Προς το τέλος της αλφαβήτας βρίσκονταν πάντοτε το γράμμα Φ, μα ήρθε κι έγινε πρώτο στην καθημερινότητα του Έλληνα. Γιατί απ’ αυτό αρχίζει η λέξη Φτώχια που κυριαρχεί τώρα στη ζωή του. Φτώχια κανονική, με σάρκα και οστά, που μας κοιτάζει απορημένη, που την αφήσαμε να εισχωρήσει στις ζωές μας, χωρίς να εκμεταλλευτούμε καν το χρόνο που μας δόθηκε για να την αποφύγουμε.
Φτωχοί που ζουν σε σπίτια σκοτεινά, σε σπίτια χωρίς θέρμανση και σε παγκάκια σπίτια. Φτωχοί όπου βάζουν το ευρώ στον καθρέφτη, για να το κάνουν δύο! Φτωχοί σε μία σάπια κοινωνία που παίζει μακριά γαϊδούρα με σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ. Και δύο εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας.
Όμως αυτό το κεφαλαίο το Φ της Φτώχειας, ίσως ξυπνήσει το κοιμισμένο για χρόνια με χάπια ψευτοσοσιαλισμού, ένστικτο της επιβίωσης. Ίσως να σώσει πολλούς από εμάς που παλεύουμε για τα προς το ζην.
Κι εδώ στη χώνεται ο Καστρινός για να σου πει: Άσε την επανάπαυση και την αποσιώπηση του Κράτους, και κοίτα τι θα κάνεις!
Φτωχοί είμαστε, μα πλούσιοι συνάμα. Με έναν εσωτερικό πλούτο, ανώτερο κι απ’ το χρυσό του Θησαυροφυλακίου της Ελβετίας. Και άσε τα πολιτικά καθάρματα, να φτιάχνουν τις περιουσίες τους, πατώντας σε σωρούς πτωμάτων. Όλοι αυτοί οι μελλοντικά νεκροί, «εν μια νυχτί» θα γίνουν ζόμπι, και θα ζητάν να τους χαρίσεις πλούσια συγχώρεση. Κράτα το κεφαλαίο Φ να τους το βάλεις τότε εκεί που πρέπει, πριν να τους πεις το μεγάλο όχι κι εκείνο το εμείς: «Δυστυχώς Φτωχεύσαμεν».
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου