Ο ΜΕΖΕΣ.

έφερε ο Φάνης για μεζέ; Μια τεράστια πιπεριά και δυο ντομάτες, γεμιστά,

Εκτός απ’ τ’ άλλα πάμπολλα δεινά που επέφερε η κρίση, έφερε και κατακόρυφη μείωση στους πατροπαράδοτους μεζέδες των καφενείων στα ποτά. Έτσι δεν είναι λίγες οι φορές που στήνονται «ομηρικοί» καυγάδες μεταξύ θαμώνων και μαγαζάτορα με αντικείμενο την ποσότητα του μεζέ.

Τι είναι αυτό κύριε που μου φέρατε; Αμάν αυτή η τσιγκουνιά σας. Είπε πελάτης σε Αγγελοκαστρίτη ιδιοκτήτη Καφενείου των Αθηνών.

Κι εκείνος του απάντησε:

Τι περιμένεις με δύο ευρώ να σ’ φέρου κι αυγουτάραχου απ’ τ’ Αντιλικό.

Έτσι θυμήθηκα και ένα περιστατικό πριν μερικά χρόνια περί μεζέ, που άφησε μύθο στο χωριό.

Εκείνες τις καλές τις εποχές που ήταν αλλιώς τα πράγματα και κατεβαίναμε πιο τακτικά και στο χωριό – σχεδόν το μήνα μια φορά – πάντα πρωτοσταμάταγα εκεί στο φίλο μου το Φάνη επάνω στην πλατεία, γνωστό σαν Δεληκάρη σ’ όλο το νομό, να πω ένα γεια, να ενημερωθώ και να εγκλιματιστώ στα του χωριού, και για να πιώ σκασμένος απ’ το δρόμο ένα ποτό.

Έφερε σκέτο ο Φάνης το Ουίσκι, κι όταν του είπα: Φέρε ρε φίλε κάτι για να κατεβαίνει, θα με θερίσει, από δρόμο είμαι. Τι λέτε ότι έφερε ο Φάνης για μεζέ; Μια τεράστια πιπεριά και δυο ντομάτες, γεμιστά, και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια οι παρευρισκόμενοι εκεί. Τα ’φαγα και δεν είπα και κουβέντα γιατί ήξερα θα μου απαντούσε μ’ εκείνο το δικό του τετριμμένο και γνωστό. Πώς «φίλος επιζήμιος, εχθρός αποκαλείτε».

Α! ρε αθάνατο Αγγελόκαστρο. Κοίτα τι πάω τώρα και θυμάμαι.

Καστρινός.