ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΜΟΝΟ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΙΠΟΤ ΑΛΛΟ.

Το είπα απ’ την αρχή για τον φετινό ΑΧΕΛΩΟ. Δεν υπάρχουν υπέρμετρες προσδοκίες, ούτε υπερβολικές απαιτήσεις. Κι ακόμα ότι χρειάζεται υπομονή για να μας αποδείξει ότι μπορεί να πετύχει το αυτονόητο, που δεν είναι άλλο απ’ την παραμονή στη κατηγορία.

Είναι δυνατόν να κάνουμε τον ΑΧΕΛΩΟ μπάχαλο από τη δεύτερη, κιόλας, αγωνιστική; Μπορεί μερικοί παίκτες να μη μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Θεμιτό. Και σ’ άλλες ομάδες συμβαίνει. Εμείς όμως μπορούμε να σηκώσουμε το βάρος της ομάδας που υποστηρίζουμε; Ή απλώς γουστάρουμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο κάτω στην Κακαβαριά για να βγάζουμε τ’ απωθημένα ολόκληρης της εβδομάδας; Δεν βοηθάμε έτσι σίγουρα αυτούς τους ποδοσφαιριστές να βελτιωθούν, βρίζοντας τους ίδιους και τον προπονητή.

Ο ΑΧΕΛΩΟΣ χρειάζεται ηρεμία, σκληρή δουλειά και οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια. Η ψυχολογία της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών είναι σε τεντωμένο σχοινί . Αν τους κόψουμε τα πόδια από το ξεκίνημα, είναι σαν να τους «ξεμπερδεύουμε ποδοσφαιρικά». Συγχρόνως βάζουμε και ταφόπλακα στο όποιο μέλλον της ομάδας.

Σε τελική ανάλυση, αυτούς τους παίχτες κι αυτόν τον προπονητή έλαχε φέτος να έχει η ομάδα. Και ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές είναι επιλογές κάποιας διοίκησης. Λεβέντες δεν βαράμε το σαμάρι όταν μας φταίει η γάιδαρος. Αυτά και θα επανέρθουμε.

Καστρινός.

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΦΤΕΡΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΨΩΦΑΕΙ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Εκείνοι οι παλιοί είχανε μια άλλη σοφία παλαιότερα. Με παροιμίες μίλαγαν, κι σ’ άφηναν κάγκελο μ’ αυτή τη λαϊκή σοφία, τη βγαλμένη μέσα απ’ τα γεννοφάσκια ενός καταταλαιπωρημένου λαού. «Tο μυρμήγκι όταν βγάλει φτερά πέφτει και ψοφάει» έλεγε πάντα η βάβω η Κώσταινα, και μ’ έχει σημαδέψει ετούτη η φράση σ΄ όλη μου τη ζωή. Την πρωτάκουσα απ’ το στόμα της αν θυμάμαι καλά - γιατί πέρασαν και πολλά χρόνια - όταν βρήκαν διάφορες συμφορές τον Ωνάση, όπως ο θάνατος του γιου του, του Αλέξανδρου τότε, και μάλλον την είπε, επειδή τότε ο Ωνάσης παραείχε μεγάλες επιτυχίες. Ο θυμόσοφος λαός ήξερε μέσα απ’ τις εμπειρίες του, ότι υπάρχει εναλλαγή μεταξύ ευτυχίας και δυστυχίας, και ότι δεν είναι καλό να ξεπερνάς τα όρια.

Αυτό λοιπόν πάθαμε κι εμείς. Ξεπεράσαμε κάπου τα όρια, και πήγαμε να κλείσουμε τα μάτια στις όποιες δυσκολίες. Δεν είναι τυχαίο, ότι επί τριάντα περίπου χρόνια το σήμα κατατεθέν αυτής της χώρας ήταν ένας ατέλειωτος χαβαλές κι έτσι τα ουσιώδη χάνονταν μέσα στο σωρό. Ο μέσος άνθρωπος, ο οποίος πίστεψε σε αυτήν την φούσκα και οι αξίες που του είχαν φυτέψει στο μυαλό ήταν: Η γκόμενα, το τζιπ, τα μπουζούκια και οι χλιδάτες διακοπές. Μάλιστα φτάσαμε στο σημείο που ακόμα και στο πένθος έπρεπε να χαμογελάς με... θετική ενέργεια; Σα να απαγορευόταν να διαχειρίζεται κάποιος ένα φυσιολογικότατο ψυχικό πόνο;

Αυτό έπαθε και η περιβόητη χρυσή αυγή. Πάτησε πάνω στη δυστυχία του λαού, για να στηρίξει την δική της επιτυχία, και είπε εδώ είμαστε, βλέποντας τα ποσοστά της τα εκλογικά να ανεβαίνουν. Ένας φιλόσοφος το έχει πει ότι η ιδεολογία των ολοκληρωτικών καθεστώτων βάζει ως στόχο τους την επιδίωξη της προσωπικής τους ευτυχίας, ενώ τα δημοκρατικών επιδιώκουν το να λιγοστέψει η δυστυχία του λαού. Κι ένοιωθαν όλοι ευτυχισμένοι «οι Χρυσαυγίτες», σπέρνοντας αυθαίρετα το μίσος και τη δυστυχία στον σχεδόν ανυπεράσπιστο λαό.

Θα μου πεις τίποτα δεν αλλάζει με τις παροιμίες, όταν μια κοινωνία μετακινείται πολιτικά σαν να κάνει ζάπινγκ πολιτικό, όπου αντί για κανάλι, αλλάζει απλώς κόμμα, πιστεύοντας, οι πιο πολλοί, ότι θα ξαναπάρουν πίσω τα κεκτημένα τους.

Πρέπει ν’ αλλάξει πρώτα απ’ όλα η ίδια η κοινωνία, να δημιουργηθεί ένα σύμπλεγμα κοινωνικό τέτοιο, που θ’ αλλάξει την κατάσταση. Που θα πει καλά έπαθε η Χρυσή Αυγή. Κι αυτό, δεν έχει συμβεί ακόμα τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα.

Μέχρι στιγμής, οι περισσότεροι που έχουν πληγεί από την Κρίση, αρνούνται απλώς να αποδεχτούν την απώλεια της οικονομικής τους ευμάρειας, και δεν έχουν χωνέψει τη νέα τους κατάσταση. Δεν έχουν αποχαιρετήσει τα κεκτημένα τους, και αυτό που θα ήθελαν είναι να επιστρέψουν ως διά μαγείας στον καιρό της Φούσκας. Γι’ αυτό κι οδηγηθήκαμε και στο μηδενισμό. Μετανοείτε, αμετανόητοι. Προσαρμοστείτε με την κοινωνία που υποφέρει, και πάψτε επιτέλους ακόμα να μεγαλοπιάνεστε. Γιατί «Το μυρμήγκι που βγάζει φτερά πέφτει και ψοφάει».
 Μπούτιβας Κώστας. - Καστρινός.

Ο ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ.

Άρθρο του Καστρινού.

 Διάβασα ένα ωραίο που ’γραψε εκείνος ο αρχαίος ο Ηρόδοτος που είναι και πατέρας λένε της Ιστορίας. Κάποτε λέει εκείνο το καθήκι ο Περίανδρος που ήτανε και δικτακτορίσκος (τύραννος) της Κορίνθου ζήτησε απ’ το Θρασύβουλο άλλο τομάρι τύραννος της Μιλήτου αυτός, μια συμβουλή ώστε να μείνει για πολλά χρόνια στην καρέκλα και τη μάσα της εξουσίας. Έτσι έστειλε ένα «κολαούζο» της εποχής για να του μεταφέρει το μεγάλο μυστικό.

Ο Θρασύβουλος πήρε μαζί του τον «κολαούζο» σ’ ένα χωράφι με καλαμπόκι, κι έκοβε τα καλαμπόκια που ήταν πολύ πιο ψηλά από όλα τα’ άλλα. Γύρισε ο απεσταλμένος στη Κόρινθο, χωρίς κανένα μυστικό. Ο Περίανδρος όμως που ήτανε «κολοπετσομένος» το έπιασε το υπονοούμενο και άρχισε να κόβει αμέσως κεφάλια όσων είχαν συγκεντρώσει δύναμη ώστε να απειλήσουν την εξουσία του.

Κάτι παρόμοιο εφάρμοσε σήμερα και ο Σαμαράς. Χράτς έκοψε τα κεφάλα (όχι κυριολεκτικά εννοείται) αρκετών υψηλόβαθμων στην αστυνομία, με σκοπό όσοι τουλάχιστον απομείνουν να του είναι απολύτως πιστοί. Κι άρχισε ο μεγάλος χαβαλές. Το κατεστημένο με προεξάρχοντες μερικούς μεγαλοεκδότες και τα τσιράκια τους μεγαλοδημοσιογράφους, το έχει συνειδητοποιήσει από καιρό οτι ο εκλεκτός τους είναι μεν συνεργάσιμος άλλα συγχρόνως και αρκετά αυταρχικός. Κι αυτοί τα ψάχνουν όλα. Θέλουνε «και την πίττα σωστή και τον σκύλο δεμένο». Κι άρχισαν να ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Έτσι λέει πρέπει να φέρνεται μια σοβαρή και στιβαρή κυβέρνηση, και ότι οι εκλογές είναι καταστροφή για τον τόπο. Κι αυτά ώστε να προλάβουν να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο, η κάποιον καινούργιο, αφού τον Σαμαρά δεν τον πάνε πια με τίποτε. Ο τελευταίος βέβαια κάτι κατάλαβε και πήγε έξω στα μεγάλα αφεντικά, να τραβήξουνε μερικά αφτιά.

Και τα μεγάλα αφεντικά και οι οφειλέτες, εδώ είναι σου λέει που λένε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Αν έχουμε ένα πολιτικό σύστημα υπό κατάρρευση τι γίνεται με τα λεφτά μας; Κι αν γίνουν εκλογές, κι αυτές θα βγάλουν σίγουρα ενισχυμένη μια αριστερά με ποσοστά που δεν θα ξέρει τι θα τα κάνει, εμείς τι κάνουμε; Κι αν στην απίθανη περίπτωση συμφωνήσουν μεταξύ τους οι «αριστερόκαυλοι» και κάνουνε Κυβέρνηση τι θα συζητήσουμε εμείς με τον Τσίπρα; Τα σημάδια σου λέει δεν είναι καθόλου καλά. Ο μόνος τρόπος τότε θα ήταν να γίνουνε Συρία, να επέμβουμε μετά εμείς, και να διασφαλίσουμε με σιγουριά τα κεκτημένα.

Αδέρφια όλα ετούτα εδώ, με τις Χρυσές Αυγές, τα φονικά, και ότι επακολουθήσει, εμένα κάτι μου μυρίζουνε. Μακάρι να είμαι εγώ πάλι ο καχύποπτος.

Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ. ΣΤΡΑΒΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ.

Το να χάνεις μέσα στη Ναύπακτο απ’ τον περσινό πρωταθλητή στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος μόνο τραγικό δεν είναι. Και άντεξαν ένα ολόκληρο ημίχρονο στο επιθετικό κρεσέντο του Ναυπακτιακού οι Αγγελοκαστρίτες χάρη και στη καλή εμφάνιση και του τερματοφύλακα Τσιλίκα που είχε κατεβάσει ρολά και κρατούσε με νύχια και με δόντια το 0-0. Μέσα σε δύο λεπτά όμως ξεκινώντας το δεύτερο ημίχρονο 46 και 48 πριν καλά-καλά οι παίκτες του ΑΧΕΛΩΟΥ πιάσουν τις θέσεις τους , οι Ναυπακτιώτες χτύπησαν με τους Βρουσάι και Ψυχογιό και καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες το παιχνίδι. Η μόνη αξιόλογη αντίδραση των φιλοξενουμένων ήταν ένα καλό σουτ του Ρουσογιάννη που με διπλή προσπάθεια εξουδετέρωσε ο τερματοφύλακας της Ναυπάκτου.

