Το είπα απ’ την αρχή για τον φετινό ΑΧΕΛΩΟ. Δεν υπάρχουν υπέρμετρες προσδοκίες, ούτε υπερβολικές απαιτήσεις. Κι ακόμα ότι χρειάζεται υπομονή για να μας αποδείξει ότι μπορεί να πετύχει το αυτονόητο, που δεν είναι άλλο απ’ την παραμονή στη κατηγορία.
Είναι δυνατόν να κάνουμε τον ΑΧΕΛΩΟ μπάχαλο από τη δεύτερη, κιόλας, αγωνιστική; Μπορεί μερικοί παίκτες να μη μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Θεμιτό. Και σ’ άλλες ομάδες συμβαίνει. Εμείς όμως μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος της ομάδας που υποστηρίζουμε; Ή απλώς γουστάρουμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο κάτω στην Κακαβαριά για να βγάζουμε τ’ απωθημένα ολόκληρης της εβδομάδας; Δεν βοηθάμε έτσι σίγουρα αυτούς τους ποδοσφαιριστές να βελτιωθούν, βρίζοντας τους ίδιους και τον προπονητή.
Ο ΑΧΕΛΩΟΣ χρειάζεται ηρεμία, σκληρή δουλειά και οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια. Η ψυχολογία της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών είναι σε τεντωμένο σχοινί . Αν τους κόψουμε τα πόδια από το ξεκίνημα, είναι σαν να τους «ξεμπερδεύουμε ποδοσφαιρικά». Συγχρόνως βάζουμε και ταφόπλακα στο όποιο μέλλον της ομάδας.
Σε τελική ανάλυση, αυτούς τους παίχτες κι αυτόν τον προπονητή έλαχε φέτος να έχει η ομάδα. Και ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές είναι επιλογές κάποιας διοίκησης. Λεβέντες δεν βαράμε το σαμάρι όταν μας φταίει η γάιδαρος. Αυτά και θα επανέρθουμε.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου