ΚΡΥΦΤΟΚΥΝΗΓΗΤΟ. (η αναβίωση)

Εκείνα τα γνήσια τ’ αγνά τα χρόνια κάτω στο χωριό, όλα τα παιδάκια παίζανε κρυφτό και κυνηγητό. Το κυνηγητό μου άρεσε, γιατί ήτανε παιχνίδι στα ίσια, το ’βαζες στα πόδια όσο άντεχαν τα ποδαράκια σου κι άντε να σε πιάσουνε. Το κρυφτό δε μου άρεσε, δεν το 'παιζα εγώ.. Ποτέ δεν έμαθα να κρύβομαι καλά, και πάντα υπήρχαν τα καρφιά και οι ρουφιάνοι. Με βρίσκαν εύκολα, και έπειτα με βάζανε να τα φυλάω. Και κρύβονταν οι άλλοι, κι έπρεπε εγώ πάντοτε να τους ψάχνω. Κι ήταν κάτι παιδάκια από τότε μαθημένα στο να κρύβονται καλά, γι’ αυτό διέπρεψαν στη λαμογιά, αργότερα και σαν μεγάλοι και στη πολιτική σκηνή του τόπου μας. Αυτά για τότε.
Μετά ήρθε η δικτακτορία, και το παιχνίδι έγινε πραγματικότητα. Οι μισοί κυνηγούσαν τους άλλους μισούς, κι αυτοί οι άλλοι μισοί κρυβόντανε απ΄ τους άλλους τους μισούς που τα φυλάγανε, τάχα για το καλό του έθνους.
Με τη μεταπολίτευση πάει χάθηκε το κρυφτοκυνηγητό. Κανένας πια δεν έτρεχε, όλοι είχανε αράξει, γιατί θα τρέχαν λέει οι πολιτικάντηδες γι΄αυτούς, έλα όμως που ετούτοι τρέχαν μόνο για την τσέπη τους, και μάλιστα χωρίς κρυφτό. Στα φανερά ριμάξανε τον τόπο.
Σήμερα όμως το παιχνίδι σαν εφιάλτης αναβίωσε. Το παίζει όλη η Ελλάδα κάθε μέρα.Τρέχουμε όλοι, όλη μέρα όσο αντέχουν τα ποδάρια μας για να επιβιώσουμε, και έπειτα κρυβόμαστε στα σπίτια μας, ακόμα κι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μας. Ξένοι τα φυλάνε τούτη τη φορά, μνημόνιο τους λέν και Τρόϊκα, πάλι για το καλό λέει του έθνους .
Κρυφτοκυνηγητό παίζω , και δεν αντέχω άλλο μου είπε η Γεωργία η Ρουσογιάννη στο τηλέφωνο, να τελειώσει εκείνο το ρημάδι, το λαογραφικό μουσείο του χωριού μας, που πήγε κι έπεσε το τελείωμά του στην άτυχη συγκυρία του Καλλικράτη.Τέτοια κουβέντα για να λέει η Γεωργία πάει να πει ότι έφτασε στο αμήν. Μην την αφήσουμε όμως μόνη της, δεν κάνει.Ας βάλουμε ένα χεράκι όλοι μας, όπως μπορεί και δίνεται ο καθένας, να τελειώσει και αυτό το στοίχημα. Ένα αξιόλογο έργο είναι για τον τόπο μας. Όλα ριμάζουνε. Ας βρούνε τα παιδιά μας κάτι κι από μας.
Εφημερίδα Αγγελοκάστρου το ΚΑΣΤΡΟ. Κώστας Μπούτιβας.