ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΖΩΗ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.

Το χρονογράφημα του Σαββάτου.

Είχε δυο μέρες να έρθει στη δουλειά, και όταν ήρθε ήταν σφόδρα προβληματισμένος.

 -Που είσαι ορέ κοπανατζή. Όχι πως μου ’λειψες, ούτε μας έφαγε η δουλειά, αλλά να: Έτρεχα μόνος στο λιοπύρι για τσιγάρα..

- Μάστορα έκατσα και το σκέφτηκα καλά.

- Μπα! Σκέφτεσαι κιόλας…

- Το προσπερνάω, γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά. Δεν έχει μέλλον πια εδώ για μένα. Έπαιρνα 1180 ευρώ και τώρα με χίλιους δυο καυγάδες 500. Πες μου στην ηλικία μου 32 χρονών, τι θα ’κανες εσύ;

- Εγώ, εσύ, εμείς, όλοι μας! Κάπου η όλη κατάσταση είναι άντε γειά.… Μας έχουν κάνει ένα μπάχαλο. Έφεραν τα πάνω κάτω οι ξεφτιλισμένοι. Σε λίγο θα αδειάσει ο τόπος όλος, όλοι μετανάστες σε μια καινούργια νέα γη. Βέβαια τώρα κάπου αρχίζουν και αντραλίζονται κι αυτοί οι ίδιοι, ανήσυχοι για την ανεργία που καλπάζει θορυβωδώς! Θα μου πεις, καίγονται αυτοί τόσο πολύ για τη δική μας τη πρωτιά στην ανεργία; Αλλά και πάλι άμα δεν έχω εγώ λεφτά πώς θα αγοράσω την κάθε δική τους καταναλωτική παραγωγή. Και θυμάμαι που έλεγαν, όλος ο Νότος είναι προβληματικός και θα δείτε όλοι τι θα πάθετε ιδίως εσείς οι «μάγκες» Έλληνες. Και πάθαμε. Που να πάθουν «της ζωής τους τον τάραχο». Γιατί ο Νότος περιορίστηκε σε ένα μόνο κομμάτι του νότου. Μόνο στην Ελλάδα και την Κύπρο.. Και βγήκαν και είπαν ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εμ βέβαια διότι πώς αλλιώς θα βγάζανε συμπεράσματα αν εφαρμόζανε παντού τα ίδια; Κάνανε διάφορα πειράματα για να δούνε πόσο εφαρμόσιμα θα μπορεί να είναι όλα αυτά!

-Άσε ρε φίλε μου τις θεωρίες, έλα στη θέση μου και πες μου τι να κάνω; Και μη μου πεις ότι τώρα μαζεύονται για να καταπολεμήσουν την ανεργία στον φτωχό Νότο. Τίποτα πειράματα πάλι θα κάνουν ε!

- Ότι ήταν να το πάρουν το πήραν προς το παρόν! Τώρα θα μας ξαναβάλουν στην πρίζα, ώστε κάποια στιγμή να μας τα πάρουν πάλι! Έτσι γίνεται πάντα. Έλεγαν: Να η σειρά της Πορτογαλίας, να της Ισπανίας, να της Ιταλίας και περιμέναμε και εμείς για να γίνουμε πολλοί μες το μαντρί. Όμως μόνο εμείς πληρώσαμε τη νύφη.

– Δηλαδή απάτη και πάλι. Ότι θα δώσουν δάνεια στις μικρομεσαίες για να χτυπηθεί η ανεργία και για να σώσουμε κι εμείς ότι είναι δυνατόν για να περισωθεί.

- Άστα ρε μάγκα και κάνε ότι λέει η καρδιά σου.

Κι έφυγε ο «μικρός» για πάντα χωρίς αποζημίωση, μετά από δεκατρία χρόνια στη δουλειά, και με χρωστούμενα αρκετά δεδουλευμένα, μου άφησε Καλοκαιριάτικα μια πίκρα ανείπωτη, και πάει τώρα αλλού να βρει το δρόμο του. Γιατί δεν έχει πια ζωή σ’ αυτή τη χώρα.

Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός.