Τα δυό τρακτέρ έσμιξαν
αντικριστά τις μηχανές τους «φρεζάροντας» στο κάμπο του Αγγελοκάστρου. Είναι αυτός ο κάμπος
που όταν τον περπατάς, σαν να νιώθεις ακόμη και τον
αέρα να στέκει, να ψιθυρίζει ιστορίες, να περιγράφει εποχές, αυτές που δείχνουν
ξεπερασμένες και ξεχασμένες, όμως μην ξεγελιέσαι, δεν σβήνει, ούτε ξεσταχυάζει
με τα χρόνια ένας τόπος απ’ τις ανθρώπινες ψυχές. Μπορεί οι παλιές ιστορίες να
μοιάζουν με παραμύθια, ίσως και με λίγη σάλτσα να ξεπετάγονται Κυράδες, δράκοι ή
νεράϊδες απ’ το κάστρο, όμως όταν γυρνάς στα περασμένα, κάποιες φορές συναντάς
καταστάσεις πιο προηγμένες ακόμα και από τον παρόντα χρόνο, τότε που το χωριό
όλο βρίσκονταν ολημερίς στις καλλιέργειες του κάμπου. Και να ’σαι σίγουρος πως
ήταν πιο «φρεζαρισμένες» χωρίς «μπλάνες» και πιο σίγουρες κείνες οι εποχές.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου