Σημερινή εικόνα από την
εκκλησία του Αγγελοκάστρου. (φωτ. Κ.Τσικρίκας)
|
Κάτω απ’ τα δάχτυλα παίρνει ζωή και ζωντανεύει ξαφνικά σήμερα το πληκτρολόγιο, ανασαίνει, σα να ξεφυσά τον αέρα από μέσα του και βγάζει όλο το συναίσθημα σου. Σταχτωμένος και χτικιάρης αέρας, μιας εποχής που όλοι προσπαθούνε να σηκώσουνε κεφάλι, μέσα απ’ το καβούκι των πληγών τους. Δεκαπενταύγουστος, προσμένοντας το θάμα, από την αγκαλιά της μάνας Παναγιάς.
Κι εκείνη η χιλιοβάπτιστη, προσμονά, περιμένει τα παιδιά της. Κι ακόμη αν δεν πιστεύεις, κι αν στέκεσαι για δυο χιλιάδες λόγους στη θρησκεία απέναντι, για κείνη κάτι θα ’χεις για να βγάλεις, να ρίξεις ένα παρακάλι,
να κατεβάσεις ένα δάκρυ μπροστά στο εικόνισμά της.
Κι αν έσβησαν οι εποχές που οι μαυροφόρες κλαίγοντας κάνανε τάματα, και μπήκαμε σ’ άλλους καιρούς γεμάτους ψεύτικη χαρά και καλοπέραση,
σήμερα τούτη τη μέρα κάτω απ’ τη γλυκιά ματιά της, ξαναγεννιέται η ελπίδα, κι εκείνη η χαρά του ανταμώματος, παιδιού και μάνας, που όλοι μαζί ξαναβρίσκουμε το παιδικό μας χνάρι.
Στα αναμμένα σήμερα επάνω στην εικόνα σου κεριά, χορεύουν οι καημοί του Έλληνα. Ξεκλειδωμένες, ανοιχτές στέκουν οι ξώπορτες και μια Ελλάδα, θάλασσα, πάλι σε προσκυνά, και τάζει πάλι πίστη στη γιορτή σου. Η Παναγιά η χιλιοβάπτιστη είναι η Μαρία με τα χίλια ονόματα που γιορτάζει, και γίνεται αίτια ή αφορμή να σταθούμε δίπλα-δίπλα, και που ξέρεις να αγγίξουμε τα χέρια δίπλα στην εικόνα της, κι ίσως να γνωριστούμε κιόλας, ξανά, έτσι όπως κάναμε παλιά τότε που λέγαμε στη κάθε αναποδιά.
ΒΟΗΘΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ.
Χρόνια πολλά αδέρφια σ’ όλους σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου