ΘΑ ΠΑΡΕΛΑΣΩ.

190 χρόνια μετά από εκείνη τη μεγάλη μέρα για το έθνος φαίνεται σαν να μην άλλαξε τίποτα αφού η ελευθερία αυτής της χώρας περνάει τα ίδια δεινά με τότε. Όλα θυμίζουν εκείνη την εποχή που με δάκρυα στα μάτια και με ματωμένα ρούχα από το αίμα των προγόνων μας, να γυρεύει βοήθεια από τις ξένες δυνάμεις και να αναζητεί απεγνωσμένα μια φωνή να την φωνάξει και πάλι για να βρεθεί ανάμεσα στους Έλληνες. Κάπως έτσι περιφέρεται και σήμερα με ματωμένα ρούχα, όχι όμως αυτή την φορά από τον εχθρό, αλλά από εμάς τους ίδιους τους Έλληνες που λαβώσαμε κάθε μορφή της. Πάντως εγώ τιμώντας τούτη τη μεγάλη μέρα για το έθνος,

ΘΑ ΠΑΡΕΛΑΣΩ.

Θα παρελάσω με την θλίψη μου επ΄ώμου
θα πάρω μέρος στη σημερινή παρέλαση
με βήμα άψογο και εμβατήρια του δρόμου
θα κάνω την προσωπική μου την επέλαση.

Με τα βιώματα στη μέση μου ζωσμένος
με βήμα που θα κρύβει αυταρχισμό,
απ' την πατρίδα μου την ίδια ξεχασμένος
μίσους κι οργής θα βγάλω ψυχισμό.

Καθώς η μπάντα μουσική θα παιανίζει
για μένα πένθιμα εμβατήρια σιωπής,
στους επισήμους η ματιά θα εξακοντίζει
βλέμματα μίσους αηδίας και ντροπής.

Όχι μονάχα για του έθνους την Ανάσταση,
θα παρελάσω τα σκουλήκια να πικάρω.
Έτσι θα κάνω την δική μου επανάσταση
εθνοπατέρες άλλο πια δεν σας γουστάρω.
Καστρινός.