Πιτσιρικάς ήμουν, μάλλον έφηβος τότε στην μεταπολίτευση που οι συχνότητες των ραδιοφώνων στα μεσαία, έβραζαν από πειρατικούς ερασιτεχνικούς σταθμούς. Η χώρα άλλαζε στη μετά-χούντας εποχή και το τρατζιστοράκι κάτω απ’ το μαξιλάρι έπαιζε πια Μίκη Θεοδωράκη. Ήταν η εποχή που το ραδιόφωνο έπαψε για μένα να σημαίνει το μεγάλο πλαστικό κουτί με τα κουμπιά και το κεντημένο «σεμέν» από πάνω του, που πάνω στο τζάκι κάθε βράδυ στις 9 άκουγε δημοτικά τραγούδια ο παππούς απ’ το ραδιοφωνικό σταθμό Μεσολογγίου. Με το αίμα να βράζει στην εφηβική εκείνη ηλικία, ήτανε δυνατόν να μείνεις έξω από εκείνο το παιχνίδι; Κι έτσι ξεκίνησε το ΡΑΔΙΟ ΚΑΣΤΡΟ. Ήμουν τρομερά τρακαρισμένος θυμάμαι και η φωνή μου έτρεμε από συγκίνηση κι αμηχανία μπροστά απ’ το μικρόφωνο ενός δανεικού μαγνητοφώνου, από εκείνα με τις ταινίες «καρούλια» του Αποστόλη του Κάλη, και μπροστά από ένα ραδιοπομπό με πυρακτωμένες λυχνίες 10 w στα μεσαία ραδιοκύματα, που είχα κατασκευάσει μ’ έναν Αγρινιώτη συμμαθητή και είχε τελειοποιήσει, ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Τριανταφύλλου που ήταν αυθεντία τότε σ’ αυτά τα πράγματα, (και είχε μάλιστα ραδιοφωνικό σταθμό στο Αγγελόκαστρο πριν την δικτατορία με ρεύμα από μια γεννήτρια που ακούγονταν μέχρι την Άρτα και τα Γιάννενα). Ήταν το 1975 και όντος ήταν κάτι το πρωτοποριακό και κάτι το μοντέρνο, να σε ακούνε τότε σ’ όλο το χωριό, δίπλα απ’ το σωρό με το καπνό που αρμάθιαζαν τότε όλοι. Και ήταν για μένα μεγάλη τρέλα τότε το «ζωντανό» ραδιόφωνο παρά την παρανομία του και το ατέλειωτο κυνήγι απ’ τον Αχιλλέα το χωροφύλακα, που έπαιζα μαζί του τη γάτα με το ποντίκι ανεβοκατεβάζοντας συνέχεια τη συρμάτινη κεραία απ’ το σπίτι μου στη ταράτσα του σπιτιού του Γιώργου του Παρρά.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα με τη καλπάζουσα τεχνολογία των υπολογιστών και του διαδικτύου, και την ραδιοφωνική πραγματικότητα (εκτός ελαχίστων περιπτώσεων), ξεπουλημένη εγκάθετη και καταθλιπτική. Η διαπλοκή αυτού που είπαν ελεύθερη ραδιοφωνία, και οι Αρλουμπολόγοι και τα σαχλαμαροτράγουδα που την κατακλίσανε, άρχισαν να διώχνουν πια τον κόσμο απ’ το ραδιόφωνο. Η ιστορία όμως όπως λένε πάντα επαναλαμβάνεται, κι αφού έκανε ένα κύκλο όλο αυτό το πράμα, φτάνουμε σε κάτι το ανάλογο μ’ ότι συνέβαινε εκείνα τα χρόνια με το ραδιόφωνο. Εκατοντάδες σταθμοί που ξεφυτρώνουν τώρα κι εκπέμπουν απ’ το Ιντερνέτ, μοιάζουν με ξέφωτο στη ζούγκλα της νεοελληνικής κυρίως Ιδιωτικής Ραδιοφωνίας της αρπαχτής και της κονόμας. Λες να ξανάρθουν εκείνες οι ωραίες μέρες της ερασιτεχνικής πειρατικής ραδιοφωνίας; Μπα..Τα χρόνια αλλάξανε. Η τηλεόραση έχει κυριαρχίσει. Μου φαίνεται μάλλον απίθανο.
Εγώ πάντως για να ξαναθυμηθώ και να ξαναζήσω εκείνες τις ωραίες εποχές, μεσήλιξ πια ήτανε δυνατόν να μείνω έξω και από τούτο το παιχνίδι των υπολογιστών και του διαδικτύου; Το ΡΑΔΙΟ ΚΑΣΤΡΟ κύριοι ξαναείναι εδώ. Με πάντα καλή μουσική με παλιά λαϊκά τραγούδια, με λίγα λόγια κι έντιμα όπως τότε. Βάλτε το να παίζει στον υπολογιστή σας όταν εκπέμπει, παράλληλα ότι και να κάνετε. Σίγουρα δεν θα έχετε να χάσετε.
Κώστας Καστρινός.
(Πατήστε πάνω στην εικόνα του ραδιοφώνου εκεί στη πάνω δεξιά μεριά του Blog και γίνεται απ’ ευθείας σύνδεση).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου