Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ.

Τέλος και για φέτος η κανονική αγωνιστική χρονιά. Απομένουν πια τα «μπαράζ» για τον πρωταθλητή και τους υποβιβασμένους. Ο αρχικός σκοπός που απ’ την αρχή είχαμε θέσει επιτεύχθηκε, η ιστορική ομάδα του Αγγελοκάστρου, ο κοσμαγάπητος σ’ όλο το νομό ΑΧΕΛΩΟΣ θα κοσμεί για άλλη μια χρονιά τα «τερέν» των μεγάλων ομάδων και γηπέδων της Αιτωλοακαρνανίας.

Για άλλη μια χρονιά περάσαμε τις «συμπληγάδες», κι αυτό ειδικά φέτος δεν ήταν καθόλου εύκολο με την «αφρόκρεμα» των ομάδων του νομού. Αν αυτό δεν είναι επιτυχία, τότε τι είναι Αγγελοκαστρίτες; Λεβέντες δεν γίνονται έτσι εύκολα αυτά, κι αυτοί που χρόνια ασχολούνται με το «τόπι» αυτό το ξέρουνε καλά. Κι αυτοί οι «αφανείς ήρωες» που κι εφέτος ασχολήθηκαν με τη «υπόθεση» ΑΧΕΛΩΟΣ ούτε μετάλλια ούτε δάφνες αναζητούν. Ένα μπράβο όμως, κι ένα ευχαριστώ, είναι το λιγότερο που μπορεί καθ’ ένας χωριανός που αγαπάει τη μπάλα και τον τόπο, να τους δώσει.

Στο τέλος κάθε αγωνιστικής χρονιάς «ως είθισται» , κάνουμε ανασκόπηση γεγονότων και αναδεικνύουμε πρωταγωνιστές ή αποδιοπομπαίους τράγους. Σπάνια, όμως, μπαίνουμε σε διαδικασία αξιολόγησης των δικών μας πεπραγμένων. Ασχολούμαστε με όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό μας, βγάζοντας διακριτικά την ουρά μας απ’ έξω. Η μόνιμη δικαιολογία για αυτούς που γράφουν είναι ότι «τα γραπτά μένουν". Σου λένε: όποιος θέλει, ας ανατρέξει σ’ αυτά που έγραψα κι ας με κρίνει.

Εξαίρεση στον κανόνα, κόντρα στον "άγραφο νόμο", θα σας υπενθυμίσω τη δική μου "θέση" σε θέματα του ΑΧΕΛΩΟΥ κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Επειδή γνωρίζω πως οι κακοπροαίρετοι περιμένουν στη γωνία, υπογραμμίζω εκ των προτέρων τα εξής: Δε με ενδιαφέρει να το παίξω ξερόλας και να σας πω... "εγώ σας τα ‘λεγα". Θέλω, όμως, να αντιληφθείτε πως σε αυτή τη στήλη τίποτα δε γράφεται ..."κατά λάθος". Να το θυμάστε αυτό, εν’ όψει τη συνέχεια της ομάδας για τη νέα χρονιά.

Συμπέρασμα. Με άλλους συμφωνούμε, με άλλους διαφωνούμε. Δε βγάλαμε ποτέ όμως την ουρά μας απ’ έξω. Δεν πάψαμε ποτέ ν’ ασχολούμαστε από κοντά και από μακριά, μ’ αυτό που απ’ τα παιδικά μας χρόνια αγαπήσαμε και λέγεται ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου, και δεν φοβηθήκαμε ποτέ να πάρουμε θέση και πολλές φορές κι ας «εκτεθούμε.

Προχωράμε μάγκες, τα μάτια μας  και τα’ αυτιά μας ανοιχτά, γιατί είναι δύσκολες και ύποπτες η εποχές, κι ο ΑΧΕΛΩΟΣ πρέπει να είναι πάντα μέσα στους μεγάλους. Καστρινός.