ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ ΜΠΟΓΙΕΣ.

Καλή, ζεστή μέρα η σημερινή, φέρνει όλο και πιο κοντά το καλοκαίρι, κι αν δεν ήταν κι αυτή η ρημαδιακιά η κρίση, σίγουρα θα διαβάζαμε καλύτερα αυτόν τον εποχιακό το πονηρό, τον ζαλισμένο απ’ την αλμύρα ήλιο. Και η καρδιά του Απρίλη θαρρείς χτυπάει κάπου μέσα στο κορμί της θάλασσας, πιο μέσα απ’ τα γυμνά ακόμα ακρογιάλια.
Κάπου στα ρηχά, μέσα στα φύκια, πνίγεται μονάχη της η ελπίδα, μα έτσι που την κατάντησαν κι αυτή, ούτε ένα βλέμμα δεν τραβάει προς τη μεριά της. Και η αλήθεια βυθισμένη πάντα παραμένει, σαν σαπιοκάραβο που εξόκειλε στο κύμα, κι επιμελώς θέλει να κρύψει το κουφάρι της. Γέμισε ο τόπος παραμύθι, και η εποχή μας από άηχες κραυγές. Χωρίς καμιάν αιδώ σκορπιέται η χώρα, τόσο χυδαία πρόστυχα κι ασύστολα.
Κι εμείς σ’ έναν ατέλειωτο λαβύρινθο χαμένοι, άβουλοι κακομοίρηδες, πνιγμένοι σε υποσχέσεις άνευ κόστους, από εκείνους που τη ντροπή στο κούτελο έχουν για ταυτότητα.
Καλή, ζεστή μέρα η σημερινή, κι αν τις παλάμες μας σφιχτά κρατάνε σφαλισμένες, τα μάτια και οι ψυχές δεν ξέχασαν ποτέ, να μπογιατίζουν με χρωματιστές μπογιές τις μέρες μας.
Κώστας Μπούτιβας.