ΚΑΠΟΙΟ ΝΟΕΜΒΡΗ.
Το ράδιο τούτη τη βραδιά είχε καλά μαντάτα
κι ας ήταν λίγο η φωνή δειλή και φοβισμένη,
θάνατος στους τυράννους φωνάζανε τα νιάτα
καλούσανε τη λευτεριά τη πολυπροδομένη.
Κι έπαιρνε τούτη τη φωνή το βραδινό αγέρι,
την έκανε τραγούδι μες του λαού τα στήθια.
Πάνω απ’ το Λυκαβηττό ξεπρόβαλε ένα αστέρι
κι έφεγγε λίγο στο λαό να βλέπει την αλήθεια.
Τότε που είχε η χώρα σκυμμένο το κεφάλι
κι όλη η Ελλάδα ήτανε απέραντο πορνείο,
Πετάχτηκε η λευτεριά απ΄ των θεριών τ’ ατσάλι
και φώναξε μες τις ψυχές .Εδώ Πολυτεχνείο!
Ετούτα δεν αρέσανε στους μαύρους σταυρωτήδες
που ήθελαν πάντα το λαό σκυμμένο και ραγιά.
Ήτανε όλη η φάρα τους ανδρείκελα κιοτήδες
γι’ αυτό και δώσαν στο φονιά μαχαίρι και σουγιά.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου