Σταυρωμένη Παρασκευή Σήμερα. Η μέρα των νεκρών και των ψυχών. Ο ΠαπαΛάμπρος έπιασε τη σιδερένια κλειδωμένη πόρτα του νεκροταφείου, και την ταρακούνησε με οργή και αγανάκτηση. Έβαλε το χέρι στη βαθιά τσέπη του ράσου και τον έπιασε πανικός. Κεσάτια, πέντε έξη κέρματα κι ετούτα ψιλολόϊα. Δεν άντεξε, έπεσε στα γόνατα.
- Πανάγαθε, Παντοδύναμε, Πολυεύσπλαχνε, γιατί;
- Άσε το γλείψιμο Παπά και μπες στο θέμα. Ακούστηκε η απόκοσμη φωνή πίσω απ’ το γερασμένο κυπαρίσσι.
- Το ξέρεις Μεγαλοδύναμε, δεν το ξέρεις;
- Λέγε τι θέλεις, κι άσε τι ξέρω και δεν ξέρω.
- Νααα ξέρεις… ένα σωρό αθώοι άνθρωποι πεθαίνουν …
- Αθώοι άνθρωποι; Δε ντρέπεσαι Παπά; Δεν μου λες; Πόσους θανάτους θα προκαλέσει αυτός ο ιός;
- Πάνω από ένα εκατομμύριο Πάνσοφε, λένε οι επιστήμονες.
- Κι είναι πολλοί Παπά; Πόσους θανάτους προκαλούνε οι πόλεμοι και ο αλληλοσπαραγμό σας; Πόσα ζώα, πόσα πουλιά δηλητηριάζεται; Πόσα δάση καίτε, πόσες θάλασσες, λίμνες και ποτά μολύνεται; Όπου πατάει πόδι ανθρώπου χορτάρι δεν φυτρώνει!
- Εγώ δεν έκανα τίποτα απ’ όλα αυτά φιλεύσπλαχνε.
- Σιωπή, ένας απ’ αυτούς είσαι κι εσύ. Τι έκανες εσύ όλα αυτά να τ’ αποτρέψεις; Είδα πως έψαχνες την τσέπη σου προηγουμένως.
- Τα παραλές Πανάγιε, δείξε λίγο έλεος μιας και καταδέχτηκες να με ακούσεις.
- Τώρα μιλάω εγώ Παπά! Δείξατε έλεος εσείς όταν σαν σήμερα σταυρώνατε τον γιό μου; Έχετε καταπατήσει τη Γη, έχετε εκτοπίσει τα πάντα, κι αυξάνεστε πέρα από κάθε όριο. Είστε το μόνο είδος που αγνοεί τις επιταγές της φύσης. Δεν σας φτάνει ότι έχετε, και πολεμάτε να το επεκτείνετε. Να κλέψετε να ρημάξετε λες και θα είστε αιώνιοι σ’ αυτόν τον κόσμο. Εμ όχι δεν είστε. Και τώρα το καταλαβαίνετε. Ένα φτάρνισμα, ένας βήχας και παν περίπατο τα όνειρα. Όχι Παπά δεν θα παραβιάσω τους νόμους μου για να σας βοηθήσω. Έχετε λογική και δεν τη χρησιμοποιήσατε ποτέ. Εσείς είστε ο πιο φοβερός ιός στη φύση και από σας θα έρθει το δικό σας τέλος. ΤΕΛΟΣ ΠΑΠΑ ΕΛΗΞΕ Η ΑΚΡΟΑΣΗ.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου