ΨΑΡΕΜΑΤΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Μπήκε χαράματα ο Γιάννης στη ανοιχτόκαρδη «Μαρουλία» - το όνομα της κόρης του έδωσε και στη βάρκα του - και ξεκίνησε με την ανατολή του ήλιου για συρτή. Περίμενε τούτη τη πρώτη γερή λαδιά μετά τα τριήμερα αερικά, για να ξαμοληθεί με τις σαλαγγιές του και να γεμίσει τον κουβά του. Τέτοια ψαρέματα πιο πολύ αξίζουν για την απόλαυση του πρωινού καφέ στο μικρό ταξίδι, παρά για τα κυνήγια και τα αποτελέσματα τους.

Η ώρα περνούσε και τα ψεύτικα ψαράκια - δολώματα χοροπηδούσαν φωσφορίζοντας μέσα στη θάλασσα, όμως δεν πολύσυγκινούσαν τα θηράματα. Και τότε, πάνω στην αλμυρή αναμονή, γίνονται οι καλύτερες σκέψεις από τους ψαράδες. Και να που δεν άργησε, ένιωσε το πρώτο τσίμπημα στα χέρια του! Τράβηξε πάνω τη πετονιά, και το τονούδι έκανε τα κόλπα πριν πέσει μέσα στην απόχη. Εκείνος χαμογέλασε, που άρχισαν τα πράματα να μπαίνουν στη σωστή σειρά. Σε λίγο έτσι μπήκε μέσα στη βάρκα και το δεύτερο.

Δεν άργησε, ο καιρός γλήγορα το γύρισε σε μια ελαφριά Τραμουντάνα, τόσο όσο να φέρνει τον αφρό απ’ τη θάλασσα πάνω στα ρούχα και να νοτίζει τo τελευταίο στραπατσαρισμένο τσιγάρο του. Ο ήλιος μέσασε για τα καλά στον Κορινθιακό, και τράβαγε βίαια απ’ το χέρι τον επερχόμενο Αύγουστο. Στην επιστροφή σκέπτονταν πως θα μου το φέρει για να γράψω κάτι για το σημερινό κατόρθωμά του. Τον πρόλαβα!

-Φίλε του είπα σαν έδεσε στο μόλο και μου 'δειχνε σαν τρόπαια τα ψάρια, μ’ ένα απ’ αυτά, θα γράψω διθυράμβους.

Μου το έδωσε από καρδιάς, και του αφιερώνω ετούτα εδώ τα παρακάτω: Μέσα σε μια βαρκούλα σα τη «Μαρουλία», δεν έχει σημασία αν πιάσεις πολλά ή λίγα ψάρια. Σημασία έχει να συνεχίζεις να πλέεις ευθεία μπροστά, και ν’ αφήνεις πάντα φανερά τα ίχνη σου μέσα στο χρόνο, ενώ θα χαράζεις πάνω στη θάλασσα, όλες τις μικρές ή τις μεγάλες ωραίες στιγμές, από το όμορφο παρόν της ζωής σου. (Τα βράδυ θα ρίξει και παραγάδι, με τέτοια λόγια δεν φτάνει ούτε ένας κουβάς!)

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.