Το βίντεο με τα στιγμιότυπα του παιχνιδιού (δεν έχουν καταγραφεί τα γκόλ) είναι απ’ το φιλικό site Nafpaktianews και το ευχαριστούμε.

Καστρινός.

ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΘΡΥΨΑΛΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Για το νέο σήριαλ made in Χρυσή Αυγή θα αποφύγω να πω οτιδήποτε. Δεν μπαίνω σε τέτοια παιχνίδια, ούτε και θέλω να παίξω το παιχνίδι κανενός.

Αυτά είναι πράγματα άθλια. Σκοτώσανε άνανδρα ένα παλληκάρι και ορμήσανε όλοι σαν τα κοράκια. Στήσανε αρένα να παίξουν όλοι μετά Ταυρομαχία. Αυτό πάντα κάνουν σε κάθε φρέσκο άδικο αίμα. Αυτά λέω κι όχι παραπέρα, την κόβω την κουβέντα εδώ.

Η βία κάνει θραύση γύρω μας. Κι όσο η κρίση βαθαίνει θα γεννηθούν «σημεία και τέρατα» και τάσεις μίσους και αλληλοσπαραγμού. Η πείνα και η βία πάντα αλληλοτροφοδοτούνται. Σε τείχη που υψώθηκαν στα χρόνια της πλασματικής ευδαιμονίας τότε που η κοινωνία μας παραδόθηκε στο κράτος κόμμα, το συμφέρον και το χρήμα, θα στήσουν μπαϊράκια το παράλογο και η τρέλα. Γιατί μέσω οικονομικής κρίσης, τροφοδοτείται η βαρβαρότητα. Η ανεργία και ο εξαναγκασμός σε ανέχεια - δηλαδή η φτωχοποίηση του λαού - είναι από τις χειρότερες μορφές βίας, και άρα το αντίθετο κάθε πολιτισμού. Όσο για τη δημοκρατία, πάει αυτή. Λόγω της κρίσης έχει ανασταλεί.
Μακάρι να ήμουν ο μόνος που φοβάται έναν νέο εμφύλιο. Από τη μία η φτωχοποίηση του κόσμου, και από την άλλη η ατιμωρησία των υπεύθυνων «πολιτικάντηδων» κλεφτών κι αρπακτικών, ήρθαν ξανά οι ταξικές διαχωριστικές γραμμές στην επιφάνεια. Οι Από Πάνω που δεν βλέπουνε και δεν αισθάνονται τους Από Κάτω, και το αντίθετο. Τι το πιο φυσικό να απειλείται η ειρηνική συνύπαρξή.

Έχουμε μπει για τα καλά στον αστερισμό της βίας. Ζούμε την παντοκρατορία του ισχυρού. Η λογική σ’ αυτή τη χώρα βρίσκεται πια υπό διωγμό, για να μην πω υπό εξαφάνιση. Αποξενωμένος και απογυμνωμένος από κάθε λογική πια ο Έλληνας κάνει σχεδόν σε όλα το αντίθετο απ’ ό,τι πρέπει. Εύχομαι να πλησιάσαμε πια στο σημείο 0, όπου θα αρχίσει αναίμακτα επιτέλους η αντίστροφη πορεία. Γιατί αλλιώς για άλλη μια φορά οι επερχόμενες γενιές, θα έχουν να μαζέψουνε θρύψαλα και συντρίμμια.

Μπούτιβας Κώστας.-Καστρινος.

ΜΕ ΑΝΤΡΕΑ ΤΣΙΛΙΚΑ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΥ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ.

Δεν κράτησε πολύ το ψάξιμο για προπονητή του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου. Εξ Άλλου ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά. Η κατ' αρχήν επιλογή για τον Καρελάκη ήταν σωστή- αυτά τα έχουμε ξαναπεί- αλλά του Λιμενικού άλλα τα τερτίπια. Επειδή, λοιπόν, το θέμα του προπονητή σε κάθε ομάδα είναι το Νο1, από κει ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν όλα, η ταπεινότητά μου έχει να καταθέσει τα εξής. Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, έχουμε και λέμε:

Ο Αντρέας ο Τσιλίκας γέννημα θρέμμα του ΑΧΕΛΩΟΥ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ που από σήμερα βρίσκεται σαν προπονητής στον πάγκο του, δεν είναι λύση ανάγκης όπως θέλουν να την παρουσιάσουν μερικοί. Καστρινός μιλάει και το τεκμηριώνει. Δεν είναι μόνο λύση ανάγκης για τους εξής λόγους:

 Ξέρει την ποδοσφαιρική πραγματικότητα του νομού, γιατί έχει περάσει από πολλές ομάδες σαν παίκτης και σαν προπονητής.

 Έχει το πνεύμα του νικητή.

 Δεν θα χρειαστεί διάστημα προσαρμογής ,γνωρίζει καλά τα κατατόπια.

 Ξέρει τo χωριό και τον κόσμο της ομάδας.

 Ξέρει να φτιάχνει την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών.

 Ξέρει να τους τσιτώνει, να τους τεντώνει και να τους παίρνει το 100%.

 Είναι λάτρης της πειθαρχίας και βάζει τάξη όταν πρέπει κι εκεί που πρέπει.

 Θα βγάλει τον εγωισμό των Αγγελοκαστριτών ποδοσφαιριστών.

 Ξέρει και από παρασκήνιο για να προστατεύσει την ομάδα από τις κακοτοπιές.

Και ακόμα δεν είναι μόνο γνώστης τεχνικών θεμάτων. Είναι και βαθύς γνώστης του ποδοσφαίρου γενικός. Η τεχνική άλλωστε, είναι συγκοινωνούντα δοχεία με το καλό ποδόσφαιρο. Τα βασικά είναι ίδια. Δύναμη, ταχύτητα, αντοχή, καλό κλίμα και μάτι από τον πάγκο για τις σωστές αλλαγές. Εμείς του ευχόμαστε ολόψυχα να υπηρετήσει την ομάδα της καρδιάς του και όλων των Αγγελοκαστριτών από ένα ακόμα πόστο αυτό του προπονητή με τεράστια επιτυχία.

Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελοκάστρου. ΑΠ’ ΤΟ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΑ.

Ο τέως προπονητής με τον πρόεδρο του Αχελώου σε παλιότερες καλές στιγμές.

Μέχρι να πεις «Δόξα το Θεό» έρχεται η κατραπακιά και πας και πάλι στο «Παναγία βόηθα». Κι εκεί που φαίνονταν ότι μπαίνει το νερό στ’ αυλάκι έπειτα κι απ’ το ξεκίνημα με το δεξί στο κύπελλο και τη νίκη του ΑΧΕΛΩΟΥ Αγγελοκάστρου μέσα στη φιλόδοξη φέτος Μάστρου με 2-0  ήρθε η σφαλιάρα κι άντε πάλι «φτού κι απ’ την αρχή». Και δεν υπάρχει πιά και χρόνος. Πέντε μέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα ο Αχελώος Αγγελοκάστρου βρίσκεται σε αναζήτηση προπονητή καθώς ο Γιώργος Καρελάκης από σήμερα αποτελεί παρελθόν. Ο προπονητής του ΑΧΕΛΩΟΥ φέτος, που ως γνωστόν είναι  Λιμενικός, πήρε μετάθεση για την Κεφαλλονιά. Ευχαρίστησε τους Αγγελοκαστρίτες και αποχώρησε υποχρεωτικά. Τώρα, τρεχάτε ποδαράκια μου για την αναπλήρωση του προπονητή για το συμβούλιο του ΑΧΕΛΩΟΥ. Και που να τον βρεις τέτοια εποχή, και μάλιστα πριν το πιο δύσκολο παιχνίδι της σεζόν, μέσα στο Ναυπακτιακό Αστέρα.

Καστρινος.

ΜΑΥΡΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΗΣ ΣΕ ΚΑΤΑΜΑΥΡΗ ΧΩΡΑ.



Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Η περαστική πλανόδια ζητιάνα ρίχνει κατάρες στη νοικοκυρά που κλειδαμπαρώνει βιαστικά την εξώπορτα, και σε εκείνους που δεν ανοίγουν καν πορτοφόλι.

Ο γείτονας έπαψε να ξυπνά το χάραμα, άνεργος μήνες, στέκει αξύριστος, ακίνητος στο κάγκελο του μπαλκονιού. Το ξύρισμα του έλειπε τώρα.

Στην άκρη του στενού σωρό οι κάδοι απορριμμάτων φορτωμένοι με λογής- λογής σκουπίδια. Συμπολίτες φοβισμένοι κάνουν κύκλους σαν δυστυχισμένα κοράκια να βρουν αποφάγια. Καθάρισε πια απ’ το λίπος η πόλη, φαγώθηκαν όλα σχεδόν. Καθάρισε απ΄έξω φαινομενικά, γιατί από μέσα της ζέχνει η μπόχα.

Είναι όλα αυτά που λέγαμε ποτέ δεν θα δούμε, η μάλλον δεν θέλαμε ποτέ να δούμε, και τώρα γράφουν τα μαύρα σύννεφα στους τοίχους τις σκιές αυτών που αυτοκτονούνε.

Μόνο τα μάτια της ψυχής βλέπουνε πάντα μα πάντα τα όνειρα που γίνονται εφιάλτης.

Ηλίθιοι κάνοντας την τρέλα λέξεις κουνούσαν δάχτυλα, κι εμείς χαμογελούσαμε πολλές φορές και με κρυφό καμάρι, που κάποιοι τάχα κάποιοι μπαίνανε μπροστά να αναστήσουν τα από καιρό νεκρά προγονικά μας παραμύθια.

Κι έτσι αφήσαμε να βγάλει μάτια το παράλογο, το μίσος να θεριέψει, να μας φιλήσει η τρέλα σταυρωτά.

Τώρα στη χώρα με τ’ αγάλματα, στην χώρα των μαρμαρωμένων πολιτών, σ’ ετούτη δόλια την Πατρίδα, οι επόμενες ημέρες δείχνουν σαν οι πιο μαύρες των καιρών.

Τώρα πρέπει ν’ αποφασίσουμε αν όρθιοι έστω και με χαστούκια εξεγερμένοι πορευτούμε ή αραχτοί και πάλι να κοιτάζουμε αν η ελεύθερη πτώση μας θα έχει το πλανάρισμα τουφεκισμένου σταυραετού.

Στο ξαναλέω: Στα δύσκολα όλα τα χέρια μπορούν να κρατηθούν και να κρατήσουνε.

Κι εσύ τι λες;

Μπούτιβας Κώστας. - Καστρινός.

ΤΡΑΙΝΟΤΑΞΙ.

- Εεεε σ’ κρένω ρε άνθρωπε! Που βρίσκεσαι στα χαμένα με ένα βλέμμα αλλοπαρμένο, σαν την Αστέρω στο σινεμά ένα πράμα; Τι έπαθες πάλι;

- Τι έπαθα; τίποτα. Άλλοι μας παθαίνουν που να πάθουν θέρμη κακιά μες τα μεσάνυχτα.

- Χάζεψες μ’ αυτά τα Ιντερνέτια, σίγουρα κάτι είδες εσύ, κάτι πήρε το αυτί σου, κάτι πήρε το μάτι σου, δε μπορεί; Για λέγε, για λέγε….

- Άκου να δεις τώρα. Η Τρόικα λέει απαιτεί να πουληθεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Εγώ τουλάχιστον έτσι άκουσα!

- Ναι, κάπου το πήρε κι εμένα το μάτι μου.

- Δεν βγάζεις κύριε τα λεφτά σου, είσαι ζημιογόνα επιχείρηση, είσαι φύρα. Κλείνεις επί τόπου σου λέει.

- Καλά, έχουν και τα τραίνα χασούρα; Δεν το ’ξερα!

- Ποιος να το ξέρει; Εδώ δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη με τα δικά μας τα λεφτά θα ασχολούμαστε και με τα τραίνα;

- Α, για πες, για πες!

- Τώρα διαβάζω, ότι θα φτιάξουν λέει τραινοταξί και σε διάφορες πόλεις απ’ τον Οκτώβριο. Λες να δούμε και στ’ Αγρίνιο τέτοιο πράμα; Έχει εκεί, τις γραμμές του Βερελή, δεν έχει;

- Τι είναι πάλι τούτο; Πρώτη φορά το ακούω! Τι είναι το τραινοταξί; Κάτι σαν ταξί, να πούμε; Θα παίρνεις τηλέφωνο και θα έρχεται το τραίνο έξω από το σπίτι σου;

- Χα χα, χα χα! Τι λές Χριστιανή μου είσαι καλά; Μ’ έκανες και γέλασα.

- Γιατί γελάς κύριε; Είναι απλά τα πράματα. Αφού το λέει και η λέξη. Εσύ τι καταλαβαίνεις δηλαδή;

- Να σου πω την αμαρτία μου, ούτε εγώ ξέρω τι είναι αυτό το πράμα. Αλλά τι σκας; Όπου να ’ναι φτάνει ο Οκτώβρης και θα μάθουμε. Αμ και τ’ άλλο το καλό… Ανακοίνωσαν ότι από το 2017 η απόσταση Αθήνα Θεσσαλονίκη θα γίνεται σε τρεισήμισι ώρες.

- Πάψε ορέ! Είναι δυνατόν; Δεν το πιστεύω! Τι θα κάνει; Θα πετάει; Θα βάλουνε στα τραίνα φτερά;

- Εμένα ρωτάς; Που να ξέρω; Και θα έχει και άλλες παροχές, σαν επιβράβευση στους τακτικούς πελάτες! Λες να’χει «κουπέ» με τίποτε Βουλγάρες και Ρωσίδες μισοτιμής;

- Εκεί το μυαλό σου εσένα αχόρταγε!

-Ε ρε συγκυβέρνηση, μεγαλεία που θα ζήσουμε πάλι!
-Δεν πας για ύπνο λέω εγώ να παίξω καμιά πασιέντσα! Το κακό σου το φλάρο θα ζήσεις...

Μπούτιβας Κώστας. - Καστρινός.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Όλον αυτόν τον καιρό του σεισμού της οικονομικής κρίσης, ήρθα αντιμέτωπος με διάφορες συμπεριφορές. Υπάρχουν ακόμα μερικοί, γνωστοί και φίλοι που η κρίση περνάει ξώφαλτσα από πάνω τους, και μολονότι τους εξηγώ ανελλιπώς την οικονομική δυσχέρεια που πλήττει τη πλειοψηφία του λαού, η έλλειψη κατανόησης είναι αβάστακτη. Κάποιος μάλιστα έφτασε στο σημείο να μου συστήσει να βγαίνω περισσότερο, γιατί κινδυνεύω να γίνω «βλίτο». Οι ευκατάστατοι ναι, το καταλαβαίνω ν’ αδιαφορούν, αλλά και πιο αδύναμοι και ομοιοπαθείς;

Η εποχή της πλασματικής ευδαιμονίας εξέθρεψε ανθρώπους τέρατα ανάμεσά μας - που παραμένουν εγκλωβισμένοι στο καβούκι του ατομικισμού τους - και είναι μάλλον ανίκανοι να συναισθανθούν τον διπλανό τους, λες κι έχουν πάθει κάποια αφασία. Πρόκειται για μια πολτοποίηση του κοινωνικού ιστού, για μια παχυδερμία απόρροια των χρόνων της φούσκας, που επί σειρά ετών γένναγε αυγόφιδα και που άρχισαν τώρα να σκάνε απ’ τη φιδοφωλιά που λέγεται Χρυσή Αυγή.

Ευτυχώς όμως υπάρχει και η αντίθετη όψη. Το γυάλισμα του ματιού απέναντι στην φτωχοποίηση, που συναντάς σε λαϊκούς ανθρώπους και σε μικροαστούς. Σ’ εκείνους γενικά που η ευμάρεια δεν κατόρθωσε να τους μεταλλάξει και σ’ εκείνους που η κρίση τούς ξύπνησε βίαια. Και αυτοί είναι που άρχισε να ανθίζει μέσα τους κάποια αλληλεγγύη και ανθρωπιά. Αυτοί είναι για μένα η σημερινή Ελλάδα, μ’ αυτούς καταλαβαίνω ότι από δω και πέρα θα περπατήσω μαζί.

Μπούτιβας Κώστας. - Καστρινός.

ΚΑΠΝΟΚΟΛΑ.

Διαβάζω τώρα τελευταία ένα σωρό άρθρα για τον καπνό, για την τόση στενή σχέση που είχε με τον τόπο μας, και για καινούργιες ευκαιρίες απ’ αυτό το προϊόν για την περιοχή.

Αλήθεια πόσο καπνόκολα τρέχει στις φλέβες όλων μας, πόση πίκρα και οκάδες κόλα, θα βγάλεις αν κάτσεις και μας στύψεις.

Μετά με σφίγγει μια ανείπωτη αγανάκτηση, τέτοια που αν ήμουν σκύλος, θα δάγκωνα από απ’ τα νεύρα μου κάθε περαστικό. Όχι, θα αντισταθώ, δεν θα δαγκώσω, ούτε θα αρπάξω από το λαιμό, εκείνους τους ξερόλες που καπηλεύονται τους λατρεμένους τόπους μας.

Η κούραση και η πίκρα του Αγγελοκαστρίτη αγρότη ανέκαθεν ήταν ξέμακρη για τους αμύητους. Ναι μάλιστα, ανελέητη, τίποτε δεν μπαίνει σε σύγκριση μαζί της, για αυτό και οι Αγγελοκαστρίτες όταν μιλούν για κείνη, κρύβουν λόγια, ζηλεύουν, μην τύχει και τους πάρει κανείς το πάθος, και τον έρωτα για τα ποτισμένα με ιδρώτα χώματά τους..

Γράψτε λοιπόν εσείς για τον καπνό, για τα δικά σας τέως καπνοχώραφα, πείτε για ευκαιρίες που θα ’ρθούνε τώρα πίσω –πίσω από ένα πεθαμένο για τον τόπο προϊόν. Κόψτε και ράψτε πάνω στη μιζέρια μας.

Τίποτε δεν θα σας ξομολογηθώ, τίποτε δεν θα μοιραστώ μαζί σας.

Έτσι είναι οι μεγάλοι, ατέλειωτοι έρωτες, μυστικοί, φορτωμένοι από καπνόκολα και πίκρα.

Μόνο μια αλήθεια δεν μπορώ να κρύψω.

Το Αγγελόκαστρο σε αλλάζει μαγικά, σε μεταμορφώνει, ξανανιώνει κάθε ντόπιο μυημένο πλάσμα.

Σου δίνει μια και σε ξαναγυρνά στα πρώτα σου τα παιδικά σου, εκείνα τα χρόνια που ήμασταν όλοι πιο καθαροί κι αμόλυντοι.

Υπερβολές;

Ίσως. Όμως για όλες τις γενέτειρες ίδιο το μαράζι, ολόϊδιος ο κρυφός καημός.

Έτσι κάνουν όλα τα χωριά, στέκουν στη σκέψη άφθαρτα, και σε κρατάνε από το χέρι, στο αγκαθοστρωμένο δρομολόγιο της ζωής.

Μπούτιβας Κώστας. - Καστρινός.