ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου. ΒΑΘΜΟ ΣΤΗ ΤΣΕΠΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.

Ο ΑΧΕΛΩΟΣ κατάφερε να ξεπεράσει αναίμακτα μια έδρα που δύσκολα εδώ και χρόνια έπαιρνε βαθμό, αποδεικνύοντας πως διαθέτει ψυχικά αποθέματα για να μην ακολουθήσουν φέτος οι περσινές περιπέτειες. Η βαθμολογική εξ άλλου φέτος κατάσταση (στη μέση της βαθμολογίας με 10 βαθμούς σε 8 παιχνίδια) προσφέρει ελπίδα στους φιλάθλους και στέλνει και κάποια μηνύματα στους ανταγωνιστές. Μπορεί η ομάδα να μην κέρδισε σήμερα το τρίποντο, αλλά έβαλε στην τσέπη ένα υπερπολύτιμο βαθμό σε μια δύσκολη παλαιόθεν έδρα. Προχωράμε κρατώντας πάντα μικρό καλάθι. Καστρινός.

Η ΚΑΛΙΑΚΟΥΔΑ Η ΜΑΝΑ.(επετειακό διήγημα)

(Τούτη τη μεγάλη μέρα της τότε εθνικής συσπείρωσης, πάντα τα τελευταία χρόνια γράφω κάτι από αφηγήσεις που άκουγα μικρός στο χωριό για το μεγάλο εκείνο έπος του 40, τότε που ακόμα οι μνήμες ήτανε νωπές, από ανθρώπους που είχανε ζήσει από κοντά τα γεγονότα. Άλλο ένα τέτοιο διήγημα απ’ τον τόπο μας, από μια αφήγηση της βάβως της Κώσταινας - Θεός σχορέστη - από εκείνη την εποχή, σκάρωσα και σας παραθέτω και φέτος, έτσι να μένουν οι μνήμες ζωντανές, μ’ όλα αυτά που έχει τραβήξει τούτος ο τόπος.)

Τούτη εδώ η καλιακούδα η μάνα η Αγγελοκαστρίτισα , σαν έμαθε το κακό χαμπέρι για το μοναχογιό της, ότι λαβώθηκε βαριά επάνω εκεί στ’ Αλβανικά βουνά, σάλεψαν τα λογικά της. Κι έρχονταν λέει κάθε μέρα, και κάθονταν στην άκρη στο ποτάμι, που ήτανε η «βαγόνα» τότε, στου Αχελώου την περαταριά, κάπου εκεί κοντά στη Ρίγανη, που στένευε λίγο το ποτάμι, και παρακάλαγε τους περαταδιάρηδες να την περάσουνε απέναντι να πάει να βρει στο μέτωπο το μοναχογιό της. Και πετροβόλαγε, και έβριζε τον πόλεμο, και σε λίγο καιρό την έμαθαν όλοι στα γύρω χωριά και την έδειχναν με το δάχτυλο.

-«Ήρθε πάλι η Καλιακούδα» είπε μια μέρα ένας περαταριάρης! Κι έτσι της έμεινε: η Καλιακούδα. Κείνη κάθονταν στον όχθο του ποταμού, πότε ήσυχη και πότε αλαφιασμένη, ώρες ντάλα στο λιοπύρι η τη βροχή με το μαυρομάντηλο στο κεφάλι, κι όλο παρακάλαγε, να την περάσουνε αντίπερα. Και τη ρούφαγε ο πόνος και μαραίνονταν και κάτσιαζε μέρα με τη μέρα. Καμιά φορά παραμίλαε λόγια δικά της, κι ύστερα βυθίζονταν πάλι σε μαύρες σκέψεις. Πολλά βράδια σαν άναβαν τα μικρά φωσάκια αντίκρυ στα καραγκούνικα χωριά, έβγανε τη μαντίλα, την έβαζε για προσκεφάλι, και την έπαιρνε ο ύπνος εκεί επάνω στα χαλίκια του Ασπροπόταμου. Την άλλη μέρα πριν βγει ο ήλιος εκεί αυτή, στη θέση της μπροστά απ’ την περαταριά. 

-Ήρθε. Νάτη! Λέγαν οι περαταριάρηδες, κι ύστερα έπιαναν το συρματόσχοινο της «βαγόνας». Αφήστε την, δουλειά μας εμείς. 

Κι η μάνα εκεί μαρμαρωμένη φιγούρα, με τις σκισμένες παντόφλες πάνω στα χοντρά χαλίκια, ασάλευτη σα στοιχειωμένη. Μόνο μια Πέμπτη πρωί, ζύγωσε ταραγμένη, χειρονομούσε, πάλευε κι ήτανε έτοιμη να μπει μες το ποτάμι. Τα μάτια της αγριεμένα αντίκριζαν θαρρείς ποιος ξέρει τι, κι ήταν θολά γεμάτα δάκρυα. 

-Μη σκυλιά! Έμπηξε άγρια φωνή. Τι σας έφταιξε ο γιός μου. Ωχ! παιδί μου , παιδάκι μου. 

Κι είχε ένα κατέβασμα εκείνη τη μέρα το ποτάμι, που χύμαγε θολό και άγριο επάνω στις Ιτιές, και στριφογύριζε κάνοντας ρουφήχτρες και ξερνώντας πάνω στα χαλίκια κορμούς ολόκληρους από δέντρα. 

-Γερά το σύρμα! Φώναζαν οι περαταριάριδες. Όρτσα μωρέ να δέσουμε θα μας πάρει κάτω. Τι είναι τούτο το σημερινό; Δευτέρα παρουσία έρχεται; Τηράτε τον ουρανό! Γερά μωρέ για να γλυτώσουμε. Βάλε το χέρι σου αφέντημ Παντοκράτορα! 

Κατράμι σύννεφα σ’ όλο το κάμπο γέμιζαν τον ουρανό, κι από τον «Παλιαλία» κουτρουβαλούσαν αστραπόβροντα. Κι έπιασε μια χοντρή βροχή,«τσίγαλο» σκέτο οι ψιχάλες τις, κι ένα χοντρό χαλάζι σαν καρύδια. Κι έσμιξε το ποτάμι με τον ουρανό κι έγιναν ένα. Και πλημύρισε όλος ο κάμπος πέρα ως το Σταθμό, με κατακόκκινο νερό από το κεραμιδαριό του Μπρούμα. Κι έμοιαζε τούτο το νερό, σαν αίμα, πίκρα και χολή. Και μες σε τούτη τη βαβούρα, φώναξε ένας μαυριδερός ξυπόλητος περαταριάρης. 

-Τηράτε ορέ τη Καλιακούδα! Το ’χασε καταντίπ. Πιάστε την. Ορμάει στο ποτάμι να πνιγεί. 

Τρέξαν δυο τρείς για να τη συγκρατήσουνε. 

-Το παιδί μου! Έβαλε εκείνη τη στριγλιά, κι εκείνοι ανατριχιασμένοι αναμέρισαν. 

-Φευγάτε ορέ! Τι να την κάνει τώρα τη ζωή. Είπε ο μπάρμπα Γεράσιμος ο Μάκας. Τα κόκαλά του τ΄ άφησε στην Αλβανία για τη Πατρίδα ο λεβέντης της. Αφήστε την να πάει να τον βρει. 

Τ’ άλλο πρωί, ο Αχελώος ξέρασε κάτω εκεί που απλώνει λίγο, στο χωριό Γουριά, ένα καταξεσκισμένο γέρικο μαυριδερό κουφάρι. Ήταν η «Καλιακούδα» η μάνα η Αγγελοκαστρίτισα, που πήγαινε να ανταμώσει το μοναχοπαίδι της. 

Αχ ! Μωρή Πατρίδα μαύρη τα πάθη μας. 

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.

(Η φωτογραφία είναι μια ξυλογραφία της Αιτωλικιώτισσας χαράκτριας Βάσως Κατράκη.)

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου. ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΗΤΤΗΤΟ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ.

Άρχισε ξανά η δοκιμασία για τον κόσμο του ΑΧΕΛΩΟΥ για μια ακόμα χρονιά, με μια απογοητευτική ακόμα ήτα με 2-1 στην εμβόλιμη αγωνιστική, τούτη τη φορά στην έδρα του για πρώτη φέτος φορά, απ’ τον ουραγό ως τώρα στη βαθμολογία Απόλλωνα Δοκιμίου.

Δεν χάθηκε, βέβαια ο κόσμος θα μου πείς από μια ήττα. Έχουμε δει πέρσι και χειρότερα. Η δε σωτηρία της ομάδας θα κριθεί από πολλούς ακόμα αγώνες εντός κι εκτός έδρας, και στο τέλος λέει «ξυρίζουν» το γαμπρό. Το γεγονός όμως ότι ο κόσμος του ΑΧΕΛΩΟΥ που πάει στο γήπεδο και άρχισε και πάλι να γυρίζει πίσω με κατεβασμένο το κεφάλι δε μπορεί να αγνοηθεί. Κάποια στιγμή πρέπει να δοθούν και κάποιες απαντήσεις. Θα μου πεις από ποιόν; Στο ποδόσφαιρο εκ των πραγμάτων, οι επιτυχίες πιστώνονται σε αυτούς που έχουν την ευθύνη και αποφασίζουν. Όπως, αντίστοιχα, χρεώνονται και οι αποτυχίες.

Ας βγεί κάποιος να πει δυό κουβέντες για το τι γίνεται στην ομάδα. Δυο λόγια για τον κόσμο! Η αλήθεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Περιμένουμε!

Καστρινός.

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ.

Κυκλοφόρησε το νέο φύλλο της εφημερίδας «το ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ» με όλα τα νέα του χωριού και της δραστηριότητες του συλλόγου Αγγελοκαστριτών Αθήνας για το τρίμηνο Ιούλιος –Αύγουστος- Σεπτέμβριος 2016.
 

Διαβάστε ολόκληρη την Εφημερίδα αναλυτικά, πατώντας πάνω στην εικόνα.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου. ΗΤΤΑ ΝΤΡΟΠΗ.

Η οδυνηρή βαριά σημερινή ήττα στη Ναύπακτο είναι καταστροφική για την ιστορία του ΑΧΕΛΩΟΥ. Και τέτοιες ήττες προκαλούν δικαιολογημένο προβληματισμό και άκρως δικαιολογημένη απογοήτευση. Όπως αποδεικνύεται όλες οι ομάδες φέτος στην κατηγορία τρέχουν με ferrari, τη στιγμή που ο ΑΧΕΛΩΟΣ όταν βγαίνει έξω απ’ το γήπεδό του διαθέτει ένα μεταχειρισμένο σκαραβαίο του 50. Αυτό αποτελεί μία θλιβερή διαπίστωση.

Τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά; Όταν νιώθεις ένα 7-0 να σε πλακώνει, οι λεπτομέρειες δεν έχουν νόημα. Το μόνο που μένει είναι η θλίψη για το παρόν και η αγωνία για το μέλλον. Όμως όσο μεγάλη κι αν είναι η απογοήτευση, μόνο ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μ’ ένα άτυχο αποτέλεσμα όσο οδυνηρό κι αν είναι αυτό, δεν τελειώνει βέβαια μια ομάδα!

Ωστόσο, θα βαρέσω όχι απλώς καμπανάκι, αλλά τις καμπάνες του μοναστηριού. Και δε θα ζητήσω παράλογα πράγματα από τους διαχειριστές της ομάδας. Στο εξής, όποιος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς την ομάδα να αποβληθεί μιας διά παντός από την οικογένεια του ΑΧΕΛΩΟΥ. Ασυλία τέλος….

Καστρινός.

ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ.

Βλέποντας εδώ στη φωτογραφία τους πιτσιρικάδες (το Τμήμα junior) της Ακαδημίας Ποδοσφαίρου Αχελώου Αγγελοκάστρου, που παρά τις τεράστιες δυσκολίες έχει με πάθος αναλάβει φέτος να βγάλει σε πέρας ο συγχωριανός μας γυμναστής Νίκος Σαράντης, δεν μπορώ να μην μπώ στον πειρασμό να κάνω μερικά σχόλια για το ποδόσφαιρο σ’ αυτήν την ηλικία, παλιότερα και τώρα.

Σε ένα κόσμο σήμερα που τα παιδιά δεν μπορούν πια να παίξουν έξω χωρίς επιτήρηση και επίβλεψη, οι γονείς κατά πρώτον και οι προπονητές μετά έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο. Σήμερα, γιατί παλιότερα δεν ήταν έτσι τα πράγματα.

Τα παιδιά και κυρίως τα αγόρια δεν ήταν κλεισμένα στο σπίτι με γονείς τρομοκρατημένους από την κυκλοφορία και την πιθανότητα τόσων κινδύνων. Και τα παιδιά εκείνο τον καιρό δεν έπαιζαν μόνο ποδόσφαιρο αλλά σκαρφάλωναν στα δέντρα, έπαιζαν πετροπόλεμο, έφτιαχναν κρυψώνες και εξερευνούσαν όλες τις γειτονιές του χωριού. Η έλλειψη κίνδυνου, και η ικανότητα να ρισκάρουν, που μάθαιναν από αυτές τις εμπειρίες, τα έκαναν να απολαμβάνουν το παιχνίδι τους περισσότερο.

Όσο για το ποδόσφαιρο τώρα στις αλάνες του χωριού, το κάθε παιδί στην γειτονιά μπορούσε να συμμετέχει. Μπορεί να ντρεπόσουν που σε διάλεγαν τελευταίο αλλά τουλάχιστον έπαιζες. Τα παιδιά επίσης μάθαιναν να παίζουν σε διαφορετικές θέσεις. Μπορεί να ήσουν τερματοφύλακας μια μέρα και να έπαιζες αμυντικός την επόμενη. Το σίγουρο ήταν ότι είχες μια ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική εκπαίδευση. Επίσης έπαιζες εναντίον μεγαλύτερων παιδιών, και αν δεν μπορούσες να τους φτάσεις σωματικά, έπρεπε να χρησιμοποιήσεις δικές σου εμπνεύσεις για να μπορέσεις να τους ανταγωνιστείς και ν’ ανταπεξέρθεις. Και έτσι τα παιδιά μάθαιναν το ένα από το άλλο.

Σήμερα όμως τα παιδιά μαθαίνουν μόνο από τους μεγάλους. Χωρίς την ελευθερία της αλάνας, οι πρώτες ποδοσφαιρικές τους εμπειρίες είναι οργανωμένες, ελεγχόμενες και διδασκόμενες. Και καθώς οι οικογένειες δεν έχουν πια χρόνο να μαγειρέψουν ένα κανονικό γεύμα και να καθίσουν μαζί στο τραπέζι, το μεγάλο βάρος πέφτει στους προπονητές που πρέπει να εκμεταλλεύονται κάθε λεπτό, για να αναπτύξουν αυτά τα παιδιά στο σωστό ποδόσφαιρο.

Κι εδώ έρχομαι να θυμίσω στο Νίκο που ίσως σίγουρα το ξέρει το εξής: Αν θέλουμε να μεγαλώσουμε σωστούς ποδοσφαιριστές ξανά, πρέπει να δώσουμε το παιχνίδι πίσω στα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια το ποδόσφαιρο της αλάνας μπορεί να είναι παρελθόν, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να παρέχουμε κάτι ανάλογο σε ένα ασφαλές, διασκεδαστικό περιβάλλον στις παιδικές ομάδες.

Για όλα τα παιδιά η μπάλα συνεχίζει να είναι απλά ένα παιχνίδι, και το σημαντικότερο ένα παιχνίδι διασκεδαστικό. Πρέπει λοιπόν σ΄αυτό το παιχνίδι τα παιδιά να μην προβληματίζονται απ’ τις υποδείξεις των απ’ έξω, και να μάθουν να λύνουν τα δικά τους ποδοσφαιρικά προβλήματα στον αγωνιστικό χώρο, να προσπαθούν από μόνα τους πριν να τους δώσουμε την λύση εμείς στο πιάτο. Μόνο άμα δίνουμε προτεραιότητα στα παιδιά να κάνουν το δικό τους παιχνίδι, δεν διασκεδάζουν απλά και αναπτύσσονται καλύτερα σαν άνθρωποι, αλλά και αναπτύσσουν πάθος για το άθλημα κι εν προκειμένου για το ποδόσφαιρο.

Κι αν αυτό το μήνυμα καταφέρει να το περάσει ο Νίκος κάτω στην «Κακαβαριά», θα μπορούσε να φέρει μια νέα γενιά ποδοσφαιριστών στον ΑΧΕΛΩΟ που παίζουν δημιουργικά και χωρίς φόβο, που λύνουν τα προβλήματα τους στο γήπεδο, και που απολαμβάνουν το παιχνίδι. Παίχτες δηλαδή που παίζουν πάντα για να κερδίσουν, αντί να χάνουν από φόβο.

Κώστας Μπούτιβας.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου..ΦΑΣΟΥΛΙ ΤΟ ΦΑΣΟΥΛΙ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΑΚΟΥΛΙ.

Η παθιασμένη εμφάνιση φέτος στην «Κακαβαριά» αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, αν και θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη. Οι νίκες δεν επιτυγχάνονται όταν εθελοτυφλείς, αλλά όταν προσαρμόζεις το σύστημα στο πάθος και στις πραγματικές δυνατότητες των ποδοσφαιριστών έδρας, κάτι που απ’ ότι δείχνουν τα μέχρι στιγμής τ’ αποτελέσματα, γνωρίζει καλά ο «στρατηγός της έδρας» Γιώργος Ζήκος.

Δεν είναι τυχαίο ότι καταφέρνει να αποσυντονίζει τους αντιπάλους και να κλέβει πολύτιμους βαθμούς που στη πορεία θα φανούνε «αγιασμός». Ζητούμενο είναι, πλέον, να συνεχιστεί αυτή η κατάκτηση προς όφελος του συλλόγου για το μέλλον , γιατί κακά τα ψέματα τα τελευταία χρόνια ποτέ ο ΑΧΕΛΩΟΣ δεν είχε έδρα. Και το κυριότερο για τη συγκομιδή των βαθμών το λέει η πασίγνωστη παροιμία του θυμόσοφου λαού: Φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι.

Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου. ΠΑΛΙ ΜΗΔΕΝ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥ.

Μετά από δυο ήττες εκτός έδρας συνήθως ξεκινάει η μουρμούρα ότι χρειάζονται κι εκτός έδρας βαθμοί για να μπορέσεις ν’ ανταπεξέρθεις στη δύσκολη συνέχεια του πρωταθλήματος. Όμως εγώ αρνούμαι να μπω από τώρα σε τέτοια ψυχανάλυση, γιατί είναι ανήθικο να απαξιώνεις πρόσωπα και καταστάσεις χωρίς συναίσθηση και μάλιστα όταν δεν είσαι μέσα στα πράγματα. Το καλύτερο βέβαια είναι να κρούεις έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου και η κριτική να μην δημιουργεί πρόβλημα στην ομάδα, αλλά να προσφέρει τροφή για σκέψη και αναπροσαρμογή.

Μην τρελαίνεστε. Οι 3 χαμένοι βαθμοί σήμερα στο τέλος του αγώνα δε γυρίζουν πίσω, Αντί, λοιπόν, να μας «γυρίζει το μυαλό» προτείνω να «δούμε τη φάση αλλιώς». Σε τέτοιες κρίσιμες κακές στιγμές, επιβάλλεται να βάλουμε κάτω τη λογική και να στηρίξουμε την ομάδα «χωρίς γιατί». Και σε τέτοιες δύσκολες στιγμές και άτυχα αποτελέσματα, η απάντηση είναι ένα σύνθημα απ’ τα παλιά: «Αχελώε θυμήσου μια ζωή μαζί σου.»           Καστρινός.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΠ’ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ SITE OLATAGKOAL.GR.

Η Θύελλα Παραβόλας κέρδισε με σκορ 2-0 τον Αχελώο Αγγελοκάστρου με εκπληκτική κεφαλιά του Ματθαίου Λιάρου στο 70' και με γκολ του Λευτέρη Σταμάτη στο 87'.

Το φίλμ του αγώνα:

5' Σουτ Ζώγα έξω από την περιοχή ελάχιστα άουτ

6' Σουτ του Ελ.Σταμάτη ο Μπούτιβας απέκρουσε στην αριστερή σου γωνία στέλνοντας τη μπάλα κόρνερ

7' Ο Καμμένος εκτελεί κόρνερ ο Ρεπανίδας κάνει το σουτ από το ύψος του πέναλτι στέλνοντας τη μπάλα ψηλά αουτ

11' Ο Καμμένος κάνει τη σέντρα ο Ελ.Σταμάτης στόπαρε με το στήθος έκανε το σουτ με τον Μπούτιβα να αποκρούει σε κόρνερ πέφτοντας στη δεξιά του γωνία

14' Σέντρα Κόκκαλη ο Καμμένος μόνος στο δεύτερο δοκάρι δεν έπιασε καλά την κεφαλιά

19' Σέντρα Ρεπανίδα στο ύψος της μικρής περιοχής εκεί που είναι ο Ζώγας που προσπάθησε να κάνει το κοντρόλ και να πλασάρει αλλά δεν τα κατάφερε με τους αμυντικούς να απομακρύνουν

21' Σε ατομική προσπάθεια Ρεπανίδα που επιχείρησε και το σουτ ο Αλεξάκης έβαλε την κόντρα και έδιωξε σε κόρνερ

27' Σε φάση διαρκείας μέσα στην περιοχή του Αχελώου ο Ελ.Σταμάτης έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα αλλά το γκολ ακυρώθηκε ως οφσάϊντ 29' Σουτ Καμμένου ψηλά άουτ

30' Σουτ Μπούτιβα πέρασε ψηλά αόυτ

32' Από λάθος της άμυνας της Θύελλας ο Ζαλοκώστας Λ. έκανε τη σέντρα από δεξιά και ο Κοκοσούλας μόνος στο ύψος της μικρής περιοχής δεν κατάφερε να πιάσει την κεφαλιά

40' Σουτ Ζώγα στην αγκαλιά του Μπούτιβα

41' Σέντρα Καμμένου στη μικρή περιοχή εκεί όπου ήταν μόνος ο Ελ.Σταμάτης που δεν κατάφερε να πάρει την κεφαλιά πιάνοντας "αέρα"

44' Διαγώνιο σουτ Καμμένου άουτ

49' Ατομική προσπάθεια και σουτ του Καμμένου άουτ

57' Σέντρα Ελ.Σταμάτη η άμυνα του Αχελώου κάνει λάθος με τον Τσιμπούκα να επιχειρεί σουτ από το ύψος του πέναλτι και ο Μπούτιβας απέκρουσε εντυπωσιακά

62' Σέντρα Σαγάνα κεφαλιά Πελεκάνου άουτ 70' Γκοοολ 1-0 Σε σέντρα από δεξιά ο Λιάρος πιάνει εκπληκτική κεφαλιά ο Μπούτιβας βρίσκει τη μπάλα με τα ακροδάχτυλα η οποία καταλήξει στην πλαϊνή πλευρά των δυχτίων

75' Σέντρα από αριστερά ο Πελεκάνος κάνει το σουτ με το αριστερό με τον Ανδριόπουλο να αποκρούει εκπληκτικά

78' Σε φάση διαρκείας στην περιοχή του Αχελώου ο Ελ.Σταμάτης κάνει το σουτ ψηλά άουτ

79' Πλασέ του Πελεκάνου από κοντά ο Ανδριόπουλος αποκρούει εκπληκτικά

87' Γκοοολ 2-0 Ατομική ενέργεια Λιάρου που πέρασε τρεις παίκτες έκανε τη σέντρα ο Ελ.Σταμάτης έκανε το κοντρόλ και από κοντά επιχείρησε το σουτ στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα του Μπούτιβα.

Θυέλλα Παραβόλας (Ανδρέας Κονδύλης): Ανδριόπουλος, Ρόκκος, Ντζάλας, Μπλέτσας, Ταμπάκης, Τσιμπούκας, Ρεποανίδας, Κόκκαλης (61' Λιάρος Ματθ.), Σταμάτης Ελ., Καμμένος (90' Καλαμπαλίκης), Ζώγας (88' Μάκος)

Αχελώος Αγγελοκάστρου (Γιώργος Ζήκος): Μπούτιβας Μ, Σαγάνας Γ., Μπαμπάτσικος, Μπούσγος, Αλεξάκης, Μπούτιβας Απ., Ζαρκανίτης (46' Πελεκάνος), Ζαλοκώστας Λ., Κοκοσούλας, Σαγάνας Μ. (81' Καραλής), Νίκολα (64' Σιάσος).

«Άνοιξαν» οι ουρανοί στο Αγγελόκαστρο.

Η καταιγίδα που εκδηλώθηκε όλο το απόγευμα στο Αγγελόκαστρο ήταν πολύ ισχυρή. Ο κεντρικός δρόμος του χωριού πλημύρισε, μέχρι σημείου ν’ αρχίσει να μπαίνει νερό στα κάτω καφενεία, χωρίς ωστόσο να δημιουργηθούν σοβαρότερα προβλήματα.

Η πρόβλεψη όμως των μετεωρολόγων για την περιοχή για συνέχεια της έντονης βροχόπτωσης, και ισχυρούς νοτίους ανέμους, άρχισαν να ξεσηκώνουν φόβους για ζημιές στις καλλιέργειες στον κάμπο της περιοχής.

Κώστας Μπούτιβας.

Ο ΕΠΙΛΟΧΙΑΣ ΖΑΡΜΑΚΟΥΠΗΣ.

Δείτε συμπατριώτες ετούτο το παμπάλαιο ντοκουμέντο! Σε μια εφημερίδα του Αγρινίου του 1909, πάνω από εκατό χρόνια δηλαδή, λέει ότι κάποιος επιλοχίας Ζαρμακούπης, συνέλαβε με κίνδυνο της ζωής του στο Αγγελόκαστρο τον ληστήν Ντόβαν.

Πότε; Τότε που προσπαθούσε ακόμα η δόλια πατρίδα να γίνει κράτος!

Κι εδώ έρχεται και σου τριβελίζει το μυαλό μια μεγάλη απορία. Τώρα γιατί δεν βρίσκεται ένας επιλοχίας Ζαρνακούπης για να μαζέψει όλους αυτούς τους «κατσαπλιάδες» και ληστές, που έχουν ρημάξει του λαού το βιός;

Κώστας Μπούτβας – Καστρινός.

ΑΧΕΛΩΟΣ Αγγελ/στρου. Η ΕΔΡΑ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΧΑΡΤΙ.

Ο ψυχωμένος φετινός ΑΧΕΛΩΟΣ αποδεικνύει βάση αποτελεσμάτων ότι είναι κάτι το ξεχωριστό. Το συμβούλιο, ο προπονητής και οι παίκτες πιστεύουν σ’ αυτό που χτίζουν φέτος εδώ και καιρό, απ’ το ξεκίνημα της προετοιμασίας. Στη «Κακαβαριά» φέτος εμφανίζεται μία ομάδα με πολύ υψηλό δείκτη ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης, και με ξεκάθαρη γνώση του τι ζητάει μέσα στο γήπεδο και πώς θα το πάρει.

Το ζητούμενο βέβαια είναι, αυτό που δείχνει ο ΑΧΕΛΩΟΣ τα πρώτα παιχνίδια μέσα στην έδρα του, να έχει και συνέχεια. Και να αποτελέσει επιτέλους η έδρα, έπειτα από αρκετά χρόνια το ισχυρό χαρτί της καινούργιας τούτης ομάδας που χτίζει φέτος ο Γιώργος Ζήκος, με σκοπό να παραμείνει άνετα στην μεγάλη κατηγορία, κι όσο πιο ψηλότερα γίνεται στη βαθμολογία του πρωταθλήματος.            Καστρινός.

  ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΠ’ ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ SITE OLATAGOAL.GR

Εκμεταλλευόμενος την έδρα του ο Αχελώος Αγγελοκάστρου κέρδισε με 2 - 1 τον Αμφίλοχο. Η ομάδα του Γιώργου Ζήκου έκανε το "2 στα 2" στο Αγγελόκαστρο και έφτασε τους 6 βαθμούς, ενώ ο Αμφίλοχος έμεινε στον 1. Οι γηπεδούχοι σε μια υποδειγματική αντεπίθεση άνοιξαν το σκορ στο 18΄ με το Λάμπρο Ζαλοκώστα. Όμως τέσσερα λεπτά αργότερα ο Στρεμμένος εκμεταλλεύτηκε την κάθετη πάσα του Σπύρου Κοκώνη και με πλασέ έκανε το 1 - 1. Στο 27΄ ο Σπύρος Κοκώνης από καλή θέση έχασε την ευκαιρία να δώσει προβάδισμα στην ομάδα του και το 1 - 1 ήταν το σκορ του ημιχρόνου. Στο δεύτερο μέρος οι δύο ομάδες πρόσεξαν αρκετά την άμυνά τους και οι φάσεις ήταν ελάχιστες. Στο ημίωρο του δευτέρου ημιχρόνου οι γηπεδούχοι κέρδισαν πέναλτι όταν σε σέντρα του Γιώργου Σαγάνα η μπάλα βρήκε στο χέρι του Παπαστέλιου και ο Καραβασίλης υπέδειξε το πέναλτι. Ο Αλεξάκης ευστόχησε κάνοντας το 2 - 1 σκορ που παρέμεινε μέχρι το τέλος και χάρισε στον Αχελώο το "τρίποντο". Οι δύο ομάδες ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 10 παίκτες, καθώς στο 83ο λεπτό ο Κουτρούλης και ο Θύμιος Κοκώνης δέχτηκαν την κόκκινη κάρτα για διαπληκτισμό.

Το φιλμ του αγώνα.

2΄ Σουτ του Στρεμμένου έξω από την περιοχή απέκρουσε ο Τσιλίκας.

3΄ Μακρινό σουτ του Σπύρου Κοκώνη έφυγε άουτ.

7΄ Σουτ του Κουτρούλη έφυγε άουτ.

10΄ Σέντρα σουτ του Κοκοσούλα η μπάλα έφυγε άουτ.

18΄ Γκολ. Πάσα του Λευτέρη Καλοκαίρη στο Λάμπρο Ζαλοκώστα που σούταρε με τη μπάλα να βρίσκει στη μέσα πλευρά του οριζοντίου δοκαριού και να καταλήγει στα δίχτυα για το 1 - 0.

19΄ Σουτ του Ζαφείρη απέκρουσε ο Τσιλίκας.

22΄ Γκολ. Κάθετη πάσα του Σπύρου Κοκώνη στο Στρεμμένο που με πλασέ έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το 1 - 1.

27΄ Κάθετη πάσα του Προβίδα στο Σπύρο Κοκώνη που σούταρε μέσα από την περιοχή ψηλά άουτ.

75΄ Γκολ. Φάουλ του Κοκοσούλα με πάσα στο Γιώργο Σαγάνα που σεντράρει και η μπάλα βρίσκει το χέρι του Παπαστέλιου με τον Καραβασίλη να δίνει πέναλτι. Την εκτέλεση αναλαμβάνει ο Αλεξάκης και κάνει το 2 - 1.

83΄ Οι δύο ομάδες μένουν με δέκα παίκτες καθώς Κουτρούλης και Θύμιος Κοκώνης δέχονται την κόκκινη κάρτα για διαπληκτισμό.
ΑΧΕΛΩΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ (Γιώργος Ζήκος): Τσιλίκας, Κουτρούλης, Σαγάνας Γ., Μπέτσικας (36΄ λ.τ. Μπαμπάτσικος), Αλεξάκης, Μπούτιβας Α. (60΄ Ζαρκανίτης), Σαγάνας Μ., Ζαλοκώστας Λ., Κοκοσούλας, Καλοκαίρης Ε. (73΄ Καραλής Σ.), Σιάσιος.

ΑΜΦΙΛΟΧΟΣ (Κώστας Γιωτόπουλος): Καρφής, Γρομητσάρης, Σελιμάς, Παπανίκος (84΄ Σιαφάκας), Παπαστέλιος, Κοκώνης Ε., Κοκώνης Σ., Προβίδας, Κουσκούνης (57΄ Τύμπας), Ζαφείρης (57΄ Αυγέρης), Στρεμμένος.

ΜΑΝΩΛΗΣ Ο ΨΑΡΟΦΟΝΙΑΣ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Το χέρι του τραντάχτηκε στο τράβηγμα της πετονιάς και το κορμί του έγειρε μπροστά για να κρατήσει αντίσταση. Ανασηκώθηκε παλαντζάροντας ελαφρά και άρχισε να τραβάει με γρήγορες κινήσεις. Η αντίσταση του φάνηκε μεγαλύτερη από άλλες φορές. Πάτησε τη πετονιά με το ένα πόδι και με το χέρι του βάλθηκε μανιασμένα να τραβάει. «Μωρέ τούτο θα με πάρει μαζί του στο τέλος», σκέφτηκε. « Αμ δεν είναι στο χέρι σου κερατόψαρο, τώρα θα δεις», απείλησε μέσα από τα δόντια του κι έβαλε περισσότερη δύναμη για να ανεβάσει το ευπρόσδεκτο και ανυπότακτο θήραμά του. Είχε χαλαρώσει λίγη ώρα πιο πριν και αποξεχαστεί τη στιγμή του αιφνιδιασμού. Πρωί ακόμη και οι ριπές από το πρωινό αγιάζι παραμέριζαν το πλεκτό μπουφάν κι έκαναν το σώμα ν’ ανατριχιάζει.

Για λίγη ώρα ο ένας τράβαγε τον άλλο πασχίζοντας ποιος θα υπερισχύσει και ο αγώνας έμοιαζε αμφίρροπος. Από μακριά οι περαστικές βάρκες μπορούσαν να διακρίνουν τις χαρακτηριστικές κινήσεις του. Η παράσταση έλαβε τέλος τη στιγμή που το ανυπότακτο ψάρι, πληγωμένο από το αιχμηρό καρφίτσωμα του αγκιστριού που του είχε κεντήσει απ’ άκρου εις άκρον το σαγόνι, εγκατέλειψε την χορογραφία του θανάτου και αφέθηκε στις επιδέξια μελετημένες κινήσεις του Θηρευτή. Ένα ταχύπλοο τουριστικό σκαρί που πέρασε σιμά εκείνη ακριβώς τη στιγμή, λίγο έλειψε με τ’ απόνερά του να τον γκρεμίσει. Κρατώντας γερά την ισορροπία του, προσπάθησε να πιάσει το ψάρι που όλο τινάζονταν και του γλίστραγε και έπεφτε στο νερό. Ανέμιζε το χέρι του κατά ’κει που ένιωθε την ύπαρξη του ψαριού να ανταριάζεται, και να κραδαίνει το σώμα σα σπαθί στο νερό, για να ξεφύγει το ασφυκτικό αγκάλιασμα του θανάτου. Τα βράγχια του ψαριού ανοιγόκλειναν μανιασμένα ρουφώντας λίγο ακόμη από το οξυγόνο του νερού. Τα αγκάθια του ανασηκώθηκαν έτοιμα να τρυπήσουν ότι βρουν μπροστά τους. Μάταιοι αντιπερισπασμοί. Το σκληρό αγκίστρι συγκρατούσε το σώμα που σπαρταρούσε στον τελευταίο ανασασμό. Μετά από λίγο έπεσε με πάταγο στο πάτωμα της βάρκας κόβοντας την πετονιά από τ' αγκίστρι. Ο αποχωρισμός από το νερό ήτανε πια οριστικός. Ο αποχωρισμός από τη ζωή χωρίς επιστροφή. Τότε έβαλε το χέρι του πάνω στο ταλαιπωρημένο σώμα του ψαριού και εκείνο πια ησύχασε.

-«Έπιασες τίποτα καλό καπετάνιε;» Μια φωνή έσκισε μονομιάς την θαλασσινή σιωπή. Από τη φωνή κατάλαβε το Γιάννη που πλησίαζε με τη βάρκα.

 -«Καλό κομμάτι αλλά με παίδεψε το πρόστυχο.»

-« Θες τίποτα;»

 -«Όχι, να ’σαι καλά».

-«Καλή συνέχεια».

-«Καλή ψαριά και σε σένα».

Η βάρκα προσπέρασε κι απομακρύνθηκε. Ένιωθε τώρα λίγο την κούραση από την πάλη που προηγήθηκε. Κάθισε λίγο στην πρύμη. Μέτραγε πια τα κουράγια του. Δεν ήταν όπως πρώτα. Έψαξε το ψάρι στο κάτω μέρος της βάρκας. Το σώμα τρεμούλιασε στο άγγιγμα του. Ζούσε ακόμα.

-«Ζεις, ωρέ, ζεις; Εφτάψυχο είσαι;!»

Κάτι γλαροπούλια λίγο πιο πέρα συναγωνίζονταν για τα αφρόψαρα και χάλαγαν τον κόσμο. Του φάνηκε σα να κοντοζύγωνε βουβό φουσκοθαλάσσι. Η θάλασσα γέμιζε αφρισμένες ζαρωματιές. Στάθηκε κοντανασαίνοντας να ακούσει. Σίμωνε σοροκάδα.

Σε λίγο ζυγώνοντας να δέσει στον ξύλινο μόλο, έβαλε φωνή από μακριά.

-Μη κάθεσαι Καστρινέ! Σήκω και άναψε φωτιά. Και σήκωσε ψηλά σαν λάβαρο την συναγρίδα την τετράκιλη.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.