ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ.

ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ.
Με τη μορφή ήρθες κήπου πλουμιστού
με τα’ άνθη σου τα άσπρα, τα χιονάτα,
πέπλο φοράς αραχνοΰφαντου ιστού
κι είναι τα μάτια σου έρωτα γεμάτα .

Σάτυροι σε ακολουθούνε σε χορούς
νεράιδες με άνθη ραίνουν το στρατί σου,
Άγγελοι ουράνιοι με ύμνους νοερούς
Κυρά σε χρίζουν της ζωής και της αβύσσου .

Κι είναι το βήμα σου γεμάτο ηδονή
και χίλιους μύριους πόθους κουβαλάει,
καθώς γυρίζει και με γλυκομίλητη φωνή
μες τα παζάρια και τρελόνειρα πουλάει.

Κι ως αντιφέγγεις απ’ το άπλετο το φως
τού έρωτα του πόθου , και της γνώσης,
μ’ αναστατώνεις μες τ’ απόβραδο καθώς
δίνεις πιο λίγα απ’ αυτά που έταξες να δώσεις .

Ένα σου χάδι χάρισέ μου δανεικό ,
μες το μεθύσι μου απόψε σκέπασέ με,
μ’ ένα νανούρισμά σου και με τρόπο μαγικό
κέρνα με έρωτα και αποκοίμισέ με.

Στην αγκαλιά σου απόψε θέλω να γευτώ
αυτά που έψαξα και που ποτέ δεν βρήκα .
Απόκαμα κι είναι καιρός να ονειρευτώ
πως τον παράδεισο μου άνοιξες και μπήκα.
Καστρινός.