Στο κλίμα των ημερών. Μ ε γ ά λ η Π ε μ π τ η: Παιδί μου, ποῦ ἔδυσε ἡ ὀμορφιά σου.

Ανέγγιχτα λόγια από την ακολουθία των Παθών! (ερμηνευτική απόδοση Εὐθ. Πριόβολος )

« Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα κρεμάμενον, Χριστέ, σὲ τὸν πάντων κτίστην καὶ Θεὸν ἡ σὲ ἀσπόρως τεκοῦσα, ἐβόα πικρῶς. Υἱέ μου, ποῦ τὸ κάλλος ἔδυ τῆς μορφῆς σου; οὐ φέρω καθορᾶν σε ἀδίκως σταυρούμενον. σπεῦσον οὒν ἀναστηθι, ὅπως ἴδω καγῶ, σοὺ τὴν ἐκ νεκρῶν τριήμερον ἐξανάστασιν ».

Χριστέ, ἡ μητέρα σου, αὐτὴ πού σὲ γέννησε μὲ τρόπο θαυμαστό, βλέποντας ἐσένα, τὸν δημιουργὸ καὶ Θεὸ τῶν ἁπάντων, νὰ κρέμεσαι ἐπάνω στὸν σταυρό, φώναξε πικραμένη: Παιδί μου! Ποῦ ἔδυσε τὸ κάλλος τῆς μορφῆς σου; Δὲν ἀντέχω νὰ σὲ βλέπω νὰ σταυρώνεσαι ἄδικα. Βιάσου, λοιπόν, νὰ ἀναστηθεῖς, γιὰ νὰ δῶ καὶ ἐγὼ τὴν τριήμερη ἀπὸ τοὺς νεκροὺς ἀνάστασή σου.

Ποιητική αλληγορική απόδοση του Κώστα Καστρινού.

Μεγάλη Πέμπτη σ’ ανυπόφορη σιωπή 
κι η πίκρα να σκαλώνει απ' το φεγγίτη, 
κι ο Ανοιξιάτικος Απρίλης τι να πει 
κραυγή έγιναν τα πάθη του πλανήτη. 

Kάτι υπολείμματα ζωής, απατηλά 
που ζούσαν στων ονείρων μας την κοίτη, 
γκρίζα έχουν γίνει μαύρα και θολά 
και ένας Γολγοθάς  το κάθε σπίτι. 

Και περιμένουμε μπας κι έρθει η Ανάσταση 
η αποκαθήλωση από τούτο το μαρτύριο, 
δεν πάει άλλο ετούτη η παράσταση 
ξίδι μας πότισαν,  χολή και δηλητήριο.

Μεγάλη Πέμπτη μ' ανυπόφορη σιωπή 
στο Γολγοθά του ο καθ' ένας ανεβαίνει, 
Εδώ « Τετέλεσται» από καιρό έχουμε πει 
σ’ αυτή τη χώρα όχι άλλοι σταυρωμένοι.

Κώστας Καστρινός.