Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ «ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ».



Καστρινού άποψη.

Τηλεόραση δε βλέπω πολύ. Τόσα «σκατά» έχω στο κεφάλι μου δεν θα’θελα να προσθέσω ακόμα κι άλλα. Μόνο αν θέλω να βρίσω, να ρίξω «μπινελίκια» να εκτονωθώ λιγάκι, Ε! τότε ναι, βλέπω λίγο. Και δεν τη σιχαίνομαι εκ πεποιθήσεως, τ’ αντίθετο μάλιστα πιστεύω ότι έχει τεράστιες δυνατότητες και απεριόριστη δύναμη. Απλός το τελευταίο καιρό, έχει πιάσει τελείως πάτο. Εκεί βγαίνει πια ο χειρότερος εαυτός αυτής της χώρας. Κι αν είναι αυτή η πραγματική εικόνα μας. Ε! τότε γεια, «χαιρέτα μας το πλάτανο».

Έβλεπα το μεσημέρι μια εκπομπή-απ’ αυτές τις λεγόμενες μεσημεριανάδικα- που δεν ξέρω σε ποια ταπεινά ανθρώπινα ένστικτα απευθύνονταν. Απ’ την παρουσιάστρια ( που καλοπληρώνεται) ως κι αυτούς που την περιστοίχιζαν ήταν όλοι τους αξιολύπητοι., περισσότερο κι απ’ αυτούς που αποκαλούνται «ναυάγια της ζωής». Κι αυτό που συμπέρανα, είναι ότι η σημερινή τηλεόραση του «Πτοχελληνιστάν», είναι ένα δίχτυ φτιαγμένο από ιδεολογίες, πρότυπα κι αξίες «τελευταίας διαλογής», και στο οποίο μάλιστα είμαστε όλοι εκεί πιασμένοι. Κι όποιος νομίζει οτ’ είναι ελεύθερος έξω απ’ αυτό το δίχτυ αυταπατάται.

Ο εγκλωβισμός σ’ αυτό το δίχτυ, σ’ αυτόν τον «πεζόβολο» που άριστα τον χειρίζεται η ξένη και ντόπια οικονομική καταδυνάστευση, αυτή η γενική λαϊκή αφασία, ισοδυναμεί με το κώμα που πέφτει πριν πεθάνει ο ετοιμοθάνατος. Για αυτό λοιπόν και λέω για ένα «κίνημα» πρώτα απ’ όλα της «κλειστής οθόνης» - για τον καθένα μας ξεχωριστά αλλά και για όλους μαζί, είναι πια ζήτημα ζωής η θανάτου.

Μπούτιβας Κώστας.- Καστρινός.