Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Πες μου ρε πατριώτη σε παρακαλώ ποιος τελικά έχει δίκιο;
Σε ποιόν σωτήρα να αποθέσουμε τις ελπίδες μας; Πότε θα αποδειχτεί ποιος είναι ο αλάνθαστος δρόμος και η σωστή επιλογή; Ποια εκδίκηση θέλει να πάρει σ’ αυτό το τόπο η πόρνη η ιστορία; Γιατί δεν μπορούν οι «άρχοντες μας» να βρουν μια κοινή γραμμή, να την ακολουθήσουν μέχρι να περάσουμε σώοι και ασφαλείς από τις συμπληγάδες πέτρες που γελάνε με την σκέψη, και την αντοχή μας; Τόσο δύσκολο είναι για μια έστω φορά να συγχρονίσουν τα ρολόγια;

Πόσο δίκιο έχει αυτή η έρμη η Ιστορία! Πόσο ίδια κι απαράλλακτα επαναλαμβάνεται και ξεζουμίζει την εθνική μας περηφάνια! Ένα τσούρμο σειρήνων σ’ αυτό το τόπο εσαεί, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις ποιες είναι οι σωστές και ποιες οι κάλπικες.
Να ακολουθήσουμε μέχρι τέλους την οδό των μνημονίων! Θα ανασάνουμε ποτέ ή θα χαθούμε; Να τα αυτοκαταργήσουμε κι ας βγούμε απ’ το ευρώ! Θα ανασάνουμε ποτέ ή θα χαθούμε; Ποιος θα μας πει ποια επιλογή έχει το μικρότερο ρίσκο; Διότι αυτό θέλουμε! Από κάπου ένα σωσίβιο, μία ελπίδα σιγουριάς ότι ο πνιγμός δεν θα επέλθει! Τι πρόστυχη ιστορία είναι αυτή που θέλει συνέχεια σ’ αυτό το τόπο να επαναλαμβάνεται και κάθε τόσο να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της; Μήπως νιώθει ότι δεν την έχουμε εμπεδώσει; Ότι δεν έχουμε σκύψει επάνω της για να βλέπουμε και να μαθαίνουμε από τα χάλια μας;Αλλά ποιος να διαβάσει και να μελετήσει; Ποιος διαβάζει σήμερα; Και μάλιστα Ιστορία!
Κι έτσι ζούμε και ξαναζούμε ιστορικές στιγμές απείρου κάλλους! Πόσες φορές τα κόμματα, δεν σέρνονταν σε τσακωμούς και κομματικούς εγωισμούς σε εποχές κρίσιμες για τη χώρα! Και τώρα έχουμε πάλι μια από τα ίδια. Όλοι έχουν δίκιο και όλοι άδικο.

Tο θέμα όμως είναι τι κάνουμε τώρα; Αυτό ενδιαφέρει τους πάντες και τα πάντα. Διότι αυτή τη στιγμή πολλά τα σούρτα-φέρτα. Με μια παραπληροφόρηση να επικρατεί χωρίς να μπορείς να την ακολουθήσεις. Πώς να την ακολουθήσεις εξάλλου; Δεν πρέπει να κάνεις τίποτα άλλο όλη την ημέρα παρά να παρακολουθείς τα δρώμενα διότι κάθε ώρα και στιγμή ανατρέπονται και εκφράζουν αναπάντεχες εκπλήξεις εν μέσω κατακλυσμού δηλώσεων, εσωτερικού και εξωτερικού τύπου.
Και εσύ ένας ανήμπορος πλην έντιμος πολίτης, να λιώνεις στη γωνιά σου περιμένοντας μπας και σε σκεφτεί κανένας και βάλει κάτι στο απλωμένο σου το χέρι.
Βλέπεις για άλλη μια φορά να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, μάταια περιμένοντας να έρθει από κάπου σωτηρία.

Τι λέω εγώ! Ν’ αφήσουμε εκείνο το ελπίζω και δεν ελπίζω. Να αποφασίσουμε εμείς να βάλουμε σε σωστό δρόμο αυτούς που υποτίθεται ότι έπρεπε να το κάνουν! Αυτή τη στιγμή, που όπως πάντα οι άρχοντες δεν μπορούν να συνεννοηθούν, πρέπει εμείς επιτακτικά να τους το επιβάλουμε. Αυτός και μόνο αυτός νομίζω εγώ πως είναι ο δρόμος ο σωστός.

Τώρα το πώς θα γίνει αυτό; Κοντά είναι οι εκλογές. Ας κάνει ο καθένας το κουμάντο του.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.