Ποιό γεφύρι της Άρτας; Εκείνο έγινε κάποτε κι έμεινε χιλιοτραγουδισμένο απ’ τα χείλη του λαού να στέκει εκεί αγέρωχο ανά τους αιώνες. Εκείνο που στοίχειωσε - σε χρόνους δίσεκτους που λέει κι ο ποιητής- είναι εκείνο το έρμο το υπό κατασκευή λαογραφικό μουσείο του χωριού μας, όπου θα βρίσκουν φιλόξενη στέγη οι υλικές μαρτυρίες του τόπου και που θα προβάλλει τον πολιτιστικό πλούτο, των παραδόσεων και της ιστορίας του χωριού μας, συνδέοντας το παρελθόν με το παρόν. Το υλικό της συλλογής του Μουσείου που απλόχερα πρόσφεραν όλοι σχεδόν οι χωριανοί είναι έτοιμο μαθαίνω από πολύ καιρό, που αν θυμάστε ξανασχοληθήκαμε μ’ αυτό το θέμα. Κι ενώ «φαγώθηκε το βοϊδι κι έμεινε μόνο η ουρά» που λέει κι ο λαός, κι έμειναν πέντε πράγματα, να ολοκληρωθεί η αίθουσα, να γίνει η εγκατάσταση των πραγμάτων, και το μουσείο να ανοίξει στο κοινό, πάει να ματαιωθεί όλη η προσπάθεια διότι δεν υπάρχει λέει δεκάρα τσακιστή. Πότε υπήρχε γαμώ το ξεφτιλισμένο το σύστημα γαμώ δεκάρα τσακιστή για τον πολιτισμό; Ξεχάστε το. Δημόσια οικονομική βοήθεια δεν πρόκειται να υπάρξει. Ότι κάνουμε μόνοι μας πια να τελειώσει και τούτος ο βραχνάς. Μόνο αν βάλουμε ένα χεράκι όλοι μας, όπως μπορεί και δίνεται ο καθένας, θα τελειώσει και αυτό το στοίχημα. (Το εκλεγμένο κοινοτικό συμβούλιο και η υπεύθυνος του λαογραφικού που διαχειρίζεται το όλο θέμα, βρίσκεται πια σε αδιέξοδο και ζητάει την συνδρομή όλων των απανταχού της γης Αγγελοκαστριτών.) Όλα ρημάζουν πια σ’ αυτό το τόπο. Ας βρούνε κάτι τα παιδιά μας κι από μας. Κι αυτό είναι ένα αξιόλογο έργο για τον τόπο μας.
Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.
3 σχόλια :
Αγαπητέ φίλε Κώστα, σε χαιρετώ.
Γράφεις καλά και για πολλά. Το τελευταίο, για το Λαογραφικό Μουσείο, με στεναχώρησε. Φτάσαμε να βγούμε στον έρανο για να συσταθεί και να συγκροτηθεί η συνέχεια της μικρής, αγαπημένης και παντοτινής μας πατρίδας, αυτό το Μουσείο. Βέβαια, ασχολούμαστε με θέματα που, κατά πολλούς στη μικρή μας κοινότητα, μας κατατάσσουν στους γραφικούς. Είμαστε ευτυχείς όμως που δεν ανήκουμε στη συνομοταξία τους και δεν αριθμούμαστε στην κενότητά τους. Η καημένη η Γεωργία έκανε το Μουσείο έργο ζωής. Και τι δεν άκουσε; Τι εισέπραξε; Δημοσίως παινέματα και συγχαρητήρια και κατ' ιδίαν ειρωνικά μειδιάματα, λοιδορίες και κακοπροαίρετα σχόλια. Οι πολλοί όμως, υποψιάστηκαν πως για κάτι καλό εργάζεται και αφειδώς πρόσφεραν κειμήλια και κομμάτια ζωής απ' τη ζωή τους για να μη σκυλεύσει ο χρόνος τη μνήμη, τη συνέχεια και το χρώμα μας. Ωστόσο, η ζωή ξέρει τι οφείλει στους ψαγμένους, στους φευγάτους, όπως περιπαικτικά λένε σε όσους διαφέρουν από τους πολλούς, στις ιδέες και τα ονείρατά τους. Απ' αυτούς χρωματίζεται, νοστιμεύει, φωτίζεται πιότερο η καθημερινότητα, η άχρωμη και άνοστη πραγματικότητα.
Δεν πρέπει όμως αχαλίνωτα να πορευόμαστε με το συναίσθημα, τις ωραίες ιδέες και το βλέμμα στο άπειρο. Να τιθασεύουμε τον ορθό λόγο και να τον θέτουμε στην υπηρεσία του νου. Τι θέλω να πω: Ζητάμε λεφτά από τους Αγγελοκαστρίτες για να φτιάξουμε το Μουσείο. Είναι γενικό και αόριστο φίλε.
Θέμα πρώτον: Ποιος θα συγκεντρώσει αυτά τα χρήματα; Που θα πάνε και πως θα αξιοποιηθούν; Τι θα αγοράσουμε; Με ποιες εγγυήσεις θα δώσει το υστέρημά του, σήμερα ειδικά, ο Αγγελοκαστρίτης;
Θέμα δεύτερον: Αν με τα χρήματα αυτά κατορθωθεί και στηθεί το Μουσείο, από πιο καθεστώς θα διέπεται; Που θα ανήκει; Θα έρθει ο Δήμος Αγρινίου να κάνει εγκαίνια για το νέο " έργο" του, το νέο πολιτιστικό του επίτευγμα;
Θέμα τρίτον: Ενώ φτάσαμε να απλώνουμε το χέρι για το Μουσείο, ένα ερώτημα πλανάται στο Αγγελόκαστρο: Αληθεύει ότι 250.000 ευρώ του πρώην Δήμου Αγγελοκάστρου, σε διάφορους κωδικούς, πέρασαν στο νέο Δήμο Αγρινίου, γιατί δεν εκταμιεύτηκαν; Αν έτσι έχει το πράγμα, γιατί δεν εκταμιεύτηκαν: Από κρατική, πολιτειακή δυσκολία; Από ανικανότητα; Από υστεροβουλία για τον νέο μεγάλο Δήμο Αγρινίου; Μήπως οι κωδικοί αυτοί αφορούσαν πολιτιστικά και παρόμοια προγράμματα; Πως ελέγετο στα τελευταία ότι ο Δήμος δεν έχει χρήματα;
Πριν ζητήσουμε λοιπόν τον οβολό του Αγγελοκαστρίτη, πρέπει να απαντηθούν και τα τρία θέματα. Δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής.
Το ίδιο, διορθωμένο κατά δύναμη λόγω απώλειας των γυαλιών μου.
Αγαπητέ φίλε, δεν θα σε κουράσω άλλο. Έχω πολλά να πω και να τεκμηριώσω. Αλλά, κατά τον ποιητή πάλι - επειδή σου αρέσει η ποίηση - θα τελειώσω με τα λόγια του:
"Εγώ φοβούμενος τα τετριμμένα, πολλούς μου λόγους αποσιωπώ".
Περιμένω γράμμα σου.
Το δεύερο είναι το ίδιο, διορθωμένο κατά δύναμη, λόγω της απώλειας των γυαλιών μου. Ζητώ συγγνώμη.
Δημοσίευση σχολίου