από γενιά τρισάθλια και φύτρα κερατάδων,
ταμπουρωθήκατε γερά στης προστυχιάς τις πένες
και γράφεται για έρωτες κι αγάπες τελειωμένες.
Κι ενώ αρπάζουν το ψωμί, ληστεύουν συνανθρώπους
εσείς για άλλα γράφεται και ζείτε σ’ άλλους τόπους,
αντί να γίνει η πένα σας, φωτιά να σπείρει λύσσα
σε μια «τάχα αριστερά» μπήκατε στην αφίσα.
Ρουφιάνοι ανυπόληπτοι, βρόμικοι καμπινέδες
της εξουσίας υμνητές είστε παλιομπινέδες,
κι ενώ στη χώρα κυριαρχεί η πείνα κι αγωνία
ύμνους εκπέμπεται εσείς στη σάπια κοινωνία,
τάχα μ΄ ωραία ποίηση τον κόσμο αφιονίζεται
της καλοπέρασης ποτό αλήτες τον ποτίζεται.
Πώς γίνεται να γράφεται γι’ αστέρια και λουλούδια
κι αντί για μοιρολόγια να φτιάχνεται τραγούδια;
Πάτε να ρίξτε το λαό στους αποβλακωμένους
να ζείτε εσείς αρχοντικά και με τους βολεμένους,
να πάρετε βραβεία και ΝΟΜΠΕΛ ετοιμάζεστε
στα πρόστυχα σαλόνια σας να αλληλοθαυμάζεστε.
Τα λόγια σας έχει ο λαός στα τέτοια του γραμμένα
θα σας πατήσει στο λαιμό φίδια καταραμένα.
Κώστας Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου