Ρε καλώς
τα, τα παιδιά. Κι έλεγα κι εγώ τι έγινε; Τι άλλαξε φέτος. Και ήρθε η είδηση απ’
τα τοπικά site: Χωρίς
μαθήματα σήμερα σε όλα τα Λύκεια και τα περισσότερα γυμνάσια στο Αγρίνιο αλλά
και σε πολλά άλλα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Αιτωλοακαρνανίας.
Και ο θεσμός των καταλήψεων στη χώρα αυτή καλά κρατεί, και για κανέναν δεν αποτελούν έκπληξη.Όλοι τις περιμένουν όπως τις γιορτάδες, απλώς δεν ξέρουν πότε ακριβώς θα γίνουν, γιατί η εξέλιξή τους δεν χαρακτηρίζεται ποτέ από ακρίβεια. Οπότε είναι κάτι σαν κινητή γιορτή, όπως το Πάσχα δηλαδή ας πούμε.
Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς αρχίζει η απορία. «Ρε, πότε θα γίνουν οι καταλήψεις φέτος»; Και δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα η απορία αυτή να μπει και στο στοίχημα του ΟΠΑΠ. Κάτι σαν το «πάμε στοίχημα, πότε φέτος θ’ αρχίσουνε οι καταλήψεις". Πέρα όμως απ’ τη πλάκα και το χιούμορ, κάτι σοβαρό και κυρίως φρέσκο πράγμα, δεν εντοπίζεται και πάλι, πουθενά μα πουθενά!
Κι όποιος υποστηρίζει ότι οι καταλήψεις είναι προϊόν ιδεολογικής τοποθέτησης και λογικής συγκρότησης της νέας γενιάς με συγχωρείτε αλλά είναι ένας αδιόρθωτα ρομαντικός. Ωραίο θα ήταν και σαν σκέψη μόνο, ότι οι σχολικές καταλήψεις είναι μικρές επαναστάσεις μιας γενιάς που διεκδικεί και απαιτεί δυναμικά ένα καλύτερο σχολείο, μιας γενιάς που διεκδικεί το δικαίωμά της στη γνώση, όμως, λυπάμαι που θα απογοητεύσω όσους πιστεύουν κάτι τέτοιο, αλλά απλά δεν ισχύει! Και δεν ισχύει όχι γιατί το λέω εγώ. Δεν ισχύει, επειδή οι ίδιοι οι μαθητές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο! Η πλειονότητα των μαθητών δεν ντρέπονται να ομολογήσουν ότι οι καταλήψεις, τις οποίες μάλιστα υποστηρίζουν με πάθος, έχουν τόση σχέση με το αγωνιστικό πνεύμα της νεολαίας, όση σχέση έχω εγώ με τους αστροναύτες.
Σήμερα οι καταλήψεις γίνονται και κλείνουν τα σχολεία, γιατί κάποιοι μαθητές νιώθουν αγανακτισμένοι, κάποιοι άλλοι βαριούνται φρικτά, και γιατί κανείς - μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και υπουργείο - δεν πιστεύει ότι με το κλείσιμο του σχολείου χάνεται κάτι! Οι πάντες ξέρουν ότι το σχολείο δεν προσφέρει και πολλά,κι όλοι έχουν την αίσθηση ότι από το υπάρχων σχολείο δεν μπορούν να περιμένουν και πολλά, γι αυτό και κανείς δε νοιάζεται για το πότε αυτό ανοίγει και πότε κλείνει. Ανοιχτό ή κλειστό το ίδιο κάνει! Δυστυχώς Πατριώτη. Δυστυχώς!
Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς αρχίζει η απορία. «Ρε, πότε θα γίνουν οι καταλήψεις φέτος»; Και δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα η απορία αυτή να μπει και στο στοίχημα του ΟΠΑΠ. Κάτι σαν το «πάμε στοίχημα, πότε φέτος θ’ αρχίσουνε οι καταλήψεις". Πέρα όμως απ’ τη πλάκα και το χιούμορ, κάτι σοβαρό και κυρίως φρέσκο πράγμα, δεν εντοπίζεται και πάλι, πουθενά μα πουθενά!
Κι όποιος υποστηρίζει ότι οι καταλήψεις είναι προϊόν ιδεολογικής τοποθέτησης και λογικής συγκρότησης της νέας γενιάς με συγχωρείτε αλλά είναι ένας αδιόρθωτα ρομαντικός. Ωραίο θα ήταν και σαν σκέψη μόνο, ότι οι σχολικές καταλήψεις είναι μικρές επαναστάσεις μιας γενιάς που διεκδικεί και απαιτεί δυναμικά ένα καλύτερο σχολείο, μιας γενιάς που διεκδικεί το δικαίωμά της στη γνώση, όμως, λυπάμαι που θα απογοητεύσω όσους πιστεύουν κάτι τέτοιο, αλλά απλά δεν ισχύει! Και δεν ισχύει όχι γιατί το λέω εγώ. Δεν ισχύει, επειδή οι ίδιοι οι μαθητές δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κάτι τέτοιο! Η πλειονότητα των μαθητών δεν ντρέπονται να ομολογήσουν ότι οι καταλήψεις, τις οποίες μάλιστα υποστηρίζουν με πάθος, έχουν τόση σχέση με το αγωνιστικό πνεύμα της νεολαίας, όση σχέση έχω εγώ με τους αστροναύτες.
Σήμερα οι καταλήψεις γίνονται και κλείνουν τα σχολεία, γιατί κάποιοι μαθητές νιώθουν αγανακτισμένοι, κάποιοι άλλοι βαριούνται φρικτά, και γιατί κανείς - μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και υπουργείο - δεν πιστεύει ότι με το κλείσιμο του σχολείου χάνεται κάτι! Οι πάντες ξέρουν ότι το σχολείο δεν προσφέρει και πολλά,κι όλοι έχουν την αίσθηση ότι από το υπάρχων σχολείο δεν μπορούν να περιμένουν και πολλά, γι αυτό και κανείς δε νοιάζεται για το πότε αυτό ανοίγει και πότε κλείνει. Ανοιχτό ή κλειστό το ίδιο κάνει! Δυστυχώς Πατριώτη. Δυστυχώς!
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου