ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/τρου. Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΚΑΚΑΒΑΡΙΑΣ.

Από τα από 11 μέχρι στιγμής παιχνίδια στο πρωτάθλημα, ο ΑΧΕΛΩΟΣ έχει πάρει στην έδρα του μόνο τα 2. Αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική αυτών των δύο αντιπάλων, ο απολογισμός κρίνεται από απογοητευτικός έως επικίνδυνος.

Γιατί λοιπόν οι οπαδοί του ΑΧΕΛΩΟΥ να τραβάνε αυτό το χτικιό κάτω στη Κακαβαριά. Να βλέπουν μια ομάδα να χάνει κατά συρροή στην έδρα της, και να παίρνει έξω παιχνίδια και βαθμούς; Μιλάμε για μεγάλο μαρτύριο. Πώς να φτιάξεις κλίμα καλό έτσι στην ομάδα! Δεν ξέρω τι λένε εκεί οι υπεύθυνοι και πως θα αντιμετωπίσουν αυτή τη κατάσταση. Η κάλπικη αισιοδοξία ότι η ομάδα «θα παραμείνει άνετα μωρέ στην κατηγορία», είναι λόγια του αέρα. Έτσι όπως είναι η βαθμολογία, αν δεν μαζέψεις μέσα στην έδρα σου βαθμούς, σε δυό τρείς αγώνες βρέθηκες στον πάτο. Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται μόνο με τα λόγια και τα σαλιαρίσματα. Έχει τα δικά του μυστικά . Ένα απ’ αυτά είναι και η σοβαρότητα. Βαράω συνεχεία το καμπανάκι (τα γραπτά μένουν) κάτι δεν δουλεύει καλά στα παιχνίδια μέσα στην έδρα μας.

Εκείνο όμως πάντα που προέχει είναι η ηρεμία στην ομάδα. Κατεβαίνω «πάραυτα» Αγγελόκαστρο να δω και κατ’ ιδίαν τι διάολο γίνεται, και να  δώσω έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρηση, σ’ όλους αυτούς που αγαπάνε τον ΑΧΕΛΩΟ. Καστρινός

Το olatagoal.gr γράφει για το παιχνίδι του Αγγελοκάστρου:

Επιστροφή στις νίκες για τον Ναυπακτιακό που νίκησε με 0 - 2 την ομάδα του Αχελώου Αγγελοκάστρου. Καλύτερος και ουσιαστικός αυτή τη φορά ο Ναυπακτιακός πήρε το "τρίποντο" που τον κρατάει σε απόσταση αναπνοής από τον πρωτοπόρο Όμηρο Νεοχωρίου. Στο αγωνιστικό κομμάτι η ομάδα του Σ. Σταύρου  ήταν αυτή που είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και ευτύχησε να φτάσει αρκετά νωρίς στο γκολ με το Σ. Ανδριτσόπουλο στο 26’ να κάνει το 0-1 με κοντινό πλασέ.
Στην επανάληψη οι γηπεδούχοι θα ξεκινήσουν καλύτερα και θα πιέσουν τον Ναυπακτιακό χάνοντας δύο πολύ καλές ευκαιρίες, στο 60’ με σουτ του Μαντζάνα με τον Ανδρεόπουλο να διώχνει με τα πόδια και στο 64’ με τον Καλοκαίρη από θέση τετ α τετ να μην μπορεί να νικήσει τον Ανδρεόπουλο που έσωσε την ομάδα του από την ισοφάριση. Στη συνέχεια ο Ναυπακτιακός θα ισορροπήσει  το παιχνίδι και θα χάσει μια πολύ καλή ευκαιρία στο 70’ ύστερα από εκτέλεση κόρνερ του Ανδριτσόπουλου και κεφαλιά του Δημόπουλου να διώχνει σε νεό κόρνερ ο Κλιάφας. Ότι δεν κατάφερε ο αμυντικός του Ναυπακτιακού το κατάφερε ο Θωμόπουλος στο 80’ πάλι από φάση που ξεκίνησε από τα πόδια του Ανδριτσόπουλου που από στημένη φάση βρήκε μέσα στη περιοχή το Θωμόπουλο που με πλασέ στη κίνηση έκανε το 0-2. Οι γηπεδούχοι ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 10 παίκτες λόγω αποβολής με δεύτερη κίτρινη του Αλεξάκη.
Το φιλμ του αγώνα
15’ Σουτ του Κ. Ψυχογιού μέσα από την περιοχή θα μπλοκάρει ο τερματοφύλακας.
22’ Ατομική ενέργεια του Μάριου Βρουσάι πέρασε δυο προσωπικούς αντιπάλους σουτ έξω από την περιοχή η μπάλα ελάχιστα άουτ.
26’ Γκοολ ο Ανδριτσόπουλος με κοντινό σουτ θα ανοίξει το σκόρ.΄
37’ Ατομική ενέργεια του Καραγιάννη όμως η πάσα που επιχείρησε κόπηκε από τους αμυντικούς πριν φτάσει στο Ψυχογιό
60’ Σουτ του Μαντζάνα αποκρούει με τα πόδια  ο Ανδρεόπουλος
64’ Γέμισμα από την άμυνα ο Καλοκαίρης σε θέση τετ α τετ όμως ο Ανδρεόπουλους κράτησε το 0-1.
70’ Εκτέλεση κόρνερ ο Ανδριτσόπουλος κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι του Δημόπουλου απέκρουσε σε κόρνερ ο τερματοφύλακας.
80’ Γκοοολ Εκτέλεση φάουλ του Ανδριτσόπουλου κοντινό πλασέ στη κίνηση του Θωμόπουλου η μπάλα στα δίκτυα.
ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (Χρήστος Βασιλείου): Κλιάφας, Βαγενάς, Φούντας (46΄ Ζαλοκώστας Ευστ.), Μπέτσικας, Κωνσταντίνου, Μπούζας (90΄ Φάτσαλης), Αλεξάκης, Ταμπάκης, Τζαμαλής, Καλοκαίρης, Μαντζάνας (70΄ Καραλής Ευαγ.). 
ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ (Σταύρος Σταύρου): Ανδρεόπουλος, Καζανάς, Δημόπουλος, Ζαχαρόπουλος, Θεοχάρης, Θωμόπουλος, Καραγιάννης, Θανασιός (80΄ Καλαβρουζιώτης), Ψυχογιός Κ. (65΄ Βρουσάι Μιχ.), Ανδριτσόπουλος, Βρουσάι Μαρ. (92΄ Ψυχογιός Αλ.).

ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Καρβουνοσίδερο σιδερώματος.

Να πούμε κάτι γι’ αυτά τα πράγματα που παν να ξεχαστούν, και να γεμίσω παράλληλα καμιά άδεια ώρα, από εκείνες τις ατέλειωτες του άπραγου συνταξιούχου, ξεκίνησα ετούτη την ενότητα ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Και να κάνουμε κι έτσι ας πούμε κι ένα αλλιώτικο μνημόσυνο για τη χαμένη εκείνη εποχή της νιότης μας, και για εκείνους όλους τους μακαρίτες που χρησιμοποίησαν αυτά τα άγνωστα σήμερα εργαλεία και σύνεργα και προσπάθησαν να διευκολύνουν τις δουλειές και γενικά τη ζωή τους. Και προέκυψε ανταπόκριση μεγάλη απ’ το αναγνωστικό κοινό, κι άρχισαν να φτάνουν τα μηνύματα, από γνωστούς κι αγνώστους γράψε και για εκείνο, γράψε και γι’ αυτό. Να καλή ώρα σαν το φίλο το Χρήστο τον συνπαραθεριστή και πατριώτη, που μου υπενθύμισε το παλιό καρβουνοσίδερο σιδερώματος που κάποια στιγμή είχε μπει σε μια συζήτησή μας.

Τούτα δω το λοιπόν τα καρβουνοσίδερα σιδερώματος υπήρχαν σε όλα σχεδόν τα σπίτια στα χωριά. Τώρα αν ήταν εισαγόμενα και σε τι καταστήματα δηλαδή πουλιόταν μη με ρωτήσετε δεν ξέρω. Ξέρω μονάχα ότι αυτά τα παλιά σίδερα για σιδέρωμα των ρούχων, έμοιαζαν με μυτερά κουτιά, όπου μέσα τοποθετούσαν αναμμένα κάρβουνα. Ήταν κατασκευασμένα από χοντρό μέταλλο και η  χειρολαβή τους ήταν από ξύλο για να μην καίει τα χέρια αυτού που το χρησιμοποιούσε.

Ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη: το κάτω και το πάνω. Το κάτω ήταν βαθουλό και μέσα έμπαιναν τα κάρβουνα. Το πάνω ήταν λεπτό και χρησίμευε σαν καπάκι για να κλείνει το σίδερο. Επίσης υπήρχε ένας πύρος στο κάτω μέρος που ασφάλιζε με το σύρτη στο πάνω μέρος.

Τα κάρβουνα για το σίδερο τα έπαιρναν από το τζάκι ή την σόμπα το Χειμώνα, το καλοκαίρι δε φρόντιζαν να ανάβουν τη γωνιά ή το μαγκάλι, από όπου γέμιζαν το σίδερο με αναμμένα κάρβουνα. Η κάθε νοικοκυρά,  που ήθελε να σιδερώσει, πρώτα ετοίμαζε τα κάρβουνα, κι έπειτα όλα τα’ άλλα. Έπρεπε όμως κατά το σιδέρωμα, να προσέχει τις στάχτες, που έβγαιναν από τις τρύπες και να μην κάνει απότομες κινήσεις, ιδίως όταν σιδέρωνε λευκά. Πολλές φορές, μετά από πολύωρο σιδέρωμα, τα κάρβουνα έσβηναν μέσα στο σίδερο. Κι όταν η θερμοκρασία του σίδερου άρχιζε να πέφτει, η νοικοκυρά έβγαινε στο πεζούλι της εισόδου και κουνούσε το σίδερο σαν κούνια δεξιά αριστερά για να αναζωπυρωθούν τα κάρβουνα. Το οξυγόνο εισχωρούσε από τις τρύπες που υπήρχαν στο σίδερο, τα ασπρισμένα κάρβουνα κοκκίνιζαν και άρχιζε πάλι το σιδέρωμα.

Με τον ερχομό του ηλεκτρικού μπήκαν σιγά σιγά στα νοικοκυριά και τα ηλεκτρικά σίδερα. Την εποχή αυτή το καλύτερο δώρο για τους νεόνυμφους ήταν ένα ηλεκτρικό σίδερο και ήταν η μεγάλη χαρά της νεόνυμφης νοικοκυράς, αυτή η πρώτη συσκευή στην υπηρεσία της, που εγκαινίαζε μια νέα εποχή, την εποχή του ηλεκτρικού ρεύματος, που έφερε τόσες ανέσεις και ευκολίες στα νοικοκυριά συν το χρόνο. Βέβαια οι σιδερώστρες, αυτές οι φορητές που ξέρουμε, ήταν είδη πολυτελείας  και μπήκανε πολύ αργότερα στα νοικοκυριά. Οι περισσότερες γυναίκες στο χωριό  στρώνανε μια παλιά κουβέρτα και ένα σεντόνι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, κι έκαναν τη δουλειά τους.

Παρ’ όλο όμως που το ηλεκτρικό σίδερο, με την πάροδο του χρόνου, έγινε προσιτό σε όλους,  παρέμεινε όμως σε χρήση από μερικούς επαγγελματίες εμποροράφτες μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70 το σίδερο με τα κάρβουνα. Πήγαμε θυμάμαι στο Αγρίνιο τότε στα γυμνασιακά μας χρόνια, με τον Θύμιο το Πριόβολο σ’ ένα ράφτη που έρχονταν και στο Αγγελόκαστρο και έπαιρνε παραγγελίες, τον Κατσούκα, για να μας ράψει τα παντελόνια για την παρέλαση του σχολείου. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση που χρησιμοποιούσε ακόμα στη δουλειά του σίδερο με κάρβουνα, και σε σχετική ερώτησή μας  περί αυτού, ο ράφτης μας απάντησε:                                                      
-Εγώ λεβέντες είμαι επαγγελματίας, και τη δουλειά μου δεν την ψευτίζω με τέτοια μασκαραλίκια, εννοώντας το ηλεκτρικό σίδερο. Τώρα το γιατί..... αυτός το ήξερε κι ούτε το μάθαμε ποτέ!

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΔΟΞΑΣΤΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΟΞΑ.

Η παθιασμένη εμφάνιση των ποδοσφαιριστών του ΑΧΕΛΩΟΥ τη σημερινή εμβόλιμη αγωνιστική μέσα στο Καινούργιο αποτελεί μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη.  Άλλη μια ακόμα «έξοδος» ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Κανένας, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάει τα εγκλήματα της σφυρίχτρας της προηγούμενης αγωνιστικής, που ανάγκασαν τον Αχελώο να στερηθεί σήμερα τρείς βασικούς παίχτες, και που κάνει πιο σημαντική τη σημερινή επιτυχία.

Στο απαξιωμένο κι εφέτος ελέω διαιτησίας τοπικό πρωτάθλημα, ένας νορμάλ φορμαρισμένος ΑΧΕΛΩΟΣ αρκεί, για να διασφαλίσει τον στοιχειώδη αγωνιστικό στόχο της άνετης παραμονής στους μεγάλους του νομού, και να εκθέσει ανεπανόρθωτα, αρκετούς ηλίθιους που θέλουν να παίρνουν αποφάσεις μακριά απ’ τα γήπεδα, βλάπτοντας ανεπανόρθωτα το ποδόσφαιρο του τόπου μας.      Καστρινός.

Το Αγρινιώτικο olatagoal γράφει για το παιχνίδι.

Σημαντική νίκη βαθμολογικής και ψυχολογικής σημασίας σημείωσε ο Αχελώος Αγγελοκάστου  στο γήπεδο Καινουρίου απέναντι στην τοπική Δόξα με σκορ 1-3 αγωνιζόμενος από το 44' με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Ξανθόπουλου. Οι καινουργιώτες που γνώρισαν την 8η ήττα του σε 10 αγωνιστικές βρίσκονται στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα με μόλις 4 βαθμούς.
Το φίλμ του αγώνα: 
6' Σουτ Καλοκαίρη άουτ
14' Σουτ Κακούρη άουτ
25' Σουτ Ταμπάκη στο δοκάρι
30' Γκοοολ 0-1 Ο Αχελώος παίρνει κεφάλι στο σκορ με γκολ του Καλοκαίρη
37' Ακυρώνεται γκολ για τη Δόξα καθώς ο Κακούρης ήταν οφσάϊντ
42' Γκοοολ 1-1 Μετά από αδυναμία της άμυνας του Αχελώου να απομακρύνει τη μπάλα ο Μπλάνης με κεφαλιά ισοφαρίζει
64'  Σουτ του μαντζάνα στο δοκάρι
70' Γκοοολ 1-2 Ο Μανζάνας με πλασέ βάζει μπροστά στο σκορ την ομάδα του
81' Γκοοολ 1-3 Ο Αλεξάκης με έυστοχη εκτέλεση πέναλτι κάνει το 1-3
84' Ο καρόπουλος με φάουλ σημαδεύει το δοκάρι
ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ (Πάνος Ασπρογιάννης): Ευθυμίου, Σούσα, Κωνσταντίνου, Σαλμάς, Γκορόγιας (72΄ Ασημακόπουλος), Κόκκαλης, Αυγέρης (75΄ Καρόπουλος), Στρεμμένος (73΄ Γκρίζης), Τζωρτζόπουλος Σ., Μπλάνης, Κακούρης.
ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (Χρήστος Βασιλείου): Κλιάφας, Βαγενάς, Μπούζας, Ξανθόπουλος, Κωνσταντίνου, Μπέτσικας, Αλεξάκης, Ταμπάκης, Ζαλοκώστας Ε. (70΄ λ.τ. Καραλής), Καλοκαίρης (88΄ Φάτσαλης), Μαντζάνας (84΄ Σερμεντζέλης).

ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Η «Τσιμπλολάμπα».

Για όσους απορούν κι αναρωτιούνται τι είναι αυτά τα δυό παράξενα αντικείμενα της φωτογραφίας, και για τους μη γνωρίζοντες: Λοιπόν αυτά τα ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, (αντικείμενα να τα πω;) είναι δυό παροπλισμένες πλέον «τσιμλολάμπες», από εκείνες που κάποτε ήταν γνωστές και απαραίτητες σε κάθε σπίτι. Κι έζησαν μεγαλεία σε εποχές παλιότερες πριν να τις παραμερίσει η πρόοδος και ο ηλεκτρισμός, τότε που ήταν απαραίτητες σε γλέντια και ξενύχτια και σε νυχτέρια ατέλειωτα. Αυτή η «τσιμλολάμπα» ήταν η μόνη πηγή φωτός τη νύχτα πριν έρθει το ρεύμα στα χωριά, και μ’ αυτήν φέγγαμε στα σκοτάδια, μ’ αυτήν διαβάζαμε και συντροφιά μ’ αυτήν με κατεβασμένο το φυτίλι και τη φλόγα «χαμηλωμένη» για να μην καίει πολύ πετρέλαιο,  έπλεκε η «Βάβο» καθισμένη κοντά στο τζάκι πουλόβερ και «σκαλτσούνια.

Άμα τη μελετήσεις καλά μια τέτοια λάμπα, δεν είναι απλό κατασκεύασμα, είναι ένα τέλειο φωτιστικό σώμα και αρκετά πολύπλοκο. Διαθέτει το κάτω μέρος, το «δοχείο» μέσα στο οποίο μπαίνει το καθαρό (φωτιστικό) πετρέλαιο, και τη «Μηχανή» που βιδώνει πάνω σ’ αυτό το δοχείο, και που περνάει ενδιάμεσα μέσα από μια σχισμή το βαμβακερό φυτίλι το οποίο μ’ ένα ρεγουλατόρο ροδέλα, το ανεβάζεις και το κατεβάζεις, ανάλογα με το πόσο φωτεινή θέλεις να είναι η φλόγα. Βέβαια υπήρχε πάντα μια αρχή. Δεν μπορούσες να σηκώσεις αυτό το φυτίλι πολύ, γιατί ζεσταίνονταν με τη φλόγα το λαμπογιάλι που ήταν και το λεπτό σημείο της λάμπας, και μπορούσε εύκολα να σπάσει και να τρέχεις στον μπακάλη να πάρεις άλλο. Και άμα τύχαινα - που πάντα σχεδόν τύχαινε να’ ναι νύχτα - άντε  να βρεις.

Η μικρή η λάμπα - συνήθως γυάλινη - διέθετε και καθρέπτη, ένα στρόγγυλο και γυαλιστερό κομμάτι από τσίγκο, στηριγμένο σε ένα χοντρό σύρμα περίτεχνα στραβωμένο, το οποίο έπιανε και συγκρατούσε μια λεπτή μεταλλική ταινία που αγκάλιαζε τη λάμπα, για να κρεμιέται στο τοίχο. Η μεγάλη η λάμπα η μπρούτζινη, δεν διέθετε καθρέπτη, ούτε κρεμιόνταν στο τοίχο. Αυτή ήταν ας πούμε κάπως  πιο επίσημη,  του σαλονιού.

Στην «τσιμπλολάμπα» συνέβαιναν με το πέρα-δώθε και αρκετά «ατυχήματα» από το σπάσιμο και την υποχρεωτική αντικατάσταση, μέχρι το ξεκόλλημα της μηχανής, που είχαν βρει όμως τρόπο να την ξανακολλάνε. Η βλάβη όμως που θεωρούνταν σοβαρή, ήταν αυτή που παρουσίαζε η Μηχανή να σηκώσει ή να κατεβάσει το φυτίλι και εκεί ήταν που έπρεπε να πάρεις στ’ Αγρίνιο άλλη μηχανή, γιατί γιατριά δεν υπήρχε.

Για να λειτουργήσει η λάμπα καλά και να έχει καλή απόδοση σε φώς, έπρεπε το λαμπογυάλι να είναι καθαρό, και κάθε μέρα η νοικοκυρά το έπλενε με σαπουνάδα, και όταν δεν ήταν πολύ μουτζουρωμένο, το καθάριζε μ’ ένα πανί που έβαζε μέσα, και το γύριζε γύρω – γύρω μ’ ένα ξύλο. Πάντως από ότι θυμάμαι, τα λαμπογυάλια ράγιζαν πολλές φορές ξαφνικά και η λάμπα «κάπνιζε» και μαύριζε ολόκληρο το γυαλί, οπότε, ούτε έφεγγε και το πετρέλαιο καίγονταν τζάμπα. . κι έτσι, Έτρεχα εγώ πάντα σα μεγαλύτερος στον μπαρμπαΠάνο το Παρρά  που είχε τότε μπακάλικο μεγάλο στο Αγγελόκαστρο, εκεί που είναι τώρα του Νίκου το μαγαζί, να πάρω άλλο λαμπογυάλι νούμερο 8 που έκανε για τη λάμπα.

Και μου ’ρχεται τώρα στο μυαλό,- σα μεγαλώσαμε λιγάκι, και αργούσα να γυρίσω στο σπίτι τα βράδια,- μού μένει για πάντα στη μνήμη η εικόνα της ΒαβοΚώσταινας που με περίμενε πλέκοντας δίπλα στην χαμηλωμένη λάμπα και με καλωσόριζε λέγοντας . . . . Καλώς τον.  . . Ήρθες;. .  . .

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΓΙΑ ΑΧΕΛΩΟ.

Αίσχος. Αυτή είναι η κουβέντα που μας αξίζει. Αυτοί είμαστε, γι' αυτό κάθε χρόνο τρώμε στη μάπα τα ίδια και τα ίδια. Γιατί δεν αντιδράσαμε ποτέ αποτελεσματικά σε βάρος εκείνων που είναι υπεύθυνοι της κατάρας. Έτσι είναι. Για κατάρα πρόκειται να έχουμε ακόμα και στο νομό μας ένα πρωτάθλημα ξευτιλισμένο. Και να μη μπορούμε, και να μη θέλουμε να παίζεται ένα πρωτάθλημα σπαθί. Κι όλο το έργο κουμαντάρεται με τη διαιτησία. Δεν υπάρχει άλλος πιο... ρυθμιστικός παράγων από τη σφυρίχτρα που βάζει στο στόμα του το κοράκι.

Κι έρχεται σήμερα ένα τέτοιο ξευτιλισμένο κοράκι στο παιχνίδι του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου με την ομαδάρα του ΟΜΗΡΟΥ απ’ το Νιχώρι και τινάζει τον αγώνα στον αέρα, και κάνει τα νεύρα του κόσμου που πάει να ξεφύγει λίγο απ’ τα προβλήματα και να δεί λίγο μπάλα «ρεφέκλια».

Αλλά σου λέει Έλληνας είμαι, ρε. Στην Ελλάδα ζω. Κυκλοφορώ ανάμεσα σε Έλληνες. Τα ελληνικά ΜΜΕ τρώω στη μάπα. Τα ελληνικά κόμματα. Τον ελληνικό λαό. Τι θα μου κάνουνε;

Αυτοί είμαστε. Δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε πάτο σε τούτο το κατήφορο.              Καστρινός.

Δείτε απ’ το Αθλητικό site του νομού μας www.olatagoal.grτα  αίσχη που έγιναν σήμερα στο Αγγελόκαστρο.

Σε ένα παιχνίδι που διήρκησε πάνω από 105 λεπτά ο Όμηρος Νεοχωρίου κέρδισε στο Αγγελόκαστρο τον τοπικό Αχελώο με σκορ 4-2. Σαρανταπεντάλεπτο το πρώτο ημίχρονο, όμως στο δεύτερο το παιχνίδι κράτησε 60 λεπτά με το τελευταίο δεκαπεντάλεπτο να είναι παρωδία με τους παίκτες να αλλάζουν πασούλες και το διαιτητή Λιόνα να μην αποφασίζει να σφυρίξει λήξη. Νωρίτερα ο Αχελώος είχε μείνει με 8 παίκτες, ενώ αποβλήθηκε και ο Χρήστος Βασιλείου στο 87΄, με τους γηπεδούχους να διαμαρτύρονται έντονα ειδικά για την κόκκινη στον Αλέξανδρο Φούντα στο 52΄ αλλά και για τα σφυρίγματα του διαιτητή συνολικά. Παράπονα και για τον Όμηρο ειδικά για ακυρωθέν γκολ με το σκορ στο 2 - 2. Στο 9ο λεπτό ο Καλοκαίρης εκμεταλλεύτηκε λάθος του Τσιρώνη, έπιασε σουτ που έδιωξε ο Ζέρβας και στη συνέχεια η μπάλα κατέληξε στον ίδιο παίκτη που με σουτ έστειλε τη μπάλα άουτ. Στο 14΄ μετά από εκτέλεση κόρνερ του Καλοκαίρη ο Ρόκκος έπιασε την κεφαλιά και ο Ζέρβας έδιωξε σε νέο κόρνερ και στο επόμενο λεπτό μετά από λάθος του Τσιρώνη ο Φούντας έκλεψε τη μπάλα, κερδίζει ο Καλοκαίρης που γύρισε στο ύψος του πέναλτι στον Μπούζα που με ψύχραιμο πλασέ νίκησε το Ζέρβα κάνοντας το 1 - 0. Στο 17΄ ο Αγγέλης ανατράπηκε μέσα στην περιοχή από τον Φούντα και ο Λιόνας υπέδειξε το πέναλτι. Ο Λαγός που ανέλαβε την εκτέλεση νίκησε τον Κλιάφα και έκανε το 1 - 1. Στο 24΄ ο Αγγέλης έφυγε στην αντεπίθεση σούταρε και πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή ο Τζαμαλής έδιωξε με το χέρι κάνοντας πέναλτι και δεχόμενος την κόκκινη κάρτα. Ο Λαγός και πάλι ανέλαβε την εκτέλεση και έκανε το 2 - 1. Στο 27΄ ο Αγγέλης κυνήγησε μια θεωρητικά χαμένη μπαλιά έκλεψε από τον Κλιάφα πριν η μπάλα βγει άουτ και γύρισε στον Καβαλιέρη που ανάμεσα σε δύο αμυντικούς βρήκε τη μπάλα που κόντραρε αρχικά σε παίκτη του Αχελώου και μετά στον ίδιο και κατέληξε άουτ. Στο 34΄ το σουτ του Καβαλιέρη έξω από την περιοχή έδιωξε δύσκολα σε κόρνερ ο Κλιάφας. Στο επόμενο λεπτό ο Γατσώρης ανέτρεψε στην περιοχή τον Μαντζάνα και ο Αλεξάκης εκτέλεσε το πέναλτι κάνοντας το 2 - 2. Στο 42΄ ο Καλύβας πέρασε κάθετα στο Λαγό που έπιασε όμως αδύναμο πλασέ και απέκρουσε εύκολα ο Κλιάφας και στο 44΄ μετά από φάουλ του Καβαλιέρη από αριστερά ο Μπαλαούρας έπιασε την κεφαλιά με τον Κλιάφα να αποκρούει. Στο 48΄ μετά το φάουλ του Λαγού ο Γατσώρης δεν πρόλαβε να βρει τη μπάλα από κοντά και στο επόμενο λεπτό μετά το κόρνερ του Καλύβα ο Γατσώρης με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα άουτ. Στο 52΄ έγινε η φάση που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών με το Λιόνα να αποβάλλει με δεύτερη κάρτα το Φούντα και το ματς να διακόπτεται για λίγο. Στο 57΄ που συνεχίστηκε ο Καλύβας εκτέλεσε το φάουλ και ο Μπαλαούρας έπιασε την κεφαλιά που πέρασε άουτ. Στο 68΄ ο Καβαλιέρης με φοβερό σουτ έξω από την περιοχή έστειλε τη μπάλα στη γωνία του Κλιάφα κάνοντας το 2 - 3. Τρία λεπτά αργότερα το φάουλ του Λαγού πέρασε άουτ. Στο 85΄ ο Ταμπάκης τράβηξε μέσα στην περιοχή το Σίμο Βαλτογιάννη με το Λιόνα να δείχνει πέναλτι και τον Καβαλιέρη να ευστοχεί για το 2 - 4. Στο 87΄ ο Ρόκκος χτύπησε εκτός φάσης τον Τσιρώνη και είδε την κόκκινη κάρτα και στη συνέχεια αποβλήθηκε ο Χρήστος Βασιλείου για διαμαρτυρία στο διαιτητή. Τα 15!!! λεπτά καθυστερήσεων κύλησαν με τους παίκτες να αλλάζουν πασούλες και τον Λιόνα να μη σφυρίζει λήξη εντείνοντας τον εκνευρισμό όλων όσων βρίσκονταν στο γήπεδο. Αρκετά λάθη από το διαιτητή Λιόνα και το βοηθό Κωνσταντάρα, ενώ ο πρώτος βοηθός Καλύβας δεν είχε προβλήματα. 

ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (ΧρήστοςΒασιλείου): Κλιάφας, Ρόκκος, Φούντας, Ξανθόπουλος, Κωνσταντίνου (72΄ Μπέτσικας), Βαγενάς, Αλεξάκης, Μπούζας, Τζαμαλής, Καλοκαίρης (64΄ Ζαλοκώστας Ευστ.), Μαντζάνας (58΄ Ταμπάκης).                         
ΟΜΗΡΟΣ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ (Δημήτρης Θεοδοσίου): Ζέρβας, Μπαλαούρας, Τσιρώνης, Γατσώρης (83΄ Βαλτογιάννης Κ.), Κάκκος, Τσάμης (46΄ Αποστολίδης), Λαγός (76΄ Βαλτογιάννης Σ.), Καλύβας, Σαμψώνας, Αγγέλης, Καβαλιέρης.

ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Η Πυροστιά.

Σε τούτη την ενότητα, ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ έχω αναφερθεί και θ’ αναφερθώ σε πολλά εργαλεία και σκεύη που χρησιμοποιήθηκαν σε παλιότερες εποχές και εξυπηρέτησαν τα νοικοκυριά παλιά, ξεκινώντας από τα απλούστερα, μέχρι τα πιο σύνθετα σιγά-σιγά. . . .Κι επειδή όλα τούτα είναι ξεχασμένα πράγματα, καλό θα είναι όσοι γνωρίζουν κάτι περισσότερο για αυτά, να πουν τη γνώμη τους για να συμπληρωθεί η εικόνα τού κάθε εργαλείου ή σκεύους, και να μείνει στους κατοπινούς κατά πως πρέπει. Και αφού αυτά τα εργαλεία και τα σκεύη ήταν κάποτε κομμάτια της ζωής μας στα χωριά, και ζήσαμε, και μεγαλώσαμε παρέα με αυτά, δε θα πρέπει να πούμε δυο κουβέντες για να μείνουν;
Έτσι σήμερα πήρε σειρά ένα ταπεινό και αφανή βοηθητικό οικιακό σκεύος, η μάλλον εργαλείο θα το έλεγα, αλλά ένα ιδιότροπο όμως εργαλείο που η θέση του ήταν πάντα βοηθητική και υποστηρικτική για το κάθε μορφής μαγείρεμα. Η Πυροστιά. Αυτή αποτελούνταν από τρεις μικρές σιδερόβεργες κολλημένες μεταξύ τους στις άκρες τους έτσι που να σχηματίζουν ένα τρίγωνο, με τρία πόδια πάλι από το ίδιο υλικό. Τα πόδια εκεί που πατούσαν, συνήθως ήταν λίγο στραβωμένα προς τα έξω και πλατύτερα, σαν πέλμα να πούμε, για να είναι σταθερή, να μην «τραμπαλίζει» και επέλθουν τα χειρότερα, δηλαδή να χυθεί  το φαί. Παλιότερα  τις πυροστιές τις έφκιαναν οι παραδοσιακοί χαλκιάδες (σιδεράδες)  στο αμόνι, από κομμάτια σίδερο, Αργότερα κυκλοφόρησαν οι «έτοιμες» από στρόγγυλες σιδερόβεργες. Ήταν αρκετά ανθεκτικές οι Πυροστιές και η μόνη φθορά τους συνήθως γίνονταν στα πόδια εκεί που πατούσαν, γιατί ήταν και πιο λεπτά, και απ’ τη φωτιά φθείρονταν νωρίτερα από το πάνω μέρος.
Και η Πυροστιά κάποτε, ήταν απαραίτητη σε κάθε σπίτι, μέχρι που περιορίστηκε η χρήση της όταν κυκλοφόρησαν οι γκαζιέρες και οι πλαγιαστές οι σόμπες οι «Μασίνες» στις οποίες εκτός της ζέστας, οι νοικοκυρές μπορούσαν να μαγειρέψουν επάνω τους χωρίς πυροστιά, αλλά και να ψήσουν στο θάλαμο - φούρνο, με την πόρτα που υπήρχε στο αριστερό της μέρος. Το τελικό χτύπημα όμως η Πυροστιά το δέχτηκε από το Πετρογκάζ και πολύ αργότερα, από την ηλεκτρική κουζίνα. Και μετά απ’ όλα αυτά, οι Πυροστιές κρεμάστηκαν στις αποθήκες και στα κατώγια, με τα πόδια προς τα έξω να χαζεύουν τα ντουβάρια, και να κάνουν τα ποντίκια σ’ αυτές γυμναστικές επιδείξεις. Εκεί στέκονται οι Πυροστιές που βγήκαν στη σύνταξη και στην εφεδρεία σε πολλά χωριά ακόμα και σήμερα, ένας κρίκος για τους μεγαλύτερους  που τους δένει με πρόσωπα μιας άλλης εποχής, και μια απορία για τους περίεργους πιτσιρικάδες να ρωτάνε για την προέλευση και τη χρησιμότητά τους.

Εκείνο όμως που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, απ’ αυτό το χρησιμότατο για την εποχή του εργαλείο, ήταν όταν έβαναν οι Μανάδες μας πλύση για όλα τα ρούχα τού σπιτιού και μάλιστα εκεί προς την άνοιξη που έπλεναν και τα χοντρόρουχα τα χειμωνιάτικα και τα σκεπάσματα, στο ξεσκέπαστο τότε στο Αγγελόκαστρο ρέμα που διέσχιζε το χωριό. Έστηναν τις μεγάλες πυροστιές κοντά στο νερό, όπου βόλευε το μέρος, κι’ εκεί ζέσταιναν το νερό, βάζοντας επάνω τους το μεγάλο καζάνι στη φωτιά.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΑΚΟΥ ΑΡΧΙΤΣΟΓΛΑΝΕ. (Επετειακό)

Άκου αρχιτσόγλανε....

Ξέρω πως δεν με ξέρεις. Μα σε θυμάμαι όμως εγώ καλά. Μού έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου η φάτσα σου, απ’ την εφηβική μου ηλικία. Από τότε που έκρυβα τη φωτογραφία σου που είχα κόψει από μια εφημερίδα, στις εσωτερικές του τετραδίου μου σελίδες,, και την κοιτούσα με μεγάλο θαυμασμό. Και την κουνούσα αργότερα στις διαδηλώσεις της επαρχιακής μου πόλης, τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, φωνάζοντας πως «το Πολυτεχνείο ζει» και «δώστε τη χούντα στο λαό». Ένας έφηβος που η μορφή σου γέμιζε τα μάτια του και φούσκωνε την ψυχή του "γιατί ήσουν λέει ο αγωνιστής του πολυτεχνείου, αυτός που τα 'βαλε με το θηρίο του φασισμού".

Μου ’λεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου «Θεός σχορέστη» όταν αργούσα κάποια βράδια τότε απ’ τα συλλαλητήρια, τι θες εσύ εκεί παιδάκι μου, όλοι αυτοί για το συμφέρον τους φωνάζουν. Κι εγώ της έλεγα με την ορμή της νιό της μου: Τι λες ρε μάνα, κοίταξε τη καπνόριζα εσύ. Όλοι ετούτοι είναι ήρωες, που πολεμάνε τα σκυλιά του καπιταλισμού. Και κράταγα πάντα τη μορφή σου στη ψυχή μου σαν κάτι όμορφο και σαν κάτι δυνατό και την είχα καμάρι μου και φυλαχτό μου. Και όλα ετούτα εδώ εγώ, δε τα εξαργύρωσα ποτέ. Μόνο εσύ τα είχες όλα καλά σχεδιασμένα.

Και ξέρω τώρα πως με ξέρεις καλά. Είμαι εκείνος ο γκριζομάλλης που τρία χρόνια περιμένει τη σύνταξη, και πριν λίγες μέρες φώναζε στο σύνταγμα τα ίδια συνθήματα που φώναζες τότε εσύ παλιά. Δεν είχε φαντάρους τώρα, είχε αστυνομικούς, και ήταν τα δακρυγόνα τα ιδία ληγμένα όπως παλιά. Και κάτι νεαροί διπλά μου συμπλήρωναν ότι η "χούντα δεν τέλειωσε το 73", αλλά εγώ δεν ήθελα να το φωνάξω αυτό, γιατί εγώ θυμόμουν ότι κάποιοι γνήσιοι, πάλεψαν για να τελειώσει... Γιατί εγώ νόμιζα ότι κάτι ήρωες την είχαν τελειώσει πια. Αμ δε. Τώρα εσύ ο ψευτοήρωας αντικατέστησες τη χούντα, και μάλιστα από καθέδρας στο σπίτι της Δημοκρατίας -το ίδιο το κοινοβούλιο- και έκανες τις αρπαχτές. Και είμαι λες μικρή μειοψηφία που αντιστέκεται. Ναι όπως τότε λέγανε αυτοί για σένα. Κι είσαι εσύ ο ίδιος που θα άλλαζες τη χώρα.

Άκου αρχιτσόγλανε. Πριν λίγα χρόνια σ’ είχα ανταμώσει εκεί στον ιερό το χώρο του πολυτεχνείου, που σαν επιτροπή του κόμματος κατέθετες στεφάνι. Ξέρω πως φέτος δεν θα ’ρθεις. Μα επειδή το θράσος σου είναι μεγάλο εγώ απ’ το πρωί θα στήσω καραούλι εκεί. Να ξεσκεπάσω τον ύποπτο ξεπουλημένο ρόλο σου , για να σου βάλω το στεφάνι εκεί που ξέρεις, και να αφήσω το παρακάτω ποίημα μου, για τους γνήσιους αγωνιστές.

                           ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.
Κοιτάζουν οι αγωνιστές θλιμμένοι από μια άκρη
αυτοί που 'κάναν κάποτε σημαία την ιδέα,
πνίγουν μέσα στ' απόβραδο το παγωμένο δάκρυ
γιατί όλα αυτά τους φαίνονται ψεύτικα και χυδαία.

Μένουν εκεί σιωπηλοί μες τη σκιά των άλλων
σέρνονται οι ιδέες τους καταμεσής του δρόμου,
δελτία αντιπαροχής γίναν κάποιων ΄΄μεγάλων΄΄
κι αναπολούνε τη νυχτιά του μίσους και του τρόμου.

Τους είδα άλλη μια φορά κλεισμένους εκεί μέσα
παρείσακτους κι ανώνυμους ονείρων δεσμοφύλακες,
να λεν σε τούτη τη ζωή πως δεν υπάρχει μπέσα
την εξουσία θα κρατούν πάντοτε χωροφύλακες.

Τους είδα άλλη μια φορά, αλλόφρονες κι ωραίοι
στρατιώτες που στηρίξανε του δίκιου το βασίλειο.
Η λευτεριά και η αρχοντιά στο αίμα τους να ρέει
ν'ανοίγουν το πουκάμισο, και ν'αγναντεύεις ήλιο.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/τρου. ΕΔΩΣΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ.

Συναίσθημα ανακούφισης άφησε αυτή τη βδομάδα στο κόσμο του ο ΑΧΕΛΩΟΣ, με τη πρόκρισή του την Τετάρτη στο κύπελλο με την ομάδα της Αμφιλοχίας, και την Σαββατιάτικη άνετη νίκη στο πρωτάθλημα επί του Προμηθέα Γαυρολίμνης, κι έδωσε δικαίωμα στην ελπίδα για κάτι το καλύτερο. Θα τολμούσα να πω ότι αυτή η βελτιωμένη αγωνιστική εικόνα δημιουργεί μία επιπρόσθετη αισιοδοξία για την παραπέρα πορεία της ομάδας.
Ξύπνησε φαίνεται ο ποδοσφαιρικός εγωισμός των παικτών. Έστω και την ύστατη στιγμή, φάνηκε ότι αντιλήφθηκαν το βάρος της ιστορίας του συλλόγου. Κι απομένει να αποδείξουν πως αυτές οι νίκες δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά θα αποτελέσουν παρακαταθήκη για μελλοντικά τρίποντα που θ’ ανεβάσουν ψηλότερα στη βαθμολογία την ομάδα. Και σε τελική ανάλυση, η πρόκριση στο κύπελλο και καπάκι η εμφατική 3άρα στο πρωτάθλημα βελτιώνει την πεσμένη ψυχολογία τους.

Μέχρι εκεί όμως… Επειδή "όποιος καίγεται στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι" δεν υπάρχει περιθώριο για μεγάλους «εφησυχασμούς». Είναι αναγκασμένη η ομάδα να κρατάει "χαμηλά το κεφάλι" για να μην πιαστεί στον ύπνο σε δεδομένες επόμενες δυσκολίες. Η χρονιά θα κυλίσει επιτυχημένα, μόνο αν οι ποδοσφαιριστές θυμούνται τα…"χαστούκια". Διαφορετικά, θα χύνεται συνέχεια η καρδάρα με το γάλα που τόσο δύσκολα φέτος μαζεύεται.

Καστρινός.

Ο Σαββατιάτικος αγώνας απ’ το olatagoal.gr.

 Με τρία γκολ στο δεύτερο ημίχρονο ο Αχελώος Αγγελοκάστρου κέρδισε με 3 - 0 τον Προμηθέα Γαβρολίμνης και έφτασε τους 11 βαθμούς στο πρωτάθλημα. Μέτριο το πρώτο ημίχρονο χωρίς πολλές φάσεις και κομβικό σημείο του αγώνα η αποβολή του Καλαβρουζιώτη με δεύτερη κίτρινη κάρτα στο 56΄. Επανεμφάνιση του Στάθη Ζαλοκώστα μετά τον τραυματισμό του για τον Αχελώο, που έδωσε τέλος στο σερί τριών νικών του Προμηθέα.
Η πρώτη φάση του αγώνα ανήκε στους γηπεδούχους με μακρινό σουτ του Αλέξη Ρόκκου που πέρασε πάνω από το δοκάρι στο 19΄. Στο επόμενο λεπτό ο Παπακωστόπουλος έκλεψε τη μπάλα από τον Κωνσταντίνου και έπιασε αμέσως το σουτ που κατέληξε εύκολα στα χέρια του Κλιάφα. Στο 23΄ του σουτ του Λευτέρη Καλοκαίρη από το ύψος της περιοχής πέρασε άουτ και στο 28΄ ο Μπούζας βρήκε τον Καλοκαίρη στη γραμμή της περιοχής και ο νεαρός μεσοεπιθετικός με σουτ έστειλε τη μπάλα πάνω από το δοκάρι. Στο 35΄ το σουτ του Μπούζα πέρασε άουτ. Η σημαντικότερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου έγινε από τους φιλοξενούμενους με τον Κλιάφα να διώχνει εντυπωσιακά σε κόρνερ το φάουλ του Αλμπάνη στο 41΄. 
Στο 55΄ ο Αχελώος έχασε μεγάλη ευκαιρία μετά από φάση διαρκείας, όπου η μπάλα κατέληξε στο Βαγενά που με σουτ την έστειλε στο δεξί κάθετο δοκάρι. Στο 56΄ η αριθμητική ισορροπία άλλαξε με τον Καλαβρουζιώτη να δέχεται την κόκκινη κάρτα από το διαιτητή Καραβασίλη. Το μακρινό σουτ του Ρόκκου στο 60΄ πέρασε άουτ και ένα λεπτό αργότερα ο Κλιάφας απέκρουσε το σουτ του Αλμπάνη μέσα από την περιοχή. Στο 62΄ ο Καλοκαίρης ανατράπηκε από το Γρηγόρη Κυρίτση μέσα στην περιοχή και ο Καραβασίλης υπέδειξε το πέναλτι. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Στάθης Ζαλοκώστας, που νίκησε το Γκασούκα και άνοιξε το σκορ. Στο επόμενο λεπτό και πάλι ο Βασίλης Κλιάφας έδιωξε σε κόρνερ το φάουλ του Καλαβριζιώτη. Στο 74΄ ο Μπούζας με ατομική προσπάθεια και σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Προμηθέα κάνοντας το 2 - 0. Το τελικό 3 - 0 διαμορφώθηκε στο 78΄ μετά από πάσα του Στάθη Ζαλοκώστα στον Κώστα Ταμπάκη που με κοντινό σουτ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Η τελευταία αξιόλογη φάση του αγώνα έγινε στο 87΄ όταν ο Ζαλοκώστας έβγαλε παράλληλη σέντρα, όμως ο Καλοκαίρης δεν πρόλαβε τη μπάλα και έχασε την ευκαιρία.
ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (Χρήστος Βασιλείου): Κλιάφας, Ρόκκος, Φούντας, Ξανθόπουλος, Κωνσταντίνου, Βαγενάς, Αλεξάκης (53΄ Ζαλοκώστας Ευστ.), Μπούζας (83΄ Σαγανάς), Τζαμαλής, Καλοκαίρης, Μαντζάνας (72΄ Ταμπάκης).
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΓΑΒΡΟΛΙΜΝΗΣ (Ανδρέας Καλαβριζιώτης): Γκασούκας, Μπαλαμπάνης, Κυρίτσης (69΄ Ταμπάκης Ν.), Δημητρόπουλος, Μυλωνάς, Καραπαππάς (65΄ Κοσσόβας), Καλαβρουζιώτης, Αλμπάνης, Καλαβριζιώτης, Γιαβρούτας, Παπακωστόπουλος.

ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ. Η Σήτα (φανάρι) και το ψυγείο πάγου.

Eίναι πολλά τα ταπεινά αλλά τόσο απαραίτητα, σκεύη και εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν σε παλιότερες εποχές και εξυπηρέτησαν τα νοικοκυριά, και που θα καταπιαστώ μ’ αυτά σε συνέχειες μ’ ένα-ένα όπως θα τα θυμάμαι, έτσι για να χαστουκίζω τις ώρες του συνταξιούχου τις ατέλειωτες, να τα ξαναθυμηθούν οι παλιότεροι, και  να τα μάθουνε και οι νέοι, που δεν τα γνώρισαν ποτέ. Και θα τα περιγράψω όσο γίνεται καλύτερα και με όσες λεπτομέρειες θυμάμαι, κι αν σας φανούν κάποια στιγμή ετούτα όλα βαρετά, δεν τρέχει τίποτα,  τραβάτε σ’ άλλο μαγαζί να σας κεράσει μίζερη καθημερινότητα. Όσοι όμως θέλουν ακόμα να θυμούνται, κι’ όσοι είναι λιγάκι περίεργοι. Περάστε είστε ευπρόσδεκτοι. Αυτά έγραψα σε προηγούμενο άρθρο, ξεκινώντας την ενότητα «ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ». Το διάβασε ο Μανώλης, φίλος και γείτονας "στας εξοχάς" κι ομοτσιπουροπότης, και ζήτησε να γράψω και για άλλα, όπως το φανάρι και το ψυγείο πάγου. Δε μπορώ να του χαλάσω χατίρι, γιατί έχει κι ωραίο τσίπουρο. Και προχωράω.

Οι άνθρωποι όχι πριν και πολλά χρόνια στη παιδική μας εποχή, είχαν πρόβλημα με τη διατήρηση των τροφίμων. Έτσι για να διατηρηθούν και να παραμείνουν περισσότερο χρόνο, έπρεπε να είναι σε μέρος σίγουρο και προστατευμένο απ’ τα έντομα και τα διάφορα «ζουζούνια» και σε μέρος όσο το δυνατόν πιο δροσερό.

Και δύο τέτοια μέρη, πολύτιμα και απαραίτητα σε κάθε σπίτι εκείνη την εποχή ήταν: Η σήτα η το λεγόμενο αλλιώς φανάρι, και αργότερα το απαραίτητο σε κάθε σπίτι ψυγείο πάγου.

Το «φανάρι»  Ήταν ένα τετράγωνο κατασκεύασμα, σαν ένα μεγάλο λαδοφάναρο εκείνης της εποχής, φτιαγμένο με μεταλλικό ελαφρό σκελετό (τσίγκινο) που γύρω - γύρω καλυπτόταν από σήτα. Μπροστά είχε πόρτα και μέσα δύο ράφια για να ακουμπούν τα διάφορα τρόφιμα. 

Το κρεμούσαν σε κάποιο δροσερό μέρος του σπιτιού, στο πιο δροσερό που υπήρχε και συνήθως καλά αεριζόμενο, φροντίζοντας πάντα να μην έχουν πρόσβαση οι γάτες, οι οποίες συχνά προσπαθούσαν να το φτάσουν.

Αργότερα, εκεί  στα τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έκαναν την εμφάνισή τους στα νοικοκυριά, τα πρώτα ψυγεία πάγου, που γνώρισαν μεγάλες δόξες και τιμές σε κάθε σπίτι.

Αυτό ήταν ένα ξύλινο ορθογώνιο κουτί, επενδυμένο εσωτερικά με τσίγκο. Είχε δύο πόρτες, μια πάνω και μια μπροστά, και στηριζόταν σε τέσσερα πόδια. 

Το πάνω μέρος άνοιγε και είχε μια σιδερένια μικρή δεξαμενή με καπάκι από πάνω, που κατέληγε εξωτερικά σε μια κάνουλα. Εκεί σ’ αυτή τη δεξαμενή, ρίχνανε το νερό με τη ποτίστρα για να παγώνει και έτσι είχαν πάντα κρύο νερό. 

Λίγο πιο μπροστά απ’ τη δεξαμενή έμπαινε ο πάγος, τυλιγμένος με μια «λινάτσα» για να λιώνει όσο το δυνατόν αργότερα.

Στο κάτω μέρος, ανοίγοντας τη μπροστινή πόρτα, υπήρχαν ράφια όπου τοποθετούσαν τα τρόφιμα και τα ποτά. Τα νερά που έτρεχαν προς τα κάτω, έψυχαν τις επιφάνειες (από τσίγκο) του ψυγείου κι έτσι διατηρούνταν κρύα τα φαγητά.

Κάτω - κάτω υπήρχε ο συλλέκτης των νερών, ένα συρτάρι ας πούμε, όπου έτρεχαν τα νερά από τον πάγο που έλιωνε και οι νοικοκυρές το άδειαζαν όταν γέμιζε, για να μη πλημμυρίσει όλο το σπίτι. 

Κάθε μέρα κατά τις έντεκα το πρωί, έρχονταν ο πάγος. Το παγοπώλη έκανε τότε στο Αγγελόκαστρο ο Μπάκιας ο Αλιάγας. Έφερνε με την πράσινη τρίκυκλη μηχανή του τον πάγο απ’ το Αγρίνιο, και τον έβανε σ’ ένα μεγάλο ξύλινο κουτί, εκεί στον κορμό απ’ το πλάτανο του Φωστήρα, στο κέντρο του χωριού.

Στη σειρά όλοι εκείνη την ώρα, έδιναν τη παραγγελία. Ένα τέταρτο ή μισή κολώνα, που έκοβε ο Μπάκιας με ένα πριόνι, κι ένα σιδερένιο μυτερό εργαλείο. Κι εμείς τα παιδιά τρέχαμε να βουτήξουν κάποιο κομμάτι που έφευγε από το κόψιμο, και ουρλιάζανε οι μανάδες.
-Κωστάκιιιιι. Θα φας τσ’ χρουνιάς άμα σε ξαναπιάσνε τα λαιμά ς!

Ο πάγος μεταφέρονταν μ’ ένα μικρό σακί στο σπίτι, να τοποθετηθεί μες τη λινάτσα, στο πάνω μέρος του ξύλινου ψυγείου.

Το πιο σημαντικό όμως που θυμάμαι απ’ αυτή την ιστορία, είναι το φινάλε αυτής της εποχής, που είχε την εξής κατάληξη.

-ΜπαρπαΜπάκια είπε η βάβο μη μας ξαναφέρεις πάγο.

Πήραμε ψυγείο ελεχτρικό!! 

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΡΕ ΛΕΣ ΝΑ ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

Ένα ευρύ πρόγραμμα συντηρήσεων του επαρχιακού οδικού δικτύου, ξεκινά άμεσα από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας, ώστε να συντηρηθούν δρόμοι, οι οποίοι επί δεκαετίες παρέμεναν ασυντήρητοι.

Οι συμβάσεις έργων που υπεγράφησαν, αφορούν συντηρήσεις του επαρχιακού οδικού δικτύου με την κατασκευή ασφαλτικών ταπήτων, αντιμετώπιση κατολισθήσεων και κατασκευή προστατευτικών έργων. (Μικροκατασκευές με σκυρόδεμα, καθαρισμοί και διάνοιξη τάφρων. Επίσης διαγράμμιση επαρχιακού δικτύου, στηθαία ασφαλείας και πινακίδες πληροφοριακές και κινδύνου).                                                 
Στο νούμερο 5 απ’ τις 8 συνολικά συμβάσεις, βρίσκουμε το εξής:                                                                     

5). Συντήρηση του Επαρχιακού Οδικού Τμήματος: Σταμνά – Αγγελόκαστρο – Κλεισορέμματα, προϋπολογισμού 200.000 ευρώ.
Μακάρι, τι να πω! Από τον υπολογιστή, στου Παντοκράτορα τ’ αυτί.

Καστρινός.