Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.

Άρθρο του Γυμνασιάρχη Ευθύμιου Πριόβολου.

Αυτή την περίοδο συζητείται στα σχολεία της χώρας, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο θεσμός της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού, τον οποίο θεσμό το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να εφαρμόσει – επιβάλλει.
Από το 1982, με την κατάργηση του επιθεωρητή, δεν ίσχυσε καμία μορφή αξιολόγησης μέχρι σήμερα, παρεκτός για τα στελέχη της εκπαίδευσης (διευθυντές περιφερειακών διευθύνσεων εκπαίδευσης, προϊσταμένους γραφείων εκπαίδευσης και διευθυντές σχολείων), οι οποίοι κρίνονται και επανακρίνονται κάθε τέσσερα χρόνια από ανάλογο υπηρεσιακό συμβούλιο, με την κατάθεση των τυπικών προσόντων τους (πτυχία κλπ.) και προφορική συνέντευξη.
Είναι γεγονός πως μέχρι τώρα καμία άλλη μορφή αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δεν ίσχυσε στα σχολεία, με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να αποτελούν την μοναδική κατηγορία εργαζομένων που δεν αξιολογήθηκε εδώ και 32 χρόνια. Δηλαδή, γνωρίζεις αρκετά καλά (γιατί διδάσκεις βέβαια) το γνωστικό σου αντικείμενο; Έχεις και εκείνη την παιδαγωγική επάρκεια και κατάρτιση, ώστε να επικοινωνείς με τα παιδιά και να μπορείς να κάνεις μάθημα και να «στέκεται» στην τάξη, για να μη γίνεται η ώρα σου παιδική χαρά ή άνοστη, βαρετή και ανιαρή για τα παιδιά; Εν κατακλείδι, εκπαιδευτικός είσαι, δάσκαλος μπορείς να αποδειχτείς και να καθιερωθείς στα μάτια και τη συνείδηση των παιδιών; Γιατί, για να «το παίξεις καθηγητής» σε παιδιά είναι πανεύκολο, όμως το να σε δεχτούν τα παιδιά ως δάσκαλο είναι δύσκολο, πάλαισμα και κατόρθωμα και άθλημα μεγάλο. Η κοινωνία σου εμπιστεύεται ό,τι πολυτιμότερο και ακριβότερο έχει, τα παιδιά. Μπορείς να ανταποκριθείς στο λειτούργημα αυτό, να σμιλέψεις τις ψυχές τους, να δώσεις μορφή στον άστατο και άμορφο εσωτερικό τους κόσμο, να τα μάθεις να σκέφτονται και να διαβάζουν και με τέχνη μεγάλη να τα μαγέψεις στον παράδεισο της γνώσης, της κρίσης, της συνύπαρξης με τους άλλους; Μπορείς να διδάσκεις πρώτα με την παρουσία σου κι ύστερα με τις γνώσεις σου; Αναρωτιέσαι άραγε, τι θα μείνει στο παιδί αφού τελειώνοντας το σχολείο θα έχει ξεχάσει όλα αυτά που είχε διαβάσει; Σκέφτηκες ποτέ ότι σε αυτό που μένει, αφού ξεχαστούν τα σχολικά βιβλία, στηρίζεται όλη η παιδαγωγική επιστήμη; Αναλογίστηκες ότι τα παιδιά, ενώ ξεχνούν τα διαβάσματα, δεν λησμονούν ποτέ αυτό που τα έκανες να νιώσουν; Κι άλλα, κι άλλα πολλά που αφορούν έναν ευσυνείδητο εκπαιδευτικό, έναν εκπαιδευτικό που στέκεται απέναντι σε 25 και παραπάνω ζευγάρια παιδικά μάτια και νιώθει να τον διαπερνάει το ρίγος της μεγάλης ευθύνης.
Να γιατί ήμουν , είμαι και θα είμαι υπέρ της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού. Είμαι με εκείνη την αξιολόγηση που θα διέπεται από τα παραπάνω ερωτήματα με ένα μόνο στόχο και σκοπό, τη βελτίωση του εκπαιδευτικού, την αρωγή και βοήθεια να γίνει γεωργός των παιδικών ψυχών, σπορέας του «ευ ζην», χαλκουργός και καζαντζής και σμιλευτής του μυαλού, της γλώσσας, της γνώσης, της ίδιας της ζωής. Θα του παρέχει τον τρόπο και τα μέσα, την συνεχή επιμόρφωση, τις παιδαγωγικές συνθήκες άσκησης του λειτουργήματός του. Κι ύστερα θα τον κρίνει. Με ένα και μόνο κριτήριο: Αν κάνει για δάσκαλος. Και οι τρόποι υπάρχουν, και είναι απλοί και γενικά αποδεκτοί και αντικειμενικοί, χωρίς να μπαίνει μέσα το μικρόβιο το υποκειμενικό. Δηλαδή, είμαι με εκείνο τον τρόπο αξιολόγησης που αντιλαμβάνεται και θεάται το σχολείο ως μία εργώδη, πολύβουη πνευματική κυψέλη, στην οποία ζουν και κινούνται τα πάντα, η ίδια η ζωή στα πρόσωπα και τις ηλικίες των παιδιών.
Δεν είμαι με εκείνη την αξιολόγηση που αντικρίζει το σχολείο ως μία ακόμη μονάδα μιας κοινωνίας, η οποία ιερά και όσια έχει μόνο τους οικονομικούς δείκτες και δόγμα της την αύξηση του κέρδους. Δεν θέλω το υπουργείο να με αξιολογήσει με στυγνά, αποκλειστικά δημοσιοϋπαλληλικά κριτήρια, θέλω να με δει και να με σεβαστεί και να με κρίνει ως δάσκαλο. Να με κρίνει στη διδασκαλία μου, στο καθημερινό μου καμίνι, μέσα στην τάξη μου, με τα παιδιά μου. Δεν θέλω να με κρίνει ως διαχειριστή και διεκπεραιωτή αεροστεγώς κλεισμένων προγραμμάτων γνώσης και στατιστικών μεγεθών, με μέτρα και μεζούρες και σταθμά που δεν είναι του σχολείου και της παιδείας. Θέλω να αναπνέω στην τάξη, θέλω να έχω και να ζω σε εκείνη την ερωτική πλατωνική διάσταση της παίδευσης.
Είναι δε πλάνη πως ο εκπαιδευτικός δεν αξιολογείται. Αξιολογείται καθημερινά μέσα στο σχολείο, μέσα στην τάξη, στη συνείδηση παιδιών και γονιών, στο περίσσευμά του και στο έλλειμμά του. Τι γίνεται όμως, ποια είναι η συνέπεια και πιο το αποτέλεσμα; Είναι όλοι καλοί, ικανοί, επαρκείς; Τι πρέπει να γίνει; Να κριθούν όλοι, με τον τρόπο και τα κριτήρια που είπα παραπάνω, κι αν δεν μπορούν να είναι δάσκαλοι, να μεταταχτούν σε άλλη υπηρεσία. Όχι να απολυθούν! Γιατί η επιχειρούμενη, τώρα αξιολόγηση του σχολικού έργου και του εκπαιδευτικού, δυστυχώς και με κάθε ειλικρίνεια, δεν πείθει για τις προθέσεις της. Αν σκεφτεί κανένας και τους καιρούς που ζούμε, είναι κατανοητή η ανησυχία του εκπαιδευτικού κόσμου. Όχι της ΟΛΜΕ, των ΕΛΜΕ, των συνδικαλιστών, οι οποίοι ορθώνουν μια απόλυτη άρνηση για αξιολόγηση, μια μηδενιστική και ισοπεδωτική αντίληψη και στάση, αλλά του ανώνυμου εκπαιδευτικού που στην πλειοψηφία του αναλώνεται καθημερινά στο σχολείο, ξοδεύεται και φθείρεται. Η ΟΛΜΕ θα μπορούσε να έχει συγκροτημένη την αντιπρότασή της για την αξιολόγηση, να την προβάλλει στην κοινωνία και στους εκπαιδευτικούς, μια πρόταση και έναν τρόπο αξιολόγησης που να πάρει την κοινωνία μαζί της και να κάνει το υπουργείο να σκεφτεί ωριμότερα και παιδαγωγικότερα. Αλλά…, δυστυχώς αλλά…
Φίλες μου και φίλοι μου,
μην πετροβολάτε τον δάσκαλο των παιδιών σας. Μην απαξιώνεται αυτόν στον οποίον εμπιστεύεστε την απόλυτη για σας αλήθεια, την αναπνοή και τα καράβια των ονείρων σας, τα ίδια τα παιδιά σας, την αλυκή και το αλάτι της ζωής σας. Μείνετε δίπλα του. Κι αν φιλότιμα προσπαθεί, μα δεν μπορεί να είναι δάσκαλος, να τον αλλάξουμε, να μην τον πετάξουμε. Ας πάει εκεί που θα τα καταφέρνει καλύτερα. Παρεκτός και αν αποδειχθεί επίορκος και επικίνδυνος. Αυτή την κρίση θέλω για κάθε εργαζόμενο, την δίκαιη και την αληθινή, όχι την κακόβουλη και πονηρή.
Λίγο πριν τελειώσει και ο δικός μου δρόμος στην εκπαίδευση, εύχομαι να αξιωθώ να πω με παρρησία εκείνον το λόγο του Παύλου « τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμο τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα…». Λίγο πριν ακούσω μέσα μου εκείνη την Πυθαγόρεια ρήση «Πή παρέβην; Τι δ΄έρεξα; Τι μοι δέον ούκ ετελέσθη;» δηλαδή, «τι παρέβην, τι έπραξα, τι έπρεπε να πράξω και δεν το έπραξα», θέλω να επικοινωνώ και να κοινωνώ μαζί σας με τη συνείδησή μου καθαρή. Δεν συμφωνώ με όλους, δεν συμφώνησα ποτέ με όλους, ούτε ποτέ συναριθμήθηκα στους πολλούς. Για την παιδεία, το σχολείο και τον εκπαιδευτικό πορεύτηκα με αυτές τις σκέψεις και με αυτές τις αντιλήψεις.

Ευθύμιος Πριόβολος.

Ξέρουν καλά οι παλιοί δάσκαλοι να σαγηνεύουν και τις πιο ατίθασες ψυχές. Οι δάσκαλοι που δεν έχουν εγκαταλείψει το λειτούργημά τους - παρά το γεγονός ότι η κρίση τους έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα- και που μας κάνουν να διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα ότι η ιστορία δε θα καταγράψει πολλές χαμένες νέες γενιές.             

Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/τρου. ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.

Η «τυπική διαδικασία» απέναντι στον πρωτοπόρο ΟΜΗΡΟ μέσα στο Νιχώρι ολοκληρώθηκε μ’ αξιοπρέπεια. Στο εξής, κάθε παιχνίδι είναι τελικός. Αρχής γενομένης από το κομβικό παιχνίδι στη «Κακαβαριά» με το Καινούργιο. Μόνο με νίκη σ΄αυτό το παιχνίδι έχεις ελπίδες. Το αγωνιστικό τμήμα επιβάλλεται να κάνει την «υπέρβαση» για να πετύχει το αυτονόητο. Δηλαδή, να σώσει την ομάδα στη πιο κακή ποιοτικά χρονιά των τελευταίων χρόνων.

Επειδή τα πράγματα βρίσκονται σε οριακό σημείο, απαγορεύεται οποιαδήποτε απώλεια βαθμού από δω και πέρα μέσα στο Αγγελόκαστρο. Όποιος δε διαθέτει το ψυχικό σθένος για να πολεμήσει, έχει την ευκαιρία να δηλώσει ανήμπορος και να αποχωρήσει. Κανένας δεν πρόκειται να ζητήσει ευθύνες από ένα τίμιο στρατιώτη, που παραδέχτηκε την λιποψυχία του πριν τις μεγάλες μάχες. Αντίθετα, η κριτική θα είναι αυστηρή απέναντι σε όσους προτάσσουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το ομαδικό και δε συμβάλλουν στο 100% των δυνατοτήτων τους για να πετύχουν το στόχο να σωθεί η ομάδα.

Λόγω της κατάστασης συναγγερμού, ο κόσμος παραβλέπει τα «κακώς κείμενα». Υποτίθεται ότι τα «στραβά μάτια» γίνονται για το καλό του ΑΧΕΛΩΟΥ. Αυτό το καλό, όμως, δεν έχει έρθει ακόμα. Υπάρχει, μάλιστα, κίνδυνος να μετατραπεί σε ταφόπλακα για την ίδια την ύπαρξη του συλλόγου. Επειδή, λοιπόν, τα περιθώρια στενεύουν δεν υπάρχει άλλο κουράγιο ούτε για λόγια. Στο εξής, όποιος δεν εκπληρώσει τις ποδοσφαιρικές του υποχρεώσεις προς την ομάδα θα αποβληθεί μιας διά παντός απ΄τη συνείδηση των Αγγελοκαστριτών φιλάθλων. Ασυλία κανένας. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.  Καστρινός.

                      ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ SITE ΟΛΑ ΤΑ ΓΚΟΛ.
Δυσκολεύτηκε ο Ομηρος Νεοχωρίου να κάμψει την αντίσταση του Αχελώου Αγγελοκάστρου. Η ομάδα του Δημήτρη Θεδοσίου κέρδισε με σκορ 3-1 και διατήρησε τη διαφορά των 5 βαθμών από τον δεύτερο Ναυπακτιακό Αστέρα.Οι φιλοξενούμενοι θα μπορούσαν να προηγηθούν στο 35' όταν η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι σε σουτ του Γιαννιώτη με το ημίχρονο να τελειώνει 0-0.Στο 55' το παιχνίδι διακόπηκε για 20 περίπου λεπτά καθώς τραυματίστηκε ο Κούσουλας. Το 1-0 έγινε στο 57' με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Αποστολίδη με το 2-0 να σημειώνει ο Φράγκος στο 81'. Ο Αχελώος μείωσε σε 2-1 με γκολ του Λ.Ζαλοκώστα με το τελικό 3-1 να σημειώνει ο Φράγκος στο 88'

Ομηρος Νεοχωρίου (Δημήτρης Θεοδοσίου): Ταράτσας, Καπώνης (59' Φράγκος), Τσιρώνης, Ζηνεμπής, Κάκκος, Τσάμης, Λαγός, Καλύβας, Τσιφοπανόπουλος (78' Βαλτογιάννης Κ.), Αποστολίδης, Κούσουλας (55' λ.τ.Σεραφίγκος)

Αχελώος Αγγελοκάστρου (Ανδρέας Τσιλίκας): Κουβέλης, Φούντας, Μπούζας, Μπετσικας (82' Μπακογιάννης), καραλής, Ρουσογιάννης, Γιαννιώτης, Ζαλοκώστας Ε., Αλεξάκης (55' λ.τ. Ψαθάς), Ζαλοκώστας Λ., Ματζανάς (76' Κουρσάρης). http://www.olatagoal.gr/

Σ’ ΕΔΡΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Βρέθηκα χθες στα Δικαστήρια της Ευελπίδων «δια προσωπικήν ασήμαντον γραφειοκρατικήν υπόθεσην» που θα ’γραφε και το δικόγραφο εάν υπήρχε. Γνωστός ο χώρος – είχα ξαναβρεθεί εδώ, δεν πάνε και πολλά χρόνια και «χειροπεδοδέσμιος», κατηγορούμενος για εξύβριση κι αντίσταση αρχής, κι άρπαξα και τη σχετική καμπάνα - αλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα σας διηγηθώ άλλη φορά. Τώρα όμως εν πλήρη ηρεμία και με όλη την άνεση του χρόνου αφού τελείωσα και σχετικά νωρίς, πήρα το καφεδάκι μου, χώθηκα στη κοσμοπλημύρα, και είπα να περιηγηθώ εν είδη τουρίστα στον πανάρχαιο αυτό «ναό της Θέμιδος».

Περιτριγυρίζοντας τις αίθουσες απονομής δικαιοσύνης, θυμήθηκα και τη παροιμιώδη δίκη του Τόλια του Τσαρούχη που έμεινε σαν ανέκδοτο εδώ και χρόνια στο Αγγελόκαστρο, όταν ο μακαρίτης ο Κολονός τον πήγε κατηγορούμενο, γιατί τα γίδια μπήκαν στο λιοστάσι και του ’φαγαν τις ελιές.
-Τι έχετε να πείτε κατηγορούμενε; ρώτησε ο πρόεδρος του Δικαστηρίου του Μεσολογγίου τον «καλοκάγαθο» Αποστόλη. Έφαγαν όντος τα γίδια τις ελιές;

Κι εκείνος μ’ όλη την αγαθότητά του απάντησε:

-Και τι σε νοιάζει εσένα; Τ’ Κολονού είναι οι ελιές.

Είναι σ’ όλους γνωστό ότι οι περισσότεροι Έλληνες είναι δικομανείς. Για ψύλλου πήδημα πάνε στα αστυνομικά τμήματα ή στην εισαγγελία και καταθέτουν μήνυση. Με 100 ευρώ παράβολο υποβολής μήνυσης απ’ τον Ιανουάριο του 2011 από δέκα ευρώ που ήταν πριν, διαψεύστηκαν οικτρά αυτοί που πίστευαν ότι η αύξηση θα λειτουργήσει ανατρεπτικά για τον επίδοξο μηνυτή. Κι ο Εισαγγελέας την παραλαμβάνει και το χάος αρχίζει.

Δε θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, αφού όλοι μας έχουμε τα ίδια γονίδια, αφού ζούμε σε μια κοινωνία που ο καθένας μας έχει ψωμοτύρι τη φράση «ξέρεις ποιος είμαι Εγώ ρε;» και ζούμε σ’ ένα κράτος που το πολιτικό κατεστημένο πάσχει από δικομανία - βλέπε μηνύσεις αντιπάλων βουλευτών - ακόμα και για περιπτώσεις που βγάζουν μάτια ότι είναι αβάσιμες. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που να μην έχει πει τη φράση, «όλα στη δικαιοσύνη», διανθισμένη μ’ εκείνο το γραφικό πια «για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο».Το ότι πάσχει το ελληνικό κράτος από δικομανία το διάβασα και σ’ ένα φυλλάδιο που βρήκα ακουμπισμένο στη ρίζα από μια νεραντζιά εκεί στον «ιερό χώρο της θέμιδος». Πάνω από μισό εκατομμύριο μηνύσεις (ΝΑΙ, καλά διαβάσατε 500.000) κατατίθενται κάθε χρόνο στο Πρωτοδικείο μόνο των Αθηνών, έλεγε, από τις οποίες προωθούνται προς εξέταση ή εκδίκαση μόλις 30 με 40 χιλιάδες το χρόνο, ενώ οι υπόλοιπες συσσωρεύονται, σε αρχεία, συρτάρια, σκουριασμένες ντουλάπες ή καροτσάκια σούπερ μάρκετ, τα επιλεγόμενα από τους υπαλλήλους των δικαστηρίων "Σκλαβαινάκια", αφού τα περισσότερα είναι του Σούπερ μάρκετ «Σκλαβαινίτη». Σε ό,τι αφορά τις προσφυγές του κράτους στα δικαστήρια για φορολογικά θέματα, έγραφε οι ΄Ελληνες πολίτες διώκονται σχεδόν 240 φορές περισσότερο, σε σύγκριση με τους Αμερικανούς που ξέρουμε πόσο αυστηροί είναι με τα φορολογικά.

Αυτό με οδήγησε ψάχνοντας και ροτόντας σε μια αίθουσα ποινικού δικαστηρίου για φορολογικά θέματα. Διαπίστωσα με τρόμο ότι εύκολα οι κατηγορούμενοι για φορολογικά θέματα καταδικάζονται με διαδικασίες 3-5 λεπτών καθ’ ένας, χωρίς να εξετάζεται αν υπήρχε καν δόλος στις πράξεις τους. Αρκεί για τον δικαστή μια βεβαίωση της εφορίας ότι ο κατηγορούμενος οφείλει το "χ" ποσό για να τον καταδικάσει, χωρίς καν να εξετάσει αν ο κατηγορούμενος έχει εισπράξει ποτέ αυτό το ποσό, για το οποίο είχε κληθεί να αποδώσει το φόρο.

Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα. Κι' αμέτρητοι είναι οι απλοί πολίτες, που ένιωσαν αυτόν τον αντίκτυπο πολύ καλά! Και τι δεν έχουν γράψει οι σατιρικοί συγγραφείς για τέτοιες δίκες στον τόπο μας.

Έτσι ακριβώς είναι δυστυχώς. Είμαστε παλιοτόμαρα και η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα. Η άνευ λόγου φιλονικία, και η αβασάνιστη δικομανία αποτελεί κυρίως θέμα πολιτισμού. Και όταν προσφεύγει κάποιος στα δικαστήρια πρέπει να συναισθάνεσαι τη σοβαρότητα του χώρου, και του θεσμού. Και οι δικηγόροι έχουν κι αυτοί το δικό τους μερίδιο ευθύνης, αφού συχνά επιχειρούν να προστατεύσουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα, μη προωθώντας εναλλακτικές λύσεις επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών. Ξεχνώντας την κοινωνία και τις επιβαρύνσεις που υφίσταται, και οι οποίες με την κρίση έχουν πολλαπλασιαστεί δραματικά.

Θα πρέπει, τέλος, να καταλάβουμε όλοι, ότι η ανάπτυξη αυτής της χώρας δεν είναι μόνο αυτό που λένε τ΄αρχιλαμόγια του πολιτικού συστήματος, αλλά και κάτι πιο βαθύτερο που εξαρτάται και από αποφάσεις προσωπικές και ατομικές. Παρά την έμφυτη και πανάρχαια διαχρονική διχόνοια μας, οι δύσκολοι καιροί αναγκάζουν για κάθε μορφή συνεργασίας, αλληλεγγύης, κι εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Χωρίς εμπιστοσύνη σε κάθε μορφή των κοινωνικών μας σχέσεων, και με την Ελλάδα ν’ αναστενάζει στα δικαστήρια για ψήλου πήδημα, «παπάρια» ανάπτυξη θα δούμε ποτέ, λέει ο Καστρινός.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

« ΧΕΣΤΗΚΕ Η ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ’ ΑΛΩΝΙ »

Άρθρο επίκαιρο του Καστρινού.

Έχω μια μεγάλη απορία.                                                            Το πρόσφατο βίντεο - προκήρυξη και μανιφέστο - του τρομοκράτη απ’ τα παλιά, είναι μια πράξη τρομοκρατίας; Η μήπως πίσω του κρύβεται κάτι άλλο; Πώς είναι δυνατόν το κράτος και οι αρχές του, να αντιμετωπίζουν τώρα τον Ξηρό σαν αρχιτρομοκράτη τη στιγμή που οι ίδιοι τον άφηναν να «βαρδαλωνίζει» στις φυλακές και του έδιναν ασύστολα άδειες εξόδου. Και γιατί οι Αμερικάνοι μας κουνάνε το δάκτυλο κι ωρύονται μαζέψτε τον αμέσως;

Μήπως τελικά πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται εντελώς άλλοι σκοποί; Μήπως θέλουν να στρέψουν την κοινή γνώμη αλλού απ’ την τραγική καθημερινότητα του άμοιρου πολίτη αυτής της χώρας η μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι ποιο δυσοίωνο και άκρος ανησυχητικό; Στη τέλεια ανυπαρξία αυτού του κράτους; Μήπως όντος μπαίνουμε στον προθάλαμο μιας νέας εποχής τρομοκρατίας που θα βάλει αυτό το δύστυχο τόπο ασύστολα πια σε θέατρο του παραλόγου; Νιώθω ολόκληρος ένα ερωτηματικό.

-Τι λες ρώτησα ένα φίλο μου για τη επανεμφάνιση στο προσκήνιο της «σκληρής» τρομοκρατίας; Ήταν τόσο χωμένος στα προβλήματά του, όπως εξάλλου ο περισσότερος κόσμος, που αδιαφόρησε παντελώς για το ερώτημα. Και μου απάντησε τελείως αδιάφορα, προφανώς για να μην τον ξαναρωτήσω: «Χέστηκε η φοράδα στ αλώνι».

Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι, η η τυφλή βία και η τρομοκρατία - με τη κρατική στήριξη η όχι – θα δυναμώνουν συνέχεια και θα εντείνονται όσο δεν αλλάζει η κοινωνία προσανατολισμό, και δεν ξεφυτρώνουν μέσα απ’ τον Αρμαγεδδώνα της ατέλειωτης κρίσης νέες αξίες , που θα φρενάρουν λίγο την ανεξέλεγκτη πια «παντοκρατορία» του χρήματος;

Αν όμως αυτές οι νέες αξίες , είναι σαν αυτές που διακηρύσσει μέσα απ’ την προκήρυξη - μανιφέστο ο έγκλειστος - ελεύθερος τώρα τρομοκράτης, δηλαδή «η βροντή των όπλων» το «όταν γυρίσω θα σας γα----» τα «γουναράδικα» και ο νεοδιχασμός.                                           Ε! τότε σίγουρα χέστικε η φοράδα στ’ αλώνι.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΑΔΑ;

Όταν είσαι ναυαγός στη μέση του ωκεανού, μεγάλο πράγμα να βρεις ένα σοσίβιο για να ενθουσιαστείς. Ξέρεις καλά ότι δε σώθηκες, αλλά αισθάνεσαι απέραντη ικανοποίηση διότι θα έχεις την «πολυτέλεια» να πάρεις μια ανάσα. Να ξεκουραστείς από το θαλασσοδάρσιμο των κυμάτων, να ηρεμήσεις και να σχεδιάσεις το σχέδιο που θα σε βγάλει στη στεριά. Να ανακτήσεις την καταρρακωμένη ψυχολογία σου, να ανασυνταχθείς και να συνεχίσεις πιο δυνατός τη μάχη για επιβίωση. Όταν, όμως, βολοδέρνεις στον ωκεανό χωρίς καμία ανάσα χρειάζεται μεγάλη «κολοφαρδία» ‘τεράστια ψυχραιμία’ και τύχη βουνό για να βρεις τη χαμένη στεριά.

Ακριβώς αυτό το ρόλο παίζει η νίκη του ΑΧΕΛΩΟΥ στη Ναύπακτο απέναντι στον προβληματικό φέτος Α. Ο.Λυγιά. Είναι μία βαθιά ανάσα για την ομάδα, η οποία προσφέρει στον Τσιλίκα πολύτιμο χρόνο ώστε να προετοιμάσει τους ποδοσφαιριστές για τους 9 επόμενους τελικούς που ακολουθούν.

Το κλειδί για να αποφύγει ο ΑΧΕΛΩΟΣ τον υποβιβασμό είναι η βελτίωση της ψυχολογίας των ποδοσφαιριστών και η πίστη στις δυνατότητές του. Αν αναλογιστούμε ότι τα 5 παιχνίδια από τα 9 είναι στην έδρα σου δημιουργείται μία ευνοϊκή συγκυρία για να αναστραφεί το αρνητικό κλίμα. Απαγορεύεται, όμως, η όποια νίκη στο πρωτάθλημα να οδηγεί σε εφησυχασμό. Γιατί είναι αν μη τι άλλο φαιδρό να προδικάσουμε την επίτευξη του στόχου πριν αυτός επιτευχθεί και μαθηματικά. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να πανηγυρίζει πριν τελειώσει η αγωνιστική χρονιά.

Καστρινός.

Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ SITE ΟΛΑ ΤΑ ΓΚΟΛ.

Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν στο σκόρ μόλις στο 9’ ύστερα από λάθος του Θωμόπουλου το οποίο εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο ο Ζαλοκώστας Λ. που άλλαξε όμορφα τη μπάλα με τον Ζαλοκώστα Ε. για να γίνει εκ νέου αποδέκτης της μπάλας και με σούτ από το ύψος του πέναλτι να κάνει το 0-1. Στο 18’ ο Μπέτσικας θα κάνει το γέμισμα ο ο Ζαλοκώστας Λ. θα γίνει κάτοχος της μπάλας και παρά την πίεση που δέχτηκε από τους αμυντικούς του Λυγιά έστειλε με ωραίο σουτ τη μπάλα στην απέναντι γωνία του Χασαπογιάννη κάνοντας το 0-2. Μετά το δεύτερο γκολ που δέχτηκαν οι γηπεδούχοι θα προσπαθήσουν να φτάσουν στο γκολ αλλά το σουτ του Καλτσή στο 37’ θα περάσει άουτ και στο 43’ ο Φούντζουλας δεν θα πιάσει καλά την κεφαλιά ύστερα από εκτέλεση φάουλ του Λάμπρη και θα δώσει την ευκαιρία στον Τσιλίκα να μπλοκάρει εύκολα τη μπάλα.

Με την έναρξη του ημιχρόνου ο Λυγιάς θα καταφέρει να μειώσει το σκορ μετά από ωραίο συνδυασμό του Νικόπουλου με τον Φούντζουλα με τελικό αποδέκτη το δεύτερο που με ωραίο πλασέ θα νικήσει τον Τσιλίκα. Στη συνέχεια το παιχνίδι απέκτησε ρυθμό με τις δύο ομάδες να χάνουν από μια πολύ καλή ευκαιρία στο 69’ με τον Φούντζουλα να μην προλαβαίνει να κάνει την προβολή χάνοντας και στο 80’ με τον Ζαλοκώστα Λ. που πρόλαβε την έξοδο του τερματοφύλακα και θα έστειλε τη μπάλα στο δεξί κάθετο δοκάρι.

Για τον Λυγιά διακρίθηκαν οι Κόλα, Χασανάϊ και Φούντζουλας για τον Αχελώο Ζαλοκώστας Λ., Γιαννιώτης, Ζαλοκώστας Ε., και Αλεξάκης.

Α.Ο.Λυγιάς: Χασαπογιάννης,Tόρε, Φούντας (46’ασιλόπουλος),Λάμπρης,Κατσώνης,Κόλα (52’Λάμπος), Νικόπουλος, Χασανάϊ, Φούντζουλας (86’ Τσιριμώκος), Καλτσής, Θωμόπουλος.

Αχελώος Αγγ/στρου: Τσιλίκας, Φούντας (74’ Σαγάνας),Μπούζας, Μπέτσικας,Καραλής, Ρουσογιάννης, Γιαννιώτης(64’Ψαθάς), Ζαλοκώστας Λ.(89’ Κουρσάρης), Αλεξάκης, Ζαλοκώστας Ε..

Το φίλμ του αγώνα:

9’ Γκοοολ Λάθος γύρισμα του Θωμόπουλου το εκμεταλλεύεται ο Ζαλοκώστας Λ. παίζει το ένα δύο με τον Ζαλοκώστα Ε. γίνεται ξανά αποδέκτης της μπάλας και με σούτ από το ύψος του πέναλτι ανοίγει το σκόρ.

18’ Γκοοολ Γέμισμα του Μπέτσικας ο Ζαλοκώστας Λ. γίνεται κάτοχος της μπάλας παρά την πίεση πλασάρει και στέλνει τη μπάλα στην απέναντι γωνία του Χασαπογιάννη κάνοντας το 0-2.

37’ Σουτ από τον Καλτσή έξω από την μεγάλη περιοχή η μπάλα άουτ.

40’ Σουτ του Ζαλοκώστα Ε. η μπάλα θα περάσει δίπλα στο δεξί κάθετο δοκάρι.

43’ Εκτέλεση φάουλ του Λάμπρη αδύναμη κεφαλιά από τον Φούντζουλα μπλοκάρει ο Τσιλίκας.

58’Γκοοολ Ωραία κάθετη πάσα του Νικόπουλου στο Φούντζουλα που με ωραίο τελείωμα θα μειώσει σε 1-2.

65’ Απευθείας εκτέλεση φάουλ από τον Καλτσή η μπάλα θα περάσει ελάχιστα άουτ.

69’Σέντρα σουτ του Λάμπου δεν προλαβαίνει ο Φούντζουλας με προβολή να στείλει τη μπάλα στα δίκτυα.

80’ Ο Ζαλοκώστας Λ. προλαβαίνει την έξοδο του Χασαπογιάννη πλασάρει η μπάλα χτυπάει στο δεξί κάθετο δοκάρι και στη συνέχεια διώχνει ο Καλτσής.

90+ Γέμισμα του Χασαπογιάννη σουτ από τον Χασανάϊ η μπάλα κοντράρει στα σώματα και απομακρύνεται.

ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΟΣ.*

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας η απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταλάβεις πράγματα απλά. Όπως, ότι μας έχουν περικυκλωμένους οι κομπλεξικοί. Αργόσχολοι ρεμπεσκέδες, ανύπαρκτοι χαφιέδες και αιώνιοι τυχοδιώκτες και νεκροθάφτες των ονείρων του κοινωνικού ιστού. Το ότι τα έχουνε καλά μόνο με το νεκρό εαυτό τους, μόνο σαν νεκροθάφτες έχουνε υπόσταση. Σ’ αυτό το χρονογράφημα μ’ όλους αυτούς θ’ ασχοληθώ.

Ήσυχος άνθρωπος εγώ από τα γεννοφάσκια μου ήμουνα. Ήσυχος και Ειρηνικός. Τώρα σε πόλεμο με βάλατε, και πόλεμο θα έχετε. Κάθε είδους βία θα γεννάω εναντίον σας, και μάλιστα θα το ευχαριστιέμαι. Για ποιους μιλάω; Λίστα ολόκληρη έχω κάνει, διάβασε παρακάτω και θα δεις.

Και πρώτα –πρώτα πόλεμο με τους πολιτικούς, που έκλεψαν αυτά που μου υποσχέθηκαν, και τον επί σαράντα χρόνια κατατεθειμένο τίμιο ιδρώτα μου. Με τους νεόπλουτους που πάτησαν επί πτωμάτων, παίζοντας «δηλωτή» στη πλάτη μας, με τραπουλόχαρτα κάρτες πιστωτικές τραπέζης, και συνεχίζουν να βολτάρουν στην ίδια γνωστή τους διαδρομή, «άρπαξε ότι βρεις και κρύψε να ’χεις».

Πόλεμο με τους Δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης, που θέλουν να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου, πως είναι είδηση το τι χρώμα βρακί φοράει το κάθε καρακιτσαριό, που με τον α η β τρόπο βρέθηκε στην επικαιρότητα. Με τους εκδότες των εφημερίδων, που απ’ το πολύ το γλείψιμο, σιχαίνεσαι στα χέρια να τις πιάσεις, από την κιτρινίλα και τα σάλια τους.

Με τους «Μανατζαραίους της παρακμής» που μ’ ένα τίμημα φτηνό, το παίζουν αυθεντία στην ποιότητα, και με κοιτούν με βλέμμα αλλήθωρο μήπως και «αλλαξοπιστήσω» και πάψω να μιλάω για τα αρνητικά της κοινωνίας.

Με τους Πατέρες της αδράνειας, αιτίας που η κρίση όλο βαθαίνει. Μ' αυτούς που δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, και τους πειράζει που κάποιοι άλλοι τον γνωρίζουνε καλά.

Με του διαδικτύου τα ερπετά, που βάζουν στη κοινωνική δικτύωση, ως ένδειξη προφίλ την τύφλα τους και που παρακαλάνε για ένα Like στη κάθε ανοησία τους. Μ΄ αυτούς που τους ρωτώ πότε θα γίνουν άνθρωποι, και αποφεύγουν συστηματικά να απαντήσουν.

Όλους αυτούς δηλώνω μ’ άκρα επιθετικότητα, ότι θα ήθελα πολύ να τους λιανίσω. Και μέχρι να’ ρθει αυτή η πολυπόθητη στιγμή, εγώ οπλίζοντας το παιδικό μεράκι μου, θα τους στοχεύω κατακούτελα με ποιήματα, θα τους πυροβολώ εν ψυχρώ με τα γραφτά μου.

Τώρα σε πόλεμο με βάλατε και πόλεμο θα έχετε. Σας το υπόσχομαι αυτό.
*  Άτομο που δημιουργεί ψύχωση πολέμου. (Λεξικό- iSchool).
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΜΑΣΤΕ ΕΝ ΛΕΥΚΩ.

Άρθρο του εκπαιδευτικού Ευθύμιου Πριόβολου.

Σκέφτονται να κλείσουν τα Σχολεία και να εφαρμόσουν τη λεγόμενη « Λευκή Εβδομάδα», την εβδομάδα της Καθαράς Δευτέρας, δηλαδή την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής, ύστερα από αίτημα που υπέβαλλε η ένωση των ξενοδόχων, ώστε οι γονείς των μαθητών να μπορέσουν, λέει, να εκδράμουν και να επισκεφθούν τα χειμερινά κέντρα διακοπών....

Ή εγώ έχω παντελώς λευκό μυαλό και δεν έχω καταλάβει ότι όλοι οι γονείς των 400 μαθητών μου είναι εργαζόμενοι και κανένας άνεργος, ότι έχουν οι περισσότεροι τη δυνατότητα χειμερινών διακοπών, ότι δεν έχουμε παιδιά στο Σχολείο μας που στερούνται στοιχειώδη, ότι θα δώσουν άδεια στους «εργαζόμενους» γονείς οι φορείς της εργασίας τους για να πάρουν τα παιδιά και να πάνε διακοπές ή τελικά αυτοί που τα σκέφτονται αυτά, ειλικρινά έχουν λευκή συνείδηση και κατάλευκο φιλότιμο.

Κι ύστερα, οι άλλοι οι εργαζόμενοι, πλην των δασκάλων και των καθηγητών, στον δημόσιο και ειδικότερα στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν ψυχή;

Σαν δεν ντρεπόμαστε! Τρεις φορές σαν δεν ντρεπόμαστε! Πέρα από τα οικονομίστικα, τα συντεχνιακά και προ πάντων τα προεκλογικά παιχνίδια, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί παιδαγωγικά το κλείσιμο των Σχολείων για τέτοιο λόγο; Γιατί , ό,τι αφορά στο Σχολείο, πρέπει να αποφασίζεται μόνο και μόνο με ένα κριτήριο, το συμφέρον και το καλό των παιδιών και τίποτα άλλο! Στη σκέψη αυτή για το κλείσιμο των σχολείων αυτή την περίοδο, πού μπορεί να διακρίνει κανείς ωφέλεια για τα παιδιά; Υπάρχουν τόσες άλλες παιδαγωγικότατες λύσεις (για παράδειγμα, επιδοτούμενες, παρακαλώ, σχολικές εκδρομές, τώρα το χειμώνα, σε χώρους εγνωσμένης παιδαγωγικής αξίας, ιστορικούς κλπ, με αυστηρά τηρούμενο παιδαγωγικό πρόγραμμα και όχι βέβαια μπουζοκοπρόγραμμα…). Στη λεγόμενη «Λευκή Εβδομάδα» αμφιβάλλει κανείς ότι το 80% του μαθητόκοσμου θα είναι στα σπίτια και έξω από τα σπίτια; Μην κρυβόμαστε.

Τουλάχιστον η ελαχιστότητά μου, επειδή με αυταπάρνηση υπηρετώ τα παιδιά κοντά στα 32 χρόνια, θέλω, περισσότερο τώρα, που τελειώνουν τα χρόνια μαζί τους, όταν μιλάω γι΄ αυτά και τους γονείς του, να μην κοροϊδεύω.

Κι αυτό μου αρκεί.

Ευθύμιος Πριόβολος.

ΝΤΟΥΜΑΝΙ.



Όλο το Χειμώνα, λες και νεκρανασταίνεται ο Νέρωνας, ότι καίγεται, παίρνει φωτιά σ΄όλη τη χώρα σε τζάκια σόμπες και μαγκάλια. Το λεκανοπέδιο της Αττικής που ζούν σχεδόν οι μισοί Έλληνες τα βράδια μοιάζει «Ρώμη φλεγόμενη» και πνίγεται απ’ τη κάπνα. Κι έχει ακόμα πολύ δρόμο ο Χειμώνας, πάει να πει μεγαλύτερη ρύπανση και χειρότερη ποιότητα ζωής.

Και θα περίμενε κανένας να ξεσηκωθεί ο κόσμος. Να βγουν στο δρόμο οι πολίτες που νοιάζονται τουλάχιστον για την υγεία των παιδιών τους. Αλλά ο γενικευμένος ύπνος καλά κρατεί.

Απ’ τους κρατούντες και γενικά απ’ τους πολιτικούς καμιά υπεύθυνη κουβέντα, για το πώς θα σταματήσει το κακό και ο συνεχιζόμενος κατήφορος. Τους αρκεί μονάχα να εκφράζουν αγανάκτηση και να αλληλοκατηγορούνται.

Φταίμε όμως κι εμείς και φταίμε όλοι μας, εφόσον παραμένουμε άβουλοι θεατές του φαινομένου. Θα μου πεις εδώ ανεχόμαστε τα σκάνδαλα, τις μίζες, τα χάλια της παιδείας και της δημόσιας περίθαλψης μα και τον οχετό τον καθημερινό των καναλιών, το πρόσκαιρο ντουμάνι της πόλης τώρα μας μάρανε;

Όταν τίποτα πια δεν μπορεί να μας αφυπνίσει είναι φυσικό να ζούμε μες τη καταχνιά, να βρίσκουν ευκαιρία οι καιροσκόποι και να ’ρχονται μέσα απ τη στάχτη της καμένης μας ελπίδας, στάχτη στα μάτια να μας ρίξουν με δημοσκοπήσεις.

Τι να τις κάνω ρε αδερφέ τις δημοσκοπήσεις. Κάπως αλλιώς πρέπει να γίνει η αρχή για γενικό ξεκάπνισμα.

Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΜΑΖΕΥΕ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝ’ ΚΑΙ ΡΟΓΕΣ.

Μια νίκη «βάλσαμο» για τον ΑΧΕΛΩΟ αυτή με τον Αστέρα Αγρινίου. Μάζευε κι ας ειν’ και ρόγες. Τρείς υπερπολύτιμοι βαθμοί στο σακούλι της σωτηρίας. Και μια τρανή απόδειξη. Κανένας παίχτης δεν φταίει για το εδώ που βρίσκεται ο ΑΧΕΛΩΟΣ. Αυτό είναι το υλικό της ομάδας και κάνει ότι μπορεί. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο ανόητο από το να απαξιώνεις τους ποδοσφαιριστές που θα προσπαθήσουν να σε σώσουν. Και μ’ αυτούς θα πορευτείς, αναγκαστικά, μέχρι το τέλος. Επιβάλλεται, επομένως, να στηριχθούν, για να γίνει η «Κακαβαριά» κόλαση που θα καταπιεί τους αντίπαλους στο δεύτερο γύρο.

Επιμένω ότι ο ΑΧΕΛΩΟΣ είναι «κεφάλαιο» για τη πρώτη κατηγορία και θα πέσει μόνο αν συναινέσουν Θεοί και διάολοι. Πιστέψτε το, πολλά μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο μέχρι το τέλος. Η «σκασμός» και η ψυχραιμία μέχρι το Πάσχα είναι μονόδρομος. Μετά τη σωτηρία, θα υπάρξει χρόνος για ψύχραιμη αξιολόγηση προσώπων και καταστάσεων. Όχι, όμως, τώρα. Τώρα Προέχει η μάχη για επιβίωση.

Καστρινός.

ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Μπήκε στο Καφενείο αναστατωμένος.

- Είναι Ούφο σας λέω είναι Ούφο.

- Τι Ούφο μας λες ρε άνθρωπε πρωί-πρωί ;

- Σας λέω είναι εξωγήινοι.

- Ποιοι μωρέ και μας έσκασες.

- Οι κυβερνώντες σας λέω!

- Τώρα που το λες δεν έχεις κι άδικο. Λες να έπεσαν από την Ανδρομέδα;

- Οχιιιι. Έρχονται από τον «αστερισμό του Χαμαιλέοντος» και έχουν μυστική βάση στην Λεωφόρο Συγγρού!

- Μπα τι μας λες μήπως συστεγάζονται με τους Νεοδημοκράτες;

- Μα είναι οι Νεοδημοκράτες! Καλά που ζείτε δεν γνωρίζετε ότι ο Οίκος των Σαμαροειδών αποτελείται από σαυροειδή;

- Και είναι καρατσεκαρισμένο αυτό;

- Βεβαίως. Γιατί νομίζετε ότι έστριψε ο «Στρατηγός άνεμος»;

- Α! Για το Βύρωνα λες; Νομίζω ήταν από άλλο πιο δεξιό διαστημόπλοιο αυτός.

- Είσαι αφελής. Απλά ένα βράδυ το «Άλιεν» ο Στουρνάρας νόμισε ότι ήταν Δράκος Συριζαίος και πήρε το σκουπόξυλο. Αυτό δεν του το συγχώρησε ποτέ ο Πολύδωρας!

- Βρε τι μαθαίνει κανείς. Κι αυτά… τι σχέση έχουν με μας όλα αυτά;

- Καλά ποιοι νομίζεις ότι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας σπρώξουν στην πτώχευση, και το χειρότερο θέλουν να αδειάσει η χώρα μας που ήταν το κέντρο της γης απ’ την Αρχαιότητα για να έλθουν «εκείνοι» απ’ το μακρινό πλανήτη τους;

- Μα νομίζω ότι αυτό το επιδιώκουν οι Γερμανοί για πάρτι τους.

- Λάθος. Οι Γερμανοί είναι χέστιδες, ετούτοι είναι οι ύπουλοι. Ποιοι έβγαλαν το «διαίρει και βασίλευε»;

- Οι Ρωμαίοι απ’ ότι ξέρω.

- Μωρέ δεν ξέρω εγώ τι κάναν αυτοί, ποιοι το εφαρμόζουν είναι το θέμα.

- Ιστορικά όλες οι μεγάλες δυνάμεις.

- Ωχ όλο με μπερδεύεις. Που είχαμε μείνει. Ά ναι στα σαυροειδή που ελέγχουν την κυβέρνηση.

- Είναι σίγουρο αυτό; Τεκμηριωμένο;

- Μη βιάζεσαι. Ευτυχώς που υπάρχουν και αντιστάσεις.

- Ποιοι οι μαύροι νάνοι, και οι κόκκινοι γίγαντες;

- Όχι είναι αυτοί που έχουν στο DNA τους τα σοσιαλιστικά ιδεώδη!

- Καλά υπάρχουν ακόμη αυτά;

- Βέβαια. Το θέμα όμως είναι ότι η εσωτερική πάλη δεν έχει κριθεί. Μια νικάν τα σαυροειδή και μια οι σοσιαλιστές. Γι’αυτό βλέπεις το αλαλούμ που γίνεται και νομίζετε ότι φταίει η συγκυβέρνηση, ο Άδωνης και η τρόϊκα.

- Μωρέ τι μου λες, εδώ έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια!

- Έτσι νομίζεις. Τώρα συγκεντρώθηκε όλη η αντιστασιακή δύναμη πάνω στον Πατριώτη σου τον Θάνο.

- Λόγω σοσιαλισμού;

- Όχι λόγω εξυπνάδας! Έτσι εξηγούνται οι παλινωδίες του!

- Και δεν μου λες; Τι θα ψηφίσεις στις επόμενες εκλογές;

- Μα τους μόνους που μπορούν να τα βάλουν με τα Ούφο. Τον Αλέξη και τα λιοντάρια του!

-Α! τώρα εξηγούνται όλα. Από ποιόν αστερισμό είπαμε ότι είσαι εσύ;

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΩΝ. ΚΟΠΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ.



Πατήστε πάνω στην Πρόσκληση.



ΕΝΑΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ.

Το αριστερό μπακ Αντώνη Κουρσάρη που έμεινε ελεύθερος από τον Κεραυνό Γαβαλούς και που διεκδικούσαν αρκετές ομάδες της κατηγορίας, προσάρτησε στο δυναμικό  της ομάδας ο ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. Πρόκειται για μια καλή μεταγραφική ενίσχυση στη μάχη που δίνει η ομάδα για παραμονή στη μεγάλη κατηγορία του νομού.                          Καστρινός.

ΤΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ.

Αφήγημα του Καστρινού.

 Απ’ τη Πρωτοχρονιά ήταν η πιατέλα με τα μελομακάρονα πάνω στο πάγκο του Καφενείου. Την είχε βάλει σε μια άκρη ο Τάκης ο καφετζής να παίρνουν οι πελάτες να τους γλυκάνει τον καινούργιο χρόνο λέει. Μόλις τελείωσε το πέμπτο τσίπουρο σήμερα, σηκώθηκε ο μπαρμπαΝιόνιος ο Ρεμπουπλικάνος - είχε κάνει ένα φεγγάρι στην Αμερική δουλεύοντας στα σίδερα που στήνονταν οι ουρανοξύστες, και έτσι του ’μεινε το παραγκώμι - και πήρε τα δύο τελευταία μελομακάρονα. Δηλαδή αυτός τον παρακολουθούσα όλες τις μέρες, είχε καταβροχθίσει και τα περισσότερα.

-Τους άλλαξες τα φώτα μπαρμπαΝιόνιο, τα εκτιμάς δεόντως βλέπω τα γλυκά του είπα.

-Σβήνουνε τη σπιρτάδα απ’ τα’ αλκοόλ και μου θυμίζουνε και κάποια ιστορία, μου είπε. Έλα κάτσε εδώ να σου την πω, και να την γράψεις, έτσι ωραία όπως εσύ τις φτιάχνεις. Σε παρακολουθώ και σε διαβάζω συνέχεια εγώ στο διαολομηχάνημα που μου ’φερε ο γιός μου απ την Αμέρικα να επικοινωνούμε. Μου έδειξε εδώ ο Τάκης και σε βρήκα. Άκου λοιπόν:

Το κουτί με τα μελομακάρονα αγοράστηκε απ’ τη κυρά Ματίνα από ένα πάγκο στο πανηγύρι του ΑϊΛευτέρη στα Καμίνια λόγω των ημερών. Γιορτές χωρίς μελομακάρονα στο σπίτι, δεν περνάνε.

Η Βούλα βρίσκονταν ακόμα στο μπάνιο πασαλειμμένη με κρέμες και ζωγράφιζε τη μούρη της με διάφορα μολύβια. Έτσι έμεινε η μαμά να υποδεχτεί τον μέλλοντα γαμπρό. Ο γαμπρός πέρασε μέσα σ’ ένα σαλόνι στολισμένο Χριστουγεννιάτικα, κάθισε αναπαυτικά σε μια δερμάτινη πολυθρόνα κι έδωσε όλες τις πληροφορίες στην ερωτηματική φυσιογνωμία της μαμάς.

-Είμαι 35 ετών, δουλεύω οδηγός στα λεωφορεία, έχω μια παντρεμένη αδερφή και ουδεμία άλλη υποχρέωση. Δεν έχω χρέη σε κανέναν και στο κράτος, και αγαπάω τη θάλασσα το ψάρεμα τη κόρη σας και τον Ολυμπιακό. Κι επειδή είμαι σε μία ηλικία που ένας άνθρωπος πρέπει να σκέπτεται να δημιουργήσει οικογένεια και να σταματήσει να χάνεται στην ταλαιπωρία, Αγαπώ τη κόρη σας και αν και σεις πείτε το ναι θα την αγαπάω περισσότερο και νόμιμα.

-Αχ αυτός ο σκανταλιάρης ο έρωτας! Είπε η μαμά καθώς πρόσφερε το πιατάκι με το μελομακάρονο. Ο γαμπρός έφαγε το μισό και για να κάνει κομπλιμέντο δήλωσε:

-Α! υπέροχο σπιτικό. Εσείς το φτιάξατε;

-Όχι η Βούλα με τα χεράκια της είπε δειλά η μαμά με αρκετή διπλωματία.

Σε ένα μήνα με δόξα και τιμή δέχονταν τα συγχαρητήρια απ’ τ’ απλωμένα χέρια συγγενών και φίλων.

Όλο αυτό τον καιρό το κουτί με τα μελομακάρονα είχε ξεχαστεί μέσα στη σκαλιστή σερβάντα, δίπλα από μια γυάλινη κανάτα του νερού, κι ένα μισό μπουκάλι λικέρ μπανάνα. Κι όταν η σκαλιστή σερβάντα που άρεσε στη Βούλα μεταφέρθηκε προίκα στη τραπεζαρία του νέου νοικοκυριού, το κουτί με τα μελομακάρονα, ακολούθησε κι αυτό μοιραία τη νέα του κατάσταση. Κι άρχισαν να μουχλιάζουν απ’ το κακό τους μέσα στη σερβάντα, γιατί ποτέ τους δεν υπήρξανε γλυκά του γάμου αλλά προτιμούνταν μονάχα τις γιορτές.

Οι νεόνυμφοι αφού έπλευσαν κάνα εξάμηνο μέσα στην ευτυχία, σαν πέρασε και το Καλοκαίρι, άρχισαν να ανακαλύπτουν πολύ ανία ο ένας για τον άλλο. Άρχισαν να μαλώνουν για ηλίθιες λεπτομέρειες, και το κυριότερο, τα χρήματα δεν έφταναν ποτέ στη Βούλα που πάντα εισέπραττε τη κλασική απάντηση.

-Που να τα βρω; Δεν έχω άλλα, πήγαινε κόψε το λαιμό σου. Δάκρυα, λυγμοί, μικρολιποθυμίες μαζί με αιωρούμενες παντόφλες σ’ απίθανες τροχιές ήταν τα επακόλουθα.

Μέχρι που η κυρία γνώρισε τον «ανώτερο άνθρωπο». Λίγο χοντρό, με χοντρή φωνή κι ακόμα πιο χοντρή πορτοφόλα. Ο χοντρός κύριος πλήρωνε τους χοντρούς λογαριασμούς στα μαγαζιά της Βούλας, και δάνειζε κάπου- κάπου και το σύζυγο. Κι ο χοντρός ο «Μάγος» με τα δώρα ήτανε, που έφερε τη γαλήνη και την αφθονία στο Αντρόγυνο. Κι έτσι όπως κατάντησε η κοινωνία, έκανε τα στραβά μάτια ο σύζυγος, και πέρναγαν αυτοί καλά και ο χοντρός καλύτερα.

Πέρασε όμως ένας χρόνος κι ήρθανε πάλι οι γιορτάδες. Ο χοντρός ο «Μάγος» ήρθε ένα βράδυ - χρονιάρες μέρες σου λέει - για να τους βγάλει έξω να γλεντήσουν στα μπουζούκια. Η Βούλα έλειπε στο κομμωτήριο, και ο οικοδεσπότης ανέλαβε να τον τρατάρει αυτοπροσώπως. Άνοιξε τη σερβάντα να του βάλει ένα ουίσκι, κι εκεί βρήκε και τα μελομακάρονα.

-Πάρε του είπε. Τα έχει φτιάξει με τα χεράκια της η Βούλα. Και όπως ήταν ο χοντρός και «φαγανός», τρία κατέβασε χωρίς ούτε καν να τα κοιτάξει για να φύγει σε λίγο «σφαίρα» προς άγνωστο κατεύθυνση. Δεν τον ξαναείδαν ποτέ από τότε. Οι φήμες είπαν ότι έπαθε δηλητηρίαση και νοσηλεύτηκε όλες τις χρονιάρες μέρες. Πάντως δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Μπορεί να φοβήθηκε ότι ο σύζυγος ήθελε από ζήλεια να τον «στείλει». Κι έτσι η γκρίνια στο αντρόγυνο έπιασε πάλι την παλιά της θέση.

-Τι φταίω εγώ διαμαρτύρεται ο σύζυγος. Μελομακάρονα του έδωσα που εσύ έφτιαξες με τα βρομόχερά σου.

- Το κακό σου το φλάρο έφτιαξα. Η μάνα μου στο είπε για να νομίσεις ότι είμαι νοικοκυρά.

-Είστε λαμόγια. Απ’ την αρχή επάνω στην απατή και στο ψέμα στηρίχτηκε αυτός ο γάμος. Ωρύεται ο σύζυγος.

-Και είχε δίκιο δεν είχε; Ρωτάει και ξαναρωτάει ο μπαρμπαΝιόνιος που δεν ξέρω τι σχέση είχε με τη ιστορία.

- Εμ! βέβαια είχε μπαρμπαΝιόνιο. Τον ξεγελάσανε οικτρά. Από το πανηγύρι είχε αγοράσει τα μελομακάρονα η κυρά Ματίνα.

-Τάκη! Ένα τσίπουρο διπλό στο Κώστα από μένα.

Κώστας Μπούτιβας - Καστρινός.

ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΑΙΣΧΟΣ.



Άρθρο του Ευθύμιου Πριόβολου.

Ανήμερα τῶν Χριστουγέννων, εἶδα στήν ἐκκλησιά τοῦ χωριοῦ μου τόν γέροντα πατέρα μου καί τή γερόντισσα μάνα μου νά κοινωνοῦν, μέ ἕνα σεβασμό, μέ ἕνα δέος, καί ἕνα ρίγος συγκίνησης μέ δι...απέρασε σύγκορμο. Καί μετά στό σπίτι μας μοῦ εἶπαν:

- Εἴμαστε μεγάλοι ἄνθρωποι, παιδί μου, νά εἴμαστε ἕτοιμοι, δέ ξέρουμε ἄν θά εἴμαστε τοῦ χρόνου…

Τήν πίστη τους αὐτή, τήν πίστη τῶν γονιῶν μου, τήν ἁπλή, τήν ἀνόθευτη, τήν «ἀγράμματη» πίστη, πού στάλαξαν καί σέ μένα, ὅσο κι ἄν τήν ματώνω, ὅσο κι ἄν τῆς ὑπολείπομαι, ὅσο ἀνάξιος κι ἄν ἀποδείχνομαι, δέν ἐπιτρέπω σέ κανέναν καί καμία νά τήν διακωμωδεῖ, νά τήν βρωμίζει, νά τήν ἐκχυδαΐζει. Ὅσο εἶναι δικαίωμά τους νά μήν πιστεύουν στό Θεό, νά μή πιστεύουν καί νά μήν σέβονται τήν «καρδιά» τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης, τή θεία κοινωνία, ἄλλο τόσο εἶναι δικαίωμα δικό μου νά μήν ἀπαρνιέμαι τόν ἑαυτό μου, νά σέβομαι τήν πίστη τῶν γονιῶν μου, νά μήν ἀπαρνιέμαι αὐτό πού πιστεύω, νά μήν ἀπαρνιέμαι τήν ταυτότητά μου.

Γί αὐτό αἰσθάνομαι ἐλάχιστο χρέος νά διαμαρτυρηθῶ γιά τήν διακωμώδηση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας κοινωνίας, ἀπό ἀνθρώπους πού ὑποτίθεται ὅτι μᾶς ἐκπροσωποῦν στό κοινοβούλιο. Πρόκειται γιά τόν βουλευτή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, ὁ ὁποῖος στό Ἄργος Ὀρεστικό, σέ καρναβαλική πρωτοχρονιάτικη ἐκδήλωση πού ἔγινε ἐφέτος, «κοινώνησε», σύμφωνα μέ ρεπορτάζ τοπικῶν μέσων, κρατώντας τό «ἅγιο δισκοπότηρο» τήν βουλευτή τῆς Νέα Δημοκρατίας Μαρία Ἀντωνίου.

Δέν εἶναι οἱ μόνοι θεομπαῖχτες ἀπό τούς βουλευτές. Ἀπό τούς 300 κρατικοδίαιτους μέ φορτωμένες τσέπες, πού, ὑποτίθεται, μᾶς ἐκπροσωποῦν, οἱ περισσότεροι εἶναι ὑποκριτές καί θεομπαῖχτες, γι΄ αὐτό καί καρνάβαλοι, ὅπως καί κάποιοι κληρικοί. Ποδοπατοῦν, λερώνουν βρωμίζουν τήν πίστη καί τά σύμβολα ἑνός λαοῦ. Πᾶνε νά ξεριζώσουν κάθε τί πού κράτησε καί κρατάει αὐτόν τόν εὐκολόπιστο καί χιλιοπροδομένο λαό, εἴτε στό ὄνομα μίας ἀκροαριστερῆς καί ἀναρχικῆς ἀντίληψης, βλέπε Διαμαντόπουλο, εἴτε στό ὄνομα τῆς ὑπεράσπισης τῶν ἱερῶν καί ὁσίων, βλέπε Ἀντωνίου, πού ἀνήκει σέ κόμμα πού τάχα ἐπαγγέλλεται τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ ἔθνους, εἴτε στό ὄνομα κάθε ἰδεολογίας μέ χυδαία ὄψη καί σκοπούς.

Θά βιαστοῦν κάποιοι νά μιλήσουν γιά ἐλευθερία ἔκφρασης, σάτιρα, ἔθιμο, κι ὅλα αὐτά τά ὡραῖα καί «δημοκρατικά». Μόνο πού αὐτά ἰσχύουν, ὅταν δέν προσβάλλονται οἱ ἰδεολογίες τους, καί τό ἔχουν ἀποδείξει καί τό ἀποδεικνύουν περίτρανα!

Δέν θέλω νά δώσω συνέχεια στήν ἀμετροέπεια τῶν δύο συγκεκριμένων καρνάβαλων βουλευτῶν. Ἄν δέν εἶναι καρνάβαλοι, ἄς γελοιοποιήσουν κάτι ἀπό τή θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, ἤ τούς ἁπανταχοῦ Μουσουλμάνους ἤ τούς Μουσουλμάνους τῆς χώρας μας! Ἄς τό τολμήσουν! Διαφορετικά εἶναι πουπουλένιες ὄρνιθες !

Καταδικάζω τήν πράξη τους, ὑπερασπιζόμενος τούς γονεῖς μου, τήν πίστη πού μου ἔδωσαν, τήν ταυτότητά μου ὡς ἀνθρώπου πού ἀγωνίζεται γιά τό κοσμοπολίτικο ἑλληνικό πνεῦμα καί τρόπο ζωῆς, ὡς ἀνθρώπου πού ἀσπάζεται τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, ναί, αὐτή τήν πίστη τῶν ἀγγράμματων γονιῶν μου καί τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, ὄχι τῶν ἐπίορκων κληρικῶν καί τῶν πανεπιστημίων, γιατί ἐκεῖ βρίσκω ἀλήθειες καί νάματα ζωῆς!

Φίλες καί φίλοι,

Ἐνόσω ἡ ζωή θά ξετυλίγεται, λέει ὁ Χέγκελ, ὁ μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος, μέσα σέ ἕνα κλίμα συγκρούσεων, ἀντιθέσεων, διαφορετικῶν ἀπόψεων, ὁ καθένας ἔχει χρέος νά μήν ἀπαρνιέται τήν ταυτότητά του, νά μήν προδίδει τόν ἑαυτό του, νά μη λησμονάει τήν προέλευσή του, ἀλλά μέσα ἀπό τή διαλεκτική νά οἰκοδομεῖ καί τό διαφορετικό καί τό νέο, χωρίς, - θά προσθέσει η ταπεινότητά μου - νά προσβάλλει καί νά γελοιοποιεῖ. Ἄν δέν ὑπάρχει αὐτό, ἡ ζωή καί ἡ ἱστορία θά εἶναι πάντα πιτσιλισμένη ἀπό ἀμετροέπειες, θά εἶναι μόνο ὅ,τι εἶπε ὁ Νίτσε, ἕνα ἀπέραντο αἶσχος.

Ευθύμιος Πριόβολος.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΠΑΓΩΣΕ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΟ.



Λουτρό με παγωμένο νερό έκανε στους φιλάθλους του ο ΑΧΕΛΩΟΣ για μια ακόμα φορά, ξεκινώντας το 2014 με μια απογοητευτική ακόμα ήτα με 4-1 απ’ τον Αμβρακικό Λουτρού. Αν και προηγήθηκε στο 5ο λεπτό βρέθηκε στο 25ο να χάνει 2-1 και αφού έχασε και πέναλτι στις αρχές του 2ου ημιχρόνου, τα άλλα ήταν φυσικό επακόλουθο.

Δεν χάθηκε, βέβαια ο κόσμος θα μου πείς από μια εκτός έδρας ήτα. Έχουμε φέτος δει και χειρότερα. Η δε σωτηρία της ομάδας θα κριθεί από πολλούς ακόμα αγώνες εντός κι εκτός έδρας, και στο τέλος λέει «ξυρίζουν» το γαμπρό. Το γεγονός όμως ότι ο κόσμος του ΑΧΕΛΩΟΥ που πάει στο γήπεδο και γυρίζει πίσω τις περισσότερες φορές με κατεβασμένα τα μούτρα, δε μπορεί να αγνοηθεί. Κάποια στιγμή πρέπει να δοθούν καθαρές απαντήσεις. Θα μου πεις από ποιόν; Στο ποδόσφαιρο εκ των πραγμάτων, οι επιτυχίες πιστώνονται σε αυτούς που έχουν την ευθύνη και αποφασίζουν. Όπως, αντίστοιχα, χρεώνονται και οι αποτυχίες.

Ας βγεί κάποιος ορε ν’ απαντήσει. Να πει δυό κουβέντες. Δεν υπάρχει συμβούλιο δεν υπάρχει κανένας; Δυο λόγια για τον κόσμο!

Κάναμε λάθος σχεδιασμό; Νομίζαμε ότι εύκολα θα παραμείνει στη κατηγορία η ομάδα; Τα κάναμε όλα σωστά και φταίει ο Τσιλίκας που δεν μπορεί να αξιοποιήσει το υλικό που έχει στα χέρια του; Φταίνε τα παλιόπαιδα οι ποδοσφαιριστές; Κάποια στιγμή, κάποιος πρέπει να απαντήσει στο κόσμο. Η αλήθεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.

Καστρινός.

ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΧΡΟΝΟ.

Ωπα ρε μάγκα καινούργιε χρόνε κάτσε....

Ήρθες πάλι στολισμένος με τα λαμπάκια σου με τα φρου-φρού κι αρώματά σου, και σε υποδεχτήκαμε με βαρελότα με βεγγαλικά και με σαμπάνιες, κι έφερες τ’ άδεια σου τσουβάλια, που στα γεμίζουμε κάθε φορά με τις ελπίδες και με τις ευχές μας.... Καλά ως εδώ, μαγκιά σου και γούστο μας. Όμως ακόμα δεν βγήκες απ’ τ’ αυγό, εκείνες τις δοξολογίες τι τις θέλεις, κι άρχισαν οι κωδωνοκρουσίες απ’ τα καμπαναριά πρωί – πρωί και πετάχτηκα απ’ το κρεβάτι με τη τσίμπλα στο μάτι και το πονοκέφαλο απ’ το κρασί και έψαχνα Πρωτοχρονιάτικα να δω τι γίνεται.

Κάτσε ρε νιάνιαρο, μου φαίνεται για παρέλαση ψοφάς κι εσύ. Άστο σε πήρα χαμπάρι, το έπιασα το κόλπο σου.

Δεν είσαι καθόλου καινούργιος, πάτησες ένα λίφτινγκ κι ένα τσίτωμα από το κρύο, κι ήρθες εδώ να μας παραστήσεις το τζόβενο. Αλλά είσαι ο ίδιος πάντα. Ο ίδιος ο χρόνος ο παλιός, που όσο και αν ήρθες ως βελτιωμένη έκδοση, μεγάλωσες κι εσύ απότομα, και μόλις έπιασες κι εσύ καρέκλα - φτυστός οι πολιτικοί - δοξολογίες θέλεις και τεμενάδες.

Γι αυτό εγώ τίποτα δε θα βάλω φέτος μέσα στα σακιά σου... Ούτε ελπίδες, ούτε ευχές, ούτε όνειρα. Έτσι κι αλλιώς, θα τα πετάξεις πάλι κάτω μέχρι του δρόμου τα μισά. Ήδη έδειξες απ την αρχή το χαρακτήρα σου. Να πάρεις τα τσουβάλι σου λοιπόν και να μ’ αφήσεις ήσυχο. Θα κρατήσω τα όνειρα, τις ευχές και τις ελπίδες μου για μένα, και δε θα σου χαρίσω τίποτα, κι άμα χαθούν στο δρόμο θα ξέρω ότι θα φταίω μονάχα εγώ, κι όχι εσύ που μου ήρθες για βελτιωμένο μοντέλο, ενώ είσαι ο ίδιος ο παλιός.

Μάγκα μου καλώς όρισες, αλλά εμένα τώρα δε με ξεγελάς.

Το ότι ήμουνα εδώ εν μέσω Αρμαγεδδώνα, για να σε δω να έρχεσαι. Αυτό μου φτάνει.

Και είμαι έτοιμος, να αντέξω γι άλλη μια φορά τις κακουχίες και τις λαμογιές σου. Το 14 ο Κρόϊφ το φορούσε. Βάλε μυαλό και «παίξε μπάλα», να σ’ αγαπήσει ο κόσμος και να πάς καλά.

Σπαθί ξηγιέμαι και ανθρώπινα.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.