ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΙΚΑΖΕΣΑΙ.

• Φευγάτος μες την τρέλα της θωριά σου
  και γύρω μου όλα ήρεμα κι οκνά ,
  μεθώ απ’ τα’ άγιο ανθοβόλημά σου
  μες τα φυλλώματά σου τα πυκνά.
  
  Ξέπνοος μες το παραμιλητό μου
  έρμαιο κάθε είδους συνδιαλλαγής ,
  σε λοταρία βάζω τον εαυτό μου
  για τους αδικημένους άπασας της γης.
  
  Η ανθισμένη αψάδα τού κορμιού σου
  γκρεμίζει του μυαλού μου τα υλικά ,
  τα πάντα σβήνει η γεύση του φιλιού σου
  κάθε μορφής ανήθικα τα κάνει ηθικά.
  
  Από τα μάτια σου τα ερωτοφλογοβόλα
  ψήγματα λάμψης κι ήλιο επαιτώ,
  δυο τριαντάφυλλα για μένα μυροβόλα
  πολλά δεν είναι ετούτα που ζητώ.
  
  Μα τι είναι τώρα τούτα που μας κάνεις
  γεννοβολάς ορίζοντες χλωμούς ;
  γιατί σε περιπέτειες με βάνεις
  και τέτοια μέρα φέρνεις κραδασμούς.
  
  Απρόσκλητος θα μπω μες τη γιορτή σου
  και θα φυτέψω μαγιοβότανα σιωπής ,
  τσιράκια σύννεφα προσέλαβες, ντροπή σου
  πρωτομαγιά δικάζεσαι. Τι έχεις να μας πεις;
  Καστρινός.