ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ο καιρός «μπουρδουκλωμένος», έδειξε κάτι από τα δόντια του. Το τελευταίο στρωμένο μεγάλο τραπέζι του χρόνου βογκάει από το βάρος των φορτωμένων πιάτων.

Τα πιτσιρίκα χαμένα στους δικούς τους κόσμους, είχαν αφήσει στην άκρη τα ανοιγμένα δώρα, κι αφοσιώθηκαν πάνω στις οθόνες των τάμπλετ. Οι μεγάλοι άνοιγαν τα τσουβάλια από δήθεν μνήμες, κι έβγαζαν άπιαστα ταξίδια, που παραμένουν πάντα στα σκαριά.

Και περίμεναν με υπομονή, να κάτσουν επιτέλους στο τραπέζι και να ξεκινήσουν όλοι μαζί, σεμνά και ταπεινά τη μάσα σαν κοπάδι. Όσο δούλευαν τα μαχαιροπίρουνα οι όποιες διαφορές έκαναν στην άκρη. Όταν πια φούσκωσαν, κι έστω και πρόσκαιρα γέμισαν οι κοιλιές, έπιασαν την πολιτική κουβέντα.

Ακούστηκαν βαριές κουβέντες, μίλησαν για φτώχεια, πείνα και δυστυχία, για τα χρέη τους και τη κωλοκυβέρνηση, που πάλι εξαπάτησε το λαό. Μέσα σ’ οχλαγοή στο γύρισμα του χρόνου, ειπώθηκαν σχεδόν τα πάντα, κι έτσι όλοι έμοιαζαν άκρως ευχαριστημένοι.

Έπειτα βγήκαν τα κινητά και άρχισαν, νέοι-γέροι και παιδιά τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Τουλάχιστον να μείνει κάτι λαμπερό στους «πεινασμένους τοίχους» του facebook.

Ο φωτογράφος μας κεντράρει, είναι αρκετά τα μεγαμπάϊτ ώστε να πιάνει η κάμερα τ’ ατροφικά μυαλά μας, σε μια ακόμα προσποιητή πρωτοχρονιάτικη γιορτή νεοελλήνων. Ξεκίνημα σ’ ένα αμφίβολο 2016 χωρίς κορνίζα, με πρόσωπα θαμπά, που δίχως μεταμέλεια και ντροπή, δείχνουμε εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο του ανίδεου, του τάχα κατά λάθος θύματος.

Είπα «Χαζοχαρούμενοι Έλληνες» να βάλετε λεζάντα. Και άρχισα με την αρχή και τούτης της χρονιάς, να σπρώχνω πέτρες στον ανήφορο.

Έτσι για το εθιμοτυπικό καλή χρονιά κι εφέτος Πατριώτες. Κώστας Μπούτιβας.