ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Πολύς λόγος αυτές τις μέρες για το αν μπορεί κάποιος να έχει διαφορετική άποψη και να την εκφράζει ελεύθερα σε μια Δημοκρατία. Αυτό ρίξανε τώρα στο λαό να μπερδευτεί, να μη βλέπει τι γίνεται δίπλα του, και να βγάλει τα μάτια του αναμεταξύ του.

Το ότι το κυβερνόν κόμμα μας θεωρεί «μάζα» και «κοπάδι» είναι πια καταφανέστατο. Και μια «μάζα» καταπιεσμένη από τεράστια προβλήματα το μόνο που αναπτύσσει πάνω απ’ όλα είναι θυμός. Κι αυτόν το θυμό τον στρέφουνε εκεί που τους συμφέρει. Προς το παρόν τους κάθεται. Την μια κατευθύνουν το θυμό στο παλιό, τη άλλη στα λαμόγια την παρά άλλη στους φθαρμένους και όταν τελειώσουνε όλα αυτά τα «ντόπια», ρίχνουνε μέσα και λίγο Μέρκελ, και «ξένο δάχτυλο». Σ’ αυτά είναι «μανούλες». Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι της πλύσης εγκεφάλων παίζουν με τη ψυχολογία των καταταλαιπωρημένων Ελλήνων σαν την γάτα με το ποντίκι. Φυσικά απέναντί τους έχουν τον Έλληνα της κουτοπονηριάς και της «αρπαχτής» που οι ίδιοι του διδάξανε, και που όμως δεν πήρε μυρουδιά πως έχει να κάνει με επαγγελματίες της προπαγάνδας και της εικονικής πραγματικότητας.

Έλα όμως που κάποτε τα πράγματα φτάνουν σε αδιέξοδο. Τι να εκφραστείς, και τι να εκφράσεις Δημοκρατικά όταν δεν έχεις για να φας; Τόσο πεζά κι απλά. Κι αυτό το έρμο το «φαί» έχει τρομερές ιδιοτροπίες. Δεν μπορείς να το φας «μουχλιασμένο». Δεν μπορείς να μαζέψεις την πείνα του μήνα ας πούμε, και να φας όταν πληρωθείς, γιατί μέχρι που να συμβεί αυτό, «δεύτε τελευταίον ασπασμό… αλληλούια».

Θα βγει όμως λέει ο Πρωθυπουργός που έχει τρομερή πιεστικότητα, να κάνει διάγγελμα ώστε να μας πείσει αρχικά να τρώμε μια φορά την μέρα, μετά μέρα παρά μέρα και άμα χρειαστεί να πιάσουμε τα προαπαιτούμενα, δις την βδομάδα. Ξέρω εγώ; Όλα πιθανά είναι σ’ αυτό το τόπο. Μπορεί και να τα καταφέρει! Εδώ κατάφερε σε μια βραδιά και έκανε το ΟΧΙ – ΝΑΙ.

Σημασία πάντως έχει, μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό και την παραπλάνηση που ζούμε, ότι με «αυστηρή επιστημονική έννοια» που λέει κι ο «εύσωμος» ο υπουργός, άμα τα «κακαρώσουμε» όλοι απ’ την πείνα και την ανέχεια, δεν θα είναι λιμοκτονία, αλλά απλός μια ατυχής κατάληξη δίαιτας μαζικής.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.