Στο κλίμα των ημερών. Μ ε γ ά λ η Π α ρ α σ κ ε υ ή: Μὲ πιὸ θάρρος Θεέ μου;

Ἀλλιώτικα λόγια κι ἀλλιώτικη σιωπὴ.... (ερμηνευτική απόδοση Εὐθ. Πριόβολος )
« …. πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω, τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω, τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου, σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.»

... μὲ πιὸ θάρρος θὰ σὲ κηδεύσω Θεέ μου; Καὶ πῶς θὰ τολμήσω νὰ τυλίξω, ἐσένα τὸν ἀχώρητο, σὲ νεκρικὰ σεντόνια; Πῶς δὲ νὰ ἀγγίξω τὸ πάναγνο σῶμα σου μὲ τὰ μολυσμένα χέρια μου; Ή, ποιὰ θρηνώδη ἄσματα νὰ ψάλλω στὴν ἐκφορά σου Εὔσπλαχνε; Δοξολογῶ τὰ πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν ταφή σου καί, μαζὶ μὲ τὴν ἀνάστασή σου, κραυγάζω, δόξα σὲ σένα Κύριε!

Ποιητικό τετράστιχο του Κώστα Καστρινού.

Μέσα σε κάθε εκκλησιά κι ερημικό ξωκλήσι

λουλούδια θα σιγοθρηνούν τ' Άγια σου τα Πάθη.

Στα κρίνα του επιτάφιου δεν βρίσκει ο πόνος λύση
ήταν και θα’ναι κοφτερό του στεφανιού τ΄ αγκάθι
Κώστας Καστρινος.