Η ΚΑΤΑΡΑ.
Δάκρυσε ο Παντοκράτορας πάνω στο Μοναστήρι
και στο ποτάμι στο σταθμό, ράγισε το γιοφύρι.
Το κάστρο συγκλονίστηκε κάτω απ’ τα θεμέλια
στην εκκλησία ανοίξανε τα δώδεκα Ευαγγέλια.
Χίλιοι περάσανε εχθροί στον άγιο τούτο τόπο
κανείς όμως δε φέρθηκε μ’ αυτόν εδώ τον τρόπο.
Κανείς ποτέ δεν τόλμησε τα ιερά ν’ αγγίξει
κανένας δεν προσπάθησε τέτοια πληγή ν’ ανοίξει.
Φίλος κι εχθρός δεν βρέθηκε να εγείρει τέτοιο θέμα
σε τόπο που αγιάστηκε χίλιες φορές με αίμα.
Κι οι εχθροί εδώ σεβάστηκαν τα άγια τούτα χώματα
που η ιστορία έρανε με χίλια δυό αρώματα.
Κι έρχονται τώρα οι σκούληκες της τρόικας οι εραστές
να γίνουν έτσι αδίστακτα του τόπου εμπρηστές.
Σ’ ανθρώπους που υποφέρουνε να δείξουνε «μαγκιές»
να φτιάξουν στο Αγγελόκαστρο, μοντέρνες φυλακές.
Ποιος είναι αυτός ο άθλιος αυτό για να το κάνει;
Βάζει φωτιά στα σκέλια του θα τρέχει δεν θα φτάνει.
Δάκρυσε ο Παντοκράτορας κι απλώθηκε αντάρα
και στο χωριό ακούστηκε πολύ βάρια κατάρα.
Αν χωριανός ποτέ βρεθεί αυτό να το υπογράψει
φωτιά να πέσει εξ ουρανού φωτιά και να τον κάψει.
Καστρινός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου