ΑΝΑΘΕΜΑ......

Φίδια φαρμακερά, ψεύτες προδότες και εκμεταλλευτές. Αυτοί είστε!

Και αναφέρομαι στους οίκους τους εκδοτικούς, τώρα που τέλειωσα μαζί τους τις επαγγελματικές παρτίδες, σήμερα 21 Μαρτίου που είναι της ποίησης η μέρα.

Και τους ρωτάω: Εσείς τι γιορτάζετε αυτή τη μέρα;

Και μη μου πείτε την Παγκόσμια κινητο/ποίηση για τη ποίηση.

Γιατί όταν ήρθα στους οίκους ανοχής σας, με Ποίηση στα χέρια, καθαρή και φρεσκοφτιαγμένη με τα πιο αγνά απ’ τη ψυχή μου υλικά, μου είπατε: «δεν είναι καιροί τώρα για Ποίηση», το παραμύθι το παιδικό τώρα πουλάει.

Στο διάολο τη ψυχή σας πουλάτε για το χρήμα, σας λέω εγώ ο τυπογράφος που επί σειρά ετών σας έφαγα στη μούρη. Τσάμπα το παίζεται ευαίσθητοι με τους Ποιητές, σε μια Ελλάδα που την κάνατε τόσο πεζή και αδρανο/ποιημένη.

Τώρα όμως ευτυχώς που ο χρόνος με ξέκοψε από σας, τώρα νοιώθω πως είμαι πάλι ζωντανός, και τώρα γράφω Ποιήματα για σας. Για τη νεκρή συνείδησή σας, τα λερωμένα σας κοστούμια από πρόστυχο μελάνι και τα εμπριμέ ταγιέρ φτιαγμένα από χαρτονομίσματα. Και για τα κροκοδείλια δάκρυα συγκίνησης από αχρείων Ποιητών τις λέξεις, που εσείς κάνατε Star και βγάζετε μπόλικο χρήμα πουλώντας την Εμπορευματο/Ποίηση.

Ποτέ δεν είχατε το Θεό σας, είχατε όμως τον δικό σας Ποιητή. Αυτόν που εγώ ποτέ δεν είχα σε υπόληψη, και του ταιριάζει τέλεια το παρακάτω ποίημα μου.

Τσανακογλείφτες πλούσιων, τσιράκια αφεντάδων

από γενιά τρισάθλια και φύτρα κερατάδων,

ταμπουρωθήκατε γερά στης προστυχιάς τις πένες

και γράφεται για έρωτες κι αγάπες τελειωμένες.

Αυτοί αρπάζουν το ψωμί, ληστεύουν συνανθρώπους

εσείς για άλλα γράφεται και ζείτε σ' άλλους τόπους,

αντί να γίνει η πένα σας, φωτιά να σπείρει λύσσα

κόλους φυλάτε αφεντικών και ξεφυτρώνει αφίσα.

Ρουφιάνοι ανυπόληπτοι, βρόμικοι καμπινέδες

της εξουσίας υμνητές είστε παλιομπινέδες,

κι ενώ στη γή κυριαρχεί η πείνα κι αγωνία

ύμνους εκπέμπεται εσείς στη σάπια κοινωνία,

τάχα μ΄ ωραία ποίηση τον κόσμο αφιονίζεται

της καλοπέρασης ποτό αλήτες τον ποτίζεται.

Πώς γίνεται να γράφεται γι' αστέρια και λουλούδια

κι αντί για μοιρολόγια να φτιάχνεται τραγούδια;

Πάτε να ρίξτε το λαό στους αποβλακωμένους

να ζείτε εσείς αρχοντικά και με τους βολεμένους,

και μεταξύ σας έπειτα βραβεία να μοιράζεστε

στα πρόστυχα σαλόνια σας να αλληλοθαυμάζεστε.

Τα λόγια σας έχει ο λαός στα τέτοια του γραμμένα

θα σας πατήσει στο λαιμό φίδια καταραμένα.

Καστρινός.