ΜΑΣΚΕΣ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Απόκριες βροχερές κι άρχισαν σκέψεις να γυρνάνε πάλι μέσα στο κεφάλι μου... κι όταν οι σκέψεις κάνουν τσάρκα στο κεφάλι μου, όπως συχνά συμβαίνει καταλήγουν μετά στα δάχτυλα, και από εκεί στο πληκτρολόγιο και την οθόνη... (τις παίρνει σαν να λέμε η κατηφόρα των καιρών).

Ταμπουρωμένοι το λοιπόν πίσω απ’ τις οθόνες μας, πίσω απ’ τα blog τα facebook, και τα twitter, Φοράμε τις μάσκες μας, κι αφήνουμε τον άλλο να δει ότι θέλουμε εμείς να δει, κι όπως θέλουμε εμείς να το δει, κι όλα καλά... Πόσο όμως μπορείς να κρατήσεις τη μάσκα κολλημένη στη μούρη σου; Κάποια στιγμή θα αρχίσεις να σκάς, να μην την αντέχεις, θα χαλαρώσεις και θα τη βγάλεις. Και τότε θά ’ρθει η ανατροπή. Ο σοβαρός θα γίνει χαβαλές, κι ο χαβαλές συμμαζεμένος, κι ο μαχμουρλής και ο μουρτζούφλης, θ’ αρχίσουν να χορεύουν τσιφτετέλια. Όμως δεν έχει καμία σημασία, γιατί έτσι είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι.. Ο καθένας με τη μάσκα του, που ανάλογα με την περίσταση φοράει την κατάλληλη, για να μην είναι απροσάρμοστος κι αντικοινωνικός,

Τούτες τις απόκριες λοιπόν ως είθισται λέω ν’ αλλάξω αρκετές μουτσούνες...Να γίνω Δράκουλας και Σαουδάραβας, γκάνγκστερ και Χρυσαυγίτης φοβερός, κι όλα αυτά τα καρναβάλια που τώρα τελευταία μας περιτριγυρίζουνε. Θα δοκιμάσω όλες μου τις αντοχές στο πόσο μπορώ να κρατήσω πάνω στη μούρη μου μια μάσκα. Γιατί ως έχω δει μάλλον δεν την παλεύω για πολύ... Πάντα μ’ αρέσει να κυκλοφορώ με τη δική μου την ταλαίπωρη μουτσούνα, εκείνη με το μόνιμο χαμόγελο που χρόνια μου πήρε για να το στεριώσω σαν έμαθα ότι αυτόν που χαμογελάει, τον δέχονται παντού, και που τα τελευταία χρόνια όλοι κάνουνε τα πάντα για να μου το βγάλουνε.

Τι σημασία όμως έχουνε οι μάσκες; Σημασία έχουν οι άνθρωποι κάτω απ’ τις μάσκες, αλλά πόσους μπορούμε να βρούμε τελικά; Ποτέ δεν θα το διαπιστώσουμε με σιγουριά αυτό, γιατί λίγες ρε γαμώτο, λίγες φορές πέφτουνε οι μάσκες... Κι ίσως αυτό να φταίει που μερικές φορές νιώθω πως είμαι τόσο μόνος μου σ’ αυτό το κόσμο, πως κανένα δε ξέρω και κανείς δε με ξέρει... Ίσως τελικά αυτό να φταίει που καμιά φορά τσιμπιέμαι στη μούρη να σιγουρευτώ πως είμαι πραγματικά εγώ ο ίδιος, κι όχι καμιά κατάλληλη για την κάθε περίσταση αποκριάτικη μάσκα.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.