Το καλοκαίρι έχει πεθάνει, τις νύχτες άρχισε να δροσίζει, τα φύλα έχουν κιτρινίσει και ετοιμάζονται να πέσουν. Όλα μαρτυρούν Φθινόπωρο, με τις δικές του τις χαρές, κι όλα μιλάνε για σχολείο πια.
Δειλά- δειλά μ’ επιφυλακτικά βήματα οι καινούργιοι μαθητές ανέβηκαν κι εφέτος την ανηφόρα του σχολείου, κρατημένοι γερά απ’ τα χέρια των γονιών τους. Στα μάτια τους ζωγραφισμένη η απορία της πρώτης εμπειρίας. Οι παλιότεροι που προσπερνούσανε βιαστικοί, βιάζονταν να φθάσουν στο προαύλιο του σχολείου, και ν’ αρχίσουν να λένε τις περιπέτειες του Καλοκαιριού, αλλά και να δοκιμάσουν το μυστήριο της ανώτερης τάξης που θα βρεθούνε φέτος. Για όλους ήταν η σπουδαιότερη μέρα της χρονιάς αυτή η πρώτη. Οι πρωτάρηδες γιατί θα γνώριζαν με χτυποκάρδι αυτό το μυστήριο που λέγεται σχολείο και δάσκαλος και οι παλιοί γιατί θα έπαιρναν ακόμα ένα «γαλόνι» που λέγεται μεγαλύτερη τάξη, και θα συναντούσαν τους παλιόφιλους, που έγιναν φύλο και φτερό το καλοκαίρι, και θα είχανε τόσα πολλά να πουν.
Συνηθισμένη χρόνια και ζαμάνια η ίδια πάντα διαδικασία γενιές και γενιές στο σχολείο του χωριού, κάτω ακριβώς από του Παντοκράτορα τα πόδια. Έτσι ακριβώς κι εφέτος, η ίδια ακριβώς διαδρομή, οδήγησε απ’ όλες τις γειτονιές του χωριού τα παιδιά, στη πολύβουη συνάθροιση της νέας χρονιάς.
Κι εδώ μπαίνει και η ευχάριστη είδηση. Ο Σύλλογος λέει γονέων και κηδεμόνων Αγγελοκάστρου, θα ήθελε να ευχαριστήσει εκ μέρους των γονέων, το σύλλογο Αγγελοκαστριτών Αθήνας για τα σχολικά είδη που προσέφερε στους μαθητές του σχολείου.
Ένα μπράβο για τέτοιες ενέργειες τούτους τους δύσκολους καιρούς είναι λίγο. Πάει όλο προς το καλύτερο το Αγγελόκαστρο διαπιστώνω εγώ, και νομίζω ότι δεν κάνω λάθος.
Κώστας Μπούτιβας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου