη ιστορία, και άλλη φορά σίγουρα θα σας την διηγηθώ.(Πατήστε επάνω για μεγέθυνση)


Ο΄΄ ΣΦΕΡΔΕΚΛΟΣ΄΄ ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ.


Το ότι το internet είναι η επανάσταση της εποχής μας, εσύ τώρα που με διαβάζεις το ξέρεις καλά. Κι όσοι δεν το ξέρουν σιγά- σιγά το μαθαίνουν και θα το μάθουν υποχρεωτικά. Δεν γίνεται αλλιώς. Έγραφα στο σημείωμα του εκδότη στο πρωτοσέλιδο του ΚΑΣΤΡΟΥ του Ιουνίου. Και οι επιβεβαιώσεις έρχονται εν κατακλυσμό. Όπως αυτή.Το Κινητό.
Για να ξεφύγουμε λιγάκι απ’ τις εντάσεις που όπως χθες διάφοροι κακοήθεις μας δημιουργούν, σήμερα θα αναφερθώ στη φετινή συνάντησή μου με τον γνωστό μου, φίλο Πάνο Κλάνα. Τον συμπαθέστατο ξερόλιγνο πλανόδιο τραγουδιστή τσιγγάνο ,που τακτικά επισκέπτεται το Αγγελόκαστρο ξέροντας πώς θα φύγει τουλάχιστον φαγωμένος και πιωμένος από εκεί. Φέτος ανήμερα πάντα του πανηγυριού-τότε τον συναντάω σίγουρα κάθε χρόνο στο χωριό-με πρόλαβε μέσα στο αυτοκίνητο. Κουμπαρέεεεεεε. Φώναξε κάτω απ΄ταν καφενεία σαν με είδε. Τον είδα και φρενάρισα κι εγώ. Ξεκρέμασε απ’ τον ώμο την κιθάρα του κι άρχισε πρίν ακόμα φτάσει, να παίζει τον αγαπημένο μου σκοπό. Πέρσι μαζί τον είχαμε ονομάσει ΄΄Βαλς του Αγγελοκάστρου΄΄ κάτι δικά του λόγια ακαταλαβίστικα μ’ άτακτο , γρήγορο γρατσούνισμα κιθάρας. Έπαιζε αυτός έξω απ’ το παράθυρο, κι έψαχνα εγώ τις τσέπες μου να είναι το μπαχτσίσι μου γερό. Τότε όμως τον διέκοψε το κινητό. Ψάχτηκε ο Πάνος στο τριμμένο του σακάκι, και βιαστικά ξετρύπωσε το κινητό.
-Όπα κουμπάρε κινητούλι; Τον ρώτησα με σκωπτική διάθεση. Κι εκείνος με σοβαρότητα μου είπε το αμίμητο:
Άμα δεν έχω εγώ κουμπάρε κινητό όπου δεν έχω ακίνητο, ποιος πρέπει να ’χει τότε κινητό. Αθάνατε Πάνο Κλάνα καλλιτέχνη, σε λόγο, πράξη και ζωή.
Κώστας Καστρινός.
ΑΚΟΜΑ:
Πρώτη Παναιτωλοακαρνανική συνάντηση παραδοσιακών χορών. ΣΥΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ.(Διαβάστε στα Παραλειπόμενα της εφημερίδας το ΚΑΣΤΡΟ.)
ΕΔΩ: WWW.DNNPORTALS.GR/KASTRO ( Πατήστε επάνω)




Κυκλοφόρησε το φύλλο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 08 της εφημερίδας΄΄το ΚΑΣΤΡΟ΄΄με όλες τις ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ειδήσεις για το Αγγελόκαστρο. Δείτε εδώ: www.dnnportals.gr/kastro



Μακρής πεζόδρομος το σκεπασμένο ρέμα του χωριού. Δίπλα περίπτερο, ταβέρνα, καφενείο. Γεμάτος τσίκνα ο ήλιος απ’ τις ψησταριές έξη Αυγούστου ανήμερα στο πανηγύρι. Παίζει μονάχος του με πλάτη προς το τζάμι , παλιό παραπονιάρικο το γύφτικο σκοπό, να κλαίει η κιθάρα του όπως λέει σε μια χορδή, του εαυτού του τα παράπονα να λέει. Μετά διακριτικά χωρίς ενόχληση περνάει από τραπέζι σε τραπέζι, παίρνοντας κέρμα μόνο αν τον φωνάξουνε. Πάει να φύγει. Φωνάζω: Πάνο, και χαμογελάει. Θέλω για να του πω πόσο για χρόνια με συγκινεί η παρουσία του κι ετούτο το ιδιόμορφο τραγούδι. Δεν του το λέω γιατί το ξέρει και το χαμόγελό του αυτό εννοεί. Δυό ούζα παραγγέλνει για να πιούμε το χέρι προεκτείνοντας για εγκάρδιο χαιρετισμό. Ένας παλιός ακόμα φίλος του χωριού. Ο αγαπητός ο φίλος Πάνος Κλάνας. 



+1+MIKRH.jpg)