ΔΙΑΛΟΓΟΣ.

Ένας απλός διάλογος και μάλιστα με τη μορφή απλών μηνυμάτων στο blog. Κι όμως πόσες αλήθειες που μας πονάνε όλους μας κρύβει. Απολαύστε τον.

Ο Ευθύμιος Πριόβολος είπε...
Καλά τα λες μωρέ Κώστα... Ποιος ακούει, ποιον αγγίζουν και ποιος νοιάζεται.. Αρκετοί καθημερινά επισκέπτονται τη σελίδα, Είδες καμιά διάθεση για διάλογο, είδες καμιά αντίδραση,καμιά συζήτηση και προβληματισμό για τα συμβαίνοντα; Αλλά τι να κάνει ο κόσμος... Όλα βυθίζονται γύρω μας κι ο καθένας έχει τα δικά του, τα σοβαρά, τα επείγοντα, τις έγνοιες και τις σκέψεις του... Οι νεότεροι μάλιστα ονειρεύονται πια τα όνειρά τους... Η πραγματικότητα γύρω τους γίνεται γη έρημη, άνυδρη και άβατη... Αυτούς να νιαζόμαστε, γι' αυτούς να προσευχόμαστε... Να είσαι καλά και συ και οι στίοχοι σου, που σαν άρματα φτερωτά μας ταξιδεύουν όχι φευγαλέα, αλλά επώδυνα, γιατί ο πόνος μας πάει στην απορία, στο αδιέξοδο, και κεί αναζητάμε τον πόρο, το πέρασμα, για να ξεφύγουμε...
Θα γράψουμε καμιά εφημερίδα; δε νομίζεις πως αργήσαμε;

Ο Κώστας είπε...
Αυτή η χώρα που ήτανε το στέκι των Αγγέλων
παρ΄ όλα που ήταν πάντοτε ασήμαντη, μικρή,
τώρα δεν έχει ούτε παρόν, δεν έχει ούτε μέλλον
κι έχουν τα χείλη του λαού μια γεύση πια πικρή.

Ετούτη η χώρα έγινε καράβι που μπατάρει
κι ένας καλός δε βρίσκεται μήπως το αναστρέψει,
κοπήκανε οι κάβοι του και για βυθό σαλπάρει
Καπεταναίοι ηλίθιοι μας έχουν καταστρέψει.

Κι εμείς εδώ ανήμποροι στημένοι στην προβλήτα
όλοι μαζί φωνάζουμε πως πήρε λάθος ρότα.
Κι ένας τον άλλονε ρωτάει, που φτάσαμε για κοίτα
τίποτα τώρα φίλε μου δεν είναι όπως πρώτα.

Κι εγώ στο προαιώνιο και παιδικό μου βίτσιο
με ένα πληκτρολόγιο τώρα αντί για πένα,
να καταγράφω τα στραβά έτσι από καπρίτσιο
αυτό το πράμα φίλε μου, με ζει ακόμα εμένα.
Καστρινός. .
ΥΓ.Πρέπει να βγάλουμε μια καλή Φθινοπωρινή μόλις λασκάρεις λίγο δώσε σήμα να ξεκινήσουμε.