ΜΑΞΙΜΟΥ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Πριν καν τον δικάσουν βρέθηκε καταδικασμένος. Όπως στο Φαρ Ουέστ αναστέναξε. Πρώτα σε κρεμάνε και μετά ψάχνουν αν ήσουν ένοχος.

Έκλεισε τα μάτια του κι είδε σαν σε όραμα τον εαυτό του να τριγυρνά στο ράντσο με το γαλάζιο φράκτη. Το κακό ήταν ότι είχε καταντήσει άγνωστος μέσα στο ίδιο του το ράντσο. Έριξε μια γρήγορη ματιά γύρω του κι αναρωτήθηκε. Πότε έγιναν όλα αυτά; Ο κολλητός του «ο μαύρος πιστολέρο» είχε φροντίσει γι' αυτό. Αν ήταν ο μεγάλος αρχηγός, ο φυλακισμένος Great Nick σκέφτηκε ούτε που θα σκεφτόταν να του την στήσει. Ήξερε τα χούγια του και τ’ άπλυτά του. Ενώ ετούτος «ο μαύρος πιστολέρο» που τον κοιτούσε πάντα περίεργα του έφερνε ανατριχίλα στην ραχοκοκαλιά. Ήταν αδίστακτος και αρχομανής. Ούτε να διανοηθεί να τον προκαλέσει κάποιος και να τραβήξει πιστόλι. Αυτός δεν κρατούσε τα προσχήματα. Πυροβολούσε πισώπλατα.

Άνοιξε τα μάτια και ξαναβρέθηκε μέσα στο γνώριμο κτίριο της Βουλής. Πριν λίγο τους τα είχε πει, ότι όλα αυτά που είπε, ήτανε για να τους ξεφορτωθεί, αλλά ούτε που ίδρωσε κανενός το αυτί. Τους είπε πως ήταν μεγάλες οι πιέσεις, για το ποιος λήστεψε την άμαξα κι ότι εκτός απ’το χρυσάφι ήταν και οι σάκοι με τα ψηφοδέλτια, κι ετούτα είχαν μεγαλύτερη τιμή. Τίναξε ξανά το κεφάλι του. Εικόνες από το Φαρ- Ουέστ ανακατευόταν με το παρόν. Ένα ρίγος τον συνεπήρε.

Όμως μια σκέψη τον τριβέλιζε. Πως γίναν όλοι ξαφνικά έτσι διαφορετικοί. Παλιοκοινωνία αναστέναξε. Δεν αξίζει να ζεις σε τέτοιο παλιόκοσμο. Καλύτερα να τον κρεμάσουνε να ησυχάσει. Αλλά πάλι τόσα κόλπα έστρωσε για την παράταξη, τόσες δολοπλοκίες σκάρωσε για να βρεθεί εδώ που βρέθηκε και θα πάνε όλα τώρα έτσι στράφι; Στο βάθος όμως ήξερε ότι το σφάλμα ήτανε δικό του. Δεν τα είχε ζυγιάσει καλά τα πράγματα. Έπρεπε να προσέχει, και να μην έχει τόση εμπιστοσύνη στο «μαύρο πιστολέρο» καλά του το ’χε επισημάνει ο Great Nick. Άμα τον άκουγε, αυτός θα ήταν πάντα το κυρίαρχο αφεντικό.

Έκλεισε τα μάτια του πάλι και βρέθηκε στο γαλάζιο ράντσο αλλά τώρα κουμάντο κάνανε άλλοι. Καθόταν αραχτός και λάϊτ στην κουνιστή καρέκλα ένας χοντρός με ένα πράσινο γιλέκο κι αυτός του γυάλιζε τις μπότες, και είχε γίνει το παιδί για τα θελήματα. Τούτοι εδώ που ούτε ένας απλός ΟΝΕΔΙΤΗΣ δεν θα τους απηύθυνε το λόγο ήταν άλλη πάστα. Μιλούσαν άλλη γλώσσα, σοσιαλιστική. Πούλησαν ολόκληρη της χώρα και θέλανε να τους πουν και μπράβο από πάνω. Αυτοί ήτανε και είναι πάντα για τα μπάζα αναστέναξε. Έτσι είναι σκέφτηκε. Αν έχεις τους γκάνκστερ πίσω σου δεν σ' ακουμπάει κανείς. Σκέφτηκε, ότι η μόνη λύση είναι να βρει τους «Ντάλτον» και να βοηθήσουνε να αποδράσει απ’ τη φυλακή, ο μόνος αρχηγός ο Great Nick, που είχε παρτίδες με οπλάδες και η ελπίδα ξαναγύρισε στο πρόσωπό του... Πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα ο μπαγάσας; Αναρωτήθηκε. Όλα θ’ αλλάξουν φώναξε. Όλα θ’ αλλάξ….

Πατέρα τι έπαθες και φωνάζεις στον ύπνο σου; Ακούστηκε η φωνή απ’ το υπόγειο του γιού που κρύβονταν για ν’ αποφύγει το αυτόφωρο, γιατί είχε κάνει αρένα μονομάχων τη βουλή. Εφιάλτη έβλεπες;

Φτου σου γκίνια μουρμούρισε ο τέως αρχιγραμματέας. Όνειρο ήταν; Και μου το 'κοψε επάνω στο καλύτερο!

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.