Ο εθελοντισμός απέκτησε πρόσωπο στο Αγγελόκαστρο.

Η είδηση ήρθε από ένα «τοίχο» και δυο τρείς φωτογραφίες από αυτά που σήμερα αποκαλούμε  μέσα κοινωνικής δικτύωσης , κι έλεγε τα εξής:

"Πριν κάποιες μέρες είχα ανεβάσει ένα ποστ στο οποίο ανέφερα τα σκουπίδια που είναι πεταμένα στον Άγιο Γεώργιο...Βρεθήκαν κάποιοι εθελοντές και πήγαμε και μαζέψαμε αυτά τα σκουπίδια...θέλω να ευχαριστήσω κάθε έναν από αυτούς ξεχωριστά"....

Έτσι απ’ το πουθενά, και με την τεράστια δύναμη του διαδικτύου, ο εθελοντισμός απέκτησε πρόσωπο στο Αγγελόκαστρο. Σιωπηλά, μετρημένα, χωρίς θορύβους και τυμπανοκρουσίες, άρχισε να περπατάει στις γειτονιές του χωριού, και να παίρνει ύστερα την ανηφόρα κατά τον ΑϊΓιώργη.

Σε μια εποχή που εύκολα φτύνουμε, πετροβολάμε, και γεμίζουμε τον τόπο με τα κάθε είδους σκουπίδια μας, σε μια στιγμή που συνασπιζόμαστε άκριτα τριγύρω από το μέτριο, μια ανώνυμη ανάρτηση στο facebook μας έδειξε την λύση που δεν είναι άλλη από εμάς τους ίδιους.

Και όχι προς Θεού, δεν λέω να αντικαταστήσουμε τους άνευρους, τους αδιάφορους θεσμούς (που μοναχά προεκλογικά, αποκτούν λόγο και όραση) Αλλά να συμβάλουμε σ΄αυτό που λέμε θεσμός του εθελοντισμού και του «παρατρεχάματος» που έχουν βαθειά ιστορία στο χωριό μας, και σε στιγμές όπως οι τωρινές, έρχονται και δίνουν μια αχτίδα φωτός στο θεοσκότεινο μπουντρούμι μας!
Και μην πεις καχύποπτε Αγγελοκαστρίτη πως όλα ετούτα είναι μεγάλα λόγια, ουτοπικά, κι ανόητα σενάρια του Καστρινού. Βλέπεις λεβέντη μου ότι πας «ντουγρού» στην κατηφόρα κι ότι δεν έχεις ένα χέρι δίπλα σου να σε τραβήξει. Πάει, αδερφέ τελείωσες. Κι έλα πες μου εσύ μετά, για λάθος σύστημα, και για μεγάλα λόγια, υποσχέσεις και λοιπά.

Τον κόσμο μας δεν τον προστατεύουν Νεφελλήμ , ούτε τον εξελίσσουν εξωγήινοι, μα εμείς που με συνεχή, αλληλοβοήθεια, γνώση, και την ανάλογη αλλαγή νοοτροπίας που είναι απαραίτητη, μπορούμε να τον πάμε ένα βήμα πιο μπροστά.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.