ΟΙ ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Συγνώμη ρε Πατριώτη που σε ζαλίζω αλλά να μια ερώτηση θέλω να σου κάνω. Ξέρεις κανέναν εσύ να θέλει να βγάλει τη θηλιά από τον λαιμό του αλλουνού, και να την βάλει στον δικό του. Ο μόνος γνωστός που μάλιστα το επεδίωξε κιόλας, είναι ο σημερινός Πρωθυπουργός. Ενώ η κρίση μας είχε ήδη καταπιεί έκανε τα αδύνατα δυνατά να πάρει την εξουσία. Έχει η «κουφάλα» η καρέκλα αλήθεια τόση δύναμη;

Όλοι λέγανε τότε ότι δεν μπορεί, κάποια καβάτσα, κάποιο σχέδιο θα έχει, κάπου θα ποντάρει. Δεν αναλαμβάνεις να κυβερνήσεις βαπόρι σε φουρτούνα χωρίς να έχεις κάτι στο μυαλό σου. Μόλις οι επιβάτες και το πλήρωμα αντιληφθούν ότι δεν είσαι όχι καπετάνιος αλλά ούτε μούτσος ή θα κάνει ανταρσία ή θα πάρει σωσίβιο και βάρκα να γλιτώσει. Κι όταν πάλι το καράβι μπατάρει κι αρχίζει από παντού να μπάζει νερά - καλή ώρα - ο καλός ο «κάπταιν» δεν υπόσχεσαι στους επιβάτες ότι θα καβαντζάρει το καράβι, και θ΄ αλλάξει ο καιρός, όταν η μαυρίλα πλακώνει από παντού στον ορίζοντα!

Μερικοί της φαλιρισμένης «εταιρείας» τότε έλεγαν ότι του έδωσε η «Γερμανίδα» ένα χάρτη για το πώς θα βγει από το «κάβο μαλλιά» και θα πιάσει το λιμάνι το απάνεμο. Τώρα κι αυτοί κατάλαβαν ότι κρατούσε τον χάρτη ανάποδα και αντί για λιμάνι σε «τσουνάμια» μας έβγαλε. Καμπόσοι ντόπιοι Βέβαια καραβοτσακισμένοι, κούναγαν τα χέρια από τότε και του φώναζαν ότι πήρε λάθος δρόμο, όμως αυτός νόμιζε ότι τον χαιρέταγαν! Μάλιστα όταν έπεφτε σε κάποιο ύφαλο φώναζε στους επιβάτες να επιδείξουν ψυχραιμία και να βάλουνε ένα χεράκι να ξεκολλήσουμε. Μόνο που οι επιβάτες πρόσεξαν, ότι μερικοί-μερικοί όχι μόνο δεν έβαζαν χέρι αλλά κάπνιζαν αρειμανίως τα πούρα τους μες τα σαλόνια, και μόνο οι αδύνατοι και ανήμποροι έβαζαν χέρι. Και το χειρότερο: Ακόμα δεν το παραδέχεται ότι έχασε τον δρόμο του. Του το φωνάζουνε όσοι γνωρίζουν την περιοχή, αλλά αυτός τίποτε. Εμπιστεύεται ακόμα όσους τον πήγαν στο πνιγμό, για να βουλιάξει το βαπόρι, και να εισπράξουνε μετά αυτοί ανενόχλητοι τα περιουσιακά στοιχεία των πνιγμένων.

Τώρα όμως φάνηκε κατακάθαρα. Ότι όχι μόνο λιμάνι δεν υπήρχε, αλλά μονάχα ένας απέραντος μαύρος ωκεανός. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Και που να πας; Μπροστά η πίσω. Θα περιμένουμε λέει να φέρουν τις μαούνες να μας «κοτσάρουνε» να πιάσουμε άκρη. Όμως κοστίζουν οι μαούνες και πρέπει γι’ άλλη μια φορά για χρόνια να πληρώνουμε.

Το πράγμα φαίνεται. Κι όσοι μπορούνε να διαβάσουν φάτσες, ο άνθρωπος τώρα φαίνεται όχι απλά απελπισμένος αλλά τρομοκρατημένος. Είναι σαν να φωνάζει:

-Βοήθεια έπιασα έναν καρχαρία!

- Ε άστον μη μας φάει όλους!

- Εγώ τον αφήνω, εκείνος δε μ΄αφήνει !

Δυστυχώς με όλα ετούτα, γίναμε για άλλη μια φορά ακόμα της οικουμένης τα ρεντίκολα. Και η « Όρκα η φάλαινα» η τρόϊκα, πάντα εκεί στα δελτία των ειδήσεων, να μην σ’ αφήνουνε να κλείσεις μάτι. Πάω λίγο να κλείσω λίγο τα μάτια μου, και βλέπω στον ύπνο μου μια βάρκα με την επιγραφή «ΕΛΛΑΣ» να βολοδέρνει μέσα σε τεράστια κύματα και γύρω λυσσασμένοι καρχαρίες να ακονίζουνε τα δόντια τους, κι έναν «χαμένο» γαντζωμένο στο τιμόνι ν’ ανοίγει τέρμα το γκάζι και να φωνάζει! Μη φοβάστε πατριώτες. Θα σας γλιτώσω από τους καρχαρίες !

Κι όμως έχει τόσο δύναμη η «κουφάλα» η καρέκλα, και το θέμα τώρα αδέρφια είναι από αυτόν το "φαντασμένο"  ποιος θα μας γλιτώσει!

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.