Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΛΑΟΥ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Στο θαυμαστό κόσμο εικονικής πραγματικότητας του νεοέλληνα προ κρίσης, εκδίδονταν καθημερινά τόνοι εντύπων. Εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων, που τα υπέγραφε κάθε καρυδιάς καρύδι. Πολιτικοί, αθλητές, γιατροί, νοικοκυρές. ηθοποιοί, δημοσιογράφοι. Όλοι έγραφαν κάτι για οτιδήποτε.

Και το κακό ήταν - το λέω τεκμηριωμένα λόγω σχέσης με το αντικείμενο – ότι όλα ετούτα δεν τυπώνονταν καν εδώ στην Ελλάδα να διακινείτε τουλάχιστον το χρήμα εδώ. Νταλίκες τα έφερναν βουνά ολόκληρα φτηνοτυπωμένα απ’ τους βαλκάνιους γείτονές μας, ρημάζοντας έτσι και την Ελληνική τυπογραφία, που τώρα πέθανε πια οριστικά. Κι έπειτα όλα αυτά, παρουσιάζονταν απ’ όλα τα μίντια, με στημένες συνεντεύξεις, με αγορασμένες κρητικές , με ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις, κι έφτασαν να πουλιούνται μέχρι τα σούπερ μάρκετ και τους φούρνους δίπλα απ’ το ψωμί. Και αναμασούσαν όλα στο ίδιο κλισέ, φτηνές ιδέες, γραμμένες απ’ τον καθ’ ένα για τον καθ’ ένα, απευθυνόμενα στον νεοέλληνα της μίζας και της αρπαχτής, αφού κανένας δεν είχε διαφορετικό τρόπο να βλέπει τον κόσμο, παρά μόνο πως θα τα πάρει και θα κάνει την αρπαχτή του.

Ήρθε όμως η κρίση και όλα τούτα γίνανε «σμπαράλια». Και εδώ ακριβώς ήρθε και η τιμωρία και η εκδίκηση. Πώς; Μα φυσικά μέσα απ το Ιντερνέτ με τα «ημερολόγια αγνώστων» και με τους γνωστούς μας πια σε όλους Bloggers. Άγνωστοι που αποφασίζουν να κοινοποιήσουν την καθημερινότητα όπως αυτοί την βλέπουν σε άλλους αγνώστους, κάνοντας έτσι πραγματικότητα και κάποιο εκδημοκρατισμό αφού εκεί μπορεί ο καθ’ ένας να δημοσιεύσει ότι θέλει χωρίς να παρεμποδίζεται φανερά μέχρι στιγμής τουλάχιστον, από τυχόν εκδότες και παρατρεχάμενους.

Και απ’ ότι φαίνεται το έργο τούτων των άγνωστων εκκολαπτόμενων γραφιάδων άρχισε ν’αποδίδει και καρπούς, παρέχοντας πολλές φορές και αποκαλύψεις που σκοπίμως αποκρύπτονταν. Και να λειτουργεί η όλη κατάσταση, όπως παλιά η ανώνυμη μούσα του Δημοτικού τραγουδιού. Και ποιος ξέρει ίσως εδώ αργότερα σε κάποια γραφτά μπορεί να δούμε και την ίδια ποιότητα ανάλογη μ’ εκείνη των ανωνύμων και αναλλοίωτων στο χρόνο Δημοτικών τραγουδιών.

Βέβαια είναι θέμα χρόνου τα «ερπετά της εξουσίας» που ποτέ δεν θέλουν να υπάρχει πολλή και γνήσια πληροφόρηση και αλήθεια, να θελήσουν να δηλητηριάσουν και να προσπαθήσουν να εξαφανίσουν κι ετούτη τη προσπάθεια. Άρχισαν ήδη απ’ τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, τα τηλεοπτικά κανάλια. Για τώρα όμως πριν πέσει και εδώ στο διαδίκτυο η λαιμητόμος, στηρίξτε διαβάζοντας τα κείμενα του κόσμου της νέας ψηφιακής πραγματικότητας, και την εκδίκηση του ανώνυμου σκεπτόμενου λαού.

Κώστας Μπούτιβας.