ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Η προηγούμενη εγγραφή - τεκμηριωμένη πρόταση ακριβώς σ’ αυτό εδώ το χώρο, για την σύνδεση του Αγρινίου με την Ιόνια οδό απ’ τον κόμβο του Αγγελοκάστρου είναι ένα θέμα που αφορά ολόκληρη τη μικρή κοινωνία του χωριού, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Το διάβασαν πολλοί, είδα τους δείχτες. Καμία αντίδραση όμως από πουθενά, κανένα σχόλιο, σε ένα θέμα που λογικά θα έπρεπε να ενδιαφέρει όλους.

Δεν γίνεται έτσι Πατριώτη τίποτα. Αν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες της κοινωνίας, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα. Τα προβλήματα δεν λύνονται με το να προτείνεις κάτι σαν άτομο, κι ας έχεις πρόθεση και δίκιο «Αγίου». Δεν πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξει τίποτα εάν οι πολίτες δεν σηκωθούν απ’ τις καρέκλες τους να διεκδικήσουν. Δεν ξέρω υπνωτικό μας ρίχνουνε κι είμαστε όλοι κλεισμένοι στο «καβούκι μας». Σ’ αυτές τις συνθήκες ότι και να προτείνεις στο τέλος πάλι μια σκέτη απογοήτευση θα νοιώσεις. Ετούτη η κρίση η πρωτόγνωρη έκανε τους περισσότερους να έχουν παραιτηθεί, να κάθονται στη γωνία και να περιμένουν.

Και δεν κατηγορώ κανέναν. Εξ άλλου η κριτική στη χώρα μας το τελευταίο καιρό έχει γίνει άθλημα. Ο ένας κριτικάρει και καταγγέλλει τον άλλον. Πολλές φορές μάλιστα αυτοί που καταγγέλλουν και κριτικάρουν το κάνουν για να κρύψουν όποια προσωπική ευθύνη τους αναλογεί. Κάτι σα να λέμε «εγώ είμαι ο εντάξει, και όλοι εσείς οι άλλοι οι υπαίτιοι».  Δεν είναι έτσι όμως. Τα πράγματα αλλάξανε και δεν μπορεί κανένας πια να παίζει την «κολοκυθιά». Η κριτική πρέπει να συνοδεύεται και από προτάσεις. Και από προτάσεις μάλιστα συγκεκριμένες και όχι άλλες πια γενικολογίες και αφορισμούς. Νισάφι πια απ’ αυτά. Χορτάσαμε.

Αν μέσα σ’ αυτή τη κρίση που όλο και βαθαίνει, Αν δεν καταλάβουμε γιατί γίνονται τα όσα γίνονται γύρω μας, και αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι θα πρέπει να διεκδικούμε και να έχουμε λόγο, ακόμα και στο παραμικρό και τοπικό, το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, και όλα τ’ άλλα είναι να με συγχωρείτε «μπούρδες»

Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.