ΤΟ ΑΥΓΟ, ΤΟ ΦΩΛΙ, ΚΑΙ Η ΚΛΩΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΚΛΩΣΑΓΕ.

Πανικός πλάκωσε στον πολιτικό κόσμο, ετούτοι δω οι τραμπούκοι οι στρατόκαυλοι, δεν έχουν ιερό και όσιο. Κι ένας ψιλοπανικός επικρατεί γενικώς, διότι οι ακροδεξιοί πολύ παίρνουνε κεφάλι, και το φίδι μοιάζει να’τανε καρπερό...

Και λέω εγώ τώρα, απόφοιτος ανώτατης πεζοδρομιακής, αυτό το η ιστορία επαναλαμβάνεται, δεν το’χε πάρει κανένας τους χαμπάρι, η απλά το λέγανε επειδή από κάπου το είχανε ακούσει; Όταν στραγγαλίζεις μια χωρά, όταν εξευτελίζεις τους κατοίκους της, νεκρώνεις την οικονομία της, και της στερείς κάθε ελπίδα τι γίνεται; Δεν ξέρεις τι γίνεται; Θα σας το πω εγώ, η μάλλον όχι εγώ. Η ιστορία:

Κατά το διάστημα 1924-1929 η Δημοκρατία της Βαϊμάρης γνώρισε τη "χρυσή εποχή" της. Ωστόσο, λίγο πριν τον θάνατό του το 1929, ο Στρέζεμαν έκανε την εξής διαπίστωση: "Η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας εμφανίζεται ανθηρή μόνο στην επιφάνεια. Η Γερμανία στην πραγματικότητα βαδίζει επάνω στον κρατήρα ενός ηφαιστείου. Αν κληθεί να εκπληρώσει άμεσα τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της, ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας της θα καταρρεύσει". Μέσα σε αυτή την κατάσταση, εμφανίστηκε στη Βαυαρία  ένα μικρό πολιτικό κόμμα, το Κόμμα των Γερμανών Εργατών.  

Μη σας κουράζω. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε...τα έχετε ακούσει. Βαλε τώρα εσύ μερικούς κλέφτες που ρήμαζαν επί σειρά ετών το τόπο, Κάτι ρεμάλια μεταμορφωμένα σε πολιτικούς, κάμποσους λαθρομετανάστες σε γκέτο στις δεξιές περιοχές της Αθήνας, βαλε και την τρομοκρατία της τηλεόρασης και το "ούτε στη χούντα δεν ήταν έτσι", και νάτο το αυγό, να και το φώλι, νατη κι η κλώσα που το κλώσαγε...

Και τώρα που το αυγό έσκασε και γέμισε μαύρα κλωσόπουλα ο τόπος, κι αυτά άρχισαν να τσιμπάνε, την κλώσα την έχει πιάσει πανικός. Όχι τόσο γιατί βγήκανε μαύρα κατράμι και τσιμπάνε τα κοτόπουλα! Αλλά γιατί όλα τ’ αυγά που τόσα χρόνια έκανε ήτανε κλούβια, και αντί για κρόκους μέσα τους είχανε "Άκηδες" και "Μπαλτάκους".

Καστρινός.