ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.

Το χωριό μουσκεμένο απ’ άκρη σ’ άκρη συνήθως τέτοια εποχή, έτοιμο να υποδεχτεί τον άρχοντα, τον καινούργιο χρόνο που ερχότανε. Κι έφτανε το βράδυ πια (αλήθεια βραδιάζει γρηγορότερα τις γιορτές;) η ώρα η δωδέκατη της αλλαγής του χρόνου. Η σόμπα πυρακτωμένη απ’ τα κούτσουρα και η μάνα στο άψε σβήσε έφερνε τη βασιλόπιτα με το φλουρί,- ένα ασημένιο «εικοσόφραγκο» στο ζυμάρι - για τη δοκιμή της τύχης. Έπαιρνε το κουζινομάχαιρο ο πατέρας κι έκοβε τα κομμάτια. Του Χριστού, του σπιτιού...Κι ύστερα κατά ηλικία όλη η οικογένεια. Εκεί να δεις καρδιοχτύπι για το φλουρί. Κι όσο για εκείνη τη βασιλόπιτα, γλυκότερο πράγμα στον κόσμο δεν υπήρχε. Κι ήτανε όλα φιλιωμένα ετούτη τη βραδιά. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά σου λέει...Κι ύστερα χορτάτα μάτια και καρδιές φέρνανε στο κορμί την ηρεμία του ύπνου. Να βρει ησυχία ο Αϊ Βασίλης να μπει πριν το ξημέρωμα ν’ αφήσει τα δώρα στα παιδιά. Αυτοκίνητα, διαστημόπλοια, ρομπότ, κούκλες, στρατιωτάκια, θα μεταφέρουν αύριο τους πιτσιρικάδες στα ύψη της ευτυχίας, για να διαλυθούν μέσα σε λίγες μέρες εις τα «εξ ων συνετέθησαν». 

Σήμερα, τα δώρα εκείνα δεν έχουν καμία σχέση, αφού η τεχνολογία έχει προχωρήσει κατά πολύ. Αντί για πύραυλο, πλέον ο σύγχρονος πιτσιρικάς θέλει i-phone. Αντί για ρομπότ και διαστημόπλοια, βλέπει όσα θέλει στο νέο του τάμπλετ. Και αντί για στρατιωτάκια, μπορεί να παίξει όσο πόλεμο θέλει σε κάποιο ηλεκτρονικό υπολογιστή. 

Βέβαια και τότε τα παιχνίδια ήταν ακριβά και αποτελούσαν μεταφορά της τελευταίας τεχνολογίας στην παραμυθένια χώρα των παιδιών. Υπήρχαν βέβαια και τα πιο πρακτικά δώρα. Ένα πουλοβεράκι, ένα ζευγάρι γαλότσες η «ελβιέλες» μιας και η οικονομική κατάσταση των γονέων της εποχής, δεν επέτρεπε και δώρο και ρούχα μαζί. Μάλιστα, ρουχαλάκια με ωραία χρώματα, και καλόγουστα σχεδιάσματα, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο, κατόρθωναν να συνδυάζουν την πρακτική εξυπηρέτηση με την χαρά του δώρου. «Τα Ελληνικά παιχνίδια είναι καλλίτερα απ’ τα ξένα και μάλιστα και πιο φθηνά» έγραφε σε μια βιτρίνα τότε σε μαγαζί του Αγρινίου.

Την άλλη μέρα ανήμερα Πρωτοχρονιάς, η κότα άχνιζε στον «τέντζερη» που χοροπήδαγε πάνω στη σιδερένια πυροστιά, και σ’ όλο το χωριό, τσίκνα, καπνός, κι οσμή από «σουφλιμά», σμίγανε σ’ ένα ανταριασμένο σύννεφο που ανέβαινε πάνω κατά το ψηλαλώνι μεριά. Κι από την μία άκρη του χωριού ως την άλλη, μόνο ευχές χωρίς διάκριση και δίχως τελειωμό.

- Ευτυχισμένο το νέο έτος γείτονα. 

  - Ο Θεός να δώκει, υγεία και χαρά στη φαμελιά σου, χρόνια πολλά.

Κώστας Μπούτιβας.

ΠΝΙΓΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Πρωινοί- πρωινοί σήμερα, λόγω και της χθεσινής ελλείψεως, μετά του γείτονος Αντρέα, ψιλοφιλοσοφούντες δίπλα απ’ την αχρείαστη σόμπα στο καφενείο.

- Τι σου είπα προχθές;
- Τι μου ’πες προχθές;
- Άϊντε – άϊντε. Μια μέρα σου ’λειψε το καφενείο και ξέχασες. Δεν ξέραμε να «μπαστακοθούμε» και Χριστουγεννιάτικα εδώ! Για το πνεύμα δε λέγαμε;
- Ποιο πνεύμα μωρέ! Πες του να φέρει κάνα οινόπνευμα να πάρουμε μπροστά.
- Μωρέ παρήγγειλα εγώ αλλά να το κοιτάξεις αυτό, διότι τα γεράματα έρχονται καλπάζοντας.
- Δε κατάλαβα; Τι υπονοείς;
- Ρε, δεν λέγαμε για το πνεύμα παλιότερα των Χριστουγέννων;
- Ναι, μωρέ, δίκιο έχεις! Λόγω της ημέρας τα ’τσουξα λίγο χτες, σμπάθαμε.
- Πού είναι λοιπόν;
- Ποιο;
- Κοίτα δεν θα με τρελάνεις εσύ χρονιάρες μέρες. Το πνεύμα Αντρέα, των Χριστουγέννων ορέ!
- Καλά, για λέγε, αφαιρέθηκα λιγάκι!
- Αν είναι πες μου να σταματήσω… έτσι δεν γίνεται δουλειά!
- Έλα λέγε, είμαι όλος αυτιά! Ακούω.
- Πνίγηκαν πάλι Χριστουγεννιάτικα καμιά δεκαριά, τα μισά παιδάκια εκεί στα νησιά. Στο έλεος του Θεού ο κοσμάκης. Κι άρχισαν πάλι να μας τα χώνουν εμάς, που δεν μπορούμε να τους φροντίσουμε, αλλά κι ότι αδιαφορούμε κιόλας. Τους θες κυρία μου ή δεν τους θες; Στείλε ένα ραπόρτο εσύ, κοτζάμ Ευρώπη στο Τούρκο, ότι απαγορεύεται η είσοδος από την χώρα σου, διότι αλλιώς θα έχεις να κάνεις μ’ εμένα, διότι δεν μπορείς  να παραβιάζεις τα σύνορα της Ευρώπης τρείς και λίγο.
- Ναι – ναι έτσι μπράβο λέγε…
- Ή άμα τους θες, διότι υπάρχει και η ανθρωπιά να πούμε, και κάπου εδώ μπαίνει και το πνεύμα των Χριστουγέννων, οργανώνεις ένα σωστό σύστημα εισόδου και υποδοχής. Τι τα περιμένεις όλα από μια ταλαίπωρη  Ελλάδα; Εσύ, κοτζάμ Ευρώπη έχεις και το μαχαίρι έχεις και το πεπόνι. Άει σιχτίρ από εκεί.
- Ω ρε φίλε! Μου ’ρχεται να βαρέσω παλαμάκια έτσι ωραία που τα λες.
- Ναι αλλά εγώ τα λέω, εγώ τ’ ακούω!
- Ωπα ρε μάγκα, τόση ώρα εγώ εδώ τι κάνω; Δε σ’ ακούω; Δεν με παρακολουθείς. Α! Πρόσεξέ το αυτό διότι κάτι έλεγες πριν για το γήρας.
- Αφήνουν ρε φίλε τον κόσμο και πεθαίνει και μετά να ο πόνος να η στενοχώρια και πλημμύρα ένα πράμα το δάκρυ. Όπα ρε σιγά! Θα πνιγούμε! Αποφασίστε ορέ καμιά φορά τι θέλετε! Τους θέλετε; Καλώς! Δεν τους θέλετε; Πάλι καλώς! Αλλά κάντε κάτι. Κάντε αυτό που χρειάζεται είτε έτσι είτε αλλιώς. Ρεμάλια.
- Ωπα ρε Κώστα ηρέμησε θα πάθεις τίποτα. Τι ψάχνεις να βρεις; Εδώ κοιτάνε να μας αγοράσουνε κοτζάμ χώρα για ένα ξεροκόμματο, κόσμος και κοσμάκης υποφέρει, θ’ ασχοληθούν αυτοί με το πνεύμα των Χριστουγέννων. Εσύ ο ίδιος το είπες! Πάει αυτό δεν υπάρχει.
- Το ’πνιξαν οι κουφάλες κι αυτό στο Αιγαίο. 

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

Έρχομαι πάλι δωρεάν τα κάλαντα να ψάλω,δεν σας ζητάω ούτε ευρώ στη τσέπη μου να βάλω.

Καλήν ημέραν άρχοντες, ήρθα να σας τα ψάλω
και να σας πω τα κάλαντα για κείνο και για τ’ άλλο.
Χριστός γεννάται σήμερον εν βηθλεέμ τη πόλει
και στην Ελλάδα κυριαρχεί το άδειο πορτοφόλι.
Εκείνοι που κατόρθωσαν σπιτάκι ν’ αγοράσουν
καθόλου δεν αγάλλονται και πάνε να το χάσουν.

Χριστός γεννάται σήμερον, ο ποιητής των όλων
η φτώχεια εδραιώθηκε και παίζει πρώτον ρόλον.
Και το ευρώ που το ’φεραν σαν φωτεινό αστέρι
έσβησε και δεν βρίσκεται στου Έλληνα το χέρι.
Πλακώσανε και οι πρόσφυγες και έρχονται αράδα
κάθε φτωχός και η μοίρα του σήμερα στην Ελλάδα.

Χριστός γεννάται σήμερον παντού σε κάθε χώρα
κι απ τη Περσία κίνησαν οι μάγοι με τα δώρα.
Καβάλα στις καμήλες τους μες τη Συρία μπαίνουν
μα πέφτουν πύραυλοι εκεί και τις καμήλες δένουν.
Εν μέσω της γεννήσεως που χαίρει η φύσις πάσα
μ΄αυτά που οι Μάγοι βλέπουνε τους κόβεται η ανάσα.

Χριστός γεννάται σήμερον εν βηθλεέμ τη πόλει
ήρθε και η Αριστερά πάει και το πορτοφόλι.
Αυτοί που τάχα ήρθανε λίγο να μας φυλάξουν
τα στρώματα θα ψάχνουνε όλα να μας τα’ αρπάξουν.
Έτσι και τούτοι γίνανε άθλιοι φορομπήχτες
και για τη τσέπη του λαού καινούργιοι διαρρήχτες.

Εν τω σπηλαίο τίκτεται εν φάτνη των αλόγων
και στη βουλή δεν βρίσκεται κάποιος να πάρει λόγον.
Μόνο καυγάδες τρανταχτοί μέσα εκεί ξεσπάνε
σαν μπράβοι κάποιοι βουλευτές ρημάζουμε και σπάνε.
Και ο λαός κοιτάζοντας με θλίψη κι απορία
βλέπει ότι η χώρα αυτή, δεν έχει σωτηρία.

Χριστός γεννάται σήμερον, φίλοι μικροί μεγάλοι
τα κάλαντα ο Καστρινός σας τα ’ψαλε και πάλι.
Κι άλλα στραβά υπάρχουνε πολλά σ’ αυτή τη χώρα
η αφραγκία προπαντός που μας χτυπάει σαν μπόρα.
Χίλια στραβά κι ανάποδα που βλέπουμε κι ακούμε
και που δεν έχουν γιατρειά στη χώρα αυτή που ζούμε.
Και εις έτη πολλά.       Καστρινός.

ΠΑΛΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Ειδήσεις και πληροφορίες αλλάζουν στις οθόνες, πηδούν τα χρόνια, και κάνουνε πολλές στροφές μες το μυαλό, μέχρι να ’ρθούν να κάτσουνε στη μνήμη μας. Τα Χριστούγεννα στα περασμένα χρόνια, που κατοικούν πια στις διηγήσεις των παλιών, και σε κάποιες αδιόρθωτες, ρομαντικές καρδιές. Εκείνα τα Χριστούγεννα που είχαν αληθινό νόημα, μιας κι ήταν η πρώτη μεγάλη ανάπαυλα μετά το καλοκαίρι. Αυτές οι Άγιες μέρες που οδηγούσαν στο κλείσιμο ακόμα μιας ζορισμένης και δύσκολης αγροτικής χρονιάς.

Και πρώτα- πρώτα ξεκινούσε η ψυχή, έπιανε τις νηστείες, ενώ περίμενε με αγωνία το τι τιμή θα πιάσει ο καπνός. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ξεκινούσαν από το σπίτι, καθάριζαν και στόλιζαν το σπιτικό με όλα τα καλά του. Άνοιγαν τα μπαούλα και ξετρύπωναν τα πιο όμορφα υφαντά. Το σπίτι φορούσε τη πιο καλή, τη γιορτινή του φορεσιά απ΄τις γυναίκες, και ήταν σίγουρο όπως κάθε χρονιά, πως ήρθε η ώρα να ανοίξουν τα βαρέλια με το ολόφρεσκο κρασί από τους άντρες.

Μετά απ’ όλα αυτά οι σκέψεις ξεκινούσαν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Βλέπεις και τότε όλα γίνονταν για την ασύστολα αχόρταγη κοιλιά μας. Απ’ του Άγιου Σπυρίδωνα, στις 12 Δεκέμβρη, η νηστεία είχε γίνει πιο σκληρή, αφού οι περισσότεροι (θρήσκοι βαθιά), έκοβαν ακόμα και τα ψάρια. Οι μέρες έμοιαζαν όλο και πιο μικρές και η αιτία δεν ήταν το ανύπαρκτο ηλεκτρικό ρεύμα, που ολοένα και μεγάλωνε τις νύχτες που το σκοτάδι έσπαγε πάνω στο λιγοστό φως μιας λάμπας πετρελαίου, που μέτραγε το χρόνο αντίστροφα να γεννηθεί ο μικρός Χριστός.

Και οι γιορτινοί υπολογισμοί ξεκίναγαν από τα «ζωντανά». Τα μικρά γουρουνόπουλα που μεγάλωναν μέσα στο ρέμα όλο το καλοκαίρι, ακολουθούσαν την προδιαγεγραμμένη μοιραία πορεία τους, για τ’ αυτοσχέδια σφαγεία του χωριού. Και τα «βιτούλια» τα μικρά αρνάκια, ετοιμάζονταν να γίνουν το πιο λαχταριστό, νόστιμο φρικασέ. Έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα οσπρίων και λαχανικών, τα γεμιστά χοντράντερα του γουρουνιού ήταν το καλύτερο, το πιο ξεχωριστό πιάτο των ημερών. Κι εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό, ούτε φυσικά ψυγείο, το υπόλοιπο σφαγμένο χοιρινό γινόταν μικρά κομμάτια και γίνονταν παστό. Μπόλικο θαλασσινό αλάτι σκέπαζε το κρέας και το συντηρούσε για μήνες.

Και η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν η μέρα η πιο θορυβώδη και η πιο γλυκιά. Τα παιδιά δεν σταματούσαν απ’ τα χαράματα να γυρνούν τα σπίτια, και να τραγουδούν τα κάλαντα. Τα περισσότερα από αυτά με τις «γαλότσες», γυρνούσαν μέσα στις λάσπες τότε του χωριού και τραγουδούσαν δίχως να αγχώνονται για σχολικούς κανόνες και διαβάσματα. Και οι φούρνοι στις αυλές έπαιρναν φωτιά, και τα γιορταστικά, καμαρωτά ζυμάρια, δεν προλάβαιναν να μπαινοβγαίνουν. Όσο για τους κουραμπιέδες, ποτέ δεν ήταν αρκετοί, αυτό το μυστικό είναι γνωστό από τότε, σε κάθε Αγγελοκαστρίτικο νοικοκυριό. Μάλιστα σε πολλά σπίτια οι μανάδες κλειδώνανε στο ντουλάπι τους κουραμπιέδες, γιατί αν τους αφήνανε ελεύθερους, μέχρι την Πρωτοχρονιά δεν θα είχε απομείνει τίποτα.

Τίποτε το ξενόφερτο δεν είχε η πιο σπουδαία γιορτή του χειμώνα, κι ακόμη και ο Θεός έμοιαζε σα να ξεφύτρωσε απ’ το κάμπο και τα καπνοχώραφα. Και τούτα τα έθιμα τα ξενόφερτα που σήμερα μπήκαν και ρίζωσαν μέσα στα σπίτια μας και στη ζωή μας, Ουίσκια κι αναψυκτικά, και τάρανδοι που σέρνουν χριστουγενιάτικα λαμπάκια και γιρλάντες δεν υπήρχαν. Μόνο κρασάκι γνήσιο και τσίπουρο, και κάνα κλαρί από κυπαρίσσι με βαμπάκι επάνω, τάχα ότι ήταν δέντρο χιονισμένο. 

Εκείνα τα παλιά Χριστούγεννα ήταν μοναδικά στο Αγγελόκαστρο. Κι εκείνοι οι σκληροί του κάμπου οι ξωμάχοι, άντεχαν τα δύσκολα, και έκαμαν συμμάχους όλα τα στοιχεία της φύσης που τέτοια εποχή αγρίευαν στο τόπο μας. Το σπουδαιότερο όμως ήτανε ότι πίστευαν, κι αυτή η πίστη τους δεν ήταν άλλη απ’ το να ζήσουνε και να προχωρήσουνε μπροστά. Να στρώσουνε ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, και το κυριότερο, όλα να τα ’χουν κάνει με τον ιδρώτα και τα χέρια τους.
Χρόνια πολλά κι εφέτος Πατριώτες.
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

Ο ΑΣΤΕΓΟΣ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ .

Βράδυ, όπως όλα τα Χειμωνιάτικα τα βράδια, κρύο, υγρό και παγωμένο. Ένα παγκάκι ξύλινο στη μικρή πλατεία λίγα μόλις μέτρα πιο πίσω απ’ τη προκυμαία του Λιμανιού. Κι ένας ακόμα άστεγος λίγο ακαθορίστου χρώματος στο μισοσπασμένο παγκάκι αραχτός, δίπλα από ένα τεράστιο χαρτόκουτο. Κάνα δυο τσιγάρα χύμα στην τσέπη, κι ένα στο στόμα αναμμένο βοηθάει στην ονειροπόληση. Βλέπεις κι άστεγοι κάποτε ονειροπολούν. Τ΄αστέρια πάνω στο ουράνιο στερέωμα, παγώνουν μέσα στα ψυγεία του σύμπαντος, κι ο τροχονόμος στο φανάρι, βρίζει γιατί του πετσοκόψαν κι άλλο το μισθό.

Ο άστεγος έφαγε μια κρύα μακαρονάδα απ’ το συσσίτιο της Μητρόπολης, στο υπόγειο του ναού της Αγίας Τριάδας. Δε χόρτασε όμως, γιατί οι άστεγοι που σέβονται τον εαυτό τους, δεν τρων ποτέ τόσο πολύ ώστε να χορτάσουν. Ούτε νυστάζει. Οι άστεγοι δεν νυστάζουνε τη νύχτα. Έτσι απλά κάνει όνειρα ξύπνιος, όπως κάνουν όνειρα όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι εκείνοι που δεν είναι άστεγοι. 

Βαπόρια πάνε κι έρχονται συνέχεια. Τίνος να είναι όλα ετούτα τα παπόρια; συλλογιέται. Δε γίνεται κάποιος θα τα’ χει όλα αυτά, θα τα κάνει κουμάντο και θα κονομάει. «Φέρτε το χρήμα μόνο κόσμε, κι εγώ σας πάω όπου θέλετε». Το παίρνει το παραδάκι ο Βαποράτος και γεμίζει καθημερινά τη πορτοφόλα του. Εγώ δεν ήθελα να έχω βαπόρια σκέπτεται. Να ’χα μονάχα ένα «εικοσάευρο» τη μέρα. Να ’βρισκα το πρωί στο χαρτοκούτι κάθε μέρα ένα μπλε όμορφο εικοσάευρο. Και κατά πρώτον θα’ χα δωμάτιο και κρεβάτι, να μην τη βγάζω όπως τώρα εκστρατεία. Μετά ένα χοντρό «μπουφάν» που άνοιξε «φεγγίτες» τούτο δω. Φαί, τσιγάρα, και κρασάκι. Τίποτε άλλο. Μονάχα ετούτα δω . Μεγάλη υπόθεση το εικοσάευρο. Πάρτε τα όλα τ’ άλλα εσείς. Βαπόρια, τραίνα κι αεροπλάνα.

Ο κουστουμάτος κύριος και η κυρία με τη γούνα, αργήσανε απόψε στο «σουαρέ» επάνω στο χλιδάτο κότερο. Περνάνε ανοιχτά απ’ το παγκάκι. Βλέπουν τον άστεγο και παίρνουν προφυλάξεις.

-Κάνε από δώ Ελισάβετ. Δεν ξέρεις καμιά φορά. Αυτοί δεν το’ χουνε σε τίποτα να σου αρπάξουνε τη τσάντα.

-Ε όχι ρε κύριε! Η κρίση μ’ έφερε σε τούτη τη κατάντια και κάτι σαν εσάς που μας την φόρτωσαν, και με κατάντησε έτσι άστεγο. Ποτέ όμως δεν θα με κάνει αλήτη και ληστή.

Ήταν τα μόνα λόγια που είπε απόψε σ’ άνθρωπο, ο άστεγος του λιμανιού. Βράδυ όπως όλα τ’ άλλα τα Χειμωνιάτικα τα βράδια. Στο έμπα του λιμανιού, κάποιο βαπόρι έκανε σινιάλο.

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ.

Από το Δημαρχιακό μέγαρο όπου στήθηκε η κάλπη του εκλογικού κέντρου Αγγελοκάστρου, βγήκαν τα εξής αποτελέσματα για την ανάδειξη αρχηγού στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ.

ΨΗΦΙΣΑΝ 198

ΕΓΚΥΡΑ 198
ΛΕΥΚΑ  -
ΑΚΥΡΑ-

ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ Β. 100

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ Κ. 50

ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑΣ Α. 42

ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Α.      6

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΦΡΕΝΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ.

Tο αστέρι των Χριστουγέννων να φωτίσει την Ελπίδα περιμένουν κι εφέτος στο Αγγελόκαστρο, και ως αναφορά τον ΑΧΕΛΩΟ την ομάδα του χωριού, να βρει την αναμενόμενη αγωνιστική ανάκαμψη με την αρχή και του 2^ου γύρου.

Όμως μετά και απ’ αυτή την σημερινή ισοπαλία στην έδρα του ο ΑΧΕΛΩΟΣ τι να πω, μοιάζει να αποδέχεται τη μοίρα του πια κάνοντας επίκληση μόνο στην ελπίδα. Τώρα αν αυτή η ελπίδα αποτυπώνεται στα σενάρια που βλέπουν το φώς και θα φουντώσουν περισσότερο πιστεύω τώρα τις γιορτές για μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, προς το παρόν, αρνούμαι να υιοθετήσω τις ανυπόστατες παραφιλολογίες για καλούς παίκτες που θα έρθουν στην ομάδα να την σώσουν. Ότι χρειάζεται κάποια ενίσχυση η ομάδα είναι σε όλους φανερό. Μέχρι όμως αυτό να γίνει πραγματικότητα, εγώ δεν πρόκειται να κάνω …δωρεάν διαφήμιση σε «τσάμπα μαγκιές. Θα σωθεί η ομάδα και μπορεί να το κάνει, μόνο με την συμβολή και την προσπάθεια όλων. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο…                   Καστρινός.

ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΚΟ SITE OLATAGOAL.GR ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ.

Ισόπαλοι με 1 - 1 αναδείχτηκαν Αχελώος Αγγελοκάστρου και Αναγέννηση Θέρμου στην πρεμιέρα του δευτέρου γύρου του πρωταθλήματος. Οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τους βαθμούς με τον Αχελώο να φτάνει τους 12 και την Αναγέννηση τους 17, όμως δε μοιράστηκαν όπως χαρακτηριστικά λέγεται και τις εντυπώσεις. Αυτές τις κέρδισε ο Μιχάλης Μπούτιβας που με εξαιρετικές επεμβάσεις στο δεύτερο ημίχρονο κράτησε το σκορ στο 1 - 1.
Οι γηπεδούχοι μπήκαν πιο δυνατά σε ένα παιχνίδι που ήταν μέτριο ποιοτικά και είχαν δύο προϋποθέσεις ευκαιριών τις οποίες όμως δεν τελείωσαν. Στο 17΄ όμως σε γέμισμα του Άκη Καραλή ο Γιαννοκώστας δεν κατάφερε να διώξει και ο Λάμπρος Ζαλοκώστας σε τετ α τετ νίκησε το Μπαλάφα και έκανε το 1 - 0. Η Αναγέννηση πήρε μέτρα στο γήπεδο, χωρίς να απειλεί, αλλά στο 40΄ κέρδισε πέναλτι σε χέρι του Βαγενά μέσα στην περιοχή. Ο Καραβασίλης υπέδειξε το πέναλτι με τους φιλοξενούμενους να ζητάνε και δεύτερη κίτρινη στον παίκτη του Αχελώου, σε μια φάση που η μπάλα δεν είχε πορεία προς το τέρμα. Ο Τζουλιάνο σκόραρε φέρνοντας το παιχνίδι στα ίσα και το 1 - 1 ήταν το σκορ ημιχρόνου.
Στο δεύτερο ημίχρονο οι φιλοξενούμενοι βρήκαν τις ευκαιρίες, όμως έπεσαν πάνω στον εξαιρετικό Μπούτιβα. Στο 52΄ ο τερματοφύλακας του Αχελώου έκανε τρεις επεμβάσεις σε σουτ των Γιώργου Μαραγιάννη, Τζουλιάνο και Κούκου με τα δύο πρώτα να γίνονται από πολύ κοντά. Ο Τσώνης με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στο πάνω μέρος του οριζόντιου δοκαριού στο 68΄ και στο 91΄ η Αναγέννηση έχασε δύο μεγάλες ευκαιρίες. Ο Μπούτιβας έδιωξε εντυπωσιακά στη δεξιά του γωνία την κοντινή προβολή του Τζουλιάνο και στην εκτέλεση του κόρνερ του Κούκου ο Γιώργος Μαραγιάννης έπιασε την κεφαλιά με το Σαγάνα να διώχνει πάνω στη γραμμή. 
Το φιλμ του αγώνα.
5΄ Ο Λάμπρος Ζαλοκώστας πασάρει στον Τσώνη που από κοντά προσπαθεί να σουτάρει, όμως τον προλαβαίνουν οι αμυντικοί της Αναγέννησης.
12΄ Ο Μπαλάφας απομακρύνει, η μπάλα φτάνει στο Ρουσογιάννη που δεν πιάνει καλά το σουτ με τη μπάλα να φεύγει άουτ.
17΄ Γκολ. Γέμισμα του Άκη Καραλή ο Γιαννοκώστας δεν καταφέρνει να βρει και να απομακρύνει και η μπάλα φτάνει στο Λάμπρο Ζαλοκώστα που απέναντι από το Μπαλάφα σουτάρει εύστοχα κάνοντας το 1 - 0.
40΄ Φάουλ του Γιώργου Μαραγιάννη από δεξιά ο Βαγενάς κάνει χέρι μέσα στην περιοχή και ο Καραβασίλης υποδεικνύει το πέναλτι.
41΄ Γκολ. Ο Τζουλιάνο νικάει το Μπούτιβα στην εκτέλεση του πέναλτι και κάνει το 1 - 1.
46΄ Σουτ του Τσώνη απέκρουσε εύκολα ο Μπαλάφας.
52΄ Μεγάλη χαμένη ευκαιρία για την Αναγέννηση. Ο Τζουλιάνο πασάρει στο Γιώργο Μαραγιάννη που από κοντά πλασάρει με το Μπούτιβα να διώχνει εντυπωσιακά, η μπάλα φτάνει στον Τζουλιάνο που πλασάρει και διώχνει ξανά ο Μπούτιβας και στη συνέχεια ο Τζουλιάνο στρώνει στον Κούκο που σουτάρει και αποκρούει ο Μπούτιβας.
60΄ Σουτ του Άκη Καραλή απέκρουσε ο Μπαλάφας.
62΄ Μακρινό ψηλοκρεμαστό σουτ του Κουρσάρη η μπάλα έφυγε άουτ.
63΄ Σουτ του Τσώνη έξω από την περιοχή απέκρουσε ο Μπαλάφας.
68΄ Σέντρα του Παπουτσή από αριστερά ο Τσώνης πιάνει την κεφαλιά με τη μπάλα να βρίσκει το οριζόντιο δοκάρι και να περνάει άουτ.
84΄ Μακρινό σουτ του Μπαζώρα η μπάλα έφυγε πάνω από το δοκάρι, χωρίς να ανησυχήσει το Μπούτιβα.
89΄ Σουτ του Στάθη Ζαλοκώστα από το ύψος του πέναλτι κόντραρε και η μπάλα έφυγε κόρνερ.
91΄ Γύρισμα του Γιώργου Μαραγιάννη από αριστερά ο Τζουλιάνο κάνει προβολή και ο Μπούτιβας διώχνει εντυπωσιακά στη δεξιά του γωνία σε κόρνερ.
91΄ Κόρνερ του Κούκου από αριστερά κεφαλιά του Γιώργου Μαραγιάννη ο Σαγάνας έδιωξε πάνω στη γραμμή.
ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (Ανδρέας Τσιλίκας): Μπούτιβας Μ., Καλοκαίρης Ε., Μπαμπάτσικος (90΄ Σαγάνας), Βαγενάς, Βαρβάτος, Αλεξάκης (86΄ Αϋφαντής), Ρουσογιάννης, Ζαλοκώστας Λ., Καραλής Σ. (61΄ Παπουτσής), Τσώνης, Ζαλοκώστας Σ.
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΘΕΡΜΟΥ (Τάκης Τσιάκαλος): Μπαλάφας Κ., Καλιακμάνης Δ. (75΄ λ.τ. Μπαζώρας), Μπίστας, Γιαννοκώστας, Κουρσάρης, Ξανθόπουλος Ε., Κούκος, Μαραγιάννης Γ., Καλαντζής (86΄ Μαραγιάννης Β.), Τζουλιάνο Μούτσα, Κουσκούνης.
  

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ.

 Το χριστουγεννιάτικο κλίμα έχει ήδη αρχίσει να επικρατεί στο Αγγελόκαστρο με το στολισμό και φέτος του Χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πλατεία του χωριού απ’ τα παιδάκια του σχολείου. Με σκοπό όμως να μας βάλουν για τα καλά στο πνεύμα των Χριστουγέννων οι μικροί μπόμπιρες , αλλά και να μας δώσουν πρωτότυπες επιλογές δώρων, έρχονται κι εφέτος σε συνεργασία με τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του δημοτικού σχολείου να δημιουργήσουν το 2ο παζάρι δημιουργιών τους. Αύριο Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 5 η ώρα στο κτήριο του Δημαρχείου διοργανώνουν μια υπέροχη γιορτούλα με πολλές εκπλήξεις για τους πιτσιρικάδες.

Αν θέλετε κι εσείς να μπείτε για λίγο σε Χριστουγεννιάτικο κλίμα, και ν’ απολαύστε τη γνήσια δημιουργία και φαντασία των παιδιών, μπορείτε να παρευρεθείτε στα παζάρι που διοργανώνουν. (Πατήστε πάνω στην αφίσα της εκδήλωσης). Καστρινός.

ΟΝΕΙΡΑ ΑΛΗΘΙΝΑ.

Χρονογράφημα.

Με τόσα «παρασάνταλα» που μας συμβαίνουν γύρω μας, ο ομοτράπεζος στο καφενείο Μήτσος ο Τραινάς ( δουλεύει στον ΟΣΕ εξ ου και το παρατσούκλι), νιώθει να του σαλεύει τώρα τελευταία όσο να πείτε, μερικές φορές. Το τελευταίο κρούσμα παρακάτω:
- Δε βλέπω πάρλα σήμερα. Τι έπαθες;
- Σκέφτομαι. Κάτι με απασχολεί.
- Για λέγε!
- Είδα ένα όνειρο μυστήριο χτες βράδυ.
- Ε καλά. Κόσμος και κοσμάκης βλέπει όνειρα όταν κοιμάται. Χώρια,  που πολλοί ονειρεύονται και στο ξύπνιο τους! Τι ψάχνεσαι όνειρο ήταν και πάει!
- Αμ δεν πάει!
- Αλλά;
-  Όλη τη νύχτα κράτησε. Ζωντανά το θυμάμαι, σα να το βλέπω τώρα…
- Τόσο ζωντανό; Τι σόι όνειρο; Για λέγε ορέ!
- Ήμουνα λέει παράξενα ντυμένος, Τζάκετ στρατιωτικό, μπλουτζίν ξεβαμμένο, αρβύλες καλοσολιασμένες, μούσι και μακριά μαλλιά.
- Και γιατί όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι; Πήγαινες σε καμιά δύσκολη αποστολή; Σε κανένα πόλεμο, στην Ειδομένη για πρόσφυγες, σε καμιά μάχη τίποτα;
- Όχι από αυτά τίποτα!
- Τότε;
- Υποχρεωθήκαμε, λέει, από την κυβέρνηση να ντυθούμε έτσι.
- Καλά, ρε! Όλη η ΤΡΑΙΝΟΣΕ ντυμένη έτσι;
- Όχι, όχι, όσοι δεν ήταν έτσι ντυμένοι, τους απαγόρεψαν να κυκλοφορούν έξω. Εσώκλειστοι μέχρι νεωτέρας…
- Και μετά, και μετά; Τι έγινε μετά; Δεν μου ’πες; Που θα πηγαίνατε όλοι εσείς οι στρατόκαυλοι! Και δεν μου λες; Ήσασταν πολλοί ή ένας εδώ και άλλος εκεί;
- Ήμασταν αρκετοί.
- Κανέναν απ’ αυτούς που έρχονται εδώ στο καφενείο είδες; Ή μόνο άγνωστοι;
- Όχι, δεν γνώριζα κανένα.
- Για λέγε ρε άνθρωπε και μ’ έσκασες, τα βγάζεις με το τσιγκέλι!
- Προχωρούσαμε λοιπόν μέσα από κάτι λιβάδια, κάτι ποτάμια μεγάλα σαν τον δικό σας τον Αχελώο με τρεχούμενα νερά, ζώα να βόσκουνε πουλιά να πετάνε…
- Ωχ σκούρα τα πράματα, για παράδεισος μου μοιάζει. Στον παράδεισο πηγαίνατε;
- Που να δαγκώσεις τη γλώσσα σου…Όχι, πηγαίναμε λέει να διώξουμε το Δ.Ν.Τ.
- Όπα! Για λέγε. Έχει ενδιαφέρον αυτό! Αυτή τη ξευτιλισμένη τη Κριστίν Λαγκάρντ την βρήκατε πουθενά, την «απαυτώσατε»;
- Κάτσε να σου πω. Προχωρούσαμε κι όλο προχωρούσαμε, μέσα από μέρη κάτσε καλά. Ποτέ δεν τα είχα ξαναδεί. Παράδεισος… Καλά το είπες.
- Και μετά;
- Μετά μας είπαν να γυρίσουμε πίσω.
- Γιατί;
- Μέχρις εδώ λέει ήταν. Πήρατε μια γεύση πως θα νιώθατε σαν Αριστεροί πάμε τώρα πίσω για να κάνουμε Χριστούγεννα και βλέπουμε! Για αυτό ρε Καστρινέ με βλέπεις που δε μιλάω και συνέχεια σκέφτομαι.                 
- Τι να σου πω ρε φίλε, μυστήριο τραίνο ετούτη η κυβέρνηση. Και μετά σου λέει, ότι τα όνειρα δεν βγαίνουνε αληθινά!
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΙΤΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ.

Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε σήμερα περιδιαβαίνοντας τον τεράστιο αυτό λαβύρινθο που λέγεται Ιντερνέτ και με πλημύρισε μ’ αστείρευτη χαρά. Πρώτον γιατί η νέα γενιά του Αγγελοκάστρου απ’ ότι φαίνεται είναι δημιουργική. Ετούτα τα ‘’κουτσούβελα’’ που βλέπουμε να τρέχουν στις αλάνες και τους δρόμους του χωριού, έχουν πρωτοβουλία και σκέψη δημιουργική, και δεύτερον το χωράφι της εξέλιξης και της προόδου είναι καλά οργωμένο κι ο σπόρος του πολιτισμού που ο καθένας με τον τρόπο του έσπειρε στον τόπο μας, δεν έπεσε σε χώματα άγονα, και άρχισε δειλά- δειλά να ξεφυτρώνει.

Μια Ιντερνετική εφημεριδούλα με τη μορφή BLOG και τον τίτλο «Η Φωνή του Σχολείου μας» Εφημερίδα του Δημοτικού Σχολείου Αγγελοκάστρου έφτιαξαν με την υποστήριξη προφανώς κάποιου δάσκαλου οι μικροί «μπόμπιρες» του χωριού μας και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Και δείτε τι γράφουν στην Αρχική λεζάντα κάτω από τον τίτλο:

Έχουμε να πούμε τόσα πολλά, ώστε η ώρα που βρισκόμαστε στο σχολείο δε μας φτάνει. Από την άλλη δε θέλουμε να τα λέμε μόνο μεταξύ μας, αλλά και με όσους έχουν να μας πουν κάτι σωστό κι ωφέλιμο. Έτσι σκεφτήκαμε ότι με αυτή την εφημεριδούλα, θα μπορούμε να παρουσιάζουμε το ημερολόγιο του Σχολείου μας, αλλά και να συζητάμε για όσα μας απασχολούν.

Ένα μπράβο είναι πολύ λίγο για τούτη την υπέροχη πρωτοβουλία. Πάντα τέτοιες χαρές να παίρνουμε από τον «τόπο της καρδιάς μας».

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

(Πατήστε πάνω στη φωτογραφία του Σχολείου για να μπείτε στο Blog.)

ΝΤΟΜΠΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ Αγγελοκάστρου.

Προς άπαντες στον ΑΧΕΛΩΟ Αγγελοκάστρου.

Ολόκληρη η ποδοσφαιρική Αιτωλοακαρνανία σας θεωρεί τελειωμένους. Οι μετοχές σας στο φετινό πρωτάθλημα γκρεμοτσακίστηκαν εκ των αποτελεσμάτων. Οι «προφέσορες» της μπάλας σας έχουν σίγουρο φαβορί για υποβιβασμό. Οι «άμπαλοι ξερόλες» του νομού σας απαξιώνουν συνέχεια. Οι κακοπροαίρετοι αφήνουν "αιχμές" για «καραπουτσαριό». Οι αντίπαλοι έπαψαν να σας βλέπουν με φόβο και σας υποτιμούν.

Πόση υπομονή χρειάζεται για να μας αποδείξετε ότι μπορείτε να πετύχετε το αυτονόητο που είναι η παραμονή στην κατηγορία. Κλείστε τους τα στόματα.

Πιστέψτε στις δυνατότητές σας και τη μεταμόρφωση της ομάδας. Προσωπικά, είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσετε το στοίχημα. Η υπομονή του κόσμου είναι ακόμα υπαρκτή. Κανένας δε σας πιέζει για τίποτα. Υπάρχει ακόμα μπροστά μας ένας ολόκληρος γύρος.  Δε χρειάζεται πάνω απ’ όλα φαγωμάρα. Μην επαναπαύεστε όμως. Θα πρέπει, στο τέλος να κερδίζεται μέσα- έξω . Γιατί η ομάδα θα σωθεί, είτε κάποιοι το θέλουν είτε όχι …Αν πέσει απ’ την κατηγορία η ομάδα βάρεσε διάλυση και τότε οι υπεύθυνοι θα είστε μόνο εσείς. Εξηγούμαστε, για να μην παρεξηγούμαστε.  Καστρινός.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΟ ΘΕΡΜΟ ΑΠΟ ΤΟ OLATAGOAL.GR

Με σκορ 4-1 ο Νέος Θέρμιος Απόλλωνας ξεπέρασε το εμπόδιο του Αχελώου Αγγελοκάστρου.

Στο 15' οι γηπεδούχοι αστόχησαν σε εκτέλεση πέναλτι με τον Κ.Κοκώνη. Στο 20' ο Αχελώος πήρε το προβάδισμα με γκολ του Ζαλοκώστα.  Στο 22' ο Καλοκάιρης ισοφάρισε σε 1-1 για την ομάδα του Θέρμου και στο 27' ο Αγγ'έλης έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του. Δύο λεπτά πριν τελειώσει το ημίχρονο (43") ο Καρβελάς έκανε τρία τα τέρματα της ομάδας του. Το τελικό 4-1 διμόρφωσε στο 60' ο Καρβελάς με το δεύτερο προσωπικό του τέρμα.

Νέος Θέρμιος Απόλλων (Γιώργος Γιάκος): Ευθυμίου, Κοκώνης Κ., Στεργίου, Ράπτης, Κοκώνης Ευάγγ. Τζαμαλής, Τόσκα (77' Μπέσας), Καλοκαίρης, Κράνης, Καρβελάς (75' Κοκώνης Ευθ.), Αγγέλης (65' Βασιλάρης)

Αχελώος Αγγελοκάστρου (Ανδρέας Τσιλίκας): Μπούτιβας, Βαρβάτος, Μπαμπάτσικος, Βαγενάς, Καραλής (60' Σαγάνας), Αλεξάκης, Ρουσογιάννης, Ζαλοκώστας (63' Ρόμπολας, Παπούτσης (51' Χήρας), Μπούτιβας Α., Καραλής Σ.

ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΑ ΚΑΠΙΤΑΛ ΚΟΝΤΡΟΛ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Με ένδειξη ικανοποίησης αποχωρούσα Παρασκευή βραδάκι απ΄το μηχάνημα της Τράπεζας. Τραβούσα τζούρες από την αιθάλη που με το πρώτο κρύο σκέπαζε την πόλη, και που κι ετούτο το χειμώνα θα τραβάμε κι εφέτος όλοι μαζί μέρα και νύχτα, μιας και το πετρέλαιο θέρμανσης σ’ αυτή τη χώρα, έγινε με την κρίση «αγιασμός». Δεν με ένοιαζε όμως και πολύ, ήταν η μέρα των 400 ευρώ. Περπάτησα μέσα στο κρύο και δεν άργησα να βρεθώ μπροστά στο μεγαθήριο. Το «κτήριο της ευτυχίας», όπως λένε στο απέναντι καφενείο οι ταβλαδόροι το σούπερ-μάρκετ τροφίμων, που οι τυχεροί κάνουν τα ψώνια τους!

Στην είσοδο δεν ήμουν μόνος, όμως ένιωθα σήμερα να συναγωνίζομαι τους διπλανούς αγοραστές. Έτσι γίνεται, τα ταϊσμένα πορτοφόλια βγαίνουνε πάντα νικητές. Άρπαξα λοιπόν ένα καρότσι που μόλις το πρόλαβα από τα χέρια ενός αυθάδικου ξετσίπωτου θηλυκού. Οι διάδρομοι φορτωμένοι χρώματα κι αρώματα, εξ άλλου αυτό θα πει γιορτές, τόσο που φέρνουν ιλίγγους βαθιά μέσα στα μάτια. Δεν έδωσα σημασία στο χαρτάκι με τα’ απαραίτητα που είχα σημειώσει, και χασομέρησα αρκετή ώρα, πέρα-δώθε στα ράφια και τα ψυγεία, μέχρι που το πορτοφόλι έμπηξε τις φωνές, και άρχισε να κλαψουρίζει και να αναστενάζει. Κι έπειτα εκεί στην ουρά του ταμείου που γράφονται όλες οι αλήθειες. Άγνωστες καλοντυμένες φαμελιές, κρατούν καρότσια ξέχειλα και δείχνουν τόσο «ανεβασμένες»  που όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, μοιάζουμε παρακατιανοί, δύσμοιροι και κολίγοι. Όμως σήμερα μισογέμισα κι εγώ το καρότσι μου, δεν μπαίνω σε συγκρίσεις αλλά δεν ντρέπομαι και καθόλου. Το κρατώ σφιχτά και καμαρώνω. Τέτοιες στιγμές, τα θέλω πνίγουν κάθε σκέψη. Και όμως πάντα ένα παράξενο προϊόν ή ένα ποτό σε φαντεζί μπουκάλι, κάτι τέλος πάντων μένει πάντα στο ράφι κι έρχεται πάντα έπειτα, σαν ερινύα να σε κυνηγά. 

Φιλί στο όνειρο είναι και η πιο ταπεινή ακόμα αγορά. Σε όλο το δρόμο του γυρισμού ίδρωνα καταευχαριστημένος, σφίγγοντας γερά τις νάιλον σακούλες. Είναι δικές μου, κανένας δεν μπορεί να μου τις πάρει! Έστω και έτσι, έριξα σήμερα ένα χαστούκι στα βρομερά τα κάπιταλ κοντρόλ.

Μπόυτιβας Κώστας – Καστρινός.