[ … εἰ γὰρ πλοῦτον ἠγάπας, τὶ τῷ περὶ πτωχείας διδάσκοντι ἐφοίτας; εἰ δὲ καὶ ἐφίλεις, ἵνα τὶ ἐπώλεις τὸν ἀτίμητον, προδιδοὺς εἰς μιαιφονίαν. Φρῖξον ἥλιε, στέναξον ἡ γῆ, καὶ κλονουμένη βόησον. Ἀνεξίκακε Κύριε, δόξα σοι ! ]
… ἀφοῦ ἀγαποῦσε τὸν πλοῦτο, γιατί ἤσουν κοντὰ σὲ Ἐκεῖνον πού δίδασκε τὴ φτώχεια; Ἂν ἀλήθεια τὸν ἀγαποῦσες, γιατί πούλησες αὐτόν, τὸν Ἀτίμητο, καὶ τὸν πρόδιδες γιὰ νὰ θανατωθεῖ μὲ ἄτιμο θάνατο; Φρίξον ἥλιε, στέναξε γῆ, καὶ σὰν ἀπὸ σεισμὸ κλονισμένη βόησε: Δόξα σὲ Σένα Κύριε, ποὺ ἀνέχεσαι τὶς κακίες μας!
Ελεύθερη Ποιητική απόδοση του Κώστα Καστρινού.
Γλυκιά της νύχτας η σιωπή
κι εσύ τα πάντα έχεις πει,
μ’ ένα σου βλέμμα .
Γίνονται αιώνες οι στιγμές
γυρνώντας στον Ιούδα λες,
είσαι ένα ψέμα .
Τέτοιες στιγμές αναμοχλούν
οι αιώνες πια και με καλούν ,
απελπισμένα .
Να ψάξω νά ’βρω τη φυγή
και της αλήθειας τη πηγή ,
να βρω σε σένα .
Σ’ ερημοκλήσι η ναό
μ’ ένα κεράκι ταπεινό
κλείνω το γόνα.
Τέτοιες στιγμές ψάχνω αλλού
κι έχουν οι σκέψεις τού μυαλού
εσένα εικόνα.
Στ’ άχαρο απόψε δειλινό
γέφυρα ρίξε στο κενό
κι έλα στον ύπνο.
Πέρα απ τούς φράχτες τ’ ουρανού
κοινώνησεμε με το νου,
στο μυστικό σου δείπνο.
κι εσύ τα πάντα έχεις πει,
μ’ ένα σου βλέμμα .
Γίνονται αιώνες οι στιγμές
γυρνώντας στον Ιούδα λες,
είσαι ένα ψέμα .
Τέτοιες στιγμές αναμοχλούν
οι αιώνες πια και με καλούν ,
απελπισμένα .
Να ψάξω νά ’βρω τη φυγή
και της αλήθειας τη πηγή ,
να βρω σε σένα .
Σ’ ερημοκλήσι η ναό
μ’ ένα κεράκι ταπεινό
κλείνω το γόνα.
Τέτοιες στιγμές ψάχνω αλλού
κι έχουν οι σκέψεις τού μυαλού
εσένα εικόνα.
Στ’ άχαρο απόψε δειλινό
γέφυρα ρίξε στο κενό
κι έλα στον ύπνο.
Πέρα απ τούς φράχτες τ’ ουρανού
κοινώνησεμε με το νου,
στο μυστικό σου δείπνο.
Κώστας Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου