Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ASSO EXPORT.

Μπορεί κάποιοι μη καπνίζοντες να χαρούν θεωρώντας πως κι ο Μπούτιβας κατάφερε να κόψει το τσιγάρο. Να τους κόψω λοιπόν τη χαρά απ’ την αρχή γιατί το τσιγάρο όχι δε το έκοψα. Φοβάμαι όμως πως οριστικά έκοψα πια τον ASSO EXPORT. Μετά από 40 χρόνια περίπου, τέλος εποχής. Από καιρό ήθελα να κάνω αυτόν τον «επικήδειο» και έψαχνα την αφορμή, μέχρι που σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία βρίσκοντας ένα παλιό πακέτο μέσα σε μια ντουλάπα, που ποιος ξέρει πόσο καιρό είχε καταχωνιαστεί εκεί.

Το ASSOS EXPORT το γνώρισα -και το κάπνισα- κάπου στο μακρινό 1970, και τα έφτιαχνε με δικά μας Αγρινιώτικα καπνά ο Παπαστράτος. Κάνανε 20 δραχμούλες, που σημαίνει πως τω καιρώ εκείνο, με ένα πενηντάρικο (δραχμές), Πήγαινες με το αστικό στο Αγρίνιο, έπαιρνες ένα πακέτο τσιγάρα, πήγαινες σινεμά, έπινες τον καφέ σου στο «Ελβετικό», και σου μένανε και ρέστα... Βέβαια τότε δεν ήμασταν Ευρωπέη, αλλά τέλος πάντων.....

Κάποια στιγμή ακρίβυναν. Έκανα κάποιες προσπάθειες τότε να αλλάξω μάρκα – το είχα κάνει και στο παρελθόν, σε κάθε άνοδο της τιμής, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία- αλλά ποτέ δεν μπόρεσα, ακόμα ούτε και στο στρατό, όταν ο μπάρμπας μου ο Γιώργος μου έφερνε τότε κούτες ολόκληρες με ακριβά winston που τότε κάπνιζε αυτός και πήγαινα και τα’ άλλαζα στο Κ.Ψ.Μ. Το μόνο που μπορούσα να καπνίσω ήταν το ASSOS EXPORT.

Θα μου πάρει ίσως χρόνια να καταλάβω, (μιας και η καπνοβιομηχανία τα έκοψε δια παντός θεωρώντας τα ίσως ασύμφορα), πως τελείωσαν για μένα πια τα EXPORT. Είναι περίεργο, αλλά κάποιες φορές η ζωή μας όλη συνδέεται με κάποια λογότυπα, όπως ακριβώς συνδέεται με κάποιες συμπεριφορές, και με την προσωπικότητά μας γενικότερα. Για μένα, το να εγκαταλείψω τα EXPORT μου, είναι ένα τέλος εποχής.. Σα να εγκαταλείπω ένα κομμάτι απ’ τη ζωή μου, και ξαφνικά να βρίσκομαι κάπου αλλού... Σα να εγκαταλείπω κάποιον παλιό φίλο, σα να αφήνω πίσω μια παλιά αγάπη μου, γιατί οι δρόμοι μας δεν είναι παράλληλοι πιά.....

Αυτή την εγγραφή μόνο οι σοβαροί οι καπνιστές ίσως θα την καταλάβουνε. Ίσως μονάχα αυτοί θα καταλάβουν πως είναι μετά από σαράντα χρόνια, να εγκαταλείπεις κάτι που σε συντρόφευε για μια ζωή, να πας μετά σε κάτι άλλο..... Γιατί τελικά πάλι ένας ASSOS μου κρατάει συντροφιά.
Κοιτάζοντας τώρα ετούτο τον καινούργιο ASSO μου πια στο κόκκινο πακέτο, σκέφτομαι τον Παντέλο τον Ψυλιά, Θεός σχορέστον που μου ’δωσε κάποτε στη πρώτη γυμνασίου το πρώτο μου ASSO EXPORT.

- Κοίτα να δεις φίλε Παντέλο. Κάποια στιγμή όλοι κατά εκεί ερχόμαστε. Φρόντισε μόνο εκεί ο Άγιος Πέτρος στο περίπτερο, ποτέ να μην ξεμείνει από ASSO EXPORT.

Κώστας Μπούτιβας.