Μπράβο ρε μάγκες, καλά το πάτε! Πάντα τέτοια.

Δύσκολες εποχές, απέραντης μαυρίλας, κι όσο περισσότερο αναπολούμε τα παλιά και τους γενέθλιους τόπους, τόσο πιο ενέργεια μαζεύουμε, νοιώθουμε νεότεροι, και παίρνουμε ένα παράξενο θάρρος, που για τον καθένα έχει τη δική του σημασία.

Κι έτσι έγινε κι ετούτη τη Φθινοπωριάτικη τη Κυριακή, και φρόντισε γι’ αυτό ο σύλλογος Αγγελοκαστριτων Αθήνας που με μια κοντινή μονοήμερη εκδρομή, μας ξαναμάζεψε για να ξεφύγουμε για λίγο από τη γκρίζα καθημερινότητα. Και δεν ήταν η καλή ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα, το ταπεινό αγιοκέρι όλων και το προσκύνημα στις άγιες εικόνες του παλιού μοναστηριού, ούτε το ούζο με τους εκλεκτούς μεζέδες στην όμορφη παραλία της Φθιώτιδας.

Εκείνο που σε έκανε να νιώθεις όμορφα, ήταν η συναδέλφωση των χωριανών, και η ήρεμη κι ετούτη τη φορά κι απροβλημάτιστη συνάντηση, που είχε κι έναν ωραίο σκοπό, με μια λαχειοφόρο του συλλόγου για μια ανθρωπιστική προσφορά για το χωριό. Αυτά είναι που καλλιεργούν τα χωράφια της ψυχής μας, για όλους εμάς που βρεθήκαμε μακριά από τα άγια χώματα του Αγγελοκάστρου.

Μπράβο ρε μάγκες, καλά το πάτε! Πάντα τέτοια.

Κώστας Μπούτιβας.