Από τις ευαισθησίες του Κώστα αφορμήθηκα απόψε να εκφράσω και γω κάποιες δικές μου, γεννημένες και θραμμένες από τα δικά μας, εύφορα και αγιασμένα πατρικά χώματα.
Η μνήμη και η λησμονιά.
Στη στροφή της μεγάλης γέφυρας του Σταθμού υπήρχε μέχρι πριν από τρία –αν δεν απατώμαι – χρόνια μια μαρμάρινη πλάκα, η οποία υπενθύμιζε ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός που συνέβη εκεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Αναφερόταν στη μάχη που έδωσε ο Αγγελοκαστρίτης Γεώργιος Γουλιμής επικεφαλής χωριανών μας, εναντίον των Τούρκων κατά τη άτυχη εξέγερση της Αιτωλοακαρνανίας το 1770 (Ορλοφικά), πριν από τη μεγάλη αναμέτρηση του Αϊ-Λια την ίδια μέρα( 3 Μαΐου 1770).
Την τιμητική αυτή πλάκα είχε τοποθετήσει και εγκαινιάσει στις 23 Μαρτίου 1970 ο Δήμος Αγρινίου με λαμπρή τελετή.
Λόγω των εργασιών που έγιναν στο συγκεκριμένο σημείο για τη διάνοιξη και τη διαπλάτυνση του δρόμου, η πλάκα απομακρύνθηκε προσωρινά και από αμέλεια δεν επανατοποθετήθηκε. Πρέπει όμως να μπει στη θέση της, γιατί σχετίζεται με την ιστορία και το χρέος τιμής απέναντι στους προπαπούδες μας που πολέμησαν τον Τούρκο δυνάστη. Ας σημειωθεί πως όλοι αυτοί έπεσαν μέχρις ενός την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα, στην τελική αναμέτρηση κάτω στον Αϊ-Λια. Είναι δε γνωστό, ότι το κεφάλι του Γουλιμή καθώς και των άλλων συμπρωταγωνιστών του κινήματος, αδελφών Γριβαίων από το Ξηρόμερο, τα έβαλαν σε παλούκια, τα οποία κάρφωσαν σε πολυσύχναστο δρόμο του Αγγελοκάστρου προς εκφοβισμό.
Πιστεύω ότι η πλάκα έχει χαθεί ή θρυμματιστεί και δεν υπάρχει πια. Είχα στείλει επιστολή το 2009 στην τότε Δημοτική Αρχή να εγκαινιάσει μία νέα, η οποία θα αναφέρεται στη θυσία των προγόνων μας και θα αποτελεί το ελάχιστο χρέος τιμής. Λίγο μετά απέστειλα στο Δήμο και το σχέδιο της μαρμάρινης πλάκας με το κείμενο που θα αναγράφεται επάνω και είπα να γίνει ο εγκαινιασμός της σε μία τελετή στις 3 Μαΐου 2010, διακόσια σαράντα χρόνια από τη μεγάλη θυσία. Επρότεινα μάλιστα να εισηγηθεί ο Δήμος στη Νομαρχία την ανέγερση μικρού κενοταφίου στον Αϊ -Λια, στον χώρο της θυσίας, όπου θα τιμάται με επισημότητα κάθε χρόνο, στον εσπερινό της γιορτής, η επανάσταση του 1770 στην Αιτωλοακαρνανία, η ατυχής κατάληξη της οποίας συντελέστηκε στο δικό μας, γνωστό εξωκλήσι, γεγονός που καταγράφεται από όλους τους ιστορικούς. Δεν έγινε απολύτως τίποτα.
Ο Δήμος Αγρινίου το 1970 μας έστησε το μνημείο. Εμείς το 2009 το χαλάσαμε και από τότε αδιαφορήσαμε. Μήπως είναι καιρός να σεβαστούμε κάποια πράγματα; Μήπως οι σημερινοί υπεύθυνοι πρέπει να δουν αυτή την αμέλεια και τουλάχιστον να επανατοποθετήσουν μία νέα πλάκα, σημάδι σεβασμού, έτσι σαν μνημόσυνο βρε αδερφέ; Δεν κοστίζει τίποτα. Ευθύμιος Πριόβολος.
Πάνω σε τούτο εδώ το άρθρο εναποθέτω εγώ και τη δική μου σκέψη.
- ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.
Ποια χέρια ιερόσυλα
ποιά ατιμασμένη σκέψη
της λευτεριάς τα όσια
εβάλθηκε να κλέψει.
Ποιος πήρε των ηρώων
το άσβεστο καντήλι
που ξύπναγε τις μνήμες μας
μπρός στου χωριού την πύλη.
Ποιοι τυμβωρύχοι άθλιοι
ποια βρομερά θηρία
πήγαν να διαγράψουνε
την άσβεστη ιστορία.
Αυτό το χώμα ας μάθουνε
τ΄ αγίασε το αίμα
Πατριωτών που γκρέμισαν
του Οθωμανού το στέμμα.
Κι αν γκρέμισαν το σύμβολο
της λευτεριάς μανάλι,
υπάρχουν λέυτερες ψυχές
που θα το κτίσουν πάλι.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